53 กลุ่มITEMทั้งสี่คนล่ะ!
“ต่อไป ที่นี่!”
ท่ามกลางลมแรงยามค่ำคืน สถาบันวิจัยภายในเมืองแห่งการศึกษาได้เกิดความ
โกลาหลขึ้นในช่วงนี้
วู่หยานเก็บโน๊ตบุ๊คขนาดมินิเข้าแหวนมิติ แล้วจ้องมองสถาบันวิจัยที่ใหญ่กว่า
สถาบันก่อนที่เขาบุก ด้วยเหตุผลบางอย่าง วู่หยานขมวดคิ้ว
ยกขาก้าวเดินไป ก่อนจะหยุดชะงักเพราะลางสังหรณ์ส่งสัญญาณแจ้งเตือน วู่
หยานเงยหน้ามองสำรวจสถาบันวิจัยอีกครั้ง
ดูจากรูปลักษณ์ภายนอก มันดูเหมือนตึกวิจัยทั่วไป แต่ว่าเขาเชื่อในลางสังหรณ์
ของตัวเองถึงแม้จะแค่แจ้งเตือนไม่ใช่วิกฤตเป็นตายก็เถอะ…….
ไม่นานวู่หยานก็ส่ายหัวด้วยรอยยิ้มขมขื่น แม้ว่าข้างในจะมีอันตรายหรือปีศาจ
อะไรรออยู่ แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ต้องเข้าไป!
ไม่ใช่เขาคนเดียวที่หวังจะช่วยน้องสาวมิซากะ แต่ยังมีมิโคโตะด้วย แล้วเขาเองก็
ได้ให้สัญญาเธอไปแล้วว่า ไม่ว่ายังไงเขาก็จะช่วยให้ได้น่ะ
หลังจากกลับมาเมืองแห่งการศึกษา มิโคโตะก็ไม่ได้คิดถึงเรื่องที่จะช่วยเหล่า
น้องสาว เพราะก่อนหน้านี้เขาเคยพูดกับเธอแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะเธอเชื่อใจเขามาก
ป่านนี้มิโคโตะคงบุกมาที่นี่เองแล้ว
เดทก่อนหน้านี้ก็เพื่อปลอบมิโคโตะให้เธอปล่อยวาง ถึงแม้จากท่าทางแล้วเธอดูจะ
ไม่แตกต่างจากยามปกติก็เถอะ แต่วู่หยานจะมองไม่ออกได้ยังไงว่าเธอพยายาม
ฝืนตัวเองอยู่น่ะ?
แหม่ ถึงแม้สุดท้ายแล้วเดทมันจะกลายเป็น อึป ปะ ปะ ก็เถอะ แต่เป้าหมายก็
ลุล่วงด้วยดีล่ะนะ อย่างน้อยมิโคโตะก็ดูแฮปปี้ขึ้นนิดนึงแล้ว
ดังนั้น เพื่อทำให้เธอดีขึ้นสบายใจมากขึ้น แม้ว่าข้างนั้นจะมี แอคเซราเรเตอร์ ไอ
วาส หรือ อเลสเตอร์ รออยู่เขาก็จะเข้าไป!
เลวร้ายที่สุดเขาก็แค่แพ้ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร!
ลูบกำไลข้อมือ ‘อุปกรณ์มิติแห่งชีวิต’ ที่ข้อมือ ข้างในนี้มีเหล่าน้องสาวมิซากะถึง
พันคน!
แต่ว่า มันก็ยังไม่พอ!
เพราะเหล่าน้องสาวมิซากะยังมีเยอะ เยอะมาก…….
น้องสาวมิซากะที่ตายแล้วอย่างน้อยก็มีจำนวนเป็น10เท่าของที่เข้าเก็บรวบรวม
(ขโมย)มาได้ และส่วนที่ยังคงมีชีวิตอยู่ก็กำลังเผชิญหน้ากับวิกฤตถึงตาย มีพวก
เธอที่ต้องตายอยู่ทุกวัน และจำนวนที่ยังมีชีวิตอยู่ก็เกือบจะ10เท่าเช่นกัน!
ถ้าเขาไม่ยื่นมือเข้าไปช่วย แม้ว่าสุดท้ายแล้วไอ้โรคจิตลอยกลับหัวนั่นเพื่อแผนของ
ตัวเองจะเก็บเหล่าน้องสาวไว้ส่วนหนึ่งก็เถอะ แต่พวกเธอก็จะกลายไปเป็นหมาก
ในกระดานของชายคนั้นต่อ………
มิโคโตะไม่มีทางยอมรับ ฮินางิคุเองก็ไม่เหมือนกัน อิคารอสกับแอสเทรียก็ไม่ยอม
อยู่เฉยแน่ เขาเองก็ไม่ยอมยืนดูอยู่เฉยๆแน่! ข้ามศพฉันไปก่อนเถอะ!
