“อุ๊ย!”
“…”
“อา!”
“…”
“อึ!”
“…”
“อ๊าก!”
หยวนใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงในการฝึกพลังในขณะที่ต้องทนกับความเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่มาจากมัน แต่ก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย เขาไม่รู้สึกอะไรเลยนอกจากความเจ็บปวดและไม่มีความคืบหน้า
‘ทำไม? ฉันถึงไม่สามารถฝึกพลังได้ ทุกครั้งที่ฉันรู้สึกว่าตัวเองใกล้จะก้าวข้ามความเจ็บปวด ก็จะมีปฏิกิริยาบางอย่างเข้ามาขัดขวางการพัฒนาของฉันทันที!’ หยวนถอนหายใจภายใน
‘ฉันเดาว่าฉันจะต้องถามเสี่ยวฮัวและดูว่าเธอรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือเปล่า…’
เมื่อหยูรู่กลับมาที่ห้องพร้อมกับอาหารเย็นในไม่กี่นาทีต่อมาหยวนก็ตัดสินใจเลิกฝึกพลังในช่วงเวลาที่กินอาหารเย็น
ต่อมาหยูรู่ก็พูดกับเขาว่า
“พี่ชายพี่ไปนอนก่อนได้เลยนะ หนูจะเล่นอินเทอร์เน็ตเพื่อดูว่าพรุ่งนี้มีอะไรที่เราจะทำร่วมกันได้อีก”
“โอเคราตรีสวัสดิ์ หยูรู่” หยวนพูดกับเธอ
“ราตรีสวัสดิ์ค่ะพี่” หลังจากจับหยวนเข้านอนแล้วหยูรู่ก็ไปที่คอมพิวเตอร์ของเธอและเริ่มเล่นอินเทอร์เน็ต ตามปกติของเธอ เธอไปดูที่ฟอรัมเพื่อดูว่ามีอะไรใหม่หรือสำคัญที่เธอควรรู้หรือไม่
‘ผู้เล่นหยวนกลายเป็นหัวข้อข่าวอีกครั้ง? คราวนี้เขาทำอะไร?’ หยูรู่เห็นโพสต์ที่ถูกระบุว่า ‘ร้อนแรง’ และคลิกที่ลิงค์อย่างรวดเร็ว
[ผู้เล่นหยวนกลายเป็นผู้เล่นคนแรกที่เรียนรู้เทคนิคระดับสวรรค์!]
[ผู้เล่นหยวนเขย่าโลกอีกครั้งด้วยความเร็วในการก้าวหน้าที่บ้าคลั่งของเขา!]
[ผู้เล่นหยวนได้รับเทคนิคระดับสูงเหล่านี้อย่างไร!? คลิกที่นี่เพื่อดู!]
‘ดังนั้นผู้เล่นหยวนตอนนี้มีเทคนิคระดับเทพและเทคนิคระดับสวรรค์ในขณะที่พวกเราที่เหลือยังคงวิ่งไปรอบๆ ด้วยเทคนิคระดับมนุษย์… ‘ หยูรู่ส่ายหัว
ผู้เล่นหยวนคนนี้น่าทึ่งและไม่อาจหยั่งรู้ได้ เขาสามารถทำขนาดนี้ได้ยังไง? เขาทำอะไรแตกต่างจากคนอื่นๆ? เขาเป็นผู้เล่นจริงๆหรือเปล่า? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าผู้เล่นหยวนเป็นผู้ดูแลระบบที่เข้ามาเพื่อกดดันทุกคน? ดูเหมือนจะมีความเป็นไปได้มากกว่าที่ผู้เล่นหยวนจะเป็นสิบแปดมงกุฎ
หลังจากอ่านกระทู้ใหม่ทั้งหมดเกี่ยวกับผู้เล่นหยวน หยูรู่ด้วยเหตุผลบางอย่างเธอก็ตัดสินใจหันไปมองพี่ชายของเธอที่หลับสนิทอยู่บนเตียงแล้ว
“…”
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งเธอก็กลับไปที่อินเทอร์เน็ตและค้นหากระดานผู้นำความมั่งคั่ง
“อะไรเนี่ย! มีผู้คนมากมายอยู่ในกระดานผู้นำความมั่งคั่ง?!” หยูรู่อุทานด้วยเสียงที่ต่ำแต่ประหลาดใจ
