ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 254 แด๊ดดี้ หม่ามี๊รักแด๊ดดี้มากนะ
“คุณอา คุณอากลับมาแล้วหรือคะ？”
“อือ สุขสันต์ตรุษจีนเล็ก ให้เธอนะ ชอบไหม？”
แสนรักยื่นตุ๊กขนาดใหญ่มากๆ ที่ถือไว้ในมือให้สาวน้อย แม้แต่เขาเองยังไม่สังเกตเห็นเลยว่า เวลานี้ ความอ่อนโยนในแววตาเขา เหมือนกับเมื่อกี๊ที่มองลูกชายทั้งสองคนเลย
เส้นหมี่ยืนขึ้นมาตรงหน้าประตู
มองชายหนุ่มพาลูกทั้งสามเข้ามา เธอก็ลังเลเล็กน้อย ในที่สุดก็พูดออกไป：“ขอบใจ”
แสนรักเลิกคิ้วสวยงามนี้ขึ้นมา：“ขอบใจทำไม？”
เส้นหมี่ก็ชี้ไปที่เด็กสาวที่ถูกเขาพาเข้ามา ที่ตอนนี้ใบหน้าเล็กๆ มีแก้มกลมๆนั้น กำลังเต็มไปด้วยความสุข
“เธอไง วันนี้คุณเอาของขวัญมาให้เธอ และยังช่วยเธอไว้ เธอมีความสุขมาก”
“อ้อ！”ชายหนุ่มเสียดสีไปอย่างดูถูก：“ผมแค่เห็นแก่พ่อเธอที่ตายไปแล้ว”
เส้นหมี่：“……”
มองเขาพาลูกเข้าไป ข้างในใจก็รู้สึกปั่นป่วน
วันปีใหม่แบบนี้ แช่งให้ตัวเองตาย ไม่ค่อยดีหรือเปล่า？
ไม่อย่างนั้น คืนนี้เธอบอกเขาว่า พ่อที่ตายคนนั้น ก็คือเขาเองดีไหม？
เส้นหมี่ตามเข้ามา สิบนาทีกว่าจากนั้น อาหารทุกอย่างก็มาเสิร์ฟ พวกเด็กๆ ที่ถูกแด๊ดดี้จัดการอย่างสะอาด ก็นั่งอยู่บนโต๊ะทานข้าวอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา
“ลูกรักจ๊ะ วันนี้เป็นคืนตรุษจีนเล็ก ก็เป็นวันที่พวกลูกฉลอง ทุกคนอยากกินอะไร กินได้ตามสบายเลยนะ！”
“ได้เลย หม่ามี๊”
พวกเด็ก ก็กินกันอย่างมีความสุขทันที
แต่ตอนนี้เอง คุณชายคิวแสนซน จู่ๆ กลับเอาสเต๊กจานหนึ่ง ไปตรงหน้าแด๊ดดี้“แด๊ดดี้ แด๊ดดี้รู้ไหม จานนี้เนี่ยวันนี้ทั้งบ่ายหม่ามี๊ตั้งใจไปเลือกที่ซูเปอร์มาอย่างดีเลยนะ
“อือ”
ชินจังก็พยักหน้า
เส้นหมี่หน้าแดงขึ้นมาทันที เธอปฏิเสธทันที：“ไม่ใช่ นี่ทำให้ทุกคนกินด้วยกันต่างหากล่ะ！！”
น่าโมโหจริงๆ เด็กบ้านี่ เขารู้ไหมว่าตัวเองกำลังพูดอะไรอยู่？
และรักเขาด้วยเนี่ยนะ？！！
เส้นหมี่คิดว่าตัวเองอยู่นี่ต่อไปไม่ได้อีก โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนเธอเห็นสายตาของชายหนุ่มที่อยู่ตรงข้าม เหลือบมองมาอย่างนิ่งๆ
“คิวคิว เอามา”
“อะไรนะ？”
เส้นหมี่เงยหน้าขึ้นทันที ดวงตาแอปริคอทชัดเจนคู่นั้น ก็ยิ่งจ้องไปอย่างนั้น
เธอฟังผิดไปหรือเปล่า？และยังเรียกหยิบไปจริงๆด้วยเนี่ยนะ？！！
เส้นหมี่ตกใจเหมือนเห็นผี
ความจริงก็คือ พอคุณชายคิวเอาสเต๊กจานนั้นไปให้อย่างเชื่อฟัง ผู้ชายคนนี้ก็กินขึ้นมาอย่างสบาย
เส้นหมี่：“……”
เขาถูกคนสิงร่างเข้าแล้ว