แววตาเป็นประกายมุ่งมั่น วู่หยานก้าวเท้าเดินเข้าไปในสถาบันวิจัยโดยไม่หันหลัง
กลับมาอีก……
……….
ด้วยเสื้อคลุมล่องหน วู่หยานเคลื่อนไหวไปข้างหน้าขณะที่มองหาเหล่าน้องสาว
กับวู่หยานที่มีพลังเหมือนพวกเธอแล้ว มันจึงเป็นงานง่ายๆที่จะหาที่อยู่ของเหล่า
น้องสาว
ตราบใดที่อยู่ใกล้กันเล็กน้อย เขาก็สามารถหาพวกเธอเจอทันที!
แต่ว่า…..
สีหน้าวู่หยานขาวซีด พลังจิตเลเวล4ของเรียกใช้จนถึงลิมิต ปล่อยสนามแม่เหล็ก
ไฟฟ้าไปไกลเท่าที่จะทำได้ แต่กลับไม่เจออะไรเลย!
สัมผัสไม่ได้!
ในสถาบันวิจัยนี้ ไม่มีเหล่าน้องสาว!
ลางสังหรณ์ที่แจ้งเตือนก่อนหน้านี้บวกกับน้องสาวมิซากะที่หายไป ต่อให้โง่แค่
ไหนวู่หยานก็รู้แล้วว่ามันผิดปกติ!
ในเวลาเดียวกัน เขาเหยียบลงไปบนวัตถุนุ่มนิ่ม ทันใดนั้นลางสังหรณ์เขาก็กรีดร้อง
อย่างบ้าคลั่ง!
โดยไม่ลังเล วู่หยานพุ่งตัวหนีออกมาจากจุดเดิม แทบจะในเวลาเดียวกัน จุดที่เขา
อยู่เมื่อกี้ก็มีเปลวเพลิงพวยพุ่งออกมา ตามด้วยเสียงระเบิด สายลมพัดเข้าใส่ตัว
เขาอย่างรวดเร็ว
‘ระเบิด? อย่าบอกนะว่า……’
ในใจแวบผ่านข้อมูลและร่างของคนๆหนึ่ง แต่ว่าไม่นานนัก วู่หยานก็ไม่มีเวลาให้
ขบคิด เสียงแจ้งเตือนในใจเขายังไม่หยุดร้อง ทำให้วู่หยานรู้ว่าตัวเองยังไม่
ปลอดภัย รีบถอยต่อหนีทันที!
ทันใดนั้น เลเซอร์สีขาวก็พุ่งทะลุออกมาจากกำแพงใส่ขุดที่เขาอยู่เมื่อกี้ แสง
เลเซอร์นี่ยิ่งตอกย้ำความคิดในใจเขา
หลังจากนั้น ลำแสงก็ได้พุ่งมาจากกำแพงข้างๆ ทำให้วู่หยานถอยหนีไม่หยุด
ไม่นานนัก ทางเดินก็ได้กลายเป็นซากปรักหักพังด้วยลำแสงที่กระหน่ำยิง!
ถึงขณะนึง วู่หยานก็หยุดถอยหนี เป็นเพราะมันมีกำแพงด้านหลังเขา ลำแสงสีขาว
อีกเส้นก็พุ่งทะลุกำแพงอีกอันหนึ่งมาหาเขาด้วยความเร็วอันน่าทึ่ง!
ช่วงเวลาสำคัญ วู่หยานปล่อยกระแสไฟฟ้าออกมาจำนวนมากปกคลุมทั่วทั้งร่าง
เขา ลำแสงปะทะกับกระแสไฟฟ้าเกิดประกายไฟขึ้น พริบตาต่อมามันก็ระเบิด!
ลำแสงมีพลังทำลายมากกว่าไฟฟ้าของเขาที่มีเลเวลแค่4 ถึงแม้จะมันจะโดนลด
ถอนพลังไปแล้ว แต่ที่เหลืออยู่ก็ยิงเข้าใส่ร่างกายเขา!
เมื่อมันเข้ามาใกล้ ทันใดนั้นก็มีเกราะรูปมังกรที่ล่องหนตัวปรากฏออกมาปกป้องวู่
หยาน ลำแสงที่พุ่งเข้ามาได้ทำให้เกราะสั่นสะเทือนเท่านั้น ก่อนที่มันจะหายไป
……
แต่เวลานี้เอง ผลจากลำแสงที่เจาะกำแพงเข้ามาจึงเกิดเป็นรูโหว่ ทำให้เขา
มองเห็นเจ้าของมัน……
ผมบลอนด์หยัก มีนัยน์ตาสีฟ้า ผิวขาวเรียวเนียน ตัวเล็กสูงประมาณ 150
เซนติเมตร เธอสวมหมวกทรงเบเร่ต์ กระโปรงสั้นมีจีบและยังมีถุงน่องปิดขาที่
บอบบางของเธอ เป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารักมากๆซึ่งกำลังอุ่มตุ๊กตา!
