SC:
ท้องฟ้ายังคงไม่สว่าง โคล่า ยังคงเล่นกับดำ 2 ในขณะที่ หลินเฉิง คอยระมัดระวังการโจมตีที่ไม่สามารถตรวจจับได้และระวัง ท่านจิว ไปด้วย
ท่านจิว เดินมาหา หลินเฉิง อย่างช้าๆโดยใบหน้าโศกเศร้าและพูดว่า
“พูดตามตรงฉันไม่อยากให้เรื่องมันเป็นแบบนี้แต่หลังจากได้เห็นความสามารถของนายแล้ว คงปล่อยนายเอาไว้ไม่ได้ แต่ฉันก็อยากจะขอบใจที่นำสัตว์ “รูปแบบพิเศษ”มาให้กับฉัน”
“อะไรนะ!คุณหมายความว่าคุณสามารถที่จะควบคุมสุนัขโง่ๆตัวนี้ได้อย่างนั้นหรอ?” หลินเฉิง เลิกคิ้วถามโดยตรง
“ไม่เชื่อหรอ?”เมื่อเห็น หลินเฉิง แสดงอาการไม่เชื่อ ท่านจิว ยิ้มทันที ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่โคล่าซึ่งกำลังต่อสู้อยู่กับดำ 2 สักครู่ต่อมาในขณะที่โคล่ากำลังต่อสู้อยู่กับดำ 2 ก็หยุดนิ่งทันที!
เมื่อเห็นดังนั้นหลินเฉิง ขมวดคิ้วและรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก
“อวู้อวู้”
โคล่าที่ยืนนิ่งเริ่มคำราม ได้ขณะเดียวกัน ท่านจิว ก็ไม่ได้กังวลว่าเขาจะสามารถควบคุมมันได้หรือไม่แต่หันไปมองดำ 2 ที่อยู่ต่อหน้าโคล่าเพื่อไม่ให้มันขยับเขยื้อนเช่นกัน และกำลังเฝ้าดูโคล่ายอมแพ้อย่าเงียบๆ
ฉึก!
จู่ๆท่านจิว ก็รู้สึกถึงของเหลวอุ่นๆกระเซ็นบนใบหน้าของเขา เขารู้สึกหงุดหงิดและไม่สามารถควบคุมโคล่าได้เขาหันหน้าไปและเห็นดวงตาที่เย็นชาของ หลินเฉิง ดาบของ หลินเฉิง ยังคงมีหยดเลือดอยู่ และข้างๆเขามีเด็กผู้หญิงที่อายุประมาณ 18-19 ปีนอนจมลงในแอ่งเลือด!
“ชิงเอ๋อ!”
เมื่อเห็นผู้หญิงจมอยู่ในแอ่งเลือดท่านจิว อุทานออกมาด้วยเสียงโศกเศร้า แต่เดิม หลินเฉิง รู้สึกโกรธมากที่ ท่านจิว กำลังควบคุมโคล่าเขาจึงพุ่งมีดไปหา ท่านจิว แต่กลับถูกผู้หญิงคนหนึ่งปิดกั้นการโจมตีเอาไว้โดยใช้ตัวเองเป็นที่กำบัง!
เมื่อมองเห็น“ชิงเอ๋อ”ที่จมลงในแอ่งเลือดดวงตาของ หลินเฉิง ไม่ได้แสดงออกถึงอารมณ์ใดๆเขายังคงโบกดาบเตรียมพร้อมที่จะพุ่งหา ท่านจิว อีกครั้ง
“แกร็ง!!”
ดาบในมือของหลินเฉิง ถูกขัดขวางอีกครั้ง
“เล่นซ่อนแอบหรือยังไง!”
เขาเห็นผู้หญิงอีกคนเป็นคนปัดป้องกันการโจมตีของหลินเฉิง หลินเฉิง อยากจะหัวเราะในการกระทำของเธอเขายื่นมือซ้ายบีบคอของหญิงสาว
“ปล่อยเธอนะ!ไม่อย่างนั้นฉันจะให้สุนัขตัวนี้ตายไปพร้อมๆกัน!”
เมื่อเห็นว่าผู้หญิงคนนี้ถูกหลินเฉิง จับ ท่านจิว รีบข่มขู่อย่างรวดเร็ว
ใบหน้าของหลินเฉิง ไม่ได้แสดงถึงอารมณ์ใดๆหลังจากที่เขาเงียบไป 2-3 วินาทีเขายังคงบีบคอของหญิงสาว
“คุณสามารถลองได้!”
ผู้หญิงคนนั้นพยายามที่จะใช้มือของเธอแกะมือของหลินเฉิง ออกอย่างทุลักทุเล หลินเฉิง หันไปมอง ท่านจิว และพูดขึ้น
เมื่อเห็นว่าหลินเฉิง ไม่มีเจตนาที่จะประนีประนอม ใบหน้าของ ท่านจิว บิดเบี้ยวหลังจากคิดอยู่สักครู่ใบหน้าของเขาดุร้ายและโบกมือไปด้านข้าง
“บา..”.novel-lucky.
เมื่อได้รับคำสั่งของท่านจิว เทียนซือคำรามด้วยความโกรธ แต่เมื่อเห็นว่า ท่านจิว ดูใจร้อนมันจึงก้มศีรษะลงด้วยความหวาดกลัวและค่อยๆเดินไปที่เท้าของ ท่านจิว
“คุณทำถูกแล้ว ท่านจิว เพื่อความปลอดภัยของผู้หญิงคนนี้คุณควรที่จะยอมดีๆ”
เมื่อมองไปที่หมีแพนด้าที่นั่งยองๆอยู่อย่างไร้เดียงสา หลินเฉิง ยังคงไม่กล้าที่จะผ่อนคลายความระมัดระวัง หลังจากที่เขาพูดขึ้นด้วยความประชดประชันนั้น เขาก็ปล่อยหญิงสาวที่อยู่ในมือของเขาและจากนั้นหยิบปืนพกขึ้นมาและยิงไปที่หัวของ ท่านจิว ทันที
ปัง!
