ตอนที่ 517 : โกรธ
“ แข็งแกร่ง แข็งแกร่งจริงๆ !”
ถู่มู่หน้าซีด สายตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ร่างกายของเขาสั่นเทา
แค่ท่าเดียวก็ทําให้เขาบาดเจ็บหนักได้ถึงเพียงนี้ เขาไม่มีพลังที่จะตอบโต้ได้เลย
ตอนที่สู้ตอนแรก อ้าวคุนที่แข็งแกร่งมากอยู่แล้ว จนเหนือกว่าเขาอย่างชัดเจน แต่เขาก็พอตอบโต้ได้บ้าง แต่ตอนนี้อ้าวคุนกลับเหนือกว่าเขาอย่างเห็นได้ชัด
* หนี ! ” ถู่มู่ไม่มีความคิดที่จะหาเรื่องอีกฝ่ายต่อไป ตอนนี้เขาคิดแต่เรื่องหนีเท่านั้น
ถู่มู่ตกตะลึง เขารู้ว่าอ้าวคนนั้นแข็งแกร่ง แต่เขาไม่คิดว่าอ้าวคุนจะแข็งแกร่งได้ถึงเพียงนี้
พลังแบบนี้ บอกได้ว่าเกินขีดจํากัดพลังของโลกนี้ไปแล้ว และก้าวข้ามขีดจํากัดของยอดฝีมือระดับสูงสุด !
ยอดฝีมือระดับสูงสุดขั้นสูงสุดเหมือนกัน แต่ถู่มู่กลับไม่คิดว่าอ้าวคุนจะเหนือกว่าเขามากมายถึงเพียงนี้ !
“ เขาเป็นยอดฝีมือระดับสูงสุดขั้นสูงสุดจริงๆรึ? ” ถู่มู่สงสัยว่าอ้าวคุนได้ก้าวข้ามขอบเขตตุ้นชวนไปแล้ว ไม่งั้นแล้วด้วยพลังของยอดฝีมือระดับสูงสุดขั้นสูงสุดที่เขามี เขาจะบาดเจ็บแบบนี้ได้ยังไง ?
ถู่มู่รีบถอยหลับไปทันที หลังจากที่พื้นที่ของเขาพังทลายลง เขาไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย เขาไม่ได้สนใจพลังวิญญาณที่ถูกใช้ไป ในหัวเขามีความคิดแค่เพียงอย่างเดียวซึ่งคือต้องหนี ยิ่งไกลเท่าไหร่ยิ่งดี
อ้าวคุนเห็นและรับรู้ได้ทันทีว่าถู่มู่คิดที่จะหลบหนี เขาต้องการจะไล่ตาม แต่ตอนที่เขากําลังจะใช้เคลื่อนย้ายพริบตานั้น อยู่ๆเขาก็หยุดพร้อมกับสีหน้าหม่นลง และมองไปทางที่ถู่มู่หนีไป
“ ไม่ว่าเจ้าจะเป็นใคร ข้าสาบานว่าข้าจะให้เจ้าชดใช้ !” อ้าวคุนพูดขึ้นมาด้วยน้ําเสียงเย็นชา
อ้าวคุนหันกลับและมุ่งหน้ากลับไปที่หุบเขามังกร สุสานถูกปล้น เหล่ามังกรถูกสังหารและบาดเจ็บหลายพันตัว ซึ่งทําให้เผ่ามังกรวุ่นวายอย่างมาก พวกนั้นต้องการเขาเพื่อจัดการกับสถานการณ์ทั้งหมด
นอกจากนี้เขาก็กลัวว่าศัตรูจะล่อเขาเข้าไปในกับดัก แม้จะมีหวังที่จะตามอีกฝ่ายทัน แต่เขาก็ไม่กล้าอยู่ห่างจากเกาะมังกรมากเกินไป การที่จะฆ่าคู่ม่นั้นจะทําให้เผ่ามังกรต้องเผชิญหน้ากับวิกฤตที่ไม่อาจจะคาดเดาได้ มันไม่คุ้มค่าเลย
ไม่นานอ้าวคุนก็ปรากฏตัวขึ้นที่หุบเขามังกร
หัวหน้าเผ่ามังกรทอง, มังกรวารี มังกรทมิฬ, มังกรพฤกษา, และผู้อาวุโสสูงสุดอีกสองคน นอกจากอ้าวเยว่ ได้มารวมตัวกันที่นั่น ใบหน้าของแต่ละคนบิดเบี้ยว ทุกคนต่างก็โกรธเคืองซึ่งทําให้บรรยากาศดูย่ําแย่ขึ้นไปอีก
