หลังจากกลับไปที่บ้านของพวกเขา หยูรู่และหยวนก็รีบเข้าสู่โลกของเกมที่เรียกว่า Cultivation Online
“ยินดีต้อนรับกลับมาพี่หยวน” เสี่ยวฮัวพูดกับเขาหลังจากรู้สึกได้ว่าการปรากฏตัวของเขากลับมาแล้ว
“สวัสดีเสี่ยวฮัว” หยวนทักทายเธอ
“วันนี้เราจะทำอะไรกันดีน้องยังต้องการฝึกใบมีดแห่งลมต่อไปมั้ย?” หยวนถามหยูรู่
“ใช่ แต่หนูไม่อยากทำให้ความก้าวหน้าของพี่ช้าลงด้วยการฝึกที่น่าเบื่อของหนู” เธอถอนหายใจ
“พูดอะไรเนี่ย ถ้าไม่ฝึกก็ไม่ดีขึ้น” หยวนพูดกับเธอ
“แม้ว่าอาจจะใช้เวลานาน แต่น้องก็ต้องทำในที่สุด”
“หนูก็คิดว่าอย่างนั้น…” หยูรู่พยักหน้า
และเนื่องจากพวกเขาออกจากระบบครั้งสุดท้ายในขณะที่พวกเขายังอยู่ในป่าพวกเขาไม่จำเป็นต้องเดินทางไปไหน และสามารถล่ามอนสเตอร์ต่อไปได้ทันที
ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา…
“ยินดีด้วยหยูรู่ ในที่สุดเธอก็สามารถสังหารมอนสเตอร์ได้แล้ว”
หยวนพูดกับเธอขณะที่เขามองไปที่ศพของมอนสเตอร์ที่แยกจากกันอย่างหมดจดพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
“ใช่! และระดับความเชี่ยวชาญของหนู มันเพิ่มขึ้น 1!” หยูรู่กล่าวด้วยสีหน้าตื่นเต้นบนใบหน้าของเธอ
“และตอนนี้หนูค่อนข้างมั่นใจในการควบคุมทักษะของตัวเองแล้ว เราสามารถทำบางสิ่งที่ยากกว่านี้ได้แน่นอนว่ามันอาจจะไม่ใช่เรื่องท้าทายสำหรับพี่ที่เราจะทำอะไรในระดับของหนูแต่ว่า…”
“บางอย่างที่ยากกว่านี้ หืมเธอมีอะไรในใจหรอ?” หยวนถามเธอ
“คุกใต้ดิน!” เธอพูดอย่างรวดเร็ว
“มีมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งหลายตัวในดันเจี้ยนและหากพวกเราสามารถพบมอนสเตอร์ที่ไม่เคยมีใครค้นพบมาก่อนก็มีโอกาสสูงที่พวกเราจะได้รับสมบัติล้ำค่า!”
“ดันเจี้ยนเหรอเราจะหาพวกนั้นได้ที่ไหน” หยวนถามเธอ
“มีดันเจี้ยนที่เป็นที่รู้จักมากมายอยู่รอบๆสถานที่แห่งนี้ แต่ผู้เล่นคนอื่นๆได้ค้นหาไปหมดแล้วดังนั้นเราจะไม่พบสมบัติใดๆในนั้น” หยูรู่กล่าว
“อืมม…เสี่ยวฮัวละคิดยังไง เธอคุณรู้จักดันเจี้ยนแถว ๆ นี้หรือเปล่า อย่างถ้ำเงียบของแมงมุมปีศาจ” หยวนตัดสินใจถามเธอซึ่งดูเหมือนจะรู้ทุกอย่าง
“ถ้ำเงียบของแมงมุมปีศาจ…พี่หมายถึงรังมอนสเตอต์หรอ ที่ที่มอนสเตอร์มารวมตัวกัน และสร้างบ้านของพวกมัน โดยปกติจะมีสมบัติอยู่ข้างในเพราะมอนสเตอร์จะหยิบอะไรที่มีฉีโดยสัญชาตญาณ” เสี่ยวฮัวถามเขา
