ตอนที่ 103: คนสวย สงวนเนื้อสงวนตัวหน่อยเถอะ
หลังงานเลี้ยงสิ้นสุดลง
จางเทียนเหิงถามเสียงต่ําออกมา “หวางกวน เดาสิว่า เจียงเฉินเขาเอาอะไรมาให้บริษัทกฎหมายของเรา?”
หวางกวน “อะไรหรอ?”
“สัญญา 3 ฉบับ ฉบับแรกมาจากบริษัทหลักทรัพย์กั๋วดู่อีกฉบับมาจากบริษัทไท่เว่ยกรุ๊ปแล้วก็บริษัทสุดท้ายได้รับการแนะนํามาจากโจวหมิง รวมมูลค่าการเซ็นสัญญาครั้งนี้สูงถึง 15 ล้าน!”
จางเทียนเหิงพูดพร้อมชูนิ้วขึ้นมาสามนิ้ว!
พระเจ้า!
ทําสัญญา 3 ฉบับในคืนเดียว? มูลค่ารวม 15 ล้าน?
ปาหินก้อนเดียวได้นกถึงสามตัวเลยงั้นหรอ?
“นายคิดว่ามันจบแล้วใช่ไหม? ถ้านายคิดอย่างนั้นนายก็เด็กเกินไปแล้ว”
มุมปากของจางเทียนเหิงยกยิ้มขึ้น “ถ้าในมุมระยะยาวแล้ว เจียงเฉินเขาเป็นหุ้นส่วนของเราเขาก็จะได้รับเงินปันผลจากเราแล้วเขาก็จะค่อยๆขยายวงธุรกิจของ เขาและในอนาคตมันจะทําให้เราเพิ่มช่องทางรายได้อีกมาก จริงไหมล่ะ?”
หวางกวนตกตะลึงจนอ้าปากค้าง “ว้าว.นั่นก็แสดงว่า”
“ใช่”
จางเทียนเหิงพยักหน้าก่อนจะพูดต่อ “ตั้งแต่นี้ต่อไป เจียงเฉินจะเป็นเหมือนกับพ่อของพวกเรา ถ้าเขาอยากให้เราไปซ้ายเราก็จะไปซ้าย อยากให้ไปขวาเราก็จะไปขวา เขาอยากให้เราสู้เราก็จะสู้ เราจะต้องทําให้เขาไม่ลืมบริษัทกฎหมายของเราอย่างเด็ดขาด! เข้าใจแล้วใช่ไหม?”
หวางกวนพยักหน้า “เข้าใจแล้ว! เจียงเฉินจะเป็นพ่อของพวกเรา ไม่สิ เป็นบรรพบุรุษของพวกเราไปเลย!”
จางเทียนเหิงพูดอย่างจริงจัง “พรุ่งนี้หลังจากเซ็นสัญญาเสร็จนายจะต้องนําเงิน 10 ล้านเอาไปให้เขาจําไว้ว่าห้ามขาดแม้แต่เหรียญเดียว!”
“โอเค! ฉันจะเกาะขาของเขาไว้ให้แน่นเลย!”
หวางกวนพยักหน้า!
……
กลับมาที่โรงแรม
เจียงเฉินเข้าไปอาบน้ำเป็นคนแรกก่อนจะมานอนดูทีวีอยู่บนเตียง
ซูเสี่ยวเสี่ยวถือนมเข้ามาสองแก้วก่อนจะยินให้เจียงเฉินแก้วหนึ่ง “พี่เจียงเฉิน- การดื่มนมก่อนนอนทําให้พี่ดูหล่อขึ้นนะ”
“อืม” เจียงเฉินรับมาก่อนจะจิบมัน
“พี่เจียงเฉิน มีคราบนมติดอยู่ที่ปากพี่นะ” ดวงตาของซูเสี่ยวเสี่ยวเป็นประกาย
“หืม ตรงไหนหรอ?”
