เมื่อเห็นว่าไม่มีใครพูดอะไร หมิงฮุยหัวเราะเสียงดัง และพูดว่า: “หรันยู่ ดูท่าทางไม่มีใครกล้าเป็นศัตรูกับตระกูลหมิงของฉัน ไม่มีใครสนับสนุน แกยึดอำนาจบ้าอะไรของแก แยกย้ายเถอะ แกกลับไประวังตัวให้มากหน่อย ช่วงนี้ไม่ค่อยสงบ หลีกเลี่ยงตายโดยไม่รู้ตัว”
หรันยู่ยิ้มเล็กน้อย ใช้สายตาที่มองดูคนโง่มองหมิงฮุย และพูดว่า: “หมิงฮุย ใครบอกว่าฉันจะเป็นประธาน?”
หมิงฮุยนิ่งอึ้ง
หรันยู่มองไปทางหวางซี และพูดว่า: “ผมสนับสนุนหวางซีเป็นประธานหมิงซื่อกรุ๊ป ใครเห็นด้วย ใครคัดค้าน?”
“เธอ?”
หมิงฮุยดูเหมือนจะได้ยินเรื่องตลกมากที่สุดว่า: “ให้ความกล้าเธอสิบเท่า เธอกล้าไหม?”
“ฉันสนับสนุนคุณหวางซีเป็นประธาน”
“ฉันก็สนับสนุน”
“ฉันเห็นด้วย”
เผิงว่านหลี่ จูหยุนเฟยและฉีอวิ๋นทั้งสามคนที่ไม่ได้พูดมาโดยตลอด เอ่ยปากพูด
อะไรน่ะ!!
หมิงฮุยตกอยู่ในสถานการณ์ยากลำบาก!
ไอ้แก่สามคนนี้ ไม่นึกเลยว่าจะกล้าสนับสนุนหวางซี!!
ในมือของหวางซีก็มีอยู่ยี่สิบเปอร์เซ็นต์ ตอนนี้ถ้าหากตอนนี้หรันยู่และคนพวกนี้สนับสนุนหวางซี ถ้าอย่างนั้นหุ้นทั้งหมดของทางหวางซีนี้ ก็เกินไปหกสิบเปอร์เซ็นต์!!!
สถานการณ์เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ทำให้หมิงฮุยรับมือไม่ทัน
เขาคาดไม่ถึงว่า หรันยู่ไม่ได้จะเป็นประธานเอง แต่ให้หวางซีเป็น
ด้วยแบบนี้ ตระกูลหมิงแพ้อย่างราบคาบ!!
ใครจะคิดว่า หรันยู่จะมาไม้นี้อย่างกะทันหัน ถ้าหากตัวเขาเองต้องการยึดอำนาจ ตระกูลหมิงยังมีหวังขัดขวางได้
แต่ถ้าหากเขาช่วยหวางซี ถ้าอย่างนั้นตระกูลหมิงก็ไม่ขัดขวางไม่ได้ด้วยซ้ำ
หรันยู่สมควรตาย ไม่นึกเลยว่าจะมาไม้นี้กับกู!!
ไม่นึกเลยว่าแกจะสนับสนุนหวางซี สมองแกมีปัญหาเหรอ แกยึดอำนาจเองทำไมต้องสนับสนุนหวางซีด้วย!
จูหยุนเฟยไอ้แก่สามคนนี้ พวกแกค่อยดูเถอะ กล้าที่จะทรยศตระกูลหมิงของฉัน ฉันจะทำให้พวกแกตายทั้งบ้าน!!
“พวกแกรนหาที่ตาย”
หมิงฮุยแสดงท่าทางหงุดหงิดไม่พอใจ จ้องมองหวางซี และพูดอย่างเยือกเย็นน่ากลัว: “แกกล้ารับปากดูสิ!! เย่เซิ่งเทียน ทางที่ดีแกเก็บความคิดของแกซะ ไม่อย่างนั้น ลูกสาวของแกไม่มีจุดจบที่ดีแน่นอน”
ปัง
หรันยู่บันดาลโทสะในทันที และที่เขี่ยบุหรี่ก็ทุบตรงไปที่หัวของหมิงฮุย และพูดอย่างราบเรียบว่า: “ใครให้ความกล้ากับแก พูดจาแบบนี้กับคุณเย่และคุณหวางซี?”
หมิงฮุยใช้เวลานานถึงได้ดีขึ้นมา หัวเต็มไปด้วยเลือด แต่ทันใดนั้นเขาก็ได้สติ
หรันยู่รู้จักกับเย่เซิ่งเทียน!
เขาเรียกไอ้เลือดชั่วอย่างเย่เซิ่งเทียนว่าคุณเย่!!
นี่มันเกิดเรื่องอะไรกันแน่ ทำไมเขารู้จักเย่เซิ่งเทียน!
หมิงฮุยกังวลแล้ว พูดอย่างสุนัขจนตรอกว่า: “หรันยู่ แกกล้าหลอกฉัน! เย่เซิ่งเทียน ไอ้เลือดชั่วอย่างแก แกตัดสินใจร่วมมือกับหรันยู่มาหลอกฉันอย่างแน่วแน่!!! พวกแกตายแน่ ต่อให้เจ้าเทพไม่อนุญาตให้ฉันฆ่าแก ครั้งนี้ พวกแกต้องตายแน่!!”
“พี่ใหญ่ หยุดสักทีเหอะ”
หมิงหวงถอนหายใจ และพูดว่า: “ปีนั้น เป็นความผิดของพวกพี่ ถ้าหากไม่ใช่ว่าพวกพี่ทำแบบนั้น น้องสาวตั้งใจจะเก็บหมิงซื่อกรุ๊ปไว้ให้ตระกูลหมิง”
“แกพูดจาเหลวไหล แกหุบปากซะ!!!”
หมิงฮุยโกรธแทบเป็นบ้า เจ้าสองกล้าพูดแบบนี้ และตะโกนด้วยความโกรธ: “หมิงซื่อกรุ๊ป ใครก็เอาไปไม่ได้ สิ่งนี้เป็นของฉัน!! ฉันดูสิว่าพวกแกใครกล้าเอาไปจากฉัน ฉันจะทำให้พวกแกตายโดยไร้ที่กลบฝัง! เย่เซิ่งเทียน ไอ้เลือดชั่วอย่างแก ไม่นึกเลยว่าจะกล้าวางกับดักให้ฉัน!! วันนี้ พวกแกใครก็อย่าได้คิดออกไป!!”
หรันยู่ตบไปที่หน้าของหมิงฮุยหนึ่งฉาด และแสยะยิ้มว่า: “ต่อหน้าคุณเย่ แกไม่มีสิทธิ์มาเหิมเกริม”
“พี่ใหญ่ ใครเป็นประธาน คำพูดของพี่ใช้การไม่ได้ หุ้นของฉันมอบให้กับเซิ่งเทียนแล้ว ตอนนี้ หุ้นทั้งหมดของเซิ่งเทียนเป็นแปดสิบห้าเปอร์เซ็นต์ ดังนั้น คุณหวางซีเป็นประธานของหมิงซื่อกรุ๊ปแล้ว”
หมิงหวงพูดอย่างใจเย็น
“แก แก แก!!!”
หมิงหวงชี้ไปที่หมิงฮุย ดวงตาเบิกกว้างด้วยความโกรธ โกรธจนพูดไม่ออกสักคำเดียว และสั่นเทาไปทั้งตัว
แหวะ
หมิงฮุยกระอักเลือด และล้มลงกับพื้น