ตอนที่ 101 : สติแตก!
ในเวลานี้เองซูเสี่ยวเสี่ยวก็ได้กลับมาถึงพร้อมกับมะพร้าวสองลูก เธอส่งลูกหนึ่งไปใช้เจียงเฉินทันทีที่มาถึง
เจียงเฉินรับมาก่อนจะจบมัน
ซูเสี่ยวเสี่ยวยิ้มออกมาทันทีแล้วพูดว่า “ฮิฮิ พี่เจียงเฉิน จริงๆแล้วฉันแอบดื่มของพี่ไปแล้วนะ หวานมากเลยใช่ไหมล่ะ!”
เจียงเฉินลูบหัวของซูเสี่ยวเสี่ยวเบาๆ “เด็กน้อย กล้าเล่นจูบทางอ้อมกับพี่หรอ!”
“นี่ เธอไม่ควรเล่นอะไรแบบนี้แล้วนะ”
ซูเสี่ยวเสี่ยวที่กําลังมีความสุขกับมือของเจียงเฉินที่กําลังลูบหัวของเธออยู่จนตาของเธอเคลิ้มจนโค้งเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยวดูแล้วน่ารักมากเลยทีเดียว
“พี่เจียงเฉิน ป้าคนนี้เขาเป็นใครกัน?”
เมื่อซูเสี่ยวเสี่ยวเห็นจางหยาที่เดินเข้ามคุยกับเจียงเฉินมันก็ทําให้เธอสงสัยจนอดใจถามไม่ได้จริงๆ
ใบหน้าของจางหยากลายเป็นสีเขียวไปในทันที เธอโมโหก่อนจะพูดด้วยความโกรธ “ยัยเด็กน่าตาย ใครเป็นป้าของเธอ? พี่สาวแก่กว่าเธอไม่กี่ปีก็แค่นั้น!”
ซูเสี่ยวเสี่ยวกระพริบตา “แต่หนูแค่ 24 เองนะป้าเหมือนจะเกือบ 50 แล้วไม่ใช่หรอ?”
เจียงเฉินพูดออกมาแบบขําๆ “เสี่ยวเสี่ยว พูดได้คมมากเลย!”
ซูเสี่ยวเสี่ยวมองมาทางเขาราวกับว่าเธอจะพูดว่า “ใช่ไหมล่ะ?” มันดูน่ารักมากทีเดียว
จางหยาโมโหมาก “ฉันดูแลตัวเองจนเหมือนอายุ 30 เธอกลับบอกว่าฉันอายุเกือบ 50? เธอคิดได้ไงกันหะ?”
ซูเสี่ยวเสี่ยวเม้มปากของเธอก่อนจะพูดออกมา “แต่แม่ของหนูอายุ 46 แล้วและเธอดูเหมือนป้ามากเลยนะ”
“ฮ่าฮ่าฮ่า”
เจียงเฉินถึงกับต้องหัวเราะออกมาเพราะคําพูดของซูเสี่ยวเสี่ยว
สาวน้อยคนนี้จะน่ารักเกินไปแล้ว!
จางหยาโมโหจนอยากจะบีบคอของซูเสี่ยวเสี่ยวให้เธอตายไป แต่ทันใดนั้นเธอก็นึกอะไรบางอย่างออกเธอใส่ร้ายออกมา “สาวน้อย แฟนของเธอพยายามล่อลวงฉัน!”
“เป็นไปไม่ได้!”
ซูเสี่ยวเสี่ยวโต้กลับทันที “พี่เจียงเฉินยังไม่เต็มใจแตะต้องตัวของหนูด้วยซ้ำแล้วเขาจะไปหลอกล่อป้าได้ยังไงกัน!”
“ถ้าเธอไม่เชื่อ ก็อย่าหาว่าฉันไม่เตือนก็แล้วกัน ในอนาคตเธอจะต้องทุกข์ทรมานเพราะเขาแน่”
จางหยายิ้มเยาะ
หึหึ แกตายแน่!
ถ้าฉันคนนี้ไม่ได้คนอื่นก็อย่าไปหวังว่าจะได้!