“ใช่นั่นแหละ! เจ้ารู้ไหมว่าเราจะหาได้ที่ไหน” หยูรู่ถามเธอ
“เสี่ยวฮัวน่าจะหาได้ด้วยความรู้สึกของเสี่ยวฮัวนะ…”
จากนั้นเสี่ยวฮัวก็หลับตาลง และความรู้สึกที่ลึกลับก็แผ่ขยายออกไปจากร่างเล็กๆของเธอ ใช้เวลาเพียงไม่นานพลังของเธอก็กวาดไปหลายไมล์ในพริบตา
‘ว้าว…ความรู้สึกของเทพที่ทรงพลังจริงๆ ฉันสงสัยว่ามันจะรู้สึกอย่างไรที่ได้เห็นสิ่งต่างๆมากมายจนถึงตอนนี้…มันอาจจะเหมือนมีตาที่สามารถมองลงมาจากท้องฟ้าได้เลย’ หยวนมองด้วยความอิจฉาเล็กน้อยเขาสงสัยว่าจะต้องใช้เวลานานแค่ไหนกว่าจะทำได้แบบเสี่ยวฮัว
‘ถ้าฉันสามารถใช้สัมผัสอันศักดิ์สิทธิ์ในโลกแห่งความเป็นจริงได้ละก็ คงจะดีไม่น้อยเลย’ หยวนถอนหายใจภายใน
ประมาณหนึ่งนาทีต่อมาเสี่ยวฮัวลืมตาขึ้นอีกครั้งและพูดว่า “มีรังมอนสเตอร์อยู่ห่างจากที่นี่ไม่กี่กิโลเมตรและมีมอนสเตอร์ประมาณ 30 ตัวอยู่ระหว่างระดับที่ 2 ถึงระดับที่ 6 ของผู้ฝึกวิญญาณ”
“ผู้ฝึกวิญญาณระดับหก…พี่คิดว่าพี่สามารถจัดการพวกนั้นได้มั้ยพี่ชาย หนูจะจัดการตัวที่ต่ำกว่าระดับสี่เอง” หยูรู่ถามเขา
“ได้แน่นอน” หยวนพยักหน้า
“สำหรับเสี่ยวฮัว…เจ้าสามารถอยู่ข้างหลังเราได้จนกว่าเราจะต้องการเจ้า เพราะมันจะไม่ท้าทายเลยถ้ามีใครที่เก่งมากมาสู้กับมอนสเตอร์เคียงข้างเราด้วย” หยูรู่พูดกับเธอ
“แม้ว่าพี่ชายจะมีพลังมากพอสมควร แต่อย่างน้อยเขาก็ไม่สามารถทำลายมอนสเตอร์ที่สูงกว่าฐานการฝึกพลังของเขาได้” จากนั้นหยูรู่กล่าวเสริม
“โอเค” เสี่ยวฮัวพยักหน้า เธอจะไม่ทำอะไรนอกจากหยวนจะขอให้เธอทำ
“งั้นไปที่ รังมอนสเตอร์นี้กันเถอะ!”
เสี่ยวฮัวก็พาพวกเขาไปยังที่ตั้ง
หลายนาทีต่อมาเมื่อพวกเขามาถึงพื้นที่การแจ้งเตือนก็ปรากฏขึ้นสำหรับทั้งหยวนและหยูรู่
<คุณได้ค้นพบ ‘ถ้ำวานรสี’>
“ถ้ำวานรสี…ฉันจำไม่ได้ว่าเคยเห็นชื่อนี้ในเว็บบอร์ด ดังนั้นเราควรเป็นคนแรกที่ค้นพบดันเจี้ยนนี้” หยูรู่กล่าว
“ดีแล้ว มาเคลียร์ดันเจี้ยนนี้กัน”
อย่างไรก็ตามก่อนที่หยวนจะก้าวไปสู่ถ้ำแห่งความมืดหยูรู่ก็คว้าแขนของเขาไว้และพูดว่า “เดี๋ยวก่อนพี่ชายพี่ลืมไปแล้วหรอ ถ้าเราเคลียร์ดันเจี้ยนนี้ด้วยกันชื่อของเราจะถูกประกาศให้คนทั้งโลกรู้! “
“โอ้ใช่…นั่นคงเป็นหายนะสำหรับพวกเรา พี่ไม่อยากให้เธอจมอยู่กับความยุ่งเหยิงของพี่” หยวนพยักหน้า
