มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 286
ห้างนี้คนพลุกพล่านมาก
เจอรัลด์เดินดูไปรอบ ๆ โดยไม่รู้ว่าจะซื้อแบรนด์ไหนดี
เขาแค่ต้องการโทรศัพท์ที่ทนทาน
สุดท้าย สายตาของเขาก็ถูกตรึงอยู่กับรุ่นโทรศัพท์รุ่นหนึ่ง มันเป็นรุ่นที่มีคุณภาพที่ดีมากพร้อมกับป้ายราคา 2,830 ดอลลาร์
มันเป็นโทรศัพท์ราคาแพง
“คุณครับ ผมขอดูโทรศัพท์เครื่องใหม่นี้ให้ละเอียดกว่านี้หน่อยได้ไหมครับ? ขอบคุณครับ!”
เจอรัลด์ถามพนักงานขายหญิงอย่างสุภาพ
พนักงานขายหญิงคนนั้นเห็นเจอรัลด์เดินมองหาอยู่เกือบครึ่งค่อนวันแล้ว จากวิธีที่เจอรัลด์แต่งตัว เธอก็รู้ว่าเขาน่าจะเลือกหยิบโทรศัพท์เครื่องที่ถูกกว่านี้
แต่อย่างไรก็ตาม เธอคิดว่าเขาแค่กำลังพยายามจะรักษาหน้าเอาไว้
เนื่องจากเขาเดินดูไปรอบ ๆ ในห้องสรรพสินค้าที่มีชื่อเสียง พนักงานขายหญิงคนนั้นจึงคิดว่าเจอรัลด์มาที่นี่เพื่อกำลังแสร้งทำเป็นมองไปรอบ ๆ จากนั้น เธอคาดหวังไว้ว่าเขาจะทำเป็นราวกับว่าโทรศัพท์เครื่องนั้นไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการและเขาคงจะซื้อโทรศัพท์ที่ไม่มียี่ห้ออื่น ๆ ที่มีราคา 50 ดอลลาร์แทนและหลบจากไปเงียบ ๆ
เธอเคยเห็นคนแบบนี้มามากมายแล้ว
เมื่อเจอรัลด์ที่ดูโทรม ๆ เดินมาทางร้านของเธอ เธอจึงดูถูกเขา
เธอรู้สึกแปลกใจเมื่อเจอรัลด์พูดว่าเขาต้องการจะดูโทรศัพท์มือถือเครื่องที่แพงที่สุดในกลุ่มนี้
“ขอโทษค่ะ คุณผู้ชาย ลูกค้าจะไม่ได้รับอนุญาตให้ทดลองใช้โทรศัพท์เครื่องนี้โดยไม่ซื้อมันได้นะคะ!” พนักงานขายหญิงกล่าวอย่างเหลืออด
สิ่งที่เธอหมายถึงจริง ๆ ก็คือแสดงเงินให้ฉันดูถ้าคุณมีมัน หรือไสหัวไปซะถ้าคุณไม่มี
“ผมไม่แม้แต่จะสามารถดูมันก่อนได้ด้วยซ้ำหรอกเหรอ?!” เจอรัลด์ถาม
เขาไม่มีกระเป๋าสตางค์ติดตัวมาด้วยในขณะนี้ ดังนั้นวิธีเดียวสำหรับเขาที่จะจ่ายก็คือใส่ซิมการ์ดของเขาเข้าไปในโทรศัพท์ และจ่ายผ่านการชำระออนไลน์
“ไม่ค่ะ คุณ! มันเป็นกฏของร้านของพวกเรา!” พนักงานขายหญิงหัวเราะคิก ๆ
“มาร์กี้! คุณอยู่หรือเปล่าตอนนี้? ผมพาเพื่อนบางคนมาดูโทรศัพท์บางรุ่นน่ะ!”
“อ่า ยินดีค่ะ!”
ในขณะนั้น เพื่อนชายคนหนึ่งกับกลุ่มเพื่อนของเขาก็เดินมาที่ร้าน
“เฮเวิร์ด คุณจะไม่เปลี่ยนโทรศัพท์เครื่องใหม่ของคุณเหรอ? พวกเราเพิ่งได้รับโทรศัพท์รุ่นใหม่มาในร้านของเรา!”
มาร์กี้ สจ๊วต พนักงานขายสาวสาว มองไปที่เฮเวิร์ดด้วยสายตาที่แพรวพราว
“โอ้? โทรศัพท์รุ่นใหม่เหรอ?”
เฮเวิร์ดและเพื่อน ๆ ของเขามารวมตัวกันรอบ ๆ
ในขณะที่ควบคู่กันไป หนึ่งในหญิงสาวเหลือบมองไปที่เจอรัลด์ ที่กำลังจะออกจากร้านไป เธอจึงรู้สึกแปลกใจ
“ตายจริง! เจอรัลด์ นายมาทำอะไรที่นี่?”
และหญิงสาวคนนั้นไม่ใช่แค่คนแปลกหน้าอื่นใดที่ไหน เธอคือ ลิเลียน โคล นั่นเอง
คนที่ยืนอยู่ถัดจากเธอไปก็คือ ชารอน เลสลี่ ที่ไม่ได้เปลี่ยนไปเลยแม้แต่นิดเดียว
ดูเหมือนว่าตอนนี้พวกเขาทั้งหมดกำลังออกมาเที่ยวกันกับเฮเวิร์ด
สำหรับเจอรัลด์ เขาได้สังเกตุเห็นพวกเขาแล้ว
และด้วยเหตุผลนั้น เขาจึงกำลังจะเดินออกไป
ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม พวกเธอก็เป็นแค่เพื่อนร่วมชั้นจากมัธยมปลาย ความสัมพันธ์ของพวกเขานั้นจบกันไปนานแล้ว และก็ไม่มีอะไรมากนักสำหรับพวกเขาที่จะต้องพูดคุยกัน
นอกจากนี้ พวกเขาอาจจะหัวเราะเยาะที่เขาดูเป็นอย่างไร และเจอรัลด์ไม่ต้องการทนตัวเองเอาไว้จนถึงจุดที่เขาไม่สามารถระงับหมัดของเขาไว้ได้
ดังนั้น เขาจึงแค่เดินหนีไปซะ
แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามหลบหนียังไง เขาก็ยังคงล้มเหลวอยู่ดี
“ทำไมนายยังอยู่ที่นี่ล่ะ นายจะซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่เหมือนกันเหรอ?”
“ตายแล้ว นายมาที่นี่เพื่อจะซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่จริง ๆ นายมีเงินหรือเปล่าเนี่ย? เดี๋ยวนะ นายต้องย้ายที่อยู่หรือเปล่า และนายยังคงคิดที่จะซื้อโทรศัพท์อยู่อีกเหรอ? และนายแน่มากที่มาร้านของแบรนด์ที่มีชื่อเสียงนี้ด้วย?”
ลีเลียนกล่าวด้วยสีหน้าแปลกใจ
ชารอนที่กำลังยืนอยู่ด้านข้าง มองไปที่เจอรัลด์และส่ายหัวของเธอด้วยรอยยิ้มที่เหยียดหยาม