“อย่าขยับ- หนูจะช่วยพี่เอง”
ซูเสี่ยวเสี่ยวขยับเข้ามาก่อนจะจูบไปที่ปากของเจียงเฉินก่อนจะถอนศีรษะของเธอออกมาทันที
เจียงเฉินพูดด้วยความเคือง “สาวน้อย เธอจะใจกล้าเกินไปแล้วนะ”
“ฮี่ฮี่- มันไม่ทําให้หนูจูบพี่ไม่ได้หรอก”
ซูเสี่ยวเสี่ยวยิ้มออกมา
เจียงเฉินพูดอย่างจริงจัง “ได้งั้นวันนี้ฉันจะเอาคืนจนเลือดของเธอไหลนองเลย!”
ซูเสี่ยวเสี่ยว “พี่โกหก- เลือดของหนูเพิ่งหมดไปไม่กี่วันมันจะกลับมาอีกได้ยังไง?”
“ไม่เชื่อพี่งั้นหรอ?”
เจียงเฉินยิ้มอย่างชั่วร้ายก่อนจะเผยใบหน้าที่ดุร้ายราวกับหมาป่าที่กําลังล่าเหยื่อออกมา ไม่นานหมาป่าตัวนี้ก็กระโจนเข้าไปกินกระต่ายน้อยสีขาวทันที
“อ้า–พี่รังแกหนู-โอ้ยยยยย-“
ซูเสี่ยวเสี่ยวที่เป็นผู้หญิงอ่อนแอย่อมทนไม่ไหว
ท้ายที่สุดก็จบลงด้วยการประลองยุทธกันบนเตียง
ร่างทั้งสองพากันขยับขึ้นลงไปมา
ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง
คราบเลือดบนผ้าปูที่นอนปรากฏความเงียบสงบก็กลับมา
ทั้งคู่ต่างพากันผ่อนคลาย
ซูเสี่ยวเสี่ยวมุ่ยปากเล็กๆของเธอด้วยความโศกเศร้า “พี่ เจียงเฉิน- พี่มันคนไร้ยางอาย พี่เป็นคนไม่ดี”
เจียงเฉินยิ้มเยาะ “แต่เมื่อกี้ยังเรียกพี่ด้วยเสียงหวานๆอยู่เลยนะ”
ใบหน้าแสนน่ารักของซูเสี่ยวเสี่ยวเห่อร้อนขึ้นมาทันที่เธออายจนต้องเอามือมาปิดใบหน้าของตัวเองก่อนจะพูดออกมา “พี่เจียงเฉิน พี่มันน่าเกลียด- หนูไม่สนใจพี่แล้ว หนูจะนอน!”
พูดจบเธอก็พาดขาเรียวสวยของเธอไว้บนตัวเจียงเฉินทัน
“ฮ่าฮ่าฮ่า เสี่ยวเสี่ยวจะทรมานพี่ให้ตายเลยหรอ!”
เจียงเฉินพูดออกมาแบบขําๆ
“หึ- หนูไม่สน!”
ซูเสี่ยวเสี่ยวพูดขบก็หลับตาของเธอทันทีก่อนจะเอาแขนของเธอไปกอดรอบตัวเจียงเฉินแล้วค่อยๆปรับเป็นท่าทางที่สบายที่สุดสําหรับเธอ
ไม่นานเธอก็หลับไปจากความเหนื่อย
….
สองวันต่อมา โจวหมิงก็กลับมาที่บริษัทของเขา
เลขาของเขาเปิดประตูเข้ามาก่อนจะรายงานเขาว่าองุ่นสามพวกที่เขาประมูลมาเพิ่งจะถูกส่งมาถึงจากประเทศเกาะ!
*(ประเทศเกาะ=ประเทศญี่ปุ่น)
ใช่แล้ว! มันไม่ได้มาเป็นกล่องแต่ว่ามาเป็นพวง!
