บทที่ 74 ฉันจะตีแกให้ตาย
พอเห็นเซียวชูหรันดื่มชา โจวเทียนเหาก็รู้สึกตื่นเต้นมากๆ ในใจ
ตอนนี้ แค่รอให้ยาออกฤทธิ์เท่านั้นก็พอแล้ว!
หลังจากที่เซียวชูหรันดื่มชาลงไปหนึ่งแล้ว ก็รู้สึกว่าเริ่มผิดปกติเล็กน้อย!
เหมือนตัวเองกำลังรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย และรู้สึกหนักหัว!
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
ภายในใจของเธอรู้สึกตื่นตกใจอย่างมาก
หรือว่าโจวเทียนเหาคนนี้จะแอบวางยาในน้ำชา!
พอนึกถึงแบบนี้ เซียวชูหรันรู้สึกตกใจจนทั้งเรือนร่างสั่นเทา!
เธออยากจะลุกขึ้น ทว่ากลับรู้สึกสองขาไร้ซึ่งเรี่ยวแรง
พอมองแบบนี้ เกรงว่าคงจะยากที่จะพึ่งพาตัวเองที่จะหนีออกจากที่นี่!
เธอถือโอกาสตอนที่ตัวเองยังมีสติ แอบเปิดมือถือ แล้วหาแชทของเย่เฉิน จากนั้นก็กดปุ่มข้อความเสียง
ทางนี้ส่งข้อความเสียงไป ขณะเดียวนี้เธอก็บอกกับโจวเทียนเหาว่า “ท่านประธานโจว ฉันรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย ชานี้คงไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม? ”
โจวเทียนเหาหัวเราะเสียงดัง “ต้องไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว! ชานี้ เป็นปิหลอชุนชั้นดีที่สุด หนึ่งกิโลหนึ่งหมื่นกว่าบาทเลยนะ ต้องรสชาติดีมาก ท่านประธานเซียวจะดื่มอีกแก้วไหม? ”
เซียวชูหรันพูด “ไม่ดื่มแล้วค่ะ ประธานโจว ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย รบกวนท่านให้คนส่งฉันออกไปหน่อยเถอะค่ะ”
โจวเทียนเหาหัวเราะด้วยเสียงร้ายกาจ ทีแรกนั่งอยู่ด้านข้างเซียวชูหรัน ทว่าตอนนี้ เขากลับลุกขึ้นแล้วเดินมาใกล้เซียวชูหรัน แล้วนั่งลงข้างๆ เธอ
พอเห็นเซียวชูหรันทำท่าทางที่กระวนกระวาย โจวเทียนเหาก็หัวเราะและพูดขึ้นด้วยความดีใจ “ท่านประธานเซียว ทุกคนต่างก็บอกว่าคุณเป็นผู้หญิงที่สวยอันดับต้นๆ ของเมืองจินหลิง วันนี้พอเห็นแล้ว เป็นจริงดั่งคำร่ำลือจริงๆ ผมรู้สึกนับถือคุณมากๆ! ”
เซียวชูหรันเห็นเขาขยับเข้ามาใกล้ จึงได้ขยับไปอีกข้าง แล้วส่ายหัว “ท่านประธานโจว รบกวนท่านห่างจากฉันหน่อยได้ไหม? ”
โจวเทียนเหายิ้มพูด “ทำไมหรอท่านประธานเซียว? ทุกคนต่างก็เป็นผู้ร่วมงาน เข้าใกล้หน่อยก็คงไม่เป็นไรหรือเปล่า? ”
ขณะที่พูด ร่างของโจวเทียนเหาก็ขยับมาใกล้เซียวชูหรันอีกครั้ง
เซียวชูหรันยังอยากจะหลบไปอีก ทว่าตอนที่ขยับไปถึงตรงขอบโซฟา แค่ใช้แรงหดเรือนร่าง ไม่เห็นโจวเทียนเหาแตะต้องโดน
โจวเทียนเหาที่ขยับมาข้างเธอตลอด สายตากวาดมองร่างของเธอ แค่เห็นก็รู้ว่าเขาคิดอะไร
เซียวชูหรันยิ่งรู้ก็ยิ่งรู้สึกหนักหัว ในมือจึงคลี่ให้คลายออก ข้อความเสียงถูกส่งไปให้เย่เฉิน
เวลานี้เย่เฉินกำลังทำการงานอยู่ จู่ๆ ก็ได้รับข้อความเสียงจากภรรยา จึงเปิดฟังทันที ทันใดนั้นเส้นเอ็นสีเขียวก็ปูดออกมา!
แม่งเอ้ย!
ไอ้โจวเทียนเหาสมควรตาย แม้กระทั่งภรรยาของตนเองมันยังกล้าแตะต้อง ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม!
