ตอนที่ 515 : เผ่ามังกร(II)
ฝ่ามือและเท้าของทั้งคู่เข้าปะทะกัน วังวนขนาดใหญ่ได้แผ่น้ำแข็งออกมาแช่แข็งอาณาเขตหลายสิบกิโลเมตรในทันที แม้แต่พื้นดินด้านล่างก็ยังปกคลุมไปด้วยน้ำแข็งซึ่งออกแรงกดเพียงเล็กน้อยก็ทําให้เกิดรอยแตกร้าวนับไม่ถ้วน
“ ฮ่ะ !” ถู่มู่กระแอมออกมาเบาๆ
ต่อมามือของถู่มู่ก็ปล่อยน้ำแข็งออกมา ก่อตัวเป็นมังกรน้ำแข็งขนาดใหญ่เข้าใส่ข้าวคุน มังกรน้ำแข็งตัวนี้ราวกับมีชีวิต ปากของมันเปล่งเสียงมังกรคํารามออกมาดังก้อง
อ้าวคุนมองไปที่ถู่มู่ และมองไปที่มังกรน้ำแข็งที่พุ่งเข้ามาหาเขา
เขาค่อยๆยกมือขึ้นมา และในตอนที่มังกรน้ำแข็งเข้ามาถึงตรงหน้าเขา มือนั้นกลับจับไปที่หัวของมังกรน้ำแข็งในทันที
ปัง ปัง ปัง
มือของอ้าวคุนจับมังกรน้ำแข็งไว้แน่น ก่อนจะระเบิดออกพร้อมกับคลื่นกระแทกกระจายออกไปทุกทิศทาง อ้าวคุนรับคลื่นพลังนี้ไว้โดยไม่ได้ขยับตัวเลยแม้แต่น้อย แรงกระแทกทุกอย่างถูกขวางด้วยโล่ปราณไม่อาจจะทําร้ายเขาได้เลย
เขาทําลายมังกรน้ำแข็งได้อย่างง่ายดาย อ้าวคุนมองไปที่ถู่มู่และพูดขึ้นมา “ หากมีอะไรก็จงแสดงมันออกมาซะ ”
คําพูดที่ดูเรียบเฉย แต่กลับมีความสูงส่ง !
นี่คือสิ่งที่เขาแสดงออกมาให้ทั้งโลกได้ประจักษ์ !
“ สมกับเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก !” ถู่มู่อุทานออกมา “ยอดฝีมือระดับสูงสุดขั้นสูงสุดเหมือนกัน แต่การโจมตีเต็มกําลังของข้า กลับไม่อาจจะทําให้เจ้าขยับออกจากที่เดิมได้”
อ้าวคุนแสดงสีหน้าเฉยเมย เขาไม่ได้ภูมิใจกับคําชมนี้ ด้วยการสืบทอดของเผ่ามังกร หากเขาเอาชนะยอดฝีมือระดับสูงสุดขั้นสูงสุดทั่วไปไม่ได้ แล้วเขาจะมีสิทธิถือครองตําแหน่งราชามังกรได้ยังไง ?
“ แต่ขอชี้แนะในท่าต่อไปด้วย” แม้ว่าคู่มจะทิ้งไปกับความแข็งแกร่งของอ้าวคุน แต่ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้เขาก็ยังดูมั่นใจโดยไม่มีท่าทีจะถอยเลยแม้แต่น้อย
เขาเผยรอยยิ้มลึกลับออกมา เขาค่อยๆลอยลงมาที่พื้นดิน ความเย็นแผ่ออกมาจากวังวนทําให้อุณหภูมิโดยรอบลดลงไปอีก
ทันใดนั้นเอง
น้ำแข็งนับไม่ถ้วนก็ก่อตัวขึ้นมา ในระยะหลายร้อยกิโลเมตร ราวกับว่าเป็นจุดจบของโลก และถูกแช่แข็งในพริบตา แต่ที่ที่อ้าวคุนอยู่ก็ยังถูกปกคลุมด้วยน้ำแข็งนับไม่ถ้วน ตัวของอ้าวคุนก็ยังมีน้ำแข็งเข้าปกคลุม อุณหภูมิของน้ำแข็งนี้ต่ำอย่างมาก และแข็งทัดเทียมกับของที่แข็งที่สุดในโลกได้ สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือหลังจากที่แช่แข็งอ้าวคุนแล้ว น้ำแข็งไม่ได้หยุดกระจาย มันกลับลามออกไปทั่วทุกทิศทางด้วยความเร็วที่น่าตกใจ จนหนาขึ้นกว่า 1 กม.ในพริบตา
ภายใต้แสงอาทิตย์อันร้อนแรง แสงที่สาดมาบนน้ำแข็งได้สะท้อนสายรุ้งออกมา ซึ่งทําให้อาณาเขตในระยะ 100 กม.ได้เกิดฉากที่แปลกประหลาดและงดงามขึ้น
“ ท่าสุดยอดของธาตุน้ำ…เยือกแข็ง ท่านี้เป็นยังไง ราชามังกรคงไม่ผิดหวังสินะ ?” เขามองไปที่ร่างที่ราวกับรูปปั้นน้ำแข็งและเผยรอยยิ้มออกมา
เขาไม่คิดว่าจะฆ่าอ้าวคุนได้ด้วยท่านี้ เพราะมันไม่อาจจะเป็นจริงได้ หากอ้าวคุนตายง่ายๆ เขาจะเป็นราชามังกรได้ยังไง ?