องุ่นทับทิมแห่งโรมันส์ชั้นดีนั้นโดยปกติแล้วจะมีราคาอยู่ที่พวงละ 20-26 ดอลลาร์สหรัฐเท่านั้นแต่ในช่วงเวลา 16 ปีมานี้ราคาเฉลี่ยของมันอยู่ที่ 423 ดอลลาร์สหรัฐซึ่งแน่ นอนว่ามันเป็นการประมูล
และเมื่อผ่านมาอีก 20 ปีความต้องการของมันก็ยังไม่ได้ลดลงแม้แต่น้อยแต่กลับเพิ่มขึ้นสูงอย่างต่อเนื่องจนกระทั่งตอนนี้ราคาของมันคงที่อยู่ที่ประมาณ 6400-9000 ดอลลาร์สหรัฐ
ราคารวมขอองุ่นทั้งสามพวงนั้นอยู่ที่ 24,000 ดอลลาร์ องุนแต่ละลูกราคาเฉลี่ยอยู่ที่ 340 ดอลลาร์สหรัฐและเมื่อแปลงเป็นเงินสกุลหยวนก็จะตกอยู่ที่ลูกละ 2,000 หยวน!
แน่นอนว่าถ้าคนทั่วไปได้เห็นราคานี้พวกเขาต้องอยากขึ้นไปถามกับพระเจ้าบนสรรค์ทันที!
ว่านี่มันองุ่นบ้าอะไรกันทําไมถึงแพงขนาดนี้?
องุ่นทับทิมแห่งโรมันส์มีสีแดงอมน้ำตาล มันมีค่าความเป็นกรดที่ต่ํามากมีน้ำตาลที่สูงและเนื้อก็ฉ่ำ ดังนั้นเมื่อน้ำมันใส่เข้าไปในปากความหวานจากน้ำในตัวขององุ่นจะระ เบิดออกมาและปกครุมไปทั่วทั้งปากของคุณ
และภายใต้ความต้องการอย่างถึงขีดสุด องุ่นทับทิมแห่งโรมันแต่ละพวงนั้นจะต้องผ่านมาตรฐานที่เข้มงวดจนถึงขีดสุดเพื่อให้องุ่นทุกพวงนั้นมีคู่ควรกับชื่อของมัน
ดังนั้นอัตราการผลิตของมันแต่ละปีจึงอยู่ต่ํามาก
และที่มากไปกว่านั้นคือองุ่นชนิดนี้ดูแลได้ยากมาก หากได้รับการดูแลที่ไม่เหมาะสมมันจะสูญเสียรสชาติและความไปในทันที
และตามปกติแล้ว อายุการเก็บของมันที่จะคงรสชาติไว้ได้ดีที่สุดนั้นจะอยู่ที่ 48-56 ชั่วโมงเท่านั้น!
ตั้งแต่ที่มันถูกตัดมันจะถูกส่งเข้าไปที่โรงประมูลทันทีในระยะเวลาไม่ถึงชั่วโมงโดยที่จะต้องไม่มีข้อยกเว้นอะไรทั้งนั้น
แล้วหลังจากนั้นมันก็จะใช้เวลาสองถึงสามชั่วโมงใน การขึ้นเครื่องเพื่อบินนําไปส่งให้แก่ผู้ที่ประมูลมันได้!
โจวหมิงนั้นได้ทําการสั่งจองมันล่วงหน้าถึง 6 เดือนและต้องใช้เส้นสายไม่น้อยเลยกว่าจะได้มันมา!
“เอาออกมาให้ฉันหนึ่งพวง แล้วที่เหลือเอาไปให้คุณเจียงทันที ต้องให้คุณเจียงลองชิมมันให้ได้!”
โจวหมิงโบกมือก่อนจะสั่งการออกไป
“ค่ะ ค่ะฉันจะไปเดี๋ยวนี้”
เลขาหญิงนําองุ่นออกมาหนึ่งพวงทิ้งไว้ให้โจวหมิงก่อนจะกอดกล่องที่มีองุ่นเหลืออีกสองพวงออกไปเพื่อนําไปส่งให้เจียงเฉินทันที!