เขาควักมือถือออกมาทันที แล้วโทรหาเฉินจื๋อข่าย พูดด้วยสีหน้าที่น่ากลัว “นายรวบรวมคนทั้งหมดของเราไปที่บริษัทวัสดุก่อสร้างเทียนเหา วันนี้ฉันจะทำลายล้างในที่นั่นกลายเป็นพื้นราบ! ”
เฉินจื๋อข่ายเอ่ยถามด้วยความตกตะลึง “คุณชายครับ เกิดอะไรขึ้นครับ? นี่เป็นภรรยาของโจวเทียนเหา ทางตระกูลก็พอมีความสามารถอยู่บ้าง ตามพวกเราที่เป็นเพียงตระกูลเล็ก หากไปทำลายล้างบริษัทวัสดุก่อนสร้างเทียนเหาอย่างบุ่มบ่าม พวกเราก็คงไม่เหมาะที่จะอธิบายกับตระกูลที่เป็นลูกน้องคนอื่น”
เย่เฉินเอ่ยถามด้วยความเย็นชา “ไอ้โจวเทียนเหา มันกำลังจะกระทำชำเรากับภรรยาของฉัน แกบอกฉันมา การไปทำลายล้างเขา เป็นการบุ่มบ่ามหรอ?! หา?! ”
เฉินจื๋อข่ายเกรงกลัวขึ้นมาทันที!
ทีแรกก็นึกว่าโจวเทียนเหาไม่ได้ตั้งใจผิดใจกับคุณชายตัวเอง ทว่านึกไม่ถึงว่าเขากลับคิดจะยุ่งเกี่ยวกับภรรยาของคุณชาย!
แล้วยังกล้าคิดกระทำชำเราอีก เป็นความผิดที่ร้ายแรงจริงๆ!
ดังนั้นเขาพลันพูดขึ้น “คุณชาย ผมจะรีบส่งคนไปเดี๋ยวนี้! ”
“ได้! ตอนนี้ฉันจะรีบไปที่นั่นเดี๋ยวนี้! ”
เฉินจื๋อข่ายพลนพูด “คุณชายจะไปไหน? ผมจะให้เฮลิคอปเตอร์ไปรับท่าน แบบนี้จะเร็วกว่า! ”
“ได้! ”
…….
ผ่านไปสักพัก เฮลิคอปเตอร์พลเรือนที่มีน้ำหนักที่หนักอันดับต้น ๆ คำรามและขับเคลื่อนขึ้น
ในเฮลิคอปเตอร์ เฉินจื๋อข่ายนั่งอยู่ อีกทั้งยังมียอดฝีมือสิบกว่าคน
สีหน้าของเขาดูย่ำแย่มาก ให้ตายเถอะ ในเมืองจินหลิงที่ใหญ่แค่หนึ่งหมู่สามเฟิน กลับมีคนกล้าลงไม้ลงมือของภรรยาของคุณชาย รนหาที่ตายจริงๆ!
ความเร็วของเฮลิคอปเตอร์ของว่องไวมาก เพียงในพริบตาก็ถึงบนตึกที่อยู่อาศัยของเซียวชูหรัน
เย่เฉินพุ่งไปบ้านดาดฟ้า แล้วปีนขึ้นเฮลิคอปเตอร์ทันที ทันใดนั้นก็บอกเฉินจื๋อข่าย “ใช้ความเร็วที่เร็วที่สุด ไปบริษัทวัสดุก่อสร้างเทียนเหาเดี๋ยวนี้! ”
……..
เวลานี้ ณ บริษัทวัสดุก่อสร้างเทียนเหา
โจวเทียนเหามองเซีนวชูหรันที่ดิ้นรนอย่างไร้เรี่ยวแรง แล้วหัวเราะเหอะๆ ด้วยความตื่นเต้น จากนั้นก็ยื่นสองมือไป แล้วกำลังจะถอดเสื้อของเซียวชูหรัน!
เวลานี้ ประตูใหญ่จู่ๆ ก็ถูกคนสองสามคนถีบออกอย่างรุนแรง!
ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีหน้าตาอัปลักษณ์ ทว่ากลับเต็มไปด้วยอำนาจและอิทธิพลมากมาย พาผู้ชายที่สภาพเหมือนบอดี้การ์ดพุ่งเข้ามา!
พอเห็นโจวเทียนเหากำลังถอดเสื้อของเซียวชูหรัน ผู้หญิงคนนั้นจึงรู้สึกโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ แล้วก่นด่าขึ้น “โจวเทียนเหา! คุณกลับกล้ากินคนอื่นลับหลังฉันหรอ! “!
โจวเทียนเหาจึงตะลึงงันทันที!
ป้าหน้าเหลือง คนนี้มาได้ยังไง?