แน่นอนว่าหลังจากที่เขาพูดจบ ก็มีเสียงดังฟังชัดตั้งขึ้นมา “เฮ้อ…”
ชั้นน้ำแข็งหนาที่เกิดรอยแตกขึ้นมา มันแตกออกมาจากด้านบนก่อนจะลามลงไปด้านล่างอย่างรวดเร็ว
“ แกร๊ก แกร๊ก” เมื่อเกิดรอยแตกอันแรกขึ้น น้ำแข็งรอบๆต่างก็เริ่มแตกตามกันไป และเกิดเสียงที่ฟังดูไพเราะไม่ต่างจากเสียงดนตรี
หลังจากนั้นแค่ 3 อึดใจ ชั้นน้ำแข็งต่างก็ระเบิดออกกลายเป็นเศษน้ำแข็งนับไม่ถ้วน กระจายออกไปทั่วทุกทิศทาง จากนั้นก็พุ่งเข้าไปกระทบกับพื้นจนเกิดเป็นหลุมขนาดใหญ่เป็นร้อย ๆหลุมขึ้นมา ราวกับว่าถูกอุกกาบาตอัดใส่ พื้นดินนั้นเต็มไปด้วยความว่างเปล่าราวกับเพิ่งถูกทําลายมา
อ้าวคุนยังไม่ได้รับบาดแผลใดๆ เขาตบไปที่น้ำแข็งที่เกาะอยู่บนเสื้อแล้วพูดขึ้นด้วยท่าทีเฉยชา “ นี่คือไฟลับของเจ้ารึ ?”
ถู่มู่หรี่ตาลง เขารู้ว่าท่าของเขาไม่อาจจะฆ่าอ้าวคุนได้อย่างแน่นอน และไม่คิดว่าจะทําให้อ้าวคุนบาดเจ็บได้ แต่เขาไม่คิดว่าอ้าวคุนจะทําลายน้ำแข็งออกมาได้เร็วแบบนี้
“ แข็งแกร่งกว่าที่คาดไว้มาก !” ถู่มู่คิด “ แม้แต่เยือกแข็งก็ยังเขาไว้ได้แค่ไม่กี่อึดใจ…”
เมื่อเห็นว่าคู่มไม่พูดอะไรออกมา อ้าวคุนก็ไม่ได้สนใจ เขายังคงแสดงท่าที่ใจเย็นและพูดขึ้นมา “ ต่อไปถึงตาข้าลงมือแล้วสินะ ?”
สีหน้าของถู่มู่พลันเปลี่ยนไปทันที
อ้าวคุนไม่ได้เปิดโอกาสให้เขาได้พูดเลยแม้แต่น้อย และแผ่อาณาเขตออกมา
พริบตาอาณาเขตทองก็กว้างกว่าอาณาเขตน้ำของเขา และครอบคลุมอาณาเขตโดยรอบ ทั้งๆ ที่เป็นยอดฝีมือระดับสูงสุดขั้นสูงสุดเหมือนกัน แต่อาณาเขตของอ้าวคุนกลับกว้างกว่า การรับรู้ของอ้าวคุนก็กว้างกว่าของถู่มู่ แม้แต่ธาตุทองในอาณาเขตก็ยังทํางานได้ดีกว่าราวกับว่ามีพลังที่น่ากล้วกว่า
“ ตาย ! ”
อ้าวคุนยื่นมือออกมาเพื่อโจมตีถู่มู่ มันเป็นหมัดธรรมดาที่ไม่ได้ใช้เคล็ดวิชาใดๆ ทว่ากลับมีพลังที่น่ากลัว
เมื่อรู้สึกได้ถึงพลังอันน่ากลัวของอ้าวคุน ถู่มู่ก็ตะลึงและอยากที่จะหนี้
แต่เขารู้ภารกิจตัวเองดี แม้จะรู้ว่ามันอันตราย แต่เขาก็ไม่กล้าหนีไปในตอนนี้ เขาได้แต่รวบรวมความกล้าเผชิญหน้ากับอ้าวคุน
“ ฟู่ ! ” ถู่มู่สูดหายใจเข้าลึกๆ เตรียมพร้อมที่จะหลบ แต่ต่อมาสีหน้าของเขาก็ต้องเปลี่ยนไปอีกรอบ “ ไม่อาจจะหลบได้เลย !”
เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า ตอนที่เขากําลังจะหลบนั้น ความคิดของเขากลับถูกล็อกเอาไว้ด้วยการรับรู้ แต่นั่นไม่ใช่การรับรู้จากตัวอ้าวคุน แต่เป็นการรับรู้ของพลังอันน่ากลัวที่อ้าวคุนปล่อยออกมา พลังที่กําเนิดการรับรู้ได้
ถู่มู่ตัวสั่นด้วยความกลัว “ เป็นท่าที่แปลกประหลาดจริงๆ ! ” แค่หมัดธรรมดา แต่ราวกับมีชีวิตเป็นของตัวเอง และไล่ตามศัตรูได้ น่าเหลือเชื่อจริงๆ
ในวินาทีสิ้นหวัง คู่มไม่มีเวลาได้ทําอย่างอื่น เขาต้องปล่อยพลังทั้งหมดออกมาเพื่อรับการโจมตีครั้งนี้
แค่คิดก็มีก้อนน้ำแข็งก่อตัวขึ้นมาห่อหุ้มตัวของเขาไว้ ราวกับเป็นเกราะน้ำแข็งที่ล้อมตัวเขาเอาไว้แน่นหนา ในเวลาเดียวกันก้อนน้ำแข็งที่เหลือก็เปลี่ยนรูปร่างเป็นหนาม และพุ่งเข้าใส่อ้าวคุนด้วยความเร็วที่น่าตกใจ
หนามน้ำแข็งเป็นหมื่นๆพุ่งลงมาจากฟ้า หนามแต่ละอันมีอุณหภูมิที่ต่ำและมีความสามารถในการเสียดแทงที่น่าทึ่ง
ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว !
หนามน้ำแข็งตัดชั้นอากาศมา โดยไม่มีอะไรมาขวางกั้น
ต่อมาหนามน้ำแข็งนับไม่ถ้วนก็ได้ปะทะกับพลังของหมัด หนามนั้นระเบิดออกกลายเป็นหมอกและทําให้มิติส่วนนั้นพังลง อาณาเขตส่วนนั้นถึงกับเกิดระเบิดรูปเห็ดขึ้นมา
สิ่งที่น่าตกใจคือ แม้ว่าจะถูกขัดขวางโดยหนามน้ำแข็ง แต่พลังของหมดกลับไม่ได้ลดลงเลย ในพริบตามันก็ได้อัดเข้ากับเกราะน้ำแข็งของถู่มู่ เกราะน้ำแข็งที่หนากว่า 1 กม.กลับดูเปราะบางเมื่อปะทะกับพลังของหมัด มันแตกออกเป็นชิ้นๆทันที และไม่อาจจะรับการโจมตีได้อีก
ตู้ม ตู้ม ตู้ม !
แม้ว่าจะอ่อนพลังลงหลายเท่า แต่พลังนั้นในที่สุดก็อัดเข้าที่ตัวของถู่มู่ ชั้นปราณรอบตัวสลายไปในทันทีพร้อมกับตัวเขาที่กระเด็นออกไปกระทบพื้นจนเกิดเป็นหลุมกว้างหลายสิบ
แข็งแกร่ง !
สมกับเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด !
อ้าวคุนอึดอัดออกมา “ ระฆังบุปผา! ”
ปัง!
น้ำแข็งนับไม่ถ้วนระเบิดออกพร้อมกับดินที่กระจาย ก่อนที่ร่างของถู่มู่จะระเบิดขึ้นมาจากพื้นโผล่มาในสายตาของอ้าวคุนอีกครั้ง
ตอนนั้นหน้ากากที่ตุ่มใส่แตกออก เสื้อผ้าเขาขาดหลุดลุ่ย มุมปากเต็มไปด้วยเลือด สภาพเขาดูน่าอดสูอย่างมาก
“ สัตว์อสูร ?” อ้าวคุนคิ้วขมวด “ ไม่ นี่คือพลังของมนุษย์ !”