เธอจะต้องรักษาเวลาเพื่อส่งให้เจียงเฉินให้เร็วที่สุดเพื่อเก็บความสดใหม่ของมันไว้
และยิ่งอยู่ในช่วงฤดูร้อนแบบนี้การเก็บรักษาผลไม้ ให้สดใหม่นั้นไม่ง่ายเลย โดยเฉพาะองุ่นล้ำค่าแบบนี้
….
เพียงหนึ่งวันหลังจากที่เจียงเฉินกลับมาที่หลงเฉิง เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากซูเสียวเสี่ยวมันทําให้เขาต้องคิดถึงบรรยากาศในค่ำคืนนั้น
คืนที่นางฟ้าตัวน้อยคนนี้ได้กลายเป็นของเขา
หลักจากพูดคุยสอบถามกันไปก็ปรากฏว่าพ่อของซูเสี่ยวเสี่ยว ซูยี่ไห่ต้องเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลจากโรคความดันสูง!
หนึ่งในพ่อตาในอนาคตของตัวเองต้องเข้าโรงพยาบาลเขาคงไม่อยู่เฉยๆหรอกมั้ง?
และปรากฏว่าเขาเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลหมิงเต่อพอ
เวร!
เล้งเสี่ยวหยานกับน้องชายของเธอก็อยู่ที่นั่นไม่ใช่หรอ?
แต่ก็ยังโชคดีที่แผนกศัลยกรรมกระดูกนั้นอยู่คนละที่กับแผนกเส้นเลือด!
ไม่งั้นงานนี้เจียงเฉินคงได้แตกแน่!
เจียงตัดสินใจไปโรงพยาบาลเพื่อหาภรรยาสาวสวยทั้งสองของเขาทันที!
มันคงจะเป็นวิธีที่ดี
ในเวลานี้เอง
เจียงเฉินก็ได้รับสายโทรศัพท์มาจากเลขาหญิงของโจวหมิงพอดี เขาเลยให้เธอไปหาเขาที่หน้าโรงพยาบาลหมิงเต๋อเลยทันที ส่วนเขาก็จะไปซื้อตระกล้าผลไม้มาเพิ่มอีก
ไม่นานเขาก็มาถึง
รถเบนซ์ขับเข้ามาช้าๆ
เลาขาหญิงของโตวหมิงลงมาจากรถ เมื่อลงมาเสร็จเธอก็เห็นเจียงเฉินจากระยะไกลทันที ด้วยความหล่อและบรรยากาศรอบๆตัวของเขา
มันสามารถดึงดูดความสนใจของสาวๆรอบๆได้ไม่ยากเลย
ใบหน้าของเธอปรากฏรอบแดงๆขึ้นมา เธอรีบถือกล่องผลไม้ที่บรรจุองุ่นทับทิมแห่งโรมันเข้าไปหาเจียงเฉินทันที
เจียงเฉินหยิบองุ่นขึ้นมาหนึ่งพวงก่อนจะยื่นตระกล้าผลไม้ ตระกล้าหนึ่งให้กับเลขาหญิง
“คุณรอผมตรงนี้ก่อนแล้วก็เอาองุ่นอีกพวงมาใส่ตระกล้านี้ด้วย”
เลขาหญิงดูงุนงงไปในทันที ? ?
เธออดมจที่จะถามออกมาไม่ได้ “คุณเจียงนี่คือ…?”
“อ่อ ผมมีภรรยาสองคนอยู่ที่นี่ผมจะไปหาทีละคน คุณคิดยังไงล่ะ?”
เจียงเฉินพูดออกมาเบาๆ
ทันใดนั้นใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนเปสีแดง “คุณเจียง! ฉัน ม่มีความคิดอะไรทั้งนั้นค่ะ แต่ถ้าคุณไม่ว่าอะไรจะมีฉันอีกซักคนก็ได้นะคะ!”
เสนอตัวออกไปทันที
เจียงเฉินที่ได้ยินก็แทบทรุด
คนสวย- สงวนเนื้อสงวนตัวหน่อยเถอะ! โอเคไหม?