เย่โหรวนั่งอยู่ในรถแลนด์โรเวอร์ด้วยใบหน้าที่ภาคภูมิใจ
“ปีศาจดำ อีกนานเท่าไหร่ถึงจะไปถึงตงไห่”
“คุณหนู ข้างหน้าเป็นพรมแดนติดตงไห่แล้ว!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ปากของเย่โหรวก็เผยรอยยิ้มชั่วร้ายและกล่าวว่า “ดีมาก วันนี้ข้าจะทำลายตระกูลหยางเฟิงให้สิ้นซาก!”
บูม!
ทันใดนั้น
รถเบรกกะทันหัน
เย่โหรวไม่สามารถควบคุมร่างกายของเธอได้และล้มลงบนรถ
เธอลุกขึ้นนั่งและด่าคนขับ “แกขับรถยังไง เชื่อหรือไม่ว่าฉันจะฆ่าแก”
คนขับพูดด้วยเสียงสั่นๆ “คุณหนู ไม่ใช่ความผิดของผม ข้างหน้ามีคนตัดหน้า!”
“อะไรนะ” เมื่อได้ยินดังนั้นเย่โหรวก็ขมวดคิ้วและพูดว่า “ไป! ลงรถ ฉันอยากรู้นักว่าใครมันกล้าตัดหน้ารถฉัน!”
หลังจากนั้นเย่โหรวลงจากรถพร้อมกับปีศาจดำและคนอื่นๆ
เห็นจากตรงหน้าที่ไม่ไกลมากนักว่าหยางเฟิง กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ไท่ซือชงชาอย่างสบายใจ
เสือขาวและองครักษ์มังกรยืนอยู่ข้างหลัง
เพื่อตามเย่โหรวให้ทัน หยางเฟิงสั่งให้เสือขาว ขับเฮลิคอปเตอร์มารับเขาและตามมาทันอย่างรวดเร็ว
สำหรับเย่เมิ่งเหยียน หยางเฟิงให้เธอขับรถมาเอง
เพราะเขาไม่ต้องการให้เย่เมิ่งเหยียนเห็นภาพนองเลือดที่โหดร้าย!
เมื่อเย่โหรวเห็หยางเฟิงก็กล่าวด้วยความตกใจ “หยางเฟิงแกมาอยู่นี่ได้ยังไง?”
เขาได้ให้โอกาสเย่โหรวแล้ว
แต่คิดไม่ถึงว่าเย่โหรวจะกล้ามาที่นี่อย่างไม่กลัวตาย?
“ฮ่าๆๆๆ!”
เย่โหรวหัวเราะและพูดว่า “หยางเฟิง แม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าแกกลับมาจากหู้ไห่ได้อย่างไร แต่ถ้าแกต้องการจะฆ่าฉัน ฉันเกรงว่าแกจะไม่มีความสามารถนั้น!”
“แม้ว่าแกจะเกิดที่นี่ ถูกต้อง วันนี้ฉันจะฆ่าแกเพื่อล้างแค้นครั้งก่อนที่แกตบหน้าฉัน!”
เมื่อพูดจบใบหน้าของเธอก็ดูดุดันขึ้นมาทันที โบกมือและพูดว่า: “ฆ่ามัน!”
เมื่อสิ้นเสียงคำสั่ง
ยอดฝีมือหลายร้อยคนของตระกูลเย่วิ่งเข้าหาหยางเฟิง
เมื่อเห็นสิ่งนี้หยางเฟิงก็ไม่ส่ายหัวไม่หยุด
คนบางคนไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา
เห็นได้ชัดว่าเย่โหรวเป็นคนแบบนี้!
หยางเฟิงไม่พูดอะไร หยิบชาที่เพิ่งชงเสร็จขึ้นมาดื่มหนึ่งที
ซู！
เมื่อเงาหนึ่งผ่านไป
เห็นเพียงองครักษ์มังกรที่เข้าไปฆ่าอย่างรวดเร็ว
ไม่นานทั้งสองฝ่ายก็ปะทะกันอย่างดุเดือด