ขอแค่ดูคู่นี้ทะเลาะกันจนเลิกแค่นี้ก็พอใจแล้ว
ในเวลานี้เองเธอหันกลับไปก็ต้องพบกับเสี่ยวซุนของเธอ เธอยิ้มหวานออกไปทันที
สุนัขเสี่ยวศุนตัวน้อยๆของฉันดีที่สุด
“น้องเสี่ยวซุน พี่สาวคิดถึงนายจังเลย!”
จางหยาเดินไปกอดเขา!
เมื่อเห็นความกระตือรือร้นจองจางหยาเสี่ยวซุนก็ตื่นเต้น “พี่สาว น้องชายก็คิดถึงพี่เหมือนกัน”
เจียงเฉินยิ้มตลกออกมา “พี่ชาย พี่รู้รึเปล่าว่าแฟนของพี่กําลังพยายามจีบผู้ชายคนอื่นอยู่?”
เสี่ยวซุนหันมามองเจียงเฉินด้วยสายตาหยิ่งผยอง “พี่สาวของฉันเคยบอกฉันไว้ตั้งนานแล้วว่าเธอจะเลี้ยงดูฉันแค่คนเดียวและฉันก็เชื่อว่าพี่สาวรักฉันคนเดียวเท่านั้น!”
“จริงหรอ?”
เจียงเฉินหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรมาก “งั้นก็ฟังด้วยตัวเองก็แล้วกัน”
เจียงเฉินเปิดบันทึกเสียง
อะไรกัน!
จางหยางแทบจะบ้าไปในทันที!
บันทึกเสียงจากโทรศัพท์ดังออกมา [อืม เงินใช้รายเดือนเอาไปเดือนละ 5 ล้านละกัน เป็นโชคของน้องชายเลยนะที่ได้มาเจอกับพี่สาวในวันนี้..]
และก็ยังมีในช่วงของประโยคการตัดสินใจของเจียงเฉินด้วย [ผมปฏิเสธ!]
ใบหน้าของจางหยาและเสี่ยวซุนเปลี่ยนเป็นสีเขียว!
ความคิดของเสี่ยวซุนพังทลายลง เขารู้สึกราวกับว่าเขานั้นมีทุ่งหญ้าสีเขียวๆอยู่บนหัวของเขา และหูของเขาก็ยังมีเสียงจากโทรศัพท์ก้องอยู่
“ความรักก็เหมือนแสงสว่าง แต่สิ่งที่มันหวาดกลัวก็คือสีเขียว!”
ใบหน้าของเสี่ยวซุนซีดลงเรื่อยๆ จากที่ตื่นเต้นก็กลายเป็นความตกตะลึงก่อนจะเริ่มกลายเป็นความโกรธ และสุเท้ายเขาก็ตระหนักได้ถึงความจริง
“นี่ฉัน…ฉันถูกสวมหมวกเขียวงั้นหรอ?”
“พี่สาว พี่โกหกผม! ทําไมพี่ต้องโกหกผมด้วย! ทําไมพี่ต้องไปหาผู้ชายคนอื่นทั้งๆที่พี่ก็มีผมอยู่แล้วด้วย? เป็นเพราะผมดีไม่พองั้นหรอ?”
เสียงคํารามอย่างบ้าคลั่งดังออกมาจากปากของเสี่ยวซุน
“เสี่ยวซุน ฟังพอธิบายก่อน มันไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะ!”
จางหยาตื่นตระหนก เธอเพิ่งจะตระหนักได้ว่าเสี่ยวซุนนั้นทําดีกับเธอมาตลอดจริงๆ เธอทําตัวเองแท้ๆ!
“ผมไม่ฟัง ผมไม่ฟังอะไรทั้งนั้น!”
เสี่ยวซุนในตอนนี้เต็มไปด้วยความโกรธ “พี่โกหกผม! หลักฐานก็เห็นกันอยู่ชัดๆแต่พี่ยังจะพยายามโกหกผมอีก! พี่ให้เงินผมแค่ปีละ 1 ล้านแต่ผู้ชายคนนี้ที่หล่อกว่าผม พี่กลับให้เขาเดือนละ 5 ล้าน! พี่ทําเกินไปแล้ว! พี่ทําให้ผมผิดหวัง!”
