“หุ้นนี้ของหมิงซื่อกรุ๊ป ฉันไม่กล้ารับหรอก ฉันกลัวว่าฉันจะไม่มีชีวิตรับไว้”
เผิงว่านหลี่ยิ้มอย่างขมขื่น: “ฉันก็เหมือนกัน นี่ไม่ใช่สิ่งที่พวกเราสามารถมีส่วนร่วมได้ เย่เซิ่งเทียน น่ากลัวมากเกินไป พวกเรามีเรื่องกับเขาไม่ได้”
ทั้งสามคนมองดูหมิงฮุยแวบหนึ่ง และออกจากหมิงซื่อกรุ๊ปอย่างรวดเร็ว
ที่นี่ลึกมากจนยากจะหยั่งรู้เกินไปแล้ว เย่เซิ่งเทียนน่ากลัวเกินไป!
“พ่อ หมดแล้ว ไม่มีอะไรแล้ว”
หมิงฮุยราวกับคนตาย สายตาเหม่อลอย
“อะไรน่ะ? แกพูดให้เคลียร์ ไม่มีอะไร!”
หมิงชุนชิวจับไหล่ของหมิงฮุย และตะโกนด้วยความโกรธ
“นี่เป็นกับดัก เย่เซิ่งเทียนและหรันยู่ร่วมมือกับวางกับดัก ประธานของหมิงซื่อกรุ๊ป ตอนนี้คือหวางซี!”
หมิงฮุยราวกับวิญญาณหลุดออกมา สีหน้าซีดเผือด
“เป็นไปไม่ได้!! เย่เซิ่งเทียนจะรู้จักหรันยู่ได้ยังไง นี่มันเป็นไปไม่ได้!! หรันยู่ตัวแทนของมหาเศรษฐีต่างประเทศของบริษัทหรันซื่อ เย่เซิ่งเทียนจะรู้จักเขาได้ยังไง!!”
หมิงชุนชิวกังวล บริษัทหรันซื่อ นั่นเป็นสิ่งที่หมิงซื่อกรุ๊ปสู้ไม่ได้
ถ้าหากเย่เซิ่งเทียนรู้จักกับหรันยู่ นั่นหมายความว่าอะไร? หมายความว่า เย่เซิ่งเทียนมีอำนาจเป็นอย่างมาก!
หมายความว่า พวกเขาก็ประเมินเย่เซิ่งเทียนผิดไปแล้ว!
แต่ว่า นี่มันเป็นไปได้ยังไงเนี่ย?
เย่เซิ่งเทียนเป็นเพียงทหารปลดประจำการ เขาแค่เคยบังกระสุนให้กับเจ้าเทพมาก่อน!
เขาจะรู้จักหรันยู่ได้อย่างไร?
“ต้องมีอะไรบางอย่างผิดพลาดแน่ๆ เย่เซิ่งเทียนไม่สามารถมีอำนาจได้มากมายขนาดนี้”
เมื่อเห็นหมิงฮุยราวกับคนตาย หมิงชุนชิวตบไปบนใบหน้าของหมิงฮุยหนึ่งฉาด และตะโกนว่า: “ยังไม่จบ แกกลัวอะไร! เรื่องราวยังไม่สิ้นสุด พวกเรายังไม่แพ้ แกกังวลอะไร!!”
หมิงฮุยพูดอย่างลำบาก: “พ่อ……พวกเรา แพ้แล้ว”
“แกหุบปากซะ!!”
และพูดอย่างแสดงความกระตือรือร้นเอาจริงเอาจัง: “ใครบอกว่าพวกเราแพ้ มีหรันยู่ช่วยเหลือแล้วยังไง เมืองเฉียนถังเป็นถิ่นของฉัน อย่างมากต่อสู้กันจนตกตายไปด้วยกันทั้งสองฝ่าย! มหาเศรษฐีต่างประเทศแล้วยังไง? อย่าลืมนะว่า ที่นี่เป็นในประเทศ ที่นี่เป็นเมืองเฉียนถัง! ตระกูลหมิงของพวกเรา เป็นผู้ครอบครองเมืองเฉียนถัง!! เย่เซิ่งเทียนก็กระจอก หรันยู่ก็กระจอก หรือว่าเจ้าเทพยังคิดว่าเย่เซิ่งเทียน
“พ่อ พ่อหมายความว่ายังไง?”
หมิงฮุยนิ่งอึ้ง
หมิงชุนชิวพูดอย่างเยือกเย็นน่ากลัว: “ฉันได้ติดต่อกับเพื่อนเก่าบางคนในปีนั้นแล้ว ฉันรู้ว่า ครั้งนี้ที่เย่เซิ่งเทียนกลับมา คงจะไม่ตายไม่เลิกรากับพวกเราอย่างแน่นอน ดังนั้นฉันได้เตรียมตัวไว้นานแล้ว”
บนใบหน้าของหมิงชุนชิวปรากฏความโหดร้ายเล็กน้อย และพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายว่า: “เย่เซิ่งเทียนเคยบังกระสุนให้กับเจ้าเทพ แต่แกอย่าลืมนะ เจ้าเทพชดใช้บุญคุณนี้หมดแล้ว แกคิดว่าเวินเฉินออกหน้าไม่กี่ครั้ง ก็เป็นความตั้งใจของเจ้าเทพเหรอ? แกผิดแล้ว เย่เซิ่งเทียนบังกระสุนให้เจ้าเทพได้ ความสัมพันธ์ของเขาและเวินเฉินคนพวกนี้จะแย่เหรอ?”
หมิงฮุยขมวดคิ้ว เขาค่อนข้างไม่เข้าใจ: “พ่อ พ่อหมายความว่า ตราบใดที่เย่เซิ่งเทียนลงมือกับพวกเรา ต่อให้พวกเราฆ่าเย่เซิ่งเทียน เจ้าเทพก็ไม่มีทางยุ่งเหรอ?”
หมิงชุนชิวพูดอย่างเยือกเย็นว่า: “ถูกต้อง เย่เซิ่งเทียนลงมือก่อน พวกเราแค่ป้องกันตัว เขาไม่แข็งแกร่ง ถูกพวกเขาฆ่า เจ้าเทพไม่มีอะไรจะพูด พรุ่งนี้เย่เซิ่งเทียนคงจะพาคนมา เขาเป็นทหารมาสี่ปี ความสัมพันธ์เส้นสายนี้ก็ยังมีอยู่ แต่สิ่งนี้ก็เป็นเขาลงมือก่อน พวกเราก็มีข้ออ้างในการฆ่าเขา”
หมิงชุนชิวตบไหล่ของหมิงฮุย และพูดว่า: “จิตใจของแกยังไม่มั่นคง ยังไม่ถึงขั้นอับจน ใครจะไปรู้ว่าผลสุดท้ายเป็นยังไง ตราบใดที่พวกเราไม่ตาย ก็ยังมีความหวัง ตระกูลหมิงของฉัน ก็ไม่ได้อ่อนแอ”