ตอนที่ 82 : ฉันคือคนโปรดของท่านประธาน
เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นมา เจียงเฉินก็เลยต้องหันไปดู
เจ้าของเสียงเธอเป็นผู้หญิงในชุดเดรสสีดํา!
ชื่อของเธอคือ หลิวนานา และเธอก็คือลูกสาวของประธานบริษัทที่เขาเคยทํางานอยู่
รูปร่างหน้าตาของเธอนั้นนับว่าอยู่กลางๆประมาณ 70 คะแนน!
เมื่อก่อนเขานั้นคิดว่าเขานั้นคงไม่รอดออกมาจากเงื้อมมือของแม่หรือลูกสาวคนนี้ได้ แต่สุดท้ายเขาก็รอดออกมา
แต่คาดไม่ถึงเลยว่าเขาต้องมาเจอกับเธออีกครั้งในวันนี้!
เจียงเฉินอยากจะร้องไห้โลกนี้มันจะกลมไปถึงไหน!
หลิวนานาเคลื่อนที่เข้ามาอย่างรวดเร็ว เธอรีบหยุดเจียงเฉินไว้ทันทีก่อนจะพูดออกมาด้วยรอยยิ้มกว้าง “เจียงเฉินทําไมนายต้องรีบหนีทันทีที่เจอฉันด้วย? นายคิดว่าฉันจะกินนายรียังไงกัน?”
ใช่ เธอกินฉันแน่!
เจียงเฉินยังจําได้อยู่เลยว่าครั้งก่อนนั้นเธอนั้นยั่วยวนเขาขนาดไหน ตอนนั้นมันทําให้เขาต้องอดทนจนตาแดงเลยด้วย
ซึ่งแน่นอนว่าด้วยความที่เขาเป็นสุภาพบุรุษเขาย่อมต้องหนีออกมาจากจุดนั้นอยู่แล้ว
ก่อนที่เจียงเฉินจะพูดออกมา หลิวนานาก็พูดออกมาอีกครั้งด้วยความโล่งใจ “เจียงเฉิน ความจริงแล้วถึงเราจะเคยมีเรื่องบางอย่างกันมาก่อน แต่ตอนนี้เราก็เป็นเพื่อนกันได้นะ”
เจียงเฉินถอนหายใจด้วยความโล่งอก “งั้นก็ดีครับ”
ในเวลานี้เอง
หลิวนานาเพิ่งจะสังเกตเห็นชุดคนส่งพัสดุของเจียงเฉิน เธอจึงถามออกมา “หลังจากที่นายออกไปจากบริษัทของฉัน แล้วนายก็มาเป็นคนส่งพัสดุหรอ?”
“เจียงเฉิน นี่นายไม่อายเลยหรอที่ต้องมาส่งพัสดุแบบนี้ทั้งๆที่นายเองก็หล่อขนาดนี้”
หลิวนานาในตอนนี้เธอนั้นก็ยังคงตกหลุมรักเจียงเฉินอยู่ดวงตาของเธอกรอกไปมา “เจียงเฉิน ฉันมีน้องสาวอยู่คนหนึ่งเธอทํางานในบริษัทข้ามชาติ ฉันจะไปแนะนํานายให้เธอดูเพื่อเธอจะหางานให้นายได้บ้างเอาไหม?”
“ไม่ต้องหรอกผมก็มีงานที่ดีอยู่แล้ว”
เจียงเฉินโบกมือปฏิเสธออกไปทันที
“ฉันรู้ว่านายส่งพัสดุ~ แต่ไม่ต้องอายหรอก เราก็คนกันเอง”
หลิวนานาเธอจูงแขนของเจียงเฉินไปที่โต๊ะของเธออย่างกระตือรือร้น
เมื่อไปนั่งที่โต๊ะแล้วเขาก็พบกับผู้หญิงที่มีความสวยอยู่ประมาณ 72 คะแนนกําลังนั่งมองกระจกอย่างหลงตัวเอง
“กระจกวิเศษเอ๋ย กระจกวิเศษเจ้าคิดว่าหญิงใดงามสุด ในปฐพี! นายว่าฉันงั้นหรอ? ใช่ฉันก็คิดเหมือนกันเจ้ากระจก!”
อยากจะอ้วก
ผู้หญิงคนนี้จะมั่นใจในตัวเองเกินไปแล้ว!
เจียงเฉินอยากจะหัวเราะออกมาจริงๆ
หลินนานาก็เริ่มแนะนําให้เจียงเฉินรู้จักกับผู้หญิงคนนี้ทันที่เธอชื่อลิซ่า อายุ 27 ปีและเธอยังจบปริญญาเอกมาในตอนนี้เธอก็กําลังทํางานอยู่ในบริษัทข้ามชาติ
หลินนานาขยิบตาให้ลิซ่า “ลิซ่า เธอน่าจะมีชื่อเสียงในบริษัทนิ เธอช่วยหางานให้เจียงเฉินเขาหน่อยได้ไหม? เขาเก่งมากเลยนะ!”
