ตอนที่ 277 รองคณบดี ผู้สิ้นหวัง
คําพูดของชายหัวล้านไม่เพียงแต่ทําให้อีกฝ่ายพอใจแต่ยังแสดงออกถึงพลังของเขาด้วยจะเห็นได้ว่าเขาห่วงใยผู้หญิงคนนี้มาก
ขณะที่พวกเขากําลังคุยกัน ทั้งสองได้เดินเข้ามาแล้วและเห็นหลินฟานได้อย่างรวดเร็ว “เขาเป็นใคร?” ผู้หญิงคนนั้นขมวดคิ้วแล้วพูด คนตรงหน้าเธอ สวมใส่เสื้อผ้าทั่วๆไปและเขาก็ดูเหมือนคนจน และนี่เขามาโผล่ในห้องวีไอพีได้ยังไง?
ใบหน้าของชายวัยกลางคนก้มลงมองไปที่นางพยาบาล : “ฉันบอกไปแล้วไม่ใช่หรือว่าให้บอกให้เขาเปลี่ยนห้องห้องนี่เอาไม่ได้แล้ว ทําไมเขาถึงยังอยู่ที่นี่?”
นางพยาบาลตื่นตระหนกในทันที:“ท่านรองเฉินฉันได้บอกเขาไปแล้วและขอให้เขาออกไปเช็คเอาท์แล้วนั่นพวกคุณก็มา”
ชายหัวล้านคนนี้เป็นรองคณบดีของโรงพยาบาลแห่งนี้ชื่อของเขาคือเฉินเจิ้นเฟิง“ผมจองห้องนี้ไปแล้วจะให้เปลี่ยนที่ไหนอีก”หลินฟานหัวเราะถ้าทัศนคติของเฉิน เจิ้นเฟิง ดีหลินฟานอาจตกลงเปลี่ยนห้องแต่เมื่อเห็นพฤติกรรมของเฉินเจิ้นเฟิงหลินฟานจะไม่ยอมเปลี่ยนไม่ว่าอย่างไรก็ตาม…
เฉินเจิ้นเฟิงถามพยาบาลว่า“ยังมีห้องวีไอพีอยู่อีกไหมจัดการให้เขาซะ”
นางพยาบาลกล่าวว่า: “ขออภัย ห้องผู้ป่วยวีไอพีเต็มหมดแล้ว เหลือเพียงห้องผู้ป่วยธรรมดาเท่านั้น”
เฉินเจิ้นเฟิงสูดลมหายใจและกล่าวว่า“ถ้าเช่นนั้นไม่มีทางเลือกสินะ คุณไปเปลี่ยนเป็นห้องผู้ป่วยธรรมดาเสียหรือให้หลินฟานต้องเปลี่ยนห้องแล้วต้องเปลี่ยนเป็นห้องทั่วไปนี่ไม่ใช่การกลั่นแกล้ง หรอก
กริง กริ้ง กลิ้งๆ…
โทรศัพท์มือถือของหลินฟานดังขึ้นในขณะนี้ และเป็น ซู จินจินที่โทรมา
“หลินฟาน คุณอยู่ที่ไหนฉันตรวจแล้วและหาคุณไม่เจอ”ซู จินจินถาม
หลินฟาน กล่าวว่า “ผมอยู่ในห้องวีไอพีผมมีปัญหานิดหน่อย…”
หลินฟานบอกที่อยู่ของซู จินจินและวางสายทันที
หลินฟาน หันไปหาเฉิน เจิ้นเฟิงและพูดเบา ๆ ว่า“ผมขอโทษนะ ผมจองห้องนี้ไปแล้วและผมไม่มีแผนที่จะเปลี่ยนมันและคุณสามารถทํามันเองได้”
ผู้หญิงคนนั้น เหลือบมองเฉินเจิ้นเฟิงและขมวดคิ้ว“ลูกพี่ลูกน้อง นี่.. เกิดอะไรขึ้น?”