เพียงแค่ไม่กี่วันหลังจากที่ผู้เล่นหยวนปลดล็อกกระดานผู้นำความมั่งคั่ง ตอนนี้มีผู้เล่นมากกว่าหนึ่งพันคนจากทั่วโลกที่สามารถสะสมทองคำได้มากกว่าหนึ่งล้านเหรียญทอง
เห็นได้ชัดว่าผู้คนนับพันเหล่านี้ไม่ใช่ผู้เล่นทั่วไป แต่เป็นผู้เล่นที่ร่ำรวยที่สุดในโลกที่ใช้ประโยชน์จากความมั่งคั่งของพวกเขาเพื่อซื้อเหรียญทองจากผู้เล่นคนอื่นๆ ผ่านการซื้อขายในโลกแห่งความจริงเพื่อที่พวกเขาจะได้เข้าสู่กระดานผู้นำความมั่งคั่ง
‘มาดูกันว่าฉันจะหาชื่อพี่ชายของฉันที่นี่ได้ไหม…’ หยูรู่เริ่มเลื่อนดูรายชื่อนับพัน
ท้ายที่สุดถ้าหยวนสามารถเอาเหรียญทองออกมาได้ถึง 431,000 เหรียญและใช้ไปกับเธอได้อย่างง่ายดายโดยไม่ต้องกระพริกตาแสดงว่าเขาก็ควรอยู่ในกระดานผู้นำความมั่งคั่ง
อย่างไรก็ตาม หยูรู่ไม่สามารถหาชื่อ ‘หยูเทียน’ บนกระดานผู้นำความมั่งคั่งได้ แม้ว่าจะเลื่อนไปจนสุดด้านล่างของรายการ ซึ่งมันก็ไม่น่าแปลกใจเลยเพราะเขาเพิ่งใช้เงินไปเกือบครึ่งล้านแล้ว และนั่นอาจทำให้เขาหลุดจากกระดานผู้นำความมั่งคั่ง
‘ฉันเพิ่งมาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้พี่เทียนใช้ชื่ออะไรใน Cultivation Online? ฉันไม่เคยถามเขาเลย’ เธอคิดกับตัวเองหลังจากที่รู้ตัว
‘ถ้าอย่างนั้นฉันจะถามเขาในวันพรุ่งนี้…’ หยูรู่ยักไหล่ก่อนที่จะกลับไปที่ฟอรัมซึ่งเธอไปที่ส่วน ‘กิจกรรม’
เมื่อเธออยู่ในส่วน ‘กิจกรรม’ ผู้เล่นจากทั่วทุกมุมโลกในเกม Cultivation Online จะแบ่งปันประสบการณ์ของพวกเขากับเหตุการณ์ที่ผ่านมาและต่อเนื่องให้ผู้อื่นได้ให้คะแนนสนับสนุน ซึ่งพวกเขาสามารถแลกเป็นเหรียญทองในเกมได้
‘มาดูกันว่ามีเควสต่อเนื่องใกล้ๆเมืองน้ำพุที่พวกเราสามารถเข้าร่วมได้หรือเปล่า…’ หยูรู่พิมพ์ ‘เมืองบ่อน้ำพุ‘ ในแถบค้นหา
หนึ่งวินาทีต่อมาผลการค้นหากว่า 10 หน้าที่กล่าวถึง เมืองบ่อน้ำพุ ก็อยู่ตรงหน้าเธอ
‘อืม…ส่วนใหญ่จบไปแล้ว…เอ๋? นี่คืออะไร? ‘
[พรุ่งนี้จะมีงานสำคัญที่เมืองน้ำพุซึ่งเจ้าแห่งเมือง ตระกูลซวน จะจัดการสอบคัดเลือกศิษย์สำหรับวิหารแก่นมังกรซึ่งเป็นนิกายที่โดดเด่นมากในโลกแห่งการบ่มเพาะ! เฉพาะผู้ที่อยู่สูงกว่าระดับผู้ฝึกวิญญานระดับ 3 เท่านั้นที่สามารถเข้าร่วมได้!]
“วิหารแก่นมังกรรับสมัครลูกศิษย์?” หยูรู่เลิกคิ้ว
จากนั้นเธอก็เปิดแท็บใหม่บนเว็บเบราว์เซอร์และค้นหาคำว่า “นิกาย“
“ลองดู…นิกายเป็นองค์กรที่อุทิศให้กับการฝึกพลัง การบ่มเพาะและศิลปะการต่อสู้ ศิษย์ในนิกายสามารถรับการฝึกอบรมจากผู้อาวุโสของนิกายและอาจได้รับรางวัลอันมีค่าจากนิกายเพื่อช่วยเหลือการฝึกพลังของพวกเขาต่อไป”
“ใช่! ดังนั้นพวกเขาจึงเป็นโรงเรียนสำหรับผู้ฝึกพลัง!”
