“ปาฏิหาริย์! พลังของข้าเริ่มกลับคืนมาแล้วฮ่าฮ่าฮ่า!” ท่านหญิงเฟิงเต้นไปรอบๆเหมือนเด็กหญิงตัวเล็กๆที่ตื่นเต้นหลังจากเห็นดวงตาสีทองของเธอในกระจก
ในขณะเดียวกันหยวนและเด็กผู้หญิงอีกสองคนกำลังจ้องมองเธอด้วยสีหน้างุนงง
เธอตื่นเต้นอะไรขนาดนั้น? ‘พลังของเธอกลับมาแล้ว’ หมายความว่าอย่างไรเมื่อเธออยู่ที่ระดับปรมาจารย์แล้ว?
“อืม…สบายดีมั้ย?” จู่ๆหยวนก็ถามเธอ
“หื้ม?” ท่านหญิงเฟิงหันไปมองหยวนทันที แต่การจ้องมองของเธอที่มีต่อเขาเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้ เธอกำลังมองเขาในแง่ใหม่
เธอหันกลับมาและเดินไปหาเขาอย่างรวดเร็วก่อนที่จะหยุดห่างออกไปหนึ่งเมตรแล้วย่อตัวลงจนเข่าทั้งสองข้างติดพื้นแล้วเธอก็กดหน้าผากลงบนพื้นหินอ่อนไปยังหยวน
“แขกผู้มีเกียริ…ไม่สิอาจารย์หนุ่ม…ขอบคุณมากสำหรับการฟื้นฟูพลังของข้าแม้ว่ามันจะเป็นเพียงเล็กน้อยก็ตาม!” ท่านหญิงเฟิงพูดกับเขา
“ขะ…ข้าไม่เข้าใจจริงๆ” หยวนพูดขณะเกาหัว
ท่านหญิงเฟิงจึงกล่าวว่า
“ข้าจะบอกความจริงกับท่านว่าข้าไม่ใช่มนุษย์ จริงๆแล้วข้าเป็นเทพอสูรฟีนิกซ์สีเลือด”
“เจ้าเป็นฟีนิกซ์งั้นหรอ?!” หยวนอุทานด้วยน้ำเสียงตกใจ
“ไม่มีทาง…” แม้แต่หยูรู่และเสี่ยวฮัวก็ยังตกใจกับการเปิดเผยของท่านหญิงเฟิง
“เนื่องจากสถานการณ์บางอย่างสายเลือดของข้าถูกสาป พลังของข้าถูกปิดผนึกและข้าถูกบังคับให้ใช้ชีวิตในฐานะมนุษย์ ข้าใช้ชีวิตแบบนี้มานานกว่า 10,000 ปีแล้ว” ท่านหญิงเฟิงยังคงเปิดเผยความลับเกี่ยวกับตัวเองมากขึ้น เธอเก็บเป็นความลับมานานกว่า 10,000 ปีแล้ว
“10,000 ปี!” หยวนนึกไม่ถึงว่าจะมีชีวิตอยู่ได้นานขนาดนี้และรู้สึกตกใจมากที่ได้ยินว่าท่านหญิงเฟิงมีประสบการณ์มากขนาดนี้
“ถ้าอย่างนั้นพลังของเจ้ากลับมาแล้วใช่มั้ย ยินดีด้วยนะ” หยวนพูดด้วยรอยยิ้ม
“ใช่… แต่มันเป็นเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น และข้ายังรู้สึกได้ถึงคำสาปที่ยังจำกัดร่างกายของข้าอยู่” ท่านหญิงเฟิงถอนหายใจ
จากนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นมองหยวนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวังและพูดต่อ
“นายน้อย … ข้าเชื่อว่าเลือดของท่านสามารถช่วยข้าลบคำสาปนี้และปล่อยให้ข้าเป็นอิสระอีกครั้ง”
“เลือดของข้า?” หยวนเลิกคิ้วด้วยท่าทางประหลาดใจ
“ใช่แล้วด้วยเหตุผลบางอย่างข้าติดใจเลือดของท่าน และหลังจากดื่มมันคำสาปของข้าก็อ่อนแอลง ดังนั้นข้าจึงสามารถสันนิษฐานได้ว่าเลือดของท่านมีความสามารถในการลบคำสาปของข้าได้” ท่านหญิงเฟิงกล่าว
“เพราะฉะนั้นข้าขอความช่วยเหลือจากนายน้อย! โปรดช่วยข้ากำจัดคำสาปนี้ที่ขังข้าไว้ในสวรรค์ชั้นล่างมานานกว่า 10,000 ปี! ข้าจะทำทุกอย่างเป็นการตอบแทน!”