เฉิน เจิ้นเฟิง ต้องการแสร้งทําเป็นบังคับต่อหน้าลูกพี่ลูกน้องของเขาแต่หลินฟานกําลังจะหาลายแท่นที่เขาสร้างมันขึ้นมา… ดังนั้น เขาจึงโกรธในทันที
“ห้องนี้ แต่เดิมฉันจองไว้แล้วแต่พยาบาลทําผิดพลาดตอนนี้คุณควรจะเช็คเอาท์แล้วออกไปซะ”เฉินเจิ้นเฟิงกล่าว
หลินฟาน กล่าวว่า “หลักฐาน อยู่ที่ไหน?”
เฉิน เจิ้นเฟิงกล่าวว่า“ฉันเป็นรองคณบดีและคําพูดของฉันเป็นหลักฐาน คุณมีคําถามอะไรอีกไหม?”
หลินฟานกล่าวว่า“แม้ว่าคุณจะพูดถูกแต่เป็นความผิดของโรงพยาบาลของคุณทําไมคุณถึงต้องการให้ผมแบกรับผลที่ตามมา ผมจองห้องนี้ไปแล้วและจะไม่เปลี่ยนมัน..”
เฉินเจิ้นเฟิงโกรธมากเดิมทีเพื่อที่จะเอาใจลูกพี่ลูกน้องของเขา เขาต้องการจัดห้องวีไอพี ให้เธอ แต่มีห้องวีไอพี ในโรงพยาบาลเพียงห้าห้องเท่านั้นและทั้งหมดก็ถูกครอบครองไปแล้วโดยผู้ป่วยในอีกสี่ห้องที่เหลือไม่ว่าจะรวยหรือแพงเขาไม่สามารถทําร้ายลูกพี่ลูกน้องของเขาได้และห้องนี้เหลือเป็นเพียงห้องเดียวได้ยินมาว่ามีคนในชนบทจองเขาคิดว่ามันน่าจัดการได้ง่ายเขาเลยเรียกคนมาเปลี่ยนห้องแต่เขาไม่ได้คาดหวังว่ามันจะยากและเขาไม่ได้ให้หน้ารองคณบดีอย่างเขาเลย
“ไอ้หนู อย่าบังคับฉันเกินไปไม่อยากกินและดื่มดีๆแล้วหรือไงฉันได้อ่านเวชระเบียนของหลินต้าเหว่ยแล้วโรคตับของเขาร้ายแรงมากมีเพียงหมอกั๋วผู้เชี่ยวชาญด้านโรคตับในโรงพยาบาลของเราเท่านั้นที่สามารถช่วยชีวิตเขาได้ถ้าฉันพูดแค่คําเดียวเขาไม่อยากแม้แต่จะเข้ามาในโรงพยาบาลนี้คุณลองดูผลมันเองแล้วกัน!”เฉินเจิ้นเฟิงกล่าวอย่างเคร่งขรึมภัยคุกคามนี้ช่างเปลือยเปล่าเสียเหลือเกิน!
หลินฟานเยาะเย้ย:“รองเฉินคุณรู้ไหมว่าสิ่งที่คุณเพิ่งพูดไปละเมิดจรรยาบรรณของคุณในฐานะแพทย์และคณบดีของคุณเห็นด้วยกับสิ่งที่คุณพูดหรือไม่”
เฉิน เจิ้นเฟิงตะคอกกลับว่า“คณบดีไม่มีเวลามาจัดการกับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ และฉันคือผู้ตัดสินใจที่นี่คุณสามารถลองดูได้ว่าคณบดีจะสนใจคุณหรือไม่คุณสามารถไปร้องเรียนได้แต่สิ่งนี้จะทําให้อาการของหลินต้าเหว่ย .. . . ซึ่งคุณลองคิดมันดูให้ดีและที่สําคัญกว่า คุณสามารถชั่งน้ําหนักมันเองได้”
เฉินเจิ้นเฟิงไม่มีความกลัวดังนั้นเขาจึงไม่กลัวที่จะขู่เขาโดยตรง เขาคาดว่าหลินฟานไม่สามารถหาอะไรเขาได้
หลินฟานหัวเราะแล้วพูดว่า:“เอาล่ ผมจะไปหาคณบดีของคุณ เพื่อให้เขาตัดสิน!”เหงื่อท่วมตัวเด็กคนนี้ช่างดื้อเกินไป!
