SC:
“มันเร็วมาก..ตามมันไปเร็วเข้า!”
“พี่เฉิน..มันไปทางนู้นแล้ว…!”
“ไม่…พวกมันหายไปไหน!..พวกมันหายไปได้ยังไง!”
หลังจากที่เทียนซือและโคล่าหลบหลีกทหารออกมามันทำท่าเหนื่อยล้าจนลิ้นห้อยหลังจากได้ยินบทสนทนาของผู้คนที่อยู่ด้านหลังพวกมันมองหน้ากันและเร่งความเร็วขึ้นอีกครั้ง
เมื่อเห็นว่าสัตว์กลายพันธุ์ทั้ง2 ตัวซึ่งเป็นภารกิจในครั้งนี้หายไปต่อหน้าต่อตาผู้แข็งแกร่งที่อยู่แถวหน้าสุดก็ตะโกนล้อ
“บัดซบ!”
“พี่เฉินอย่าทุบตีผม!”
“พวกมึงไล่ตามกันยังไง?มันหายไปไหนหมด?”
“พวกเราเห็นมันวิ่งออกมาจากสวน!”
“ค้นหาโดยรอบเร็วเข้าหากว่าพวกมันหายไปหัวหน้าทีมฉี เล่นพวกเราแน่!”
“อ่า..”
เมื่อได้ยินบทสนทนาของทหารชัดเจนหลินเฉิง ยิ้มอย่างพอใจเขาลูบหัวโคล่าและเทียนซือ จากนั้น หลินเฉิง ยกร่างของ ฉีเหว่ย อีกครั้งและกระพริบหายไปที่ทางเข้าของสวนสัตว์!
…
ในอาคารแห่งหนึ่งที่ทรุดโทรมห่างไกลจากสวนสัตว์กวนโจวหลินเฉิง กำลังเผชิญหน้ากับ ฉีเหว่ย
“เฮ้อ”
หลินเฉิงเหลือบมองสภาพห้องที่ทรุดโทรมแห่งนี้นอกจากเฟอร์นิเจอร์และอาหารที่ขึ้นราแล้วไม่มีสิ่งใดที่เป็นอันตรายเขาจึงนั่งลงกับพื้นและหอบหายใจแรง
ชั้นล่างมีซอมบี้ผ่านไปมาเป็นครั้งคราวทำให้ชุมชนแห่งนี้ร้างแต่มันก็ทำให้คนทั่วไปหวาดกลัวและไม่เข้าใกล้บริเวณนี้มันเหมาะที่จะซ่อนตัวและ “พูดคุย”
หลินเฉิง นำถุงปีนเขาที่อยู่ด้านหลังออกมาและแจกจ่ายอาหารจำนวนมากให้กับโคล่าและเทียนซือ เขาหยิบขวดเครื่องดื่มที่มีประโยชน์ออกมาและมอบให้กับ หยูซาน ที่แสดงออกถึงความเหนื่อยล้า
“งานใกล้จะเสร็จแล้วเธอควรดื่มเครื่องดื่มสักหน่อยเพื่อฟื้นฟูตัวเอง”
“ไม่เป็นไรค่ะพี่หลินฉันสบายดี”
หยูซาน โบกมือให้กับ หลินเฉิง และยิ้มออกมาเพื่อให้เขาสบายใจ
“อืม…”
เมื่อเห็นดังนั้นแล้วหลินเฉิง ไม่ได้พูดคุยเรื่องไร้สาระกับเธออีกเขาหยิบขนมปัง 1 ชิ้นและเดินไปที่ร่างของ ฉีเหว่ย เมื่อสังเกตดูดีๆเห็นได้ชัดว่าน้ำแข็งบนร่างของเธอเริ่มที่จะละลาย.novel-lucky.
เมื่อเห็นว่าหญิงสาวคนนี้ต้องเผชิญหน้ากับน้ำแข็งร่างกายของเธอสั่นเทาริมฝีปากซีดขาวหลินเฉิง หัวเราะเบาๆ
“เพื่อป้องกันไม่ให้คุณกลายเป็นน้ำแข็งซะก่อนผมจะช่วยละลายน้ำแข็งเหล่านี้สักเล็กน้อย แต่ผมแนะนำว่าคุณอย่าทำอะไรหุนหันเด็ดขาด ทุกคนที่นี่รวมทั้งสุนัขโง่และหมีแพนด้าสามารถที่จะปลิดชีวิตของคุณได้อย่างง่ายดาย หากคุณไม่เชื่อคุณสามารถจินตนาการได้ว่า ซอมบี้ที่อยู่ด้านนอกอยากลิ้มรสเนื้อของผู้หญิงมากแค่ไหน!”