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งหยวนก็พูดด้วยน้ำเสียงสงบๆ
“ถ้าเลือดของข้าสามารถช่วยเจ้าลบคำสาปได้จริงๆ ข้ายินดีช่วยโดยให้เลือดเจ้ามากเท่าที่เจ้าต้องการ แต่เลือดของข้าต้องใช้เวลาในการฟื้นตัว และข้าไม่มีเวลารออยู่ที่นี่ ใครจะรู้ว่าเจ้าต้องใช้เลือดมากแค่ไหนในการลบคำสาปนั้นให้หมด
“ถูกต้องพี่หยวนจะต้องปีนบันไดสู่สวรรค์ในไม่ช้าจนกว่าเขาจะไปถึงจุดสูงสุดเขาไม่มีเวลาที่จะอยู่ในสถานที่เล็กๆแห่งนี้” เสี่ยวฮัวยังพูดด้วย
“บันไดสู่สวรรค์…?” ท่านหญิงเฟิงมองเขาด้วยความประหลาดใจและเธอก็เงียบลง
“เจ้าสบายดีไหม?” หยวนถามเธอหลังจากที่เธอนิ่งเงียบไปหนึ่งนาที
หลังจากกระพริบตาด้วยท่าทางงุนงงสองสามครั้งท่านหญิงเฟิงก็พูดกับหยวนว่า
“นายน้อย … ถ้าท่านอยู่ที่นี่ไม่ได้ข้าจะตามท่านไปจนกว่าข้าจะพ้นคำสาปแน่นอนข้าจะไม่เห็นแก่ตัว ขอความช่วยเหลือจากท่านโดยไม่เสียค่าใช้จ่าย! ทุกอย่างในร้านนี้ รวมถึงตัวข้าด้วย ข้าจะมอบให้กับท่าน! ตราบใดที่ท่านปล่อยให้ข้าติดตามท่านและกินเลือดของท่านเป็นครั้งคราว ท่านสามารถทำอะไรก็ได้ที่ท่านต้องการด้วยสมบัติเหล่านี้ หรือจะร่างกายของข้าก็ตาม! “
“ทุกอย่างในร้านนี้?” หยวนมองเธอด้วยสีหน้าขบขัน เขานึกไม่ถึงว่าจะได้รับสมบัติราคาแพงมากมายในคราวเดียวและสิ่งที่เขาต้องทำคือแบ่งปันเลือดของเขา
“ข้าจะไม่ขอให้เจ้าให้สมบัติของเจ้าเพราะข้าไม่ต้องการสมบัติมากมาย ที่ข้าใช้ไม่ได้และข้าไม่อยากรู้สึกโลภ เหมือนข้าเอาเปรียบเจ้าที่กำลังถูกผูกมัดอยู่ เพราะคำสาป ข้าพอใจแค่เลือดฟีนิกซ์นี่” หยวนพูดด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนบนใบหน้าของเขา
“…”
เมื่อเห็นรอยยิ้มอันเจิดจ้าของหยวนท่านหญิงเฟิงก็หรี่ตาก่อนจะก้มหัวให้เขาอีกครั้ง
“ขอบคุณท่านมาก!”