เฉิน เจิ้นเฟิง กล่าวอย่างเคร่งขรึม:“เจ้าหนูตัวเหม็นแกไม่รู้จริงๆ หรือว่าเกิดอะไรขึ้นนี่ไม่ใช่ตาของแกที่จะหยิ่งทะนงเช่นนี้ฉันจะพูดอีกครั้งออกไปซะไม่เช่นนั้นฉันจะเรียกรปภ.ในฐานที่แกรบกวนเจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาล!”
เฉิน เจิ้นเฟิงโกรธมากต่อหน้าลูกพี่ลูกน้องของเขาถ้าเขาไม่สามารถจัดการกับเด็กคนนี้ได้มันคงจะน่าอายเกินไป
หลินฟานเพียงแค่นั่งลงและพูดว่า “เอาล่ะมาดูกันว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของคุณสามารถขับไล่ฉันออกไปได้หรือไม่”
ฉัน!”
เฉิน เจิ้นเฟิงโกรธมากจนเขาหันหลังกลับและตะโกนใส่นางพยาบาล “ไปเรียก รปภ. ให้
และนั้น มันทําให้เกิดเสียงเอะอะ
“เกิดอะไรขึ้น นี่มันเขตวอร์ด ใครมาทําอะไรเสียงดังกัน”
ทันทีที่มีเสียงเข้ามาก็เห็นชายชราคนหนึ่งเดินเข้ามาจากข้างนอกโดยเอามือไว้ข้างหลังชายชราอายุได้หกสิบแล้วผมสีดําและแผ่นหลังที่ใหญ่เขามีจิตใจที่ดีและเขาก็ได้รับการดูแลอย่างดีตั้งแต่แรกเห็นถัดจากชายชราซูจินจินก็เดินตามมา
เมื่อเห็นชายชราผู้นี้เฉินเจิ้นเฟิงก็ยิ้มออกมาทันทีและกล่าวว่า “ท่านคณบดีท่านมาที่นี่ทําไม?”
หลินฟานตะลึงอยู่พักหนึ่งชายชราคนนี้อยู่ในร้านอาหารตอนเที่ยงไม่ใช่เหรอดังนั้นเขาจึงสามารถเกลี้ยกล่อมหลานชายของชายชราผู้นี้ได้?
เขาเป็นคณบดีของโรงพยาบาลนี้จริงหรือ?