เจียงเฉินยิ้มออกมา เขาเอาแขนของตัวเองไปโอวเอวของซูเสี่ยวเสี่ยวไว้แล้วเดินจากไปอย่างไม่รีบร้อน
จะยุยงให้ปรมาจารย์นักบอกเลิกเจียงเฉินทะเลาะกับผู้หญิงของตัวเองจนบอกเลิกหรอ?
ไม่ตลกไปหน่อยรึไง?
ครั้งก่อน ซุนเหอก็ได้ลิ้มรสไปแล้วว่ามันเป็นยังไง เขาเข้าโรงพยาบาลอยู่ในอาการโคม่าไปหลายวันสุดท้ายก็ต้องตายจากไป
และครั้งนี้ยังมีสาวเจ้าเล่ห์มาอีก คิดว่าเขาไม่เคยเห็นโลกเลยรึยังไงกัน?
ในตอนนี้เองจางหยากับเสี่ยวซูก็เริ่มทะเลาะกัน!
สุดท้ายแล้วมันก็คือการนอกใจ แม้ว่าเสี่ยวซูจะคอยเลียแข้งเลียขาเธอมาตลอด แต่สุดท้ายสิ่งที่เขายอมรับไม่ได้มากที่สุดก็คือการนอกใจ!
เสี่ยวซูพูดออกมาด้วยความโกรธ “จางหยา ผมอยากจะสลัดสิ่งที่น่ารังเกียจอย่างคุณออกไป ผมอยากดูคุณถูกทําลาย!”
จางหยาตื่นตระหนกเธอกอดขาของเสี่ยวซูไว้แน่นก่อนจะร้องไห้ขอความเมตตาออกมา “ไม่! ไม่! ฉันขอร้องนะเสี่ยวซู ฉันผิดไปแล้วจริงๆ ยกโทษให้ฉันเถอะ ครั้งหน้าฉันจะไม่ทําอย่างนี้อีกแล้ว!”
คนที่ผ่านไปผ่านมาก็พากันเข้ามามุงดูแล้วพูดคุยกัน
“ผู้หญิงเจ้าเล่ห์คนนี้หน้าไม่อายเลยจริงๆ เธอเอาแต่คอยหาจับผู้ชายทั้งวัน สมควรโดนแล้วล่ะแบบนี้!”
“ฉันเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดแล้ว เธอน่ะอยากจะจีบหนุ่มหล่อแต่สุดท้ายก็พลาด!”
“ผู้หญิงคนนี้ทําตัวไร้ราคาจริงๆเลย! ตัวเป็นวัวแก่แต่กลับอยากกินหญ้าอ่อน!”
“ใช่ ใช่ ใช่…น่าอับอายเกินไปแล้ว! นี่แหละเพราะแบบนี้ไงมันเลยเป็นเหตุให้เกิดคดีอาชญากรรม!”
“ศีลธรรมของเธอคงไม่หลงเหลืออยู่แล้วล่ะมั้ง!”
จางหยาถูกกลุ่มคนรุมด่าว่าเธออับอายอย่างมากจนความคิดของเธอนั้นพังทลายไม่เหลือชิ้นดี!
เสี่ยวซุนดึงมือของจางหยาออกก่อนจะพูดด้วยความโกรธว่า “ออกซะถอะ! ผมไม่มีวันให้อภัยคุณ!”
เสี่ยวชวนในตอนนี้วางแผนว่าจะกลับไปเพื่อหาหลักฐานการทุจริตในบริษัทของเธอเพื่อเอามันออกมาเผยแพร่!
“หือ~~”
จางหยานั่งยองๆบนชาหาดแล้วร้องไห้ออกมา!
เธออดสงสัยไม่ได้ทุกๆอย่างมันบ้าไปแล้ว!
หือ หือ หือ~~
ฉันไปทําเวรทํากรรมกับใครมากัน
ทําไมเขาถึงได้บันทึกเอาไว้ได้? นี่ฉันถูกเขาหลอกใช่ไหม!!