ท่านหญิงเฟิงจึงกล่าวว่า
“นายน้อย ข้าขอเลือดของท่านอีกสักครั้งได้ไหม เพียงแค่หยดเดียว”
หยวนพยักหน้าและยื่นแขนออกไป
มาดามเฟิงเงยหน้าขึ้นและเลียบาดแผลบนฝ่ามือของหยวน
หนึ่งวินาทีต่อมาบาดแผลก็หายไปทันที และอีกไม่กี่วินาทีต่อมาก็มีการแจ้งเตือนปรากฏต่อหน้าหยวน
<ฟินิกส์สีเลือด เริ่มทำสัญญารับใช้ชั่วคราวกับคุณ!>
“นายน้อยข้าคนนี้ชื่อเต็มว่าเฟิงยู่เชียงหรือเรียกสั้นๆว่า เฟิงเฟิง จนกว่าคำสาปของข้าจะหมดไป ข้าจะสาบานว่าจะจงรักภักดีต่อนายน้อยและเชื่อฟังทุกคำสั่งของนายน้อยโดยไม่มีข้อแม้ใดๆ และนายน้อยสามารถใช้ร่างกายของข้าตามที่นายน้อยจะพอใจ นายน้อยจะยอมให้ข้าอยู่เคียงข้างไหม”
“ได้สิ ข้าไม่รังเกียจ” หยวนพยักหน้า มันจะเป็นประโยชน์ต่อเขาที่จะมีพันธมิตรที่ทรงพลังอีกคนอยู่เคียงข้างเขา
<คุณได้ยอมรับฟินิกซ์สีเลือดเป็นผู้รับใช้ของคุณ!>
ชื่อ: เฟิงยู่เชียง
ชั้นรับใช้: เทพ
อาจารย์: หยวน
การฝึกฝน: ปรมาจารย์วิญญาณระดับเก้า
มรดก: ไม่มี
สายเลือด: สายเลือดฟีนิกซ์โบราณ
ร่างกาย: ไฟอมตะที่ไม่มีวันมอดดับ
<ไฟฟีนิกซ์>
<ระดับ: สวรรค์>
<ระดับความเชี่ยวชาญ: 5>
<สัมผัสขั้นสูง>
<ระดับ: สวรรค์>
<การสำแดงของฉี>
<ระดับ: โลก>
<บิน>
<อันดับ: โลก>
<เปลวเพลิงอมตะ>
<ระดับ: เทพ>
<การป้องกันเพลิง>
<ระดับ: เทพ>
<สายเลือดต้องสาป>
<ระดับ: ???>
<ยินดีด้วย! เนื่องจากคุณได้รับเทพอสูรมาเป็นผู้รับใช้คุณจึงได้รับฉายาเฉพาะ ‘ผู้ฝึกเทพอสูร’!>
หลังจากที่หยวนยอมรับเฟิงยู่เชียงเป็นผู้รับใช้ของเขาก็มีประกาศปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าให้ผู้เล่นทุกคนได้เห็น
<ยินดีด้วย! ผู้เล่นหยวน กลายเป็นผู้เล่นคนแรกที่ได้รับผู้รับใช้ เทพอสูร!>
การประกาศดังกล่าวทำให้เกิดความโกลาหลภายในหมู่ผู้เล่นทันทีและก่อให้เกิดไฟป่าบนอินเทอร์เน็ตในเวลาต่อมาไม่นาน
“เทพอสูร…?”
ผู้เล่นดอกบัวขาวพึมพำกับตัวเองขณะที่เธอจ้องไปที่การประกาศบนท้องฟ้าด้วยสีหน้างุนงง และเธอก็หันไปมองแมวดำสองหางของเธอ ในฐานะผู้เล่นคนแรกที่ได้รับผู้รับใช้เธอรู้สึกภาคภูมิใจในตัวเองโดยธรรมชาติ แต่หลังจากผู้เล่นหยวน โผล่ออกมาและได้รับผู้รับใช้ระดับเทพ ความสำเร็จของเธอก็ถูกบดบังในทันที ตอนนี้ผู้เล่นหยวนได้รับเทพอสูรเป็นผู้รับใช้อีก ความสำเร็จที่เคยเกิดขึ้นของเธอแทบจะไม่มีความหมายเลย
ในขณะเดียวกันกลับเข้าไปในห้องของเฟิงยู่เชียง หยูรู่ และเสี่ยวฮัว กำลังจ้องมองไปที่เฟิงยู่เชียงด้วยสีหน้าตกใจ
“พี่ชาย…เพิ่งได้ฟีนิกซ์มาเป็นผู้รับใช้?”
