อะไรน่ะ!!
หนึ่งหมื่นล้าน!!
นี่มันเป็นไปไม่ได้!!
เซี่ยย่านย่านที่เดิมทีก็ตกตะลึงแล้ว เมื่อได้ยินตัวเลขนี้ ก็ตอบสนองในทันที และรีบพุ่งไปที่เคาน์เตอร์อย่างบ้าคลั่ง จ้องมองไปที่ตัวเลขข้างบน
10,000,000,000!
หลังจากหนึ่ง ก็เป็นเลขศูนย์ยาว!!
คือศูนย์สิบตัว!
หนึ่งหมื่นล้าน หนึ่งหมื่นล้านจริงๆ!!
เธอดูถูกคนจน ขนาดคนยากจนที่ไม่อยากแนะนำรถ หยิบการ์ดออกมาใบหนึ่ง ไม่นึกเลยว่าข้างในจะมีหนึ่งหมื่นล้าน!!
นี่ นี่มันเป็นไปได้ยังไง!!
นี่ไม่ใช่ทรัพย์สิน แต่เป็นเงินสด!!
หยิบการ์ดออกมาใบหนึ่ง ข้างในมีเงินสดหนึ่งหมื่นล้าน!
ต่อให้เป็นมหาเศรษฐีที่มีทรัพย์สินหลายหมื่นล้านเหล่านั้น ก็ไม่กล้าพูดว่าตัวเองสามารถเอาเงินสดหนึ่งหมื่นล้านออกมาได้!!
แต่ว่า คุณเย่คนนี้ทำได้!!
เขาอายุน้อยขนาดนี้ อายุไม่เกินยี่สิบห้าหก แค่การ์ดใบเดียว ก็มีเงินสดอยู่หนึ่งหมื่น!
ไม่นึกเลยว่าตัวเองจะรังเกียจเขาจน!!
ตัวเองยังดูถูกเขา ยังไม่อยากแนะนำรถให้เขา ไม่เพียงแต่ทิ้งเขาให้กับเด็กฝึกงานอย่างข่งซิ่วซิ่ว ยังเยาะเย้ยเขา ยังด่าเขา ยังข่มขู่เขา!!
นี่ นี่มีตาหามีแววไม่มากแค่ไหน!!
ถ้าหาก เขาซื้อรถยนต์มูลค่าสองล้านกว่าหยวนจากที่ตัวเองนี้ ตัวเองก็ได้รับค่าคอมมิชชั่นหนึ่งแสนกว่าหยวน!
แต่ว่า ตัวเองไม่เพียงแต่ด่าเขา ยังทำให้เขาอับอาย ยังผลักเขาให้ข่งซิ่วซิ่วด้วยความรังเกียจ……
ถ้าหากตัวเองสามารถพัฒนาเขาเป็นลูกค้าประจำได้ ถ้าอย่างนั้นจากนี้ไปมีรายได้เพิ่มมากขึ้น!
เมื่อคิดถึงสิ่งเหล่านี้ เสียใจ หวาดหวั่น หวาดกลัว กังวลและความรู้สึกต่างๆ ก็ผุดออกในทันที
เซี่ยย่านย่านเสียใจจนหัวใจมีเลือดไหลออกมา!
แต่ว่าเสียใจก็สายไปแล้ว!
หนึ่งหมื่นล้าน!
หนึ่งหมื่นล้านน่ะ!
ไม่เพียงแต่เซี่ยย่านย่าน เหวินชิงและหานยู่หงกลัวจนไม่กล้าพูดอะไรแล้ว!
คนที่สามารถเอาเงินหนึ่งหมื่นล้านได้อย่างสบายๆ ฉันไม่นึกเลยว่าให้เขาเป็นยาจก ยังเยาะเย้ยเขาไม่หยุด!
ฉันโง่มากแค่ไหนกัน!
ทรัพย์สินทั้งหมดของฉันรวมกันขึ้นมา แม้แต่เศษเสี้ยวของคนอื่นก็ยังไม่เพียงพอ ไม่นึกเลยว่าฉันยังเยาะเย้ยเขา
ยิ่งเป็นแบบนี้ เหวินชิงและหานยู่หงยิ่งหวาดกลัว
พวกเขาต้องการขอโทษ แต่ขนาดคำขอโทษของหลินจื้อเผิง คนอื่นเขาก็ไม่แม้แต่จะมอง นับประสาอะไรกับพวกเขา
“ประกันภัยรถยนต์กับเรื่องยุ่งเหยินพวกนี้ เธอก็ช่วยฉันจัดการด้วย”
เย่เซิ่งเทียนมองดูข่งซิ่วซิ่วและพูด ทำไมรู้สึกว่าเด็กคนนี้ ซื่อบื้อเหมือนหลันรั่วรั่วที่เพิ่งมาที่บริษัทในตอนนั้น
แต่ว่าตอนนี้หลันรั่วรั่วดูเหมือนจะโง่เล็กน้อย มักจะหวาดระแวง
“ค่ะๆ ฉัน ฉันจะจัดการเดี๋ยวนี้”
ข่งซิ่วซิ่วรีบพูดว่า เธอยังคงเวียนหัวอยู่ ยังดึงสติกลับมาไม่ได้ ตัวเองติดต่อกับคนแบบไหนกัน เพียงแค่รู้สึกว่าคุณเย่คนนี้สุดยอดมาก
อายุน้อยขนาดนี้ ยังมีเงินมากมายขนาดนี้ โชคดีมากจริงๆ
ข่งซิ่วซิ่วแอบอิจฉา และใช้เวลาหนึ่งชั่วโมง จัดการทำทุกอย่างให้เสร็จ
“คุณเย่ จัดการให้คุณเรียบร้อยแล้วค่ะ ยังมอบค่าบำรุงรักษาฟรีให้หนึ่งปี จากนี้ไปคุณมีเรื่องอะไร โทรหาฉันโดยตรงก็ได้ค่ะ”
ข่งซิ่วซิ่วพูดอย่างระมัดระวังมาก แม้ว่าเธอจะไร้เดียงสา แต่ก็ไม่ได้โง่ รู้ว่าโอกาสแบบนี้ไม่เยอะ อยากจะหาเงินได้ ก็ต้องไขว่คว้าเอาไว้
เย่เซิ่งเทียนยิ้มและพยักหน้า ดูท่าทางก็ไม่ถือว่าโง่ จากนี้ไปให้ซีเอ๋อร์มาหาเธอได้
เย่เซิ่งเทียนไม่ได้มองหลินจื้อเผิงทั้งสามคนที่ยังคงคุกเข่าอยู่ อ๋อ ยังมีเซี่ยย่านย่านที่เพิ่งจะตกใจจนคุกเข่าอยู่บนพื้น และขับรถออกไปในทันที
หลินจื้อเผิงคุกเข่าอยู่บนพื้น สีหน้าซีดเซียว
เขาคุกเข่าอยู่หนึ่งชั่วโมง แต่ว่า เย่เซิ่งเทียนไม่ได้สนใจเขา!
เย่เซิ่งเทียนไม่ยอมรับ!!
เขาไม่ยอมรับคำขอโทษ!!
ฉันควรทำยังไงดี?
นี่เป็นครั้งที่สองที่ทำให้เขาขุ่นเคืองใจแล้ว ฉันควรทำยังไงดี!