หากผู้คนเห็นว่าผู้เล่นหยวนมีเพื่อนร่วมทีมคนอื่นๆก็จะเริ่มมองหาหยูรู่เพื่อค้นหาเธอ ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่เขาไม่ต้องการเห็น
“แล้วเราจะทำยังไงดีล่ะ?” หยวนถามเธอ
“พี่ชายจะเข้าไปข้างในก่อน และกวาดล้างมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งกว่าแล้วกลับมาข้างนอกจากนั้นฉันจะเข้าไปข้างใน และจัดการมอนสเตอร์ที่อ่อนแอส่วนที่เหลือ” หยูรู่แนะนำ
“นั่นไม่ได้ฟังดูแย่นะ แต่พี่ก็ยังไม่อยากปล่อยให้น้องอยู่คนเดียวข้างใน…แม้ว่าพวกมันอาจจะอ่อนแอ แต่อุบัติเหตุก็อาจเกิดขึ้นได้”
หยวนพูดกับเธอด้วยความระมัดระวังอย่างยิ่ง เมื่อมันเกี่ยวถึงความปลอดภัยของหยูรู่
“แล้วทำไมเสี่ยวฮัวไม่มากับหนูล่ะ เนื่องจากเธอเป็น NPC เธอจะไม่ปรากฏตัวในประกาศ” หยูรู่กล่าวหลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง
“โอ้…ที่น้องพูดถึงนั่นก็เรื่องจริง!” หยวนพยักหน้า
“เอาล่ะไปกันเถอะ”
ไม่กี่อึดใจหยวนก็ดึงกริชห้วงดวงดาวของเขาออกมา และเข้าไปในถ้ำอันมืดมิด
อย่างไรก็ตามเมื่อเขาเข้าไปข้างในสถานที่ทั้งหมดก็สว่างไสวราวกับมีโคมไฟอยู่ข้างใน
เมื่อเขาไปถึงจุดสิ้นสุดของถ้ำมีพื้นที่กว้างขวางที่คล้ายกับพื้นที่บอสถ้ำปีศาจแมงมุม อย่างไรก็ตามตรงกลางของพื้นที่กว้างขวางนี้มีลิงที่มีขนสีเงิน และต้นไม้เรืองแสงขนาดใหญ่ ต้นไม้ต้นนี้สูงเกือบถึงเพดานถ้ำซึ่งมีความสูงมากกว่า 30 เมตรและลิงสีเงินส่วนใหญ่หลับสนิทอยู่รอบๆ ต้นไม้ขนาดมหึมานี้โดยมีพวกมันสองสามตัวเล่นอยู่บนกิ่งไม้หนาทึบ
หลังจากใช้เวลาหนึ่งนาทีในการวิเคราะห์สถานการณ์และนับวานรสีเงิน 6 ตัวที่มีระดับผู้ฝึกฝนวิญญาณระดับหกและ 8 ตัวในระดับที่ 5 ส่วนที่เหลืออยู่ระหว่างระดับที่สองและระดับที่สี่
เมื่อเขาพบเป้าหมายแล้วหยวนก็เดินเข้าไปใกล้ต้นไม้เรืองแสง
“ฮึก! ฮึก! ฮึก!”
“อู้! อู้! อู้!”
เมื่อวานรสีเงินที่เล่นอยู่บนต้นไม้สังเกตเห็นการปรากฏตัวของหยวนพวกเขาก็เริ่มกรีดร้องเพื่อเตือนคนที่หลับใหลและปลุกพวกเขาในทันที
“อู้! อู้! อู้!”
“ฮึก! ฮึก!”
วานรสีเงิน 36 ตัวกรีดร้องอย่างรวดเร็วล้อมรอบหยวนซึ่งยืนอยู่ที่นั่นด้วยสีหน้าสงบดูเหมือนไม่สะทกสะท้านกับสถานการณ์
ไม่กี่อึดใจต่อมาวานรสีเงินที่ทรงพลังกว่าบางตัวก็กระโดดเข้าหาหยวนพร้อมกับกรงเล็บอันแหลมคมของพวกมันที่กางออกกว้าง
เมื่อเห็นเช่นนี้หยวนจึงจัดการกริชสีดำในมือได้อย่างชำนาญ
“เทคนิคมีดพันเล่ม!”