หยูรู่พึมพำด้วยเสียงต่ำ แม้ว่าเธออดที่จะอิจฉาไม่ได้ แต่เธอก็ภูมิใจในตัวเขาเช่นกัน สำหรับความสำเร็จที่น่าทึ่งอีกครั้งที่จะเขย่าโลกทั้งใบอย่างไม่ต้องสงสัย
ในทางกลับกันเสี่ยวฮัวมีความรู้สึกอึดอัด และไม่สามารถอธิบายได้ในอกของเธอราวกับว่ามีบางสิ่งที่สำคัญและพิเศษถูกพรากไปจากเธอ
“ขอบคุณมากนายน้อย” เฟิงยู่เชียงกล่าวในขณะที่เธอลุกขึ้นยืนและจูบหยวนที่แก้ม
“อา!” หยูรู่ตะโกนเสียงดัง หลังจากเห็นสิ่งนี้ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความตกใจ
หลังจากนั้นหยวนก็ถาม เฟิงยู่เชียงว่า
“ข้าจะเรียกเจ้าว่าเฟิงเฟิงได้ใช่ไหม แล้วเจ้าจะทำยังไงกับกับสถานที่นี้ถ้าเจ้าจะตามข้าไป”
“ได้เลย นายน้อยสามารถพูดกับข้าได้ตามที่ต้องการ ส่วนฟินิกซ์สวรรค์ เนื่องจากข้าไม่มีใครที่ข้าไว้ใจพอที่จะมอบความไว้วางใจให้พวกเขาที่นี่ ข้าจะปิดร้านเพราะข้าไม่มีเวลาที่จะจัดการมันอีกต่อไป” เธอตอบ
“ข้าเข้าใจแล้ว…” หยวนพยักหน้าและพูดต่อครู่ต่อมา
“…เลือดฟีนิกซ์…”
“นี่คือเลือดฟีนิกซ์” จากนั้นเฟิงซู่เชียงก็ยื่นใบหยกที่มีเลือดฟินิกซ์ให้เขา
“โอ้ใช่…เนื่องจากเจ้าเป็นฟีนิกซ์สีเลือดจริงๆแล้วนี่ก็หมายความว่าเลือดนี้เป็นของเจ้าหรือเปล่า?” จู่ๆหยวนก็ถามเธอ
“ถูกต้องนายน้อย” เฟิงยู่เชียงพยักหน้าและเธอพูดต่อ
“อย่างไรก็ตามเลือดในใบหยกนั้นถูกดึงออกมาจากร่างกายของข้าก่อนที่ข้าจะถูกสาป ดังนั้นท่านสามารถพูดได้ว่ามันไม่ใช่เลือดของข้าอีกต่อไปแล้ว”
“คำสาปทำงานยังไงหรอ?” หยวนจึงถามเธอ
“มันปิดผนึกฐานการฝึกพลังของข้าและยับยั้งมันไว้ไม่ให้ข้าขึ้นไปสู่ดินแดนต่อไปไม่ว่าข้าจะฝึกพลังมากแค่ไหน นั่นเป็นสาเหตุที่ข้าติดอยู่ในดินแดนปรมาจารย์วิญญาณมานานกว่า 10,000 ปีแล้ว”
“นอกจากนี้มันยังมีข้อจำกัด เกี่ยวกับสายเลือดของข้า มันบังคับให้ข้าอยู่ในร่างมนุษย์ และข้าไม่สามารถแปลงร่างกลับไปเป็นร่างนกฟีนิกซ์ของข้าได้จนกว่าคำสาปจะอ่อนลงพอ”
“นี่หมายความว่าจริงๆแล้วเจ้าแข็งแกร่งกว่าตัวเองในปัจจุบันมากเลยใช่ไหม” หยวนยังคงถามต่อไป
“ถูกต้องนายน้อยฐานการฝึกพลังที่แท้จริงของข้าสูงกว่ามากนี้ เพราะข้าเกิดในดินแดนที่สูงขึ้น ตอนนี้ข้าติดอยู่ในที่แห่งนี้ เพราะถ้าข้าขึ้นไปดินแดนที่สูงกว่านี้ ข้าจะไม่สามารถมีชีวิตรอดได้ด้วยฐานพลังเพียงแค่นี้” เฟิงซู่เชียง พยักหน้า
“พลังของข้าควรจะกลับคืนมา เมื่อคำสาปอ่อนลง ดังนั้นในขณะนี้ข้าไม่สามารถช่วยเหลือนายน้อยได้มากนักในสถานะปัจจุบัน แต่เมื่อคำสาปของข้าอ่อนแอลง และพลังของข้ากลับคืนมาอย่างช้าๆนั้น ข้าจะมีประโยชน์มากขึ้น สำหรับนายน้อยในอนาคต” เธอกล่าว