ซู จินจิน กล่าวว่า “ฉันพบชายชราที่ทางเดินเมื่อครู่นี้เขาบอกว่าเขาอยากจะมาขอบคุณปรากฎว่าสุภาพบุรุษชราท่านนี้ เป็นคณบดีของที่นี่”
ชายชรามีความสุขมากที่ได้เห็น หลินฟานและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณหลินวันนี้ฉันต้องขอบคุณคุณมากๆในตอนเที่ยงไม่เช่นนั้นฉันไม่รู้ว่าจะทําอย่างไรฉันชื่อโจวหนานหัวและฉันเป็นคณบดี ของที่นี่”
หลานชายของโจวหนานหัวอยู่นอกเมืองกับพ่อแม่ของเขาในที่สุดโจวหนานหัวก็เห็นหลานชายของเขาอีกครั้งและเขาได้ซื้อของขวัญให้หลานชายของเขาในวันนี้แต่ฉากนั้นกับควบคุมไม่ได้อยู่พักหนึ่ง
หลินฟานออกมาช่วยแก้ไขสถานการณ์ช่วยเขาเกลี้ยกล่อมหลานชายและสอนหลานชายของเขาในการประกอบมันต่อมาเขาและหลานชายของเขามีช่วงเวลาที่ดีและมีช่วงเวลาที่แสนจะวิเศษมากสําหรับเขา
ถ้าไม่ใช่เพราะหลินฟานมันคงเป็นเรื่องยากที่จะจินตนาการว่า การพบกันที่แสนจะหายากในครั้งนี้ไม่รู้ว่าจะเลวร้ายเพียงใดดังนั้นหลังจากพบซูจินจินโจวหนานหัวก็ยืนกรานที่จะมาขอบคุณ หลินฟานด้วยตนเอง
หลินฟาน ยิ้มและพูดว่า“ยินดีครับท่านผู้เฒ่าปรากฏว่าท่านเป็นคณบดีผมก็ว่าจะตามหาท่านอยู่พอดีนี่ผมจองห้องผู้ป่วยนี้ไว้ แต่รองคณบดีบังคับให้ผมเปลี่ยนห้อง”
โจว หนานหัวพ่นลมเหลือบมองเฉิน เจิ้นเฟิงและพูดอย่างเคร่งขรึม “มีสิ่งนั้นเกิดขึ้นจริงๆหรือไม่”
เฉิน เจิ้นเฟิงรีบกล่าวแก้ต่าง:“ท่านคณบดีมันเป็นแบบนี้เดิมที ฉันจองห้องนี้มาก่อนแล้วพยาบาลทําผิดพลาดและให้ห้องแก่เขาไป แต่เขาก็ไม่ยอมเปลี่ยนห้อง”
โจว หนานหัวกล่าวว่า “เฒ่าเฉินคุณหลินคนนี้เป็นเพื่อนของฉัน เพื่อประโยชน์ของฉันฉันได้ทําผิดต่อคุณในครั้งนี้ห้องนี้ส่งมอบมันให้คุณหลินเถอะ”
เฉิน เจิ้นเฟิงพูดอย่างกังวลใจ:“แต่.. ฉันจองไว้ก่อนแล้ว..”หลินฟานไม่พอใจเมื่อได้ยินค่าพูดนี้โจวหนานหัวต้องการช่วยให้เขาคืนห้องวีไอพีนี่มันไม่ถูกต้องดูเหมือนว่าเขาจะใช้ประโยชน์จากเฉิน เจิ้นเฟิงในทางคําพูดและดูเหมือนจะต้องชดใช้คืนในภายหลังนี้ไม่ใช่สิ่งที่เขาหวัง…
หลินฟานกล่าวว่า“ท่านครับ ผมได้บอกไปแล้วตอนที่ผมจองไว้ พยาบาลไม่ได้บอกผมว่าห้องนี้ถูกจองไว้แล้วเลยสงสัยว่าคณบดีเฉิน พูดอะไรออกมาและหวังว่าท่านผู้เฒ่าจะช่วยตรวจ
สอบ ถ้าเป็นเขาที่จองมันไว้จริงๆ ผมจะออกไปเอง”
โจว หนานหัว พยักหน้าแอบปรบมืออย่างลับๆคุณหลินคนนี้มีไหวพริบมากมายจริงๆ “ตกลงจัดให้มีการสอบสวนภายในทันที เพื่อดูว่าเลาเฉินจองห้องวีไอพีนี้ไว้ล่วงหน้าหรือไม่” โจว หนานหัว สั่งพยาบาล
อย่างไรก็ตาม การแสดงออกของเฉินเจิ้นเฟิงเปลี่ยนไปและเขาพูดด้วยความรู้สึกผิดว่า “ไม่จำเป็นเพราะเขาเป็นเพื่อนของคณบดี ปล่อยมันให้เขาไป”
ใบหน้าของโจวหนานหัวทรุดลง:“คุณได้จองมันไว้หรือไม่