เขารู้สึกว่าตัวตนของถู่มู่นั้นดูน่าสงสัยอย่างมาก ด้วยรูปลักษณ์ของสัตว์อสูร แต่กลับมีพลังของมนุษย์ มันดูน่าประหลาด
เขาคิดถึงตอนที่ถู่มู่บอกว่าตัวเองเป็นผู้กลายพันธุ์ และคําพูดที่ดูรังเกียจมนุษย์ อ้าวคุนอดไม่ได้ที่จะสงสัยขึ้นมา “ อะไรคือผู้กลายพันธุ์ ? ”
ถู่มู่เช็ดเลือดที่มุมปาก แล้วมองไปที่อ้าวคุนด้วยรอยยิ้ม และตะโกนออกมา “ไม่แปลกเลยที่เป้ยหลงแพ้ให้กับเจ้า ราชามังกรช่างแข็งแกร่ง ไม่อาจจะมีใครเป็นศัตรูได้ ข้าเองก็ไม่อาจที่จะเป็นคู่มือได้ ! ” แม้ว่าเขาจะบาดเจ็บ แต่สําหรับถู่มู่แล้วมันไม่ได้หนักหนาอะไร เขายังเผยรอยยิ้มออกมา “ ข้าไม่สงสัยเลยว่าหากข้ายังสู้ต่อไป ข้าคงตายด้วยน้ำมือเจ้าในไม่ช้า…”
“ เป้าหมายของเจ้าในการมายังเกาะมังกรคืออะไรกัน ? มีใครมากับเจ้าหรือไม่ ? ” อ้าวคุนสีหน้าหม่นไป “ อย่าบอกนะว่าเจ้ามาเพื่อสู้กับข้าเท่านั้น…”
คู่มยิ้มออกมา “ หากข้าบอกว่า ข้าแค่สงสัยและอยากเห็นความแข็งแกร่งของเจ้าล่ะ ? ”
อ้าวคุนพูดด้วยท่าที่เฉยเมย “ นี่มันไม่ตลกเลยสักนิด ! ”
“ เจ้าไม่เชื่อ ข้าก็ไม่อาจจะช่วยอะไรได้” ถู่มู่ยักไหล่ทําท่าหมดหนทาง
“ ไม่พูดรึ ? งั้นก็ลงนรกไปซะ !” อ้าวคุนรู้สึกอึดอัดในใจ ยิ่งเขาพูดมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งสงสัยในแผนการของถู่มู่ มันเพราะความอึดอัดนี้ ที่ทําให้เขาต้องรีบลงมือ เขาต้องรีบจัดการปัญหาเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้น
ถู่มู่อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา “ ข้ายอมรับว่าเจ้าแข็งแกร่งจริงๆ ข้าต้อยกว่าเจ้าอย่างมาก แต่…หากเจ้าต้องการจะฆ่าข้า เจ้าคงประเมินตัวเองสูงเกินไปหน่อย ! ”
อ้าวคุนเป็นยอดฝีมือระดับสูงสุดขั้นสูงสุด ถู่มู่เองก็เช่นกัน เขาไม่อาจจะหนีได้เลยรึ ?
หากเขาตัดสินใจว่าจะหนี้ แม้ว่าอ้าวคุนต้องการจะฆ่าเขา แต่ก็ไม่อาจจะทําอะไรเขาได้
“ ลองดูสิ ” อ้าวคุนไม่ได้สนใจที่จะเถียงกับอีกฝ่าย เขากําหมัดแน่นและเตรียมที่จะโจมตี
แต่ตอนนั้นเองกลับมีเสียงตะโกนดังขึ้นมาด้วยความกลัว “ ไม่ดีแล้ว ราชา มันมีเรื่องผิดปกติเกิดขึ้น มีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น !”
เมื่อได้ยินเสียงนั้น อ้าวคุนก็สีหน้าเปลี่ยนไปทันที เขาได้สติและกลับมาอยู่ในโลกความจริง
ถู่มู่มองไปยังร่างที่พุ่งเข้ามา เขาแปลกใจและตะโกนขึ้น “ มารายงานกันเร็วจริงๆ ”
“ พวกเจ้าทําบ้าอะไรกัน ! ” อ้าวคุนทั้งตกใจและโกรธ สายตาเขามองไปที่ถู่มู่ด้วยความโกรธแค้น
“ ฮาฮา เราทําอะไรรึ ? เอาจริงๆแล้วเจ้าไม่อยากรู้หรอก จริงๆแล้วข้าคงไม่บอก ! “ถู่มู่หัวเราะออกมาด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ ถึงเขาจะไม่ใช่คู่มือของอ้าวคุน แต่เขาก็ต้องหาทางเอาคืนอ้าวคุนบ้าง เขาจะรู้สึกพอใจเมื่อได้ทําแบบนั้น “ มานี่สิ มาสู้กันต่ออีกสักร้อยรอบ !”
สีหน้าของอ้าวคุนหม่นลง เขาได้สนใจอุ่มอีกต่อไป แต่กลับมองไปยังร่างที่พุ่งเข้ามา
สายตาเขาแฝงไปด้วยความกังวล และอยากที่จะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น