กลับเป็นพี่ภาที่มองเห็นอยู่ด้านข้าง ยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ แล้วยื่นซอสพริกไทยดำที่คุณผู้ชายชอบกินไปให้
ดูเหมือนว่า ที่นี่พวกเขาจะมีนายหญิงแล้วจริงๆ
ข้าวมื้อนี้กินไปประมาณชั่วโมงกว่า พวกเด็กๆต่างกินกันซะอิ่มท้อง จากนั้นพวกเขาก็ขึ้นไปเล่นที่สวนลอยฟ้าชั้นสอง
เส้นหมี่ก็ยืนขึ้นมา เตรียมเก็บจานชาม
แต่ทันใดนั้นพี่ภากลับเข้ามาแย่งชามในมือเธอไป ยัดกระป๋องใบชาให้เธอ：“คุณเส้นหมี่ คุณไปชงชาให้คุณผู้ชายเถอะ เขาจะต้องไปทำงานอีกแน่ กลับมาไวแบบนี้”
“……”
เส้นหมี่ลังเลเล็กน้อย สุดท้าย ก็ถือกระป๋องใบชานั้นขึ้นไป
วันนี้เขากลับมาไวจริงๆ งั้นก็ทำเพื่อขอบใจที่เขาทำเพื่อเด็กๆ ละกัน
เส้นหมี่มาที่ชั้นสาม
จริงด้วย พอขึ้นมา ก็เห็นแสงไฟสีขาวนวลสว่างอยู่ในห้องทำงาน ส่องผ่านประตูที่เปิดอยู่ออกมา ทำให้คฤหาสน์ในคืนตรุษจีนเล็กดูอบอุ่นขึ้นมาเยอะ
“ก๊อกก๊อกก๊อก——”
เส้นหมี่ถือชายืนเคาะประตูอยู่
ในห้องทำงาน แสนรักที่กำลังเอนตัวถือโทรศัพท์จะเชื่อมกับคอม เงยหน้าขึ้นมา：“คุณขึ้นมาได้ไง？มีธุระหรือ？”
“เปล่า พี่ภาบอกว่า ให้ฉันชงชาให้นาย”
เส้นหมี่ก็ไม่รู้จะหาข้ออ้างอะไร จึงถือชากระป๋องนั้นแล้วพูดความจริง
แสนรักได้แต่เหลือบมองเธออย่างนิ่งๆ นิ้วที่เรียวยาวเคาะไปบนโต๊ะที่เรียบลื่น สื่อให้เธอเข้ามา จากนั้นเขาจึงนั่งทำงานต่อ
เส้นหมี่เห็น จึงไม่กล้าถามว่ายุ่งอะไรอีก จึงต้มชาตรงหน้าโต๊ะเล็กๆ ในห้อง
“ใช่สิ พรุ่งนี้ฉันต้องออกไปแป๊บหนึ่งนะ วันนี้ป้าฉันโทรศัพท์มา จะตรุษจีนแล้ว เธออยากให้ฉันไปเยี่ยมลุง”
จู่ๆ เส้นหมี่ก็คิดเรื่องนี้ได้ เห็นชายหนุ่มที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงานในห้องทำงานไม่พูดอะไรเลย เธอจึงลังเลเล็กน้อย เริ่มพูดขึ้นมาอย่างระมัดระวัง
ตอนนี้เธอ ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากเขา ก็ไปจากประตูนี้ไม่ได้
จริงด้วย ได้ยินว่าเธอจะไปอีกแล้ว ผู้ชายคนนี้ยังจ้องคอมอยู่ แต่คิ้วที่สวยงามขมวดลงเล็กน้อย
“พรุ่งนี้？พรุ่งนี้วันอะไร？”
“ก็……ก็อายุ 25 ไง วันนี้เป็นวันฉลองตรุษจีนเล็กใช่ไหมล่ะ？ที่จริงฉันว่าจะไปวันนี้ ฉลองตรุษจีนเล็กกับพวกเขา แต่ว่าตกลงกับเด็กๆ แล้วว่าจะอยู่นี่ ก็เลยไม่ไป”
เพื่อให้เขาตกลง เส้นหมี่จึงโกหกไปอย่างไม่คำนึงใดๆ บอกว่าวันนี้ตัวเองก็อยากไป
สีหน้าแสนรักยิ่งดูแย่ขึ้น
“คุณลองไปดูสิ？”
“……ฉัน…ฉันไม่ไป งั้นพรุ่งนี้ ฉันไปได้ไหม？”เส้นหมี่พูดออกไปอย่างติดอ่างอีกครั้ง
พูดจบ ชายหนุ่มที่เอาแต่มองดูข้อความที่เคมีเพิ่งส่งมาในคอม ในที่สุดก็ขยับสายตา ดวงตาที่เยือกเย็นคู่นั้นมองไปที่เธออีกครั้ง