ลิซ่ามองเจียงเฉินขึ้นลง เธอพบว่าเขาหล่อมากจริงๆ
แต่เขากลับมาด้วยชุดคนส่งพัสดุ มันทําให้เธอเปลี่ยนความคิดทันที
คิดจะมาทํางานที่บริษัทฉันงั้นหรอ นายยังไม่มีคุณสมบัติ:
ลิซ่าส่ายหัวและพูดออกมาด้วยอารมณ์ไม่ชอบใจ “บริษัทของฉันมีเกณฑ์ที่สูงมากเนื่องจากเป็นบริษัทข้ามชาติ ดังนั้นทุกคนต้องพูดภาษาอังกฤษได้! แล้วนายล่ะพูดได้เปล่า?”
เจียงเฉินพยักหน้า “ได้นิดหน่อย”
“ไม่หรอก! อย่างนายน่าจะไม่ใช่นิดหน่อยแต่น่าจะแทบไม่ได้มากกว่า”
ลิซ่าเธอกางมือของเธอออกทําให้เธอดูเหนือกว่าคนอื่น ก่อนจะยิ้มออกมา “ดูเหมือนว่าฉันจะช่วยนายไม่ได้แล้ว เพราะระดับของนายมันต่ําไป”
ฉันไม่ได้ขอให้ช่วยได้ซ้ํา!
เจียงเฉินอยากจะหัวเราะออกมา แต่เขานั้นก็ไม่ได้อยากจะมีปัญหากับเธอในเวลาเดียวกัน
ลิซ่าเธอก็ยังคงอวดเบ่งของเธอต่อไป “ฉันได้ยินมาจากนา นาว่านายจบปริญญาตรีสั้นสินะ และถ้าจําไม่ผิด รปภ. บริษัทฉันก็ต้องจบปริญญาตรีกันซะด้วยสิ แถมยังได้ประกัน ภัยตั้ง 5 ตัวแล้วก็เงินค่าบ้านอีก นายสนใจไหมล่ะ?”
เจียงเฉินพูดออกมา “ผมไม่สนใจ ผมว่าผมส่งพัสดุนั้นแหละดีแล้ว”
“โอ้~”
ลิซ่าดึงมือของนานา “นานา ฟังฉันนะ เขาไม่มีอะไรน่าดึงดูดดเลย เธอพูดไปได้ยังไงว่าเธอชอบเขา เขาไม่ได้ดีแบบที่เธอคิดหรอกเขาดีแต่เปลือกนอกก็เท่านั้น…”
เพราะหลังจากที่เธอได้เห็นเขาเพียงเสี้ยววิเธอก็ตัดสินเขาได้แล้ว
หลินนานาที่ได้ฟังก็ตะลึง
ลิซ่าเธอก็ยังดูภูมิใจกับสิ่งที่ตัวเองทําก่อนจะพูดออกมา “ฉันน่ะเคยเป็นแค่พนักงานตัวเล็กๆเงินเดือน 20,000 แต่ดูฉันตอนนี้สิเงินเดือนฉันตอนนี้นะสูงถึง 16,000!”
เจียงเฉินจงใจพูดแกล้งเธอ “ 16,000 งั้นหรอ? บริษัทอะไรกันให้เงินเดือนสูงขนาดนี้?”
“ใช่แล้ว~”
ลิซ่าเธอดูมีความสุขมาก “ถ้าฉันพูดออกไปนายคงได้กลัวจนตายไปก่อนแน่ ตําแหน่งของฉันเป็นตําแหน่งหลักๆในบริษัทรุ่ยเฟิงกรุ๊ป และฉันจะแอบบอกอะไรให้นะ ฉันน่ะคือคนโปรธของท่านประธานด้วย”
คนโปรธของปรานงั้นหรอ…
ดูน่าทิ้งดีนิ
เจียงเฉินถามด้วยความสนใจ “ดูเหมือนว่าเธอจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับประธานของเธอนะ?”
ร่องรอยความเขินอายปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของลิซ่า “ไม่ ฉันเป็นเลขาของเขา และแน่นอนว่าฉันจะต้องอยู่กับเขาตลอดทั้งวัน! ครั้งก่อนฉันป่วยอยู่ที่บ้าน ท่านประธานเขายังให้ความสนใจกับฉันโดยการโทรมาถามฉันด้วยตัวเองเลย ว่าทําไมฉันไม่มาทํางาน!”
ระหว่างที่เธอพูดอยู่นั้นเธอก็เน้นเสียงคําว่า “สนใจ” เพื่อพยายามให้คนอื่นได้รู้ว่าเธอกับประธานนั้นสนิทกันขนาดไหน
แต่การที่คนไม่ไปทํางานและเพื่อนร่วมงานคิดว่าคนๆนั้นจะขาดงาน พวกเขาก็จะโทรหามันเป็นเรื่องปรกติไม่ใช่หรอ?