เมื่อกระสุนถูกยิงไปแล้วท่านจิว ไม่ได้ล้มลงแต่ยังคงยืนอยู่นิ่งๆและเทียนซือกลับอยู่ตรงหน้าเขาแทน
“คุณพูดถูกพวกเธอถูกฉันอุปการะเอาไว้ได้กินอาหารอิ่มและมีเสื้อผ้าอุ่นๆสวมใส่ในยุคภัยพิบัตินี้และสถานะของพวกเธอยังสูงกว่าคนทั่วไปดังนั้น ไม่ควรให้เธอมาเสียสละอะไรที่ไร้ค่าแบบนี้!”
ท่านจิว ไม่ได้สนใจที่ หลินเฉิง ยิงกระสุนปืนใส่เขาเขายังคงเย้ยหยันและพูดออกมา
“โฮก!”
กระสุนปืนของหลินเฉิง ถูกยิงเข้าไปยังหน้าอกของเทียนซือ มันร้องด้วยความเจ็บปวดและร่างกายของมันก็ขยายใหญ่ขึ้น เพียงไม่กี่วินาทีมันกลายร่างเป็นสัตว์ยักษ์ที่มีแสงสีฟ้าตลอดทั้งตัวซึ่งมีความสูงมากกว่า 5 เมตร
“รูปแบบพิเศษ!”
เมื่อเห็นการเปลี่ยนร่างของแพนด้าหลินเฉิง รู้สึกตกใจและในที่สุดก็รู้ว่าทำไม ท่านจิว จึงเรียกแพนด้าที่ดูโง่เขลาตัวนี้ออกมา
“โฮก!!”
หลังจากที่มันกลายร่างดูเหมือนว่าความกระหายเลือดถูกปลดปล่อยออกมาโดยธรรมชาติดวงตาทั้งสองของมันเป็นสีแดงและพุ่งเป้ามาหา หลินเฉิง ทุกครั้งที่มันเคลื่อนไหวทำให้เกิดการสั่นสะเทือนของพื้นอย่างรุนแรง
ตูม!
จุดเดิมที่หลินเฉิง เคยอยู่กลายเป็นหลุมลึกเมื่อเทียนซื่อพุ่งตรงไปยังจุดนั้น ในขณะที่ หลินเฉิง สามารถหลบหลีกได้ทันเวลา ในขณะเดียวกันเขากำลังคิดว่าจะจัดการกับมันอย่างไร เทียนซือก็กระโดดเข้ามาพร้อมกับโจมตีอีกครั้ง หลินเฉิง หลบหลีกและหันไปมอง ท่านจิว ที่กำลังดูฉากนี้อย่างเพลิดเพลิน
“ช่างเป็นหมีแพนด้าที่โง่จริงๆ!”
หลินเฉิงถอนหายใจจากนั้นน้ำที่เจิงนองบนพื้นเริ่มก่อตัวเป็นน้ำแข็ง ทันที
แกร็กๆๆ
แม้จะเกิดน้ำแข็งขึ้นบนพื้นแต่เทียนซือก็ยังไม่หยุดที่จะพุ่งมาหาหลินเฉิง แต่เพียงไม่กี่วินาทีร่างกายของมันก็ถูกแช่แข็งไม่สามารถขยับได้
“โอ้ววว”
เทียนซือคำรามก้องและพยายามดิ้นรนจากการถูกแช่แข็งแต่มันไม่สามารถทำลายน้ำแข็งที่ถูกเรียกมาโดย หลินเฉิง ได้
“ถ้านายไม่วุ่นวายกับฉันก่อนหน้านี้ฉันคงไม่ทำให้นายกลายเป็นหมีแพนด้าน้ำแข็ง!”
หลังจากที่หลินเฉิง พึมพำสองสามประโยคเขาไม่ได้สนใจอีกต่อไปและหันไปเผชิญหน้ากับ ท่านจิว หลินเฉิง รีบวิ่งไปอยู่ด้านหน้าของ ท่านจิว และเตะหน้าอกของชายชราด้วยเท้าข้างหนึ่ง แต่ดูเหมือนว่าชายชราจะมีปฏิกิริยาในการหลบหลีกที่ดี
“โอ้?คุณทำได้ดีมาก!”
เมื่อเห็นว่า ท่านจิว สามารถหลบหลีกการโจมของ หลินเฉิง ได้ หลินเฉิง จึงเลิกคิ้วขึ้นแล้วหยุดโจมตีชั่วคราว แต่ในเวลานี้ ท่านจิว ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะพูดคุยกับเขา เขาอดไม่ได้ที่จะหันศีรษะไปมองหมีแพนด้าที่ถูกแช่แข็งเอาไว้ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวอย่างน่าเกลียด
“ผมเคยได้ยินจากคนของคุณว่าคุณเป็นคนที่น่ากลัวเป็นอย่างมาก ในฐานะราชาของกวนโจว ตอนนี้คุณควรแสดงให้ผมได้เห็นความจริงดังคำร่ำลือ”
หลินเฉิง มองไปที่ ท่านจิว และพูดด้วยรอยยิ้ม
“เหอะ?นายไม่คู่ควร!”
ท่านจิวแสดงท่าทางเหยียดหยามและไม่ต้องการพูดคุยอีกต่อไปเขารีบพุ่งตรงไปหา หลินเฉิง แล้วพูดว่า
“เด็กน้อยนายเก่งแต่ปากเท่านั้น!”
—————————————–