“ องค์ราชา ! ” เมื่อเห็นอ้าวคนปรากฏตัว เหล่าหัวหน้าเผ่าต่างก็พากันก้มหน้าและตะโกนกันออกมา
อ้าวคนมองไปที่หัวหน้าเผ่าเหล่านั้น
ในหมู่หัวหน้าเผ่าแล้ว หัวหน้าเผ่ามังกรอัคคีหรือราชามังกรอัคคีคือยอดฝีมือระดับสูงสุดขั้นต้น คนที่แข็งแกร่งที่สุดคือหัวหน้าเผ่ามังกรทองที่รู้จักกันในชื่อราชามังกรทองซึ่งเป็นยอดฝีมือระดับสูงสุดขั้นสูง
ผู้อาวุโสสูงสองคน เป็นยอดฝีมือระดับสูงสุดขั้นสูงซึ่งเป็นมังกรทองและมังกรวารีที่แข็งแกร่งกว่าราชามังกรทอง
ราชามังกรทองพูดขึ้นมาด้วยความโกรธ” องค์ราชา สุสานถูกแย่งชิง สําหรับเราเผ่ามังกรแล้ว มันเป็นเรื่องน่าอับอาย! ให้ข้าไล่ตามศัตรูและจัดการมันจนกว่าจะตาย เพื่อรักษาศักดิ์ศรีของเผ่ามังกรเอาไว้ด้วยเถอะ!”
หัวหน้าเผ่าส่วนที่เหลือเองก็โกรธ พวกเขาอยากจะต่อสู้ ไม่มีใครขลาดกลัวเลยแม้แต่น้อย แม้แต่ราชามังกรแดงก็ยังแสดงท่าทีที่อยากจะสู้ออกมา
สุสานมังกรถูกแย่งชิงไม่ใช่เพราะศัตรูแข็งแกร่งกว่าพวกเขา แต่เพราะศัตรูลงมือกันอย่างรวดเร็ว ตอนที่พวกเขายังไม่ทันได้ตั้งตัว ตอนที่พวกเขารู้ตัว สุสานก็ถูกชิงไปแล้ว
พวกเขาเชื่อว่าพวกเขาจะจัดการศัตรูได้ด้วยพลังที่เผ่าพันธุ์พวกเขามี
“ ข้ารู้เรื่องนี้แล้ว หัวหน้าพวกนั้นก็บาดเจ็บเพราะข้า ในช่วงนี้พวกนั้นคงไม่อาจจะก่อเรื่องอะไรได้อีก ” อ้าวคนพูดขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “ แต่เราไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับศัตรู พวกนั้นมียอดฝีมือระดับสูงสุดกี่คน, พวกนั้นมาจากไหน และพวกนั้นมีเป้าหมายอะไรกับการปล้นสุสานของเรา เราไม่รู้เลยแม้แต่น้อย เราไม่อาจจะลงมือโดยไม่รู้อะไรไม่ได้”
“ ราชา !” ราชามังกรทองพูดขึ้นมา
“ ฟังข้า !” อ้าวคุนพูดด้วยท่าที่เฉยเมย“ สุสานมังกรถูกปล้นไป นี่คือเรื่องน่าอับอายของเผ่ามังกร ข้าแค้นยิ่งกว่าใคร สุสานมังกรทัดเทียมได้กับดินแดนแห่งการสืบทอด และทั้งเผ่ามังกร แต่ความปลอดภัยของเผ่าคือเรื่องที่สําคัญที่สุด ! หากศัตรูล่อเราออกไปจากเกาะได้ และทําลายดินแดนแห่งการสืบทอด รวมถึงสังหารคนของเรา ใครกันที่จะรับผิดชอบเรื่องนี้?”
เมื่อได้ยินแบบนั้น เหล่าหัวหน้าเผ่าก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมาต่อ
“ พวกเจ้าเองก็เป็นส่วนหนึ่งของเผ่า พวกเจ้าเองก็มีความสําคัญ พวกเจ้าคิดกันเอาเอง” อ้าวคุนมองไปรอบๆ
“ แต่เราต้องทนแล้วปล่อยให้คนอื่นข่มเหงเรารึ? ” ราชามังกรทองกําหมัดแน่นและพูดขึ้นมา
หัวหน้าเผ่าคนที่เหลือเองก็โกรธเช่นกัน เผ่ามังกรต้องยอมรับเรื่องน่าอับอายแบบนี้เอาไว้ ?
