กลางคือ ในห้องนอนภายใจตระกูลมิดเดอร์เรีย วู่หยานกำลังนั่งอยู่บนเตียง มือก็
จิ้มบ้างตวัดบ้างบนอากาศไม่หยุด มีเพียงแค่ ฮินางิคุ มิโคโตะ กับ อิคารอส ที่รู้ว่า
เขากำลังเปิดหน้าจอระบบอยู่ แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้พวกเธอไม่ได้อยู่ที่นี่………
ตอนนี้เขากำลังอยู่หน้าอัญเชิญ สักพักก็ไปหน้าอบิลิตี้ สักพักก็ไปหน้าไอเท็ม ก่อน
จะวนหลับมากหน้าอัญเชิญใหม่อีกครั้ง เขาเปิดไปมาหาของที่สามารถใช้งานได้ไม่
หยุด
ถ้ามันมีอะไรที่สามารถช่วยพวกเขาตอนไปโลกต่อไปได้ วู่หยานก็จะซื้ออย่างไม่
ลังเล อะแฮ่ม แน่นอนว่าเขาป๋าเฉพาะหน้าไอเท็มเท่านั้น ส่วนพวกอุปกรณ์และอบิ
ลิตี้ แต้มเขามีไม่มากพอที่จะใช้ตามใจได้จึงต้องเลือกให้ดี
ถึงแม้เขาจะตัดสินใจพามิโคโตะกลับเมืองแห่งการศึกษา ไปช่วยน้องสาว แต่เมือง
แห่งการศึกษามันไม่ได้หมูเลย ถ้าเขาไปโดยไม่เตรียมของก่อน แม้วู่หยานจะมั่นใจ
ในความสามารถรักษาชีวิต แต่เขาเชื่อก็ว่าอเลสเตอร์มันสามารถสรรหาวิธีมาเล่น
เขาจนได้แหละ
พูดตามตรง วู่หยานไม่อยากไปเผชิญหน้ากับไอ้ตัวประหลาดที่มีIQสูงทะลุฟ้าเลย
ดังนั้นถ้าไม่มีอะไรสามารถรับรองความปลอดภัยได้ เขาก็ไม่คิดจะเอาชีวิตไปเสี่ยง
เอาดาบหน้าแบบโง่ๆหรอก ด้วยเหตุนี้วู่หยานจึงมานั่งเปิดระบบหาของที่สามารถ
ใช้ได้
แต่ว่าไม่นานนัก เขาก็ปิดหน้าอุปกรณ์ไป แล้วไปดูหน้าอบิลิตี้แทน เพราะถ้าไม่ใช่
อุปกรณ์ระดับ B สำหรับพลังเขาในตอนนี้แล้วมันไม่ได้ช่วยอะไรเท่าไหร่
ยุทธภัณฑ์ดินเขาก็มีสองชิ้น ต่อให้เพิ่มมาอีกชิ้นมันก็ไม่ได้แตกต่างไปจากเดิม
เท่าไหร่
สำหรับหน้าอบิลิตี้ วู่หยานก็ปิดมันไปอย่างรวดเร็วด้วยสีหน้าเซ็งๆ ต้องรู้ก่อนว่า
ราคามันขึ้นอยู่กับคุณภาพ ถ้าอบิลิตี้ดีๆราคาก็สูงซึ่งเขาไม่มีปัญญาจ่าย แล้วถ้า
เป็นอบิลิตี้ทั่วไปสำหรับตัวเขาในตอนนี้ถึงมีไปก็ไม่ช่วยอะไร ส่วนพวกพรสวรรค์
กับสายเลือดก็เหมือนกัน ของราคาถูกมันไร้ประโยชน์…….
ดูเหมือนว่าเขาต้องเก็บแต้มอบิลีตี้ไปใช้คราวหน้าแทนล่ะนะ……..
วู่หยานถอนหายใจ เขายอมอดทนรอแต้มเยอะๆแล้วค่อยซื้ออบิลิตี้ที่ทรงพลัง
ดีกว่า
ในตอนนี้ เขายังไม่ได้ซื้อของจากหมวด พรสวรรค์ กับ สายเลือด เลย สำหรับพลัง
จิตก็แค่โชคดีเล่นกาชาได้ ดังนั้นเขาจึงพิถีพิถันในการเลือกพรสวรรค์กับสายเลือด
ที่จะซื้อครั้งแรกอย่างมาก เขาไม่อยากให้พวกมันไร้ประโยชน์
ในเมื่อยอมแพ้ไปกับ อุปกรณ์ และ อบิลิตี้ วู่หยานจึงทำได้แค่หันมาดูหน้าไอเท็ม
ว่ากันตามตรงแต้มไอเท็มถือเป็นแต้มที่เขามีเหลือกันเหลือใช้มาก ต้องขอบคุณ
คุณแมงมุมทั้งหลายที่อุตสา ‘ใจบุญ’ สละตัวให้เขา…….