หยูรู่หันไปมองหยวนอีกครั้งพลางคิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าจำไม่ผิดพี่ชายแสดงความต้องการที่จะมีประสบการณ์ชีวิตในโรงเรียนมาโดยตลอด แม้ว่าเขาจะทำแบบนั้นไม่ได้ในโลกนี้ แต่เขาก็สามารถทำได้ในโลกแห่งการบ่มเพาะ! แม้ว่ามันจะแตกต่างจากโรงเรียนของเรา แต่ก็ดีกว่าไม่มีอะไรเลย! ‘
‘ดีละ! ตัดสินใจแล้ว! เราจะพยายามเข้าร่วมนิกายนี้ด้วยกันและทำให้ดีที่สุดในฐานะผู้ฝึกพลัง!’ หยูรู่ พยักหน้าให้กับตัวเองพร้อมกับการแสดงออกที่เด็ดเดี่ยวบนใบหน้าของเธอ
หลังจากมองไปรอบๆ อินเทอร์เน็ตอีกสองสามนาทีหยูรู่ก็เข้านอนเช่นกัน แต่เนื่องจากหยวนไม่สามารถรู้สึกได้ถึงร่างกายของเขาและร่างกายของเขาเองก็ค่อนข้างบอบบางเธอจึงต้องรักษาระยะห่างที่ปลอดภัยจากเขา แม้แต่วางช่องว่างระหว่างเขาด้วย เพื่อสร้างกำแพงเล็กๆ เพราะมันจะกลายเป็นหายนะถ้าเธอเผลอกลิ้งเข้ามาหาเขาและทำร้ายร่างกายของเขา
เมื่อเธอหลับตาหยูรู่ก็หลับไปอย่างรวดเร็ว
หยูรู่ ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าตามปกติเพื่อทำความสะอาดตัวเองก่อนเตรียมตัวสำหรับการเรียนเปียโน
เมื่อบทเรียนในตอนเช้าของเธอเสร็จสิ้นหยูรู่ก็ไปเตรียมอาหารเช้าให้หยวน
“สวัสดีตอนเช้าหยูรู่” หยวนทักทายเธอเมื่อเธอกลับมาที่ห้องพร้อมกับอาหารในมือของเธอ
“อรุณสวัสดิ์พี่ชาย รู้สึกแปลกๆที่ได้ทักทายพี่ในห้องของฉันเลยแฮะ” เธอหัวเราะเบา ๆ
หลังจากล้างหน้าของหยวนและแปรงฟันแล้วหยูร่อก็ป้อนซุปไก่ให้เขา
“พี่ชายฉันคิดว่าฉันรู้ว่าเราควรทำยังไงต่อไปแล้ว” เธอพูดกับเขาขณะที่เธอป้อนอาหารให้กับเขา
“เธออยากทำอะไรล่ะ?”
“พี่อยากจะมีประสบการณ์ในโรงเรียนมาโดยตลอดใช่ไหม มีสถานที่เหล่าที่เรียกว่า ‘นิกาย’ ใน Cultivation Online และโดยพื้นฐานแล้วพวกเขาเป็นเหมือนโรงเรียนสำหรับผู้ฝึกพลังหนูรู้ว่ามันไม่เหมือนกัน แต่เป็นทางเดียวสำหรับพี่ เพื่อสัมผัสกับประสบการณ์ในโรงเรียนตอนนี้”
“นิกายยังงั้นหรอเป็นเรื่องบังเอิญมากเลย! พี่กำลังจะถามว่าเธอว่าต้องการที่จะเข้าร่วมกับพี่หรือเปล่า!” หยวนพูดด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ
“จริงเหรอถ้าอย่างนั้นเราควรเข้าร่วมกันดีไหม?” เธอถาม.
“แน่นอน!”
“เยี่ยมมาก! ถ้าอย่างนั้นเราควรเข้าร่วมกิจกรรมในเมืองน้ำพุวันนี้!” หยูรู่พูดกับเขา
“งานกิจกรรม?”
