ตอนที่ 396 ที่แท้ก็เป็นเธอ
“เธอไม่รู้”
ฮ่อหยุนเฉิงพูดด้วยน้ำเสียงติดเย็นชา เขาได้กลิ่นเหล้าจากตัวของซูฉิง ก็อดที่จะคิ้วขมวดไม่ได้
“เธอไปกินเลี้ยงแล้วดื่มเหล้ามาหรอ”
ตอนนี้เขานั้นอารมณ์หงุดหงิดมาก เพียงแค่เพราะซูฉิงได้อยู่กับเฉินจุนเหยียน ตอนที่อยู่ที่โรงพยาบาล หลายครั้งที่เฉินจุนเหยียนทำให้ฮ่อหยุนเฉิงไม่พอใจ อีกทั้งเมื่อกี้ที่ซูฉิงพูดเสียงเบา ดูไม่เหมือนพึ่งออกมาจากโรงแรมเลย
ซูฉิงอึ้ง ไม่รู้ทำไมเธอถึงได้รู้สึกร้อนตัว แล้วก็พยักหน้า “่ใช่แล้ว…..ทุกคนล้วนสนุกกัน ก็เลยดื่มสักหน่อย”
เธอเดินเข้าไปหาฮ่อหยุนเฉิง เหมือนจะพูดอะไร ก็ถูกเขากระชากแขนเข้าหาตัว
ฮ่อหยุนเฉิงที่ใกล้เข้ามาแนบชิดกับตัวของซูฉิง แล้วก็ค่อยๆ สูดดมและจะจูบอีกฝ่าย
แต่ว่าเขาไม่ได้ทำ
ฮ่อหยุนเฉิงเอาหน้าเข้ามาใกล้ไหล่ของซูฉิง แล้วก็เงยหน้าขึ้น”ไม่ใช่น้ำหอมที่เธอใช้อยู่เป็นประจำ …..เธอไปไหนมากันแน่”
ซูฉิงเห็นเหตุการณ์อย่างนั้นก็รู้แล้วว่าอารมณ์หึงหวงของผู้ชายตรงหน้าเกิดขึ้นมาอีกแล้ว
เธอคิดอยู่ชั่วครู่ก็ทำได้เพียงพูดความจริงออกไป “เป็นจุนเหยียนที่เมาเหล้า ฉันเลยไปส่งเขา….แต่ว่าตอนที่นายโทรหาฉัน ฉันกำลังจะกลับออกมานะ”
จุนเหยียน เฉินจุนเหยียนอีกแล้ว!
ช่วงนี้ ฮ่อหยุนเฉินได้ยินชื่อนี้ออกจากปากซูฉิงหลายครั้งแล้ว เขารู้สึกโมโห นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มก็เผยความดุดันออกมา แล้วก็ฉุดซูฉิงเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด จับปลายคางของเธอให้เงยขึ้นรับจูบจากเขา
เหตุการณ์อย่างนี้ซูฉิงเจอมาหลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่ทันได้ตั้งตัวเลยสักครั้ง
แต่ว่าเธอก็ให้ความร่วมมือตลอด และยังจูบตอบกลับฮ่อหยุนเฉิงอีก ในช่วงอารมณ์ปรากนาของทั้งคู่ ที่นั่งอยู่ที่โซฟา ฮ่อหยุนเฉิงก็เลื่อนมาจูบที่แก้ม ลำคอ กระดูกไหปลาร้า ล้วนถูกทิ้งรอยจูบบางๆ ไว้
ร่างที่สง่างามของผู้หญิงสั่นสะท้านภายใต้การสัมผัสของฝ่ามือเหมือนกำลังจะผลิบานเหมือนดอกไม้ เสียงก็ดังข้างหูของฮ่อหยุนเฉิง เป็นซูฉิงที่ส่งเสียงครางดังไม่ชัดเจน
“หยุนเฉิง หนุยเฉิง…….เบาๆ หน่อย…..”
บรรยากาศที่คลุมเครือและเร่าร้อนสามารถอธิบายได้แน่นอน ซูฉิงที่ส่งเสียงขึ้นเป็นระยะ ๆ เหมือนเป็นการเพิ่มเชื้อไฟให้ลุกโชนขึ้น เสื้อผ้าของเธอที่หลุดลุ่ย ฮ่อหยุนเฉิงดูดและจูบใบหูของเธอด้วยความอ่อนโยนมาก มือของเขาโอบไปด้านหลังของเธอ เพื่อปลดตะขอชั้นในด้านหลัง
“ตอนนี้………ตอนนี้ไม่ได้นะ…..”