ถึงยังงั้นก็มีของหลายอย่างในหน้าไอเท็มที่ทำให้วู่หยานตาเป็นประกาย!
อุปกรณ์มิติแห่งชีวิต : สามารถกักเก็บสิ่งมีชีวิตเข้ามาในมิติของอุปกรณ์ได้
สิ่งมีชีวิตที่เก็บเข้ามาจะตกอยู่ในสภาวะหลับไหลทันที ; 300,000แต้มไอเท็ม
น้ำยาแห่งชีวิต : สามารถทำให้สิ่งมีชีวิตที่ใช้ ฟื้นคืนสภาพกลับมาเป็นปกติ (ไม่
สามารถใช้กับสิ่งมีชีวิตที่เลเวลสูงกว่า30) ; 1,000,000แต้มไอเท็ม
น้ำยาฟื้นสภาพ : สามารถทำให้สิ่งมีชีวิตที่ใช้ ฟื้นคืนอวัยวที่เสียหรือขาดหายไป
กลับมาเป็นเหมือนเดิม ; 100,000แต้มไอเท็ม
การ์ดคาแรคเตอร์ : ใช้ได้เฉพาะในโลกดันเจี้ยน ต้องใช้ก่อนที่จะเข้าโลกดันเจี้ยน
เพื่อตั้งสถานะของผู้ใช้ในโลกดันเจี้ยน สถานะที่ตั้งไม่สสามารถซ้ำกับตัวละครใน
โลกนั้นๆได้ ; 20,000แต้มไอเท็ม
บาเรียแม่เหล็กไฟฟ้า : สามารถใช้ป้องกันอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ได้ทุกชนิด ;
10,000แต้มไอเท็ม
อุปกรณ์มิติแห่งชีวิต น้ำยาแห่งชีวิต น้ำยาฟื้นสภาพ การ์ดคาแรคเตอร์ บาเรีย
แม่เหล็กไฟฟ้า ไอเท็มทั้ง5นี้มีประโยชน์ไม่น้อยเลยในเมืองแห่งการศึกษา
ก่อนหน้านี้วู่หยานคิดจนปวดหัว ไม่รู้ว่าจะเอาเหล่าน้องไปเก็บไว้ไหน เพราะถึงแม้
เขาจะช่วยเธอไว้ได้ เธอเขาจะเอาพวกเธอไปไว้ไหนถึงจะปลอดภัยล่ะ? ต้องรู้ก่อน
ว่า ตามเนื้อเรื่องแล้ว ทุกคนในเมืองนั้นต่างก็อยากจะกัดเหล่าน้องสาวกันทั้งนั้น
แต่ว่าปัญหาที่ว่ามานี้ สามารถแก้ได้ด้วยเจ้า อุปกรณ์มิติแห่งชีวิต ถึงแม้พอเก็บเข้า
ไปจะทำให้พวกเธอหลับ แต่ก็ดีกว่าให้อยู่ข้างนอกที่ไม่รู้ว่าใครจะบุกมาเมื่อไหร่
ปัจจัยเสี่ยงมันเยอะไปหมด วู่หยานจึงเลือกให้พวกเธอเข้าไปหลับในนี้ดีกว่า
น้ำยาแห่งชีวิต ยิ่งสำคัญ!!
โปรเจคเลเวล6 มันเริ่มทดลองกันก่อนเนื้อเรื่องหลักจะเริ่มซะอีก ด้วยเรตการตาย
10คนต่อวัน และจากฉากที่น้องสาวปรากฏตัวครั้งแรกพวกเธอก็ได้ตายไปแล้ว
กว่าหนึ่งหมื่นคน!
หรือก็คือ ก่อนที่เนื้อเรื่องหลักจะเริ่ม เหล่าน้องสาวก็ตายกันไปเยอะแล้ว!
และไอ้ น้ำยาแห่งชีวิต นี้แหละที่สามารถชุบชีวิตพวกเธอได้!
ถึงแม้มันออกจะแพงไปหน่อย แต่ต่อให้แพงกว่านี้ถ่มันสามารถชุบชีวิตพวกเธอได้
เขาก็จะซื้อ!
ส่วน น้ำยาฟื้นสภาพ มันสามารถรักษาการเสื่อมสภาพของเซลล์ได้ เพราะจากเนื้อ
เรื่องแล้ว พวกเธอเป็นแค่ร่างโคลนที่สามารถมีชีวิตต่อไปได้อีกแค่ไม่กี่ปี ต่อให้ไม่มี
แอคเซลาเรเตอร์ มาคอยฆ่าก็ตาม
การ์ดคาแรคเตอร์ เองก็จำเป็นมาก ในเมืองแห่งการศึกษา ถ้าไม่มีบัตรประจำตัว
ย่อมเกิดปัญหาแน่ แต่ถ้าปัญหานี้ทำให้ อเลสเตอร์ สังเกตเห็นถึงตัวตวพวกเขาล่ะ
ก็ยุ่งแน่ ดังนั้นไอเท็มนี้จึงจำเป็นมาก
ส่วน บาเรียแม่เหล็กไฟฟ้า ก็มีไว้เพื่อปกป้องสิทธิส่วนบุคคล ใครบ้างที่เป็นโอตาคุ
ในโลกเก่าของเขาที่ไม่รู้ว่าไอ้ อเลสเตอร์ มันเป็นพวกโรคจิตชอบถ้ำมองคนอื่น ใน
เมืองมี อันเดอร์ไลน์ เครื่องจักรขนาดจิ๋วที่ตาเปล่ามองไม่เห็นบินว่อนอยู่ทั่วทุกที
ในเมือง แค่คิดว่าจะโดนจ้องมองจลอดเวลาเขาก็ขนลุกแล้ว ดังนั้นไอเท็มนี้จึง
โครตสำคัญ!