เห้อ….ปวดหัวเลยจริงๆ!
เจียงเฉินยิ้ม “งั้น ประธานของเธอก็ชอบเธองั้นสินะ?”
“อะแห่ม”
ใบหน้าของลิซ่าแดงขึ้นมา “แม้ว่าเขาไม่ได้บอกฉันแต่ฉันก็รับรู้มันได้”
ดูเหมือนว่าประธานบริษัทคนนี้จะมีรสนิยมที่แปลกใหม่จริงๆ
แค่ผู้หญิงที่สวยประมาณ 70 คแนนก็อดทนไม่ไหว แล้วหรอ?
แล้วตัวประธานบริษัทข้ามชาติ ล่ะ?
เดี๋ยวสิ มีบางอย่างไม่ถูกต้อง
รุ่ยเฟิง? รุ่ยเฟิงกรุ๊ป
ทําไมเหมือนเคยได้ยินมาก่อนนะ?
เจียงเฉินตกใจ “เธอหมายถึง หลันเจียนเฟิง ใช่ไหมที่เป็นประธานของเธอ?”
“หือ?”
คิ้วของลิซ่าเลิกขึ้น “หลันเจียนเฟิง เขาเป็นคนที่เงียบๆ ดูแล้วอายุไม่ถึง 40 เขาหล่อมากแถมยังมีเสน่ห์ และยังมีทรัพย์สินกว่าหมื่นล้าน! คนอย่างนายไม่มีวันได้เจอเขาห รอก”
เจียงเฉินถามออกไป “เขามีลูกสาวใช่ไหม?”
“นายรู้?”
ลิซ่าดูผิดหวัง “ก็คงไม่แปลกที่นายจะเคยได้ยิน เพราะยังไงซะลูกสาวของเขาที่ชื่อหลันหน่วนหยานก็มีใบหน้างดงามราวกับนางฟ้า แถมรูปร่างยังไร้ที่ติที่มาพร้อมกับบรรยากาศรอบๆแบบสบายๆ ไม่แน่คนทั้งเมืองอาจจะรู้จักเธอกันทั้งหมดเลยก็ได้เพราะถามีดวงดาวมาอยู่เคียงข้างเธอเธอนั้นก็คงจะกลบความน่าสนใจของดวงดาวไปหมดแน่ๆ”
“หลันหน่วนหยาน..”
เจียงเฉินอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
มันบังเอิญจริงๆ
หญิงแบบนี้จริงๆหรอ?
ไม่ใช่ว่า…รสนิยมของพ่อเธอจะธรรมดาไปหน่อยมั้ง?
ผู้หญิงที่มีคะแนนความสวยสวยอยู่ที่ 70 แบบนี้ยังกล้าบอกว่าพ่อของเธอนั้นชอบตัวเองได้?
ไม่สิ ดูเหมือนเขาจะต้องไปถามเธอครั้งหน้าแล้ว
“และฉันจะบอกอะไรให้นะ ฉันน่ะคุ้ยเคยกับพวกเขาดี”
ลิซ่าเหลือบตามองเจียงเฉิน “เพราะฉะนั้นในระยะเวลาสั้นๆ มันเป็นไปไม่ได้หรอกที่นายจะได้เข้าทํางานในบริษัทนี้ บริษัทของฉันเป็บริษัทข้ามชาติเงินทุนกว่าหมื่นล้าน นายน่ะไม่มีคุณสมบัติพอ!”
พูดจบเธอก็ก้มหน้าลงดูดน้ําทันที
พูดเยอะไปหน่อย ปากของเธอเริ่มแห้งพอดี
และทันใดนั้นเองก็มีผู้หญิงคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้น
เธอสวยมากสวยจนไม่อาจจะบรรยายออกมาได้!
ในด้านความสวยเรียกได้ว่าไม่มีใครมาเทียบกับเธอได้
ในเวลานี้เองโทรศัพท์ของเจียงเฉินก็ดังขึ้น เป็นหลันหน่วนหยานที่โทรมาตามนัดของทั้งคู่วันนี้
เจียงเฉินยืนขึ้น หลันหน่วนหยานก็สามารถเห็นเขาได้จากระยะไกลทันที
สาวงามค่อยๆเดินเข้ามาหาเขา
หลันหน่วนหยานเธอนั้นไม่ได้มีเย่อหยิ่ง เธอนั้นวิ่งเข้ามาข้างเจียงเฉินก่อนจะจับมือเขาไว้อย่างเสน่หาก่อนจะพูดออกมาว่า
“เจียงเฉิน ฉันคิดถึงนายจังเลย ในที่สุดฉันก็เจอนายซัก