หรือมีศัตรูของฉันส่งเขามาหลอกฉันกัน?
ฉันไม่เข้าใจ!
ข่าวด่วน [ประธานหญิงจากบริษัทจางโม่ว ถูกเปิดเผยจากแฟนหนุ่มคนปัจจุบันของเธอว่า เนื่องจากเธอนําเงินส่วนหนึ่งของบริษัทมาใช้ส่วนตัวจึงทําให้สต็อกสินค้าของบริษัทนั้นไม่เพียงพอที่จะส่งออกไปตามสัญญาปัจจุบันประธานหญิงคนนี้กําลังติดหนี้อยู่หลายสิบล้าน รายงานข่าวภาคค่ำจากเมืองมังกรค่ะ]
เมื่อเจียงเฉินและซูเสี่ยวเสี่ยวกลับมาถึงโรงแรม เจียงเฉินก็เปิดประตูเข้าไปในห้องสวีทที่มีราคาต่อคืนถึง 66,666 หยวนทันที
ข้างในมีพื้นที่กว้างถึง 150 ตารางเมตรและยังมีสระว่ายน้ำภายในห้องที่มีพื้นที่ถึง 25 ตารางเมตรอีกด้วย
ข้างในยังมีเตียงน้ำขนาดใหญ่และมีอุปกรณ์และของตกแต่งพิเศษอื่นๆอีกมากมาย เรียกได้ว่าเพรียบพร้อมเลยทีเดียว!
หลังจากที่ซูเสี่ยวเสี่ยวว่ายน้ำเล่นไปซักพัก เธอก็ขึ้นมาจากสระน้ำ ตามตัวของเธอมีหยดน้ำเกาะอยู่เต็มไปหมด
เจียงเฉินส่งผ้าเช็ดตัวให้เธอก่อนจะพูดพร้อมับยิ้มออกมา “ไปเปลี่ยนชุดได้แล้ว โจวหมิงโทรมาตามพวกเราไปทานอาหารกันแล้ว”
“อืม~”
ซูเสี่ยวเสี่ยวรับผ้าเช็ดตัวมา ก่อนจะเช็ดหยดน้ำตามร่างกายของเธอออกแล้วหลังจากนั้นแววตาของเธอก็สั่นไหวเล็กน้อย “พี่เจียงเฉิน พี่สงสัยใช่ไหมว่าถ้าหนูใส่ชุดนี้แล้ว จะทําธุระส่วนตัวยังไงให้หนูโชว์ให้ดูดีไหม?”
ลําขอของเจียงเฉินถึงกับต้องขยับ แอบกลืนน้ำลายเงียบๆก่อนจะพยักหน้าอย่าซื่อสัตย์
ถ้าบอกว่าไม่อยากดูก็โกหกแล้ว!
ใบหน้าของซูเสี่ยวเสี่ยวเต็มไปด้วยความเขินอาย แต่เมื่อยู่ต่อหน้าเจียงเฉินเธอก็กล้า
มือของเธอสั่นไหวเล็กน้อย เธอค่อยๆ ใช้มือของเธอดึงมันออก
แต่ในเวลานั้นเอง!
ซูเสี่ยวเสี่ยวเอียงหัวของเธอใบหน้าแดงก่ำ เธอไม่กล้ามองหน้าเจียงเฉินตรงๆ “พี่เจียงเฉิน ตอนนี้พี่ก็เห็นแล้ว”
เจียงเฉินลุกขึ้นก่อนจะเข้าไปกอดเธอเอาไว้ภายใต้อ้อมแขนของเขา
ชูเสี่ยวเสี่ยวตกตะลึงดวงตาของเธอเบิกกว้างเธอหันไปมองที่เจียงเฉินโดยไม่รู้ตัวก่อนจะกระพริบตา
เจียงเฉินก้มหัวมองเธอกอดเธอแน่นขึ้นก่อนจะจูบปากของเธอ…
“อืม…”
ซูเสี่ยวเสี่ยวรู้สึกว่าร่างกายของเธออ่อนลง เธอเอาแขนของเธอไปโอบคอของเจียงเฉินไว้และพยายามจูบตอบเจียงเฉิน