ไม่รู้ว่าดื่มเหล้าหรือเพราะอารมณ์ความต้องการ หน้าของซูฉิงถึงได้แดงระเรื่อ แต่ก็ยังพูดห้ามฮ่อหยุนเฉิง
ฮ่อหยุนเฉิงเข้าใจในความหมายของเธอ นิ้วชี้ที่ลูบไล้ไปมาก็ค่อยๆ หยุดลง ทั้งสองที่คลอเคลียซบกันอยู่สักพัก ฮ่อหยุนเฉิงถึงได้ยืดตัวขึ้น แล้วก็ดึงซูฉิงเข้ามากอด
ซูฉิงซบลงที่หน้าอกของเขา พอนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดก็รู้สึกเขิน
ฮ่อหยุนเฉิงกัดหูเธอเบาๆ “ฉิงฉิง ฉันไม่ชอบให้เธออยู่ใกล้เฉินจุนเหยียนเลย ฉันเป็นแฟนของเธอนะ อยากให้เธอเข้าใจความรู้สึกของฉันบ้าง…..”
“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว ฉันมีขีดจำกัดของฉัน นายวางใจเถอะ”
ตอนที่รู้ว่าชอบใครคนหนึ่ง ก็ไม่จะไม่มีความรู้สึกปลอดภัย ซูฉิงจับมือของฮ่อหยุนเฉิงแล้วค่อยๆ ก้มหน้าลง แล้วพูดขึ้น
“อ้อ “เหมือนเธอจะนึกอะไรขึ้นมาได้ ก็หันหน้าไปแล้วพูดกับฮ่อหยุนเฉิง :”ช่วงนี้ฉันรู้จักผู้หญิงคนหนึ่งชื่อว่าแอนนา ก่อนที่ฉันไปเยี่ยมเฉินจุนเหยียน ฉันเกือบจะขับรถชนเธอ…….”
“อะไรนะ “ฮ่อหยุนเฉิงรู้สึกตกใจ แล้วก็สำรวจตามตัวซูฉิงว่าเป็นอะไรรึเปล่า
ซูฉิงอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ แล้วส่ายหน้าพร้อมกับพูดปลอบ :”…….ฉันไม่เป็นไร ตอนที่ฉันพาเธอไปส่งที่โรงพยาบาล เธอบอกว่าพึ่งกลับมาจากต่างประเทศ และก็ไม่มีเพื่อน วันนี้พวกเราไปกินข้าวที่ร้านอาหารจื่อเถิง ฉันก็เจอเธออีก เธอให้ลิปสติกฉันมาหนึ่งแท่ง บอกว่าเป็นของขวัญขอบคุณ”
ซูฉิงที่ใบหน้ายิ้มก็ค่อยๆ หุบลง แล้วก็ปลดสร้อยคอออกมาแล้วเอามาให้ฮ่อหยุนเฉิงดู
“แต่ว่าลิปสติกนั่นมีพิษ ฉันคิดว่า ผู้หญิงคนนี้อาจจะคิดทำร้ายฉัน”
“ทำร้ายเธองั้นหรอ”คิ้วฮ่อหยุนเฉิงขมวดขึ้นและแววตาก็เปลี่ยนไปทันที หลังที่ที่เห็นว่าสร้อยคอของเธอที่เปลี่ยนจากสีเงินเป็นสีดำ ก็ยิ่งคิ้วขมวดเคร่ง
“เธอไม่เป็นอะไรใช่มั้ย พรุ่งนี้จะให้ฉันส่งคนไปรักษาความปลอดภัยเธอตอนไปทำงานมั้ย”
ซูฉิงลูบหลังมือของเขา “นายวางใจเถอะ ดีที่รู้ตัวเร็วฉันเลยให้คนไปสืบ ว่าแอนนาคนนี้มาจากที่ไหน”
ฮ่อหยุนเฉิงถึงได้ถอนหายใจโล่ง พยักหน้า แต่ในใจก็รู้สึกไม่วางใจ
และทันใดนั้นเอง โทรศัพท์ของซูฉิงก็ดังขึ้น
เป็นแอนโธนี่ที่โทรมา
“พี่ Ada ผมสืบได้เรื่องแล้ว แอนนานั้นที่จริงแล้วก็คืออู๋ชิงหร่าน”