ผมยาวประบ่าสีดำ สวมชุดยิมสีชมพู ดูท่าทางไร้เรี่ยวแรง ด้านหน้ามีก้อนกลมๆ
โตๆเด่นเป็นสง่าอยู่ หน้าตาดูง่วงนอน หญิงสาวที่มีสีหน้าไร้อารมรณ์ล่ะ!
ผมทรงบ๊อบสีน้ำตาล ส่วนสูงแทบจะเท่ากับสาวน้อยผมบลอนด์ เธอเผยขาที่สวย
เรียวเนียนอันมีเสน่ย์ของเธอให้เห็น และสวมใส่เสื้อฮู้ดวัยรุ่นที่ไม่เหมือนใคร!
คนสุดท้ายที่ยืนอยู่ด้านหน้าสาวทั้งสามคน เธอมีหุ่นที่มีส่วนเว้าโค้งอันเซ็กซี่ และ
หน้าอกเธอก็เด่นตูมเหมือนกัน เธอมีเป็นลอนสีชา(น้ำตาล) ในมือเธอมีบอลแสง
ลอยอยู่ ราวกับเตรียมตัวยิงตลอดเวลา!
สี่สาวต่างขนาด ทำให้วู่หยานคิดในใจ ‘ใช่จริงด้วย!’
เฟรนด้า เซวิรุน : เลเวล55
ทาคิสึโบะ ริโคว : เลเวล51
คินุฮาตะ ไซไอ : เลเวล58
มุกิโนะ ชิสุริ : เลเวล67
กลุ่มด้านมืดของเมืองแห่งการศึกษา ITEM!
หัวใจจมลง วู่หยานฝืนยิ้มเงียบๆ
ถึงแม้เขาจะโล่งอกที่อีกฝ่ายไม่ใช่แอคเซราเรเตอร์และอเลสเตอร์ก็เถอะ แต่เขาก็
ไม่ได้ผ่อนคลายเลยสักนิด
ถ้าเป็นการสู้หนึ่งต่อหนึ่งล่ะก็ วู่หยานมีความมั่นใจว่าสามารถโค่นพวกเธอลงได้ทุก
คน!
แต่ถึงแม้พวกเธอจะรวมมือกัน วู่หยานก็ไม่กลัว!
สาเหตุที่วู่หยานฝืนยิ้ม เป็นเพราะตามเนื้อเรื่องแล้วพวกเธอควรเป็นคนมาจัดการ
มิโคโตะ แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นเขาแทน ทำให้เขาไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
ด้วย ‘ความจำสมบูรณ์แบบ’ วู่หยานจึงรู้ว่าที่นี่ไม่ใช่สถาบันวิจัยที่มิโคโตะกับITEM
สู้กัน วู่หยานคิดว่าต้นเหตุก็คงมาจากเขาอีกนั้นแหละ……
ITEMปรากฏที่นี่ ไม่ได้ทำให่วู่หยานแปลกใจเลย ยังไงซะสถานการณ์ในตอนนี้มัน
ก็ตึงเครียดยิ่งกว่าในอนิเมะมาก เพราะตามเนื้อเรื่องแล้วไม่ว่ายังไงเหล่าน้องสาวก็
ไม่อาจหนีรอดจากเงื้อมมือของอลเสเตอร์ไปได้ แต่ถึงยังงั้นก็ยังส่งITEMมา แล้ว
นับประสาอะไรกับตอนนี้ที่เขาเล่นขโมยไปเป็นพัน…….
ดีเอ็นเอของมิโคโตะหายไป จะโคลนใหม่ก็ทำไม่ได้ โคลนที่เหลือก็ทยอยหายไปไม่
หยุด ในฐานะที่เป็นชิ้นส่วนสำคัญในแผนการอาติแฟ็คต์สวรรค์ของอเลสเตอร์
การที่ไม่ส่งไอวาสมา ถือว่า อเลสเตอร์ ใจเย็นมากแล้ว
ถึงแม้กลุ่มITEMจะทำให้วู่หยานตื่นตัว แต่พลังของมุกิโนะก็ยังห่างไกลจากคำว่า
พอ ตัวเธอก็ไม่มียุทธภัณฑ์ แม้ว่าเขาจะไม่กล้าพูดว่าจะชนะเธอได้อย่างเต็มปาก
แต่คนที่วู่หยานให้ความสนใจจริงๆเป็น ทาคิสึโบะ ริโคว ที่ยืนอยู่ด้านหลัง
มากกว่า!
พลังของเธอสามารถค้นหาคลื่น AIM เป้าหมายได้ตลอดเวลา บางทีถ้าไปปรากฏ
ตัวต่อหน้าเธอ วู่หยานเกรงว่าทั้งเมืองแห่งการศึกษาก็ไม่มีที่ไหนที่เขาสามารถ
ซ่อนตัวได้……..