เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 303 ของฉัน
เมื่อทิฟฟานี่มีเวลาเธอได้จัดการดาวน์โหลดแอพพลิเคชั่นสำหรับสุขภาพแม่และเด็กลงบนมือถือของเธอและได้ทำการใส่ข้อมูลปัจจุบันของแอเรียนไป เธอบันทึกทุกอย่างที่เธอต้องจดจำรวมถึงสิ่งที่แอเรียนกินได้และกินไม่ได้ เนื่องจากเธอหมกหมุ่นอยู่กับโทรศัพธ์ของเธอ เธอจึงไม่รู้ตัวเมื่อมีมือใหญ่ ๆ มาเคาะที่โต๊ะเธอ “เมื่อไหร่คุณจะเลิกอู้งานสักที?”
ทิฟฟานี่เงยหน้ามองแจ็คสันก่อนที่จะก้มหน้าเล่นโทรศัพธ์ต่อ “ก็ตอนนี้ฉันไม่มีงานให้ทำนิ หรือว่าคุณมีงานอะไรให็ฉันทำ? ถ้ามีฉันจะทำให้ทันทีเลย”
เมื่อแจ็คสันเห็นว่าเธอดูตั้งใจทำอะไรสักอย่างบนโทรศัพธ์เขาก็เกิดสงสัยและชายตามอง เขาตะลึงเมื่อเห็นว่ามันเป็นแอพพลิเคชั่นดูแลสุขภาพแม่และเด็ก เขาหลุดปากถามว่า “ใครท้อง?”
ทิฟฟานี่สะดุ้ง “ฉัน… ฉันเอง… นี่คุณเป็นแค่หัวหน้า ไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวมากไปหน่อยหรอ?”
เธอไม่อาจเปิดโปงแอเรียนได้ เพราะว่าถ้าแจ็คสันรู้ก็เท่ากับว่ามาร์ครู้ ด้วยความตื่นตระหนกทำให้เธอไม่ทันหาข้ออ้างที่ดีกว่านี้ได้ จึงยอมดึงความสนใจทั้งหมดมาไว้ที่ตนเองดีกว่า
แจ็คสันเงียบลง สีหน้าของเขาไม่บงบอกถึงความรู้สึกอะไรเลย ทิฟฟานี่กระวนกระวายจึงถามไปว่า “มีอะไรหรอ? หรือว่าบริษัทมีกฏไม่ให้ท้อง? ให้ฉันไปเอาเด็กออก..?”
“คุณจะบ้าหรอ? คุณตัดสินใจเอาเด็กออกง่าย ๆ แบบนี้ได้ยังไง? คุณไม่มีแฟนด้วยซ้ำ คุณจะท้องได้ไง? คุณท้องกับตัวเองหรือไง?” แจ็คสันปากร้ายได้มากกว่าทิฟฟานี่อีกถ้าเขาต้องการ
คำถามพวกนั้นทำให้อารมณ์ทิฟฟานี่ขึ้นเธอจึงสวนกลับไปว่า “ก็ตอนที่ฉันบอกว่าฉันท้องคุณดูเศร้า ๆ ฉันเลยแกล้งพูดไปว่าฉันจะเอาเด็กออก อีกอย่างการที่ฉันท้องเนี่ย มันไม่กระทบต่อการงานฉันหรอก ฉันท้องโดยไม่มีแฟนไม่ได้หรอ? คุณจะบอกว่าทุกคนที่ท้องก่อนแต่งเป็นเพราะเขาท้องกับตัวเองหรือไง? ไม่มีแฟนไม่ได้หมายความว่าคุณจะไม่มีความสัมพันธ์เลย ไอ้โง่!”
แจ็คสันเดินกลับไปที่ห้องทำงานเขาโดยไม่พูดอะไร ทิ้งให้ทิฟฟานี่งงงวยอยู่คนเดียว เธอไม่อาจรู้ได้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ เธอบอกว่าเธอท้อง แต่เขากลับไม่อธิบายว่าทำไมเขาถึงต้องเคร่งขรึมขนาดนี้ เธอไม่ได้บอกว่าเขาเป็นคนทำให้เธอท้องซะหน่อย
ช่วงพักเที่ยง ทิฟฟานี่ที่กำลังเดินไปที่โรงอาหารเหมือนกับทุก ๆ วันถูกหยุดโดยแจ็คสัน “ไปกันเถอะ ผมจะพาคุณไปทานอาหารที่ร้าน ไวท์ วอเตอร์ส เบย์”
ทิฟฟานี่ตอบอย่างสับสน “ห้ะ? มันไกลนะ ถ้าเราไปกลับเราจะกลับมาทำงานสาย ที่นั่นไม่ขายมื้อกลางวันไม่ใช่หรอ? เราค่อยไปตอนเย็นก็ได้ ฉันจะได้ชวนแอริด้วย”
แจ็คสันไม่สนใจคำพูดของเธอและดึงเธอเข้าลิฟต์ไปด้วย เขาไม่ยอมปล่อยแขนเธอจนกว่าพวกเขาจะถึงที่รถ “กลางวันก็คือกลางวัน กลางคืนก็คือกลางคืน”
ทิฟฟานี่รู้ว่าเธอไม่อาจเอาชนะเขาได้จึงยอมจำนน อีกอย่างเธอดีใจที่จะได้ทานอาหารฟรีที่หัวหน้าเลี้ยงและมิหนำซ้ำจะไม่โดนว่าเพราะกลับไปทำงานสายด้วย ระหว่างทางแจ็คสันถามว่า “คุณท้องได้กี่เดือนแล้ว?”
“สาม” ทิฟฟานี่ตอบ
แววตาของแจ็คสันตกนิดหน่อยก่อนที่เขาจะถามต่อว่า “ใครเป็นพ่อละ? คุณแต่งงานกันเพื่อเด็กได้ไหม?”
ทิฟฟานี่กลัวว่าเธอจะพูดมากเกินไปจึงตอบด้วยคำตอบง่าย ๆ สั้น ๆ “ฉันไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ เพราะฉะนั้น ไม่ เราจะไม่แต่งงานกัน แต่ไม่ต้องห่วง คุณไม่ใช่พ่อของลูกฉันแน่นอน”
แจ็คสันเงียบไปครู่นึง ประมาณ 10 นาที ก่อนที่เขาจะพูดขึ้นมาว่า “มันเป็นเรื่องปกติที่ผู้หญิงจะรักตัวเองมากกว่าเด็กที่เธอไม่ได้อยากมีหรือตั้งใจจะมี อย่างน้อยคุณก็ควรจะหาใครสักคนที่พร้อมจะดูแลคุณ ดูจากสถานการณ์ของครอบครัวเธอแล้ว การเอาเด็กออกน่าจะเป็นทางออกเดียว อย่าให้แม่คุณรู้ละ หาเวลาว่างและทำการนัดหมายกับโรงพยาบาลไว้ซะ เดี๋ยวผมพาไป”