ตัดสินใจได้แล้วเขาก็กดจึกๆซื้อให้หมด จากนั้น กำไลข้อมือสีดำ ขวดยาสองขวดที่
หนึ่งมีของเหลวสีทองและอีกอันสีเขียว การ์ดสีอัน และสร้อยคออีกสอง ปรากฏ
ขึ้นมาตรงหน้าวู่หยาน
กำไรสีดำเป็น อุปกรณ์มิติแห่งชีวิต น้ำยาสีทองเป็น น้ำยาแห่งชีวิต น้ำยาสีเขียว
เป็น น้ำยาฟื้นสภาพ การ์แน่นอนย่อมเป็น การ์ดคาแรคเตอร์ และสร้อยคอทั้งสอง
ก็เป็น บาเรียแม่เหล็กไฟฟ้า
เป็นเพราะอิคารอสเป็นแองเจิ้ลรอยด์ เธอมีระบบป้องกันของพวกนี้ติดตัวอยู่แล้ว
ดังนั้นสร้อยคอทั้งสองนี้จึงมีไว้ให้เขากับฮินางิคุใช้
สำหรับมิโคโตะ เธอไม่จำเป็นต้องใช้ ที่เขากับฮินางิคุใช้เพราะเขากับเธอไม่มี
สถานะอะไรในโลกนั้น อเลสเตอร์เองก็คงไม่โรคจิตขนาดมานอนส่องทุกคนหรอก
ดังนั้นขอแค่ป้องกันอันเดอร์ไลน์ได้ก็พอ
แต่ว่ามิโคโตะนั้นแตกต่าง เธอเป็นหนึ่งเลเวล5ที่มีแค่7คน เป็นร่างต้นของเหล่า
น้องสาว แล้วอเลสเตอร์จะไม่สนใจเธอได้ยังไงล่ะ?
ถ้าเกิดอยู่มิโคโตะหายไปจากการตรวจสอบของอันเดอร์ไลน์ ย่อมไปดึงดูดความ
สนใจของอเลสเตอร์แน่ เมื่อถึงตอนนั้นสถานะของพวกเขาก็จะถูกเปิดเผย!
เพื่อไม่เป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่น วู่หยานจึงต้องจำใจปล่อยพี่สาวเรลกันโดนเอา
เปรียบไป…….
เขาเสียไปทั้งหมด1,500,000แต้มสำหรับไอเท็มทั้ง5ชิ้น จากนั้นเขาก็โยนพวกมัน
เข้าแหวนมิติ แล้วเปิดดูหน้าไอเท็มต่อ เพราะเขาก็ไม่ได้รังเกลียดที่จะมีของใช้ไว้
เยอะๆหรอกนะ
หลังจากนั้น วู่หยานก็เจอของดีอีกหลายๆอย่าง จริงๆทุกอย่างมันก็มีประโยชน์
หมดแหละ แต่แค่ตอนนี้เขายังไม่รู้ว่าจะเอามันไปใช้ยังไงแค่นั้น
สำหรับไอเท็มที่เขาสามารถใช้ได้แน่ๆ นอกจากที่ซื้อไปแล้ว พวกที่เหลือนี้ก็แพง
นรกแตก เขาไม่มีปัญญาซื้อ แต่ความสามารถของพวกมันก็สะเทือนฟ้าสะเทือน
ดินจริงๆสมกับราคา……
ในตอนนี้เอง วู่หยานก็เสียใจอย่างสุดซึ้งที่ค้นพบว่าแท้จริงแล้วแม้แต่แต้มไอเท็มตู
ก็ยังจนอยู่ดี……..
หลังจากนี้เขาก็หาของจำเป็นที่สามารถซื้อได้ไม่เจออีกแล้ว ดังนั้นเขาจึงปิดพวก
มันไป ตราบดที่เขามีแต้มมากพอ และยังไงระบบมันก็ไม่หนีไปไหน เมื่อถึงเวลาที่
จำเป็นค่อยซื้ออีกทีล่ะกัน
มองดูแต้มไอเท็มที่เหลืออยู่ 7,300,000 วู่หยานก็ปิดระบบ จากนั้นก้าวเท้าเดินไป
ห้องนอนของมิโคโตะ……..