โจวเทียนเหาจะรู้ได้ยังไง คนที่อยู่ข้างกายเขา แทบจะถูกภรรยาของตัวเองซื้อใจจนหมด ทุกคนเขาไปไหน ใครที่มาหาเขา ภรรยาของเขารู้ทุกอย่าง
พอรู้ว่าเซียวชูหรันมาหาโจวเทียนเหา ภรรยาของเขาจึงรู้สึกระมัดระวังขึ้นมา
เซียวชูหรันเป็นสาวสวยที่โด่งดังในเมืองจินหลิง เพราะว่าภรรยาของเขามีหน้าตาที่อัปลักษณ์เกินไป ดังนั้นเธอจึงรู้สึกเกลียดสาวสวยที่สุด พอได้ยินเซียวชูหรันมา จึงรีบมาด้วยความอาฆาต
ดั่งที่คาด!
พอมาถึงก็สังเกตเห็น สามีคนนี้ของตัวเองกลับกำลังจะมีอะไรกับเซียวชูหรัน!
เวลานี้โจวเทียนเหารู้สึกตกใจอย่างมาก จึงรีบพูดขึ้น “ที่รัก! ที่รักฟังผมอธิบายก่อน! เพราะว่าเธอยั่วยวนผม! ”
ป้าหน้าเหลือง เห็นใบหน้าที่แดงก่ำของเซียวชูหรัน เสื้อผ้าดูไม่เป็นระเบียบ ทันใดนั้นจึงรู้สึกโมโหมาก แล้วก็ก่นด่าด้วยความโมโห “ให้ตายเถอะ พวกแกมันต่ำทรามทั้งคู่! วันนี้ใครก็หนีไม่พ้นแน่นอน! ”
พูดจบ จึงพูดกับพวกบอดี้การ์ดที่อยู่ข้างๆ “จับไอ้สารเลวคู่นี้ให้ฉันเดี๋ยวนี้! ”
บอดี้การ์ดไม่กี่คนรีบพุ่งเข้าไป แล้วจับโจวเทียนเหาไว้ และก็จับมือของเซียวชูหรันไปอยู่ด้านหลัง
ป้าหน้าเหลืองพุ่งไปด้านหน้าโจวเทียนเหาก่อน แล้วใช้มือลงไปหลายที พร้อมก่นด่าด้วยความโมโห “แกมันไอ้สารเลว! พวกเราตระกูลเฟิงทำอะไรไม่ดีกับแก ถ้าไม่มีตระกูลของเรา ยังไม่รู้เลยว่าแกจะไปกินขี้ที่ห้องน้ำสาธารณะที่ไหน! แกกลับกล้าหักหลังฉัน!
ป้าหน้าเหลือง พูดไปด้วย และใช้แรงตีลงไป เธอเครียดจนทั้งร่างสั่นเทา
โจวเทียนเหาถูกตีจนต้องร้อง แล้วร้องไห้พลางพูด “ที่รัก อย่าโทษผมสิ โทษผมไม่ได้จริงๆ นะ! ต้องโทษนางสุนัขจิ้งจอกที่มีแซ่ว่าเซียวนั่นที่มายั่วยวนผม! ”
ป้าหน้าเหลือง เอ่ยถามด้วยเสียงเย็นชา “แกบอกมาให้ชัดเจน มันเรื่องอะไรกันแน่! ”
โจวเทียนเหาพลันอธิบาย “นี่คือเซียวชูหรัน ที่บ้านเกิดปัญหากระแสเงินสดหน่อยๆ เลยอยากจะให้มาหาผมเพื่อขอเอาวัสดุก่อสร้างสิบล้านไปก่อน โรงงานของพวกเราไม่เคยให้เครดิตใครมาก่อน คุณก็รู้ ผมก็ไม่เคยให้โอกาสใครที่จะให้เครดิตมาก่อน……”
พอพูดถึงแบบนี้ โจวเทียนเหาชี้เซียวชูหรันด้วยความโมโห แล้วก่นด่า “นางจิ้งจอกหน้าไม่อายคนนี้ เห็นผมปฏิเสธกลับ ก็บอกว่าจะนอนกับผม หวังว่าผมจะให้เครดิตวัสดุก่อสร้างกับเธอก่อน……”
ป้าหน้าเหลือง เอ่ยถามด้วยความเย็นชา “งั้นแกก็จะนอนกับเธองั้นหรอ? ”
“ผมเปล่านะ! ” โจวเทียนเหาร้องไห้ออกมาอย่างทุกข์ทรมาน “ผมแค่เผลอไปชั่วขณะ แต่ผมกับเธอยังไม่ได้มีอะไรกัน! ”
ป้าหน้าเหลืองรู้สึกเครียดอย่างมาก แล้วสาวเท้าไปตรงหน้าเซียวชูหรัน พร้อมมองเซียวชูหรันที่กำลังสะลึมสะลือ จากนั้นก็ยกมือตบหน้าเธอแรงๆ ไปหนึ่งที “นางเมียน้อย แกกล้ายั่วยวนสามีของฉัน ดูสิวันนี้ ฉันจะตีแกให้ตายไปเลย! ฉันไม่เพียงแต่ตีแกให้ตาย! ยังจะทำลายโฉมหน้าอันแรดร่านของแก! “