คนทั่วไปหากโดนดูถูก ก็ยังไม่อาจจะรับได้ นี่ไม่ต้องนับเผ่ามังกรที่เย่อหยิ่งเลย
“ แน่นอนว่าไม่ ! ” อ้าวคุนพูดขึ้นมาด้วยน้ําเสียงเย็นชา “ กล้ามาหาเรื่องเผ่ามังกรถึงเพียงนี้ และดูถูกเราถึงเพียงนี้ ไม่ว่ามันจะเป็นใคร แต่ก็ต้องเตรียมใจตายเอาไว้…”
ผู้อาวุโสสูงทั้งสองได้ถามขึ้นมา “ มันมีทางที่จะจัดการกับพวกนั้นรึ ?”
หัวหน้าเผ่าต่างๆพากันมองไปที่อ้าวคุน
“ เราไม่ได้เคลื่อนไหวมากี่ปีแล้ว กระดูกข้าเริ่มขึ้นสนิมแล้ว ” อ้าวคุนกลับหัวเราะออกมา บางทีคนอาจจะคิดว่าข้าแก่แล้วหรืออาจจะคิดว่าข่มเหงเผ่ามังกรได้ง่ายๆ…”
เขาหรี่ตาลง” อ้าวเลี่ย ข้ามีภารกิจให้กับเจ้า”
ผู้อาวุโสระดับสูงมองไปที่อ้าวคุนด้วยสีหน้าจริงจัง
“ เจ้าไปที่ทวีปปาและไปหาอ้าวเยว่และอ้าวอู่เหยียน บอกให้พวกเขากลับมาที่เกาะมังกรทันที ” อ้าวคุนแสดงท่าที่เด็ดขาดออกมา “ ข้าให้เวลาเจ้าแค่วันเดียว ก่อนมีควันพรุ่งนี้ ข้าต้องเห็นพวกเขาที่เกาะมังกร มีปัญหาอะไรหรือไม่ ? ”
อ้าวเลี่ยตอบกลับ “ ไม่มีปัญหา”
มังกรทุกตัวที่ออกจากเกาะมังกรไปจะมีตราพิเศษอยู่กับตัว แค่ตามตรานั้นไปก็จะหาพวกนั้นเจอ แน่นอนว่าตอนที่พวกนั้นกลับมายังเกาะมังกร ตรานั้นก็จะลบไปเอง
ดังนั้นภารกิจนี้จึงง่ายดายอย่างมาก แค่ตามหาตัวอ้าวเยว่และอ้าวอู่เหยียน ก่อนจะพาทั้งสองกลับมา
เรื่องอื่นๆเขาไม่จําเป็นต้องกังวล
“ ดี ไปได้ ” อ้าวคุนโบกมือ
หลังจากที่ผู้อาวุโสสูงคนนั้นจากไปอ้าวคุนก็พูดต่อ “ เมื่ออ้าวเยว่และอ้าวอู่เหยียนกลับมา เกาะมังกรก็จะมียอดฝีมือระดับสูงสุดขั้นสูงสุดเพิ่มขึ้นมาอีกคน แล้วข้าจะออกไปจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง ข้าอยากดูว่าภายใต้พลังของเผ่ามังกรแล้ว มีใครบ้างที่ต้านทานได้…”
ที่เกาะแห่งหนึ่งห่างจากเกาะมังกรเป็นแสนๆกิโลเมตร
มีร่างหนึ่งโผล่ขึ้นมาที่ทวีป ร่างของเขาโชกไปด้วยเลือด ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยบาดแผล สภาพเขาดูน่าอนาถ ลมหายใจเข้าอ่อนแรง จิตวิญญาณที่เปราะบางพร้อมกับเลือดที่กระอักออกจากปากเขาอยู่ตลอด
“ อึก ! ” ทันทีที่ขึ้นฝั่งได้เขาก็กระอักเลือดออกมาอีกครั้งพร้อมกับลมหายใจที่แผ่วเบาขึ้นไปอีก
สักพักชายคนนั้นก็สะกดความเจ็บปวดที่มีและมองไปที่เกาะมังกร สายตาเขาได้แสดงความหวาดกลัวออกมา“ นี่คือพลังที่แท้จริงของราชามังกรรึ? แข็งแกร่งจริงๆ แข็งแกร่งเกินไปแล้ว!”