กริชสีดำสั่นไหวและมีแสงสีดำหลายดวงปรากฏขึ้นรอบตัวเขา
วินาทีต่อมาวานรสีเงินที่วิ่งเข้าหาหยวนก็ล้มลงกับพื้นโดยไม่มีร่องรอยของชีวิตจากดวงตาหรือร่างกายของพวกมันอีก
เมื่อวานรสีเงินตัวอื่นเห็นสิ่งนี้พวกเขาก็เริ่มตื่นตระหนก อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ได้หนีไปไหน
หลังจากฆ่าวานรสีเงินไปสองสามตัวหยวนก็เริ่มการโจมตีของตัวเองโดยมุ่งเป้าไปที่วานรสีเงินที่มีฐานการฝึกฝนที่สูงขึ้นโดยเฉพาะ
ไม่กี่นาทีต่อมาวานรสีเงินทั้งหมดที่อยู่เหนือผู้ฝึกฝนวิญญาณระดับสี่ถูกสังหารเหลือเพียงตัวที่อ่อนแอกว่า
“…”
หลังจากที่ได้เห็นสมาชิกที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเขาที่ถูก หยวนสังหารโดยที่ไม่ต้องใช้ความพยายามใดๆ วานรสีเงินก็ไม่กล้าที่จะล้อมรอบเขาอีกต่อไป และเริ่มกลับไปที่ต้นไม้ใหญ่
หยวนเข้าหาต้นไม้ แต่เขาไม่ได้โจมตี วานรสีเงินทำให้พวกเขางง
หลังจากมองไปรอบ ๆ ต้นไม้ และแน่ใจว่าไม่มีอะไรที่หยูรู่ไม่สามารถจัดการได้หยวนก็หันกลับมา และออกจากที่เกิดเหตุโดยที่วานรสีเงินที่เหลือต่างตะลึง
“พี่! พี่สบายดีไหม?” หยูรู่ถามเขาหลังจากที่หยวนออกจากถ้ำเร็วกว่าที่เธอคาดไว้
“ใช่และฉันได้จัดการกับวานรสีเงินทั้งหมดที่อยู่มากกว่าระดับที่สี่แล้ว แม้ว่าฉันจะรู้สึกผิดเล็กน้อยหลังจากบุกเข้าไปในนั้น และฆ่าพวกเขาก็ตาม…” หยวนถอนหายใจ
“พี่ไม่ควรรู้สึกสงสารมอนสเตอร์นะพี่หยวนแม้ว่าพวกมันจะดูสงบสุข แต่เมื่อมองแวบเดียววานรสีเงินก็เป็นมอนสเตอร์ร้ายที่โจมตีผู้คนเป็นกลุ่มเมื่อพวกเขาหิวโหย พ่อค้าและนักเดินทางจำนวนนับไม่ถ้วนก็ต้องตกเป็นเหยื่อของวานรสีเงินนี้” เสี่ยวฮัวพูดกับเขา
“อย่างนั้นเหรอ…” หยวนพยักหน้า
“ยังไงก็ถึงคราวที่หนูจะสนุกแล้วล่ะ!” หยูรู่กล่าวขณะที่เธอดึงพัดทอวิญญาณของเธอออกมา
“ระวังนะหยูรู่ แม้ว่าเสี่ยวฮัวจะอยู่กับคุณ แต่อย่าฝืนตัวเองมากเกินไปเพราะยังมีวานรสีเงินอยู่ภายในอีกมากและครึ่งหนึ่งอยู่ในระดับที่สามขึ้นไป” หยวนพูดกับเธอ
จากนั้นเขาก็หันไปมองเสี่ยวฮัวและพูดกับเธอว่า
“เสี่ยวฮัวพี่ขอให้เธอปกป้องน้องสาวของพี่ด้วย แม้ว่าเธอจะไม่ตายจริงๆ แต่มันอาจส่งผลต่อการฝึกพลังของเธอ และพี่ไม่อยากเห็นศพน้องสาวของพี่แม้ว่า มันเป็นแค่เกมก็ตาม”
“ไม่ต้องห่วงพี่หยวนเสี่ยวฮัวจะปกป้องน้องสาวของพี่อย่างดีเลย!” เสี่ยวฮัวพยักหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง
หยวนพยักหน้า และหยูรู่ก็เข้าไปในถ้ำวานรสีเงินโดยมีเสี่ยวฮัวอยู่เคียงข้างเธอ