ซูฉิงคิ้วขมวดขึ้นมาทันที ไม่อยากจะเชื่อคำพูดเขา ;อู๋ชิงหร่านหรอ เธอตกหน้าผาไปแล้วไม่ใช่หรอ และไม่พบร่างเธอที่ใต้หน้าผา ฮ่อหยุนเฉิงที่สังเกตท่าทีของซูฉิงตลอด ตอนที่เห็นซูฉิงคิ้วขมวด ก็เหมือนจะสัมผัสอะไรได้ เลยพูดไม่มีเสียงว่า:”มีเรื่องอะไร”
ซูฉิงเงยหน้าขึ้นมองท่าทางของฮ่อหยุนเฉิง แล้วก็ควบคุมอารมณ์ พูดสั้นๆ ตอบกลับไป :”เอาละ ฉันรู้แล้ว งั้นแค่นี้ก่อน ฉันติดธุระอยู่”
หลังจากที่วางสายไปแล้ว ซูฉิงหันไปมองฮ่อหยุนเฉิงพูดด้วยน้ำเสียงขรึมและจนใจ”สืบได้เรื่องแล้ว แอนนาก็คืออู๋ชิงหร่าน”
“อะไรนะ “ฮ่อหยุนเฉิงรุ็สึกตกใจ เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าอู๋ชิงหร่านจะยังมีชีวิตอยู่ “อู่ชิงหร่านงั้นหรอ ตอนนี้เธอไม่ใช่ตกหน้าผาไปแล้วมั้ย ทำไม……ทำไมถึงได้ยังมีชีวิตอยู่ละ”
ซูฉิงหัวเราะเบาๆ เวลานี้เธอก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา คิดไม่ถึงว่าเวลาผ่านไปนานแล้ว อู๋ชิงหร่านยังจะกลับมา บางทีนี่อาจจะเป็นโชคร้ายมั้ย”
“ไม่รู้ บางที่อาจจะเพราะโชคช่วยมั้ง ตอนนั้นตกจากหน้าผาสูง ยังสามารถเอาชีวิตรอดมาได้ แต่ว่าเธอศัลยกรรม อย่างน้อยตอนที่ฉันเจอหน้าเธอ อู๋ชิงหร่านก็หน้าเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนมาก”
ฮ่อหยุนเฉิงพูดเสียงขรึมด้วยความรู้สึกเป็นกังวล :”งั้นต่อไป เธอคิดจะทำยังไง”
พวกเขารู้นิสัยของอู๋ชิงหร่านดี ตอนแรกที่เป็นบ้าคลั่ง งั้นครั้งนี้ที่กลับมาจะต้องหาวิธีทำร้ายซูฉิงอีกแน่
“ในเมื่ออู๋ชิงหร่านอยากจะมาหาฉัน “ซูฉิงถอนหายใจยามออกมา เธอไม่ใช่คนไร้เดียงสานะ ในเมื่อมาหาเรื่องถึงที่ งั้นเธอก็ไม่จำเป็นต้องหลบ
ฮ่อหยุนเฉิงพยักหน้า เขาเชื่อว่าซูฉิงมีความสามารถที่จะจัดการเรื่องนี้ แต่อู๋ชิงหร่านคนนี้ จะประมาทไม่ได้
เขาจับมือของซูฉิงแน่น แล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น:”ได้ งั้นเธอก็ต้องระวังตัวด้วย ถ้าหากมีอะไร จะต้องรีบบอกฉันทันที ”
“ได้ ฉันเข้าใจแล้ว “ซูฉิงที่เอนหัวพิงที่ไหล่ของฮ่อหยุนเฉิง อย่างออดอ้อน ;ฮ่อหยุนเฉิงยิ้ม ความรู้สึกก่อนหน้านี้ก็หายลงไปมาก แต่ก็รีบพูดเตือนซูฉิง
“ฉันเชื่อเธอ แต่เธอต้องอยู่ห่างๆ เฉินจุนเหยียนด้วย ไม่งั้นเธอเจอดีแน่”