สายตาเขาเต็มไปด้วยความตกใจและหวั่นกลัว
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าชายคนนี้คือถู่มู่ที่หนีออกมาจากเกาะมังกร
“ ไม่แปลกเลยว่าทําไมราชามังกรถึงได้ถูกยกย่องเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก แม้ว่ามนุษย์และสัตว์อสูรจะมียอดฝีมือระดับสูงสุดขั้นสูงสุด แต่ก็ไม่มีทางที่จะสั่นคลอนตําแหน่งของเผ่ามังกรได้…” ถู่มู่คิดถึงประสบการณ์ที่ผ่านมา กับการรับรู้พลังของราชามังกร “ แข็งแกร่ง อย่างน้อยยอดฝีมือระดับสูงสุดขั้นสูงสุดสามคนก็ไม่อาจจทัดเทียมเขาได้”
มันใช่ว่าจะไร้เหตุผล ที่เผ่ามังกรได้ปกครองโลกนี้มาหลายปี
แม้แต่ยุคที่รุ่งเรืองที่สุดของมนุษย์และสัตว์อสูร ก็ไม่อาจจะมียอดฝีมือระดับสูงสุดขั้นสูงสุดพร้อมกันสามคนได้
“ ไม่ พลังของราชามังกรที่แสดงออกมาตอนแรกนั้นแม้ว่าจะแข็งแกร่งกว่าข้า แต่มันก็ไม่ได้ทําให้ข้าไม่มีพลังในการตอบโต้ ” ถู่มู่คิดถึงบางอย่าง อยู่ๆตาเขาก็หรี่ลง “ ลูกปัดนั่น ! ใช่ ต้องเป็นเพราะลูกปัดนั่น ! หลังจากที่ราชามังกรใช้ลูกบัดนั่น เขาก็แสดงพลังที่สามารถบดขยี้ข้าได้!”
เขาสับสน ลูกบัดนั่นเป็นสมบัติแบบไหนกัน จึงทําให้ราชามังกรระเบิดพลังออกมาได้ถึงเพียงนี้
อาวุธขั้น 6 รี?
ไม่ แม้ว่าอาวุธขั้น 6 จะเพิ่มพลังยอดฝีมือระดับสูงสุดได้ในระดับหนึ่ง แต่แน่นอนว่าไม่อาจจะเพิ่มพลังมาถึงระดับนี้ได้ !
ถู่มู่เดาว่าลูกปัดนั่นเป็นอาวุธที่เหนือกว่าขั้น 6 หรืออาจจะเป็นสมบัติวิเศษ
“ หากข้าได้ลูกปัดนั้นมา…” ถู่มู่แสดงสายตาโลภออกมาก่อนจะส่ายหน้า ด้วยความแข็งแกร่งที่เขามีตอนนี้ หากต้องการจะแย่งชิงลูกปัดนั้นมาจากอ้าวคุนแล้ว คงไม่ต่างอะไรจากฝัน
นี่ไม่ต้องพูดถึงที่ว่าอ้าวคุนมีลูกปัดนั่นกับตัว แม้ว่าอ้าวคุนจะไม่มีลูกปัดนั่น แต่อ้าวคุนก็ยังเหนือกว่าเขา
อาการบาดเจ็บที่เขาได้รับตอนนี้ คือข้อยืนยันที่ดีที่สุด
เมื่อคิดถึงอาการบาดเจ็บของตัวเอง อารมณ์ของถู่มู่ก็แย่ลงทันที บาดแผลภายนอกฟื้นฟูตัวเองอย่างรวดเร็ว แต่อาการบาดเจ็บภายในของร่างกายนั้นยากที่จะหายได้ในเวลาอันสั้น เรื่องนี้เห็นได้จากใบหน้าที่ซีดเซียวของเขา
เมื่อมองไปทางเกาะมังกร เขาก็สูดหายใจเข้าลึกๆพร้อมอาการบาดเจ็บที่เริ่มทรงตัวขึ้น พลังวิญญาณของเขาฟื้นฟูขึ้นมาเล็กน้อย เขาลุกขึ้นยืนและใช้เคลื่อนย้ายพริบตาออกไปทันที
ประมาณ 30 นาทีต่อมา ถู่มู่ก็หยุดอยู่บนเกาะขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง
แม้ว่าเกาะนี้จะไม่ห่างจากเกาะมังกรและทวีปปามากนัก แต่มันก็กว้างใหญ่อย่างมาก มันมีพื้นที่ 1 ใน 3 ของเขตใต้ สิ่งที่สําคัญที่สุดคือเกาะนี้เต็มไปด้วยทรัพยากรที่เป็นรองแค่เกาะมังกร และเขตกลางของทวีปปา มันคือที่ที่ไม่เคยมีใครเข้ามาพักอาศัยมาก่อนทั้งมนุษย์,สัตว์อสูรและมังกร ไม่มีใครรู้ว่ามีที่แบบนี้อยู่ในโลกด้วย
“ ท่านผู้นํา ! ”
หลังจากที่เข้ามาบนเกาะ ถู่มู่ก็ทําความเคารพชายแก่ร่างผอมบางทันที