“มีเหตุการณ์ในเมืองน้ำพุที่เจ้าแห่งเมืองตระกูลซวนจะรับสมัครลูกศิษย์สำหรับวิหารแก่นมังกร! หากเราสอบผ่านเราก็น่าจะเข้าร่วมนิกายนี้ได้!”
“ตระกูลซวนและวิหารแก่นมังกร?” หากหยวนสามารถมองเห็นได้ในตอนนี้เขาจะจ้องมองไปที่หยูรู่ด้วยดวงตาที่เบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ
ช่างเป็นเรื่องบังเอิญ! เขาไม่เพียงวางแผนที่จะเข้าร่วมวิหารแก่นมังกรในอนาคต แต่เขายังรู้จักตระกูลซวนด้วย!
“โอเคนั่นฟังดูเข้าท่าดีเลย” หยวนพูด
“งั้นก็ตัดสินใจได้แล้ว!”
“อ่า…อีกอย่างนะพี่ชายห้องของพี่ยังคงถูกแม่บ้านทำความสะอาดอยู่ดังนั้นวันนี้พี่จะมาเล่นข้างๆหนู” เธอพูดกับเขา
“โอ้…พี่ลืมไป…หมวกสำหรับเล่นเกมของพี่ก็จมอยู่ในขยะสีดำนั้นและถูกโยนทิ้งไปในถังขยะเมื่อคืนนี้ดังนั้นเราจะต้องหาอันใหม่ให้กับพี่”
“อะไรนะ! พวกเขาโยนหมวกสำหรับเล่นเกมของพี่ทิ้งไปแล้วหรอ! แล้วบัญชีของพี่ล่ะอย่าบอกนะว่าพี่จะต้องสร้างบัญชีใหม่! เธอต้องเอาหมวกอันนั้นมาไม่ว่ามันจะมีกลิ่นเหม็นแค่ไหนก็ตาม!”
หยวนร้องเสียงดังเสียงของเขาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก เขานึกไม่ออกว่าจะต้องทำยังไงหากต้องสร้างบัญชีใหม่! จะเกิดอะไรขึ้นกับเสี่ยวฮัวที่ยังคงอยู่ในสร้อยคอ? เธอจะอยู่ที่นั่นตลอดไปหรือเปล่า? แค่คิดก็น่ากลัวแล้ว!
“ไม่ต้องตกใจไปพี่ชาย พี่ลืมไปหรือเปล่า พี่สามารถมีได้เพียงบัญชีเดียว ตัวละครหนึ่งตัวและไม่สำคัญว่าพี่จะเปลี่ยนหมวกเล่นเกมกี่ครั้งพี่ก็ยังสามารถเล่นเป็นตัวละครของพี่ได้อยู่ดี”
“อ๋อ…ใช่…พี่ลืมไปแล้วจริงๆ” หยวนพูดเสียงเบาก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอก
“ยังไงก็ตามหนูจะไปบอกให้คนออกไปซื้อให้ตอนนี้”
หยูรู่ ออกจากห้องไปบอกสาวใช้ให้ไปซื้อคอนโซลอีกอันให้กับหยวน
ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมาสาวใช้กลับมาหาหยูรู่พร้อมหมวกสำหรับเล่นเกมอันใหม่เอี่ยม
เมื่อเตรียมทุกอย่างเรียบร้อยแล้วหยูรู่และหยวนก็นอนบนเตียงเดียวกันโดยมีหมวกสำหรับเล่นเกมอยู่บนหัว
“แล้วไปเจอกันข้างในนะพี่ชาย” หยูรู่พูดกับหยวนก่อนที่จะกดปุ่มเปิด / ปิดบนหมวกและส่งเขาเข้าไปในเกมก่อน
“ยินดีต้อนรับกลับมาพี่เทียน…” หลังจากเข้าเกมมาหนึ่งวินาทีเสี่ยวฮัวก็ปรากฏตัวออกมาจากสร้อยคอ
“เสี่ยวฮัว…ขอบคุณพระเจ้าที่เธอจะไม่ติดอยู่ในสร้อยคอเส้นนั้นตลอดไป…” เขาถอนหายใจอีกครั้งหลังจากเห็นใบหน้าน่ารักของเธอ
“???” อย่างไรก็ตามเสี่ยวฮัวเพียงแต่มองไปที่เขาด้วยความงงงวยบนใบหน้าของเธอ ทำไมเธอต้องติดอยู่ในสร้อยคอตลอดไปด้วยละ?