“นาย..นายไม่ต้องมาทำให้ฉันกลัว!ฉันจะไม่ไปไหนนายจับฉันมาที่นี่ทำไม!”
ฉีเหว่ย พยายามสลัดน้ำแข็งออกและบังคับตัวเองไม่ให้สั่นเทาด้วยความเหน็บหนาวและถามขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“ดูสภาพคุณตอนนี้สิ เหมือนหัวหน้าทีมของเหล่าทหารนั้นหรือเปล่า เหมือนว่ามีข้อยกเว้นอยู่ทุกที่!”
หลินเฉิง เห็นใบหน้าที่น่าสังเวชของเธอเขาทำได้เพียงหัวเราะเยาะเพียงไม่กี่คำ จากนั้น หลินเฉิงนั่งลงได้หยิบขนมปังก่อนพูดขึ้นว่า
“เอาล่ะเพราะผมต้องการรู้ว่าคุณมาทำไมที่สวนสัตว์กวนโจว มีบางสิ่งที่เกี่ยวข้องกับสารเหลวเสริมความแข็งแกร่งใช่ไหม!”
“สารเลวเสริมความแข็งแกร่ง!”
เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเฉิง ใบหน้าของ ฉีเหว่ย เปลี่ยนไป
“นายว่ารู้เรื่องนี้ได้ยังไง!”
“เชื่อเถอะว่าผมรู้มากกว่าคุณอีก!”
เมื่อเห็นใบหน้าของหญิงสาวตกตะลึงหลินเฉิง หยิบขนมปังและพูดขึ้นว่า
“ดังนั้นอย่าแกล้งทำเป็นไม่รู้”
“นาย..”
เมื่อเห็นทัศนคติของหลินเฉิง ฉีเหว่ย จ้องมองใบหน้าของ หลินเฉิง อีกครั้ง ชายหนุ่มคนนี้เป็นเพียงคนหน้าตาธรรมดาแต่สามารถฆ่าตัวละครที่เก่งกาจเช่นเดียวกับ หวังจิว ได้ ดังนั้นเขาคงไม่พูดเหลวไหล
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ฉีเหว่ยอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจแล้วพูดว่า
“ลืมมันไปซะเถอะ..ถ้านายต้องการถามอะไรก็ถามเลยถ้านายยังคงชักช้าทีมของฉันจะต้องตามหาฉันพบอย่างแน่นอน นอกเสียจากว่าฉันจะตาย!”
“หืม?”
เมื่อเห็นความคิดของหญิงสาวหลินเฉิง อดไม่ได้ที่จะมองหญิงสาวที่งดงามคนนี้อีกครั้งจากนั้นเขาพูดด้วยความประหลาดใจว่า
“ผมไม่คิดว่าจิตใจของคุณจะหนักแน่นขนาดนี้!แต่มันก็เยี่ยมไปเลยที่ทำให้ผมสามารถประหยัดเวลาได้”
หลินเฉิง ขมวดคิ้วขบคิดสักครู่ก่อนจะถามคุณว่า
“คุณบอกผมก่อนว่าวัตถุประสงค์ของการมาสวนสัตว์กวนโจวนอกเหนือจากมองหาสัตว์กลายพันธุ์เหล่านั้นแล้วมีเหตุผลอื่นหรือไม่”
“ไม่มี..หวังจิว เป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่งที่ได้รับความโชคดีอันยิ่งใหญ่ แม้ว่าพลังของเขาจะเยอะแต่ก็ไม่สามารถลบล้างรากฐานที่แท้จริงได้ หากไม่มีสัตว์กลายพันธุ์เขาก็เป็นเพียงแค่คนที่ฟังคำสั่งจากพวกเราโดยตรง อีกทั้ง..เต่ายักษ์ตัวนั้นถือว่าเป็นไพ่ตายสุดท้ายของเขาและมันน่าเหลือเชื่อมากที่นายสามารถฆ่ามันได้!”
ฉีเหว่ย ตอบคำถาม หลินเฉิง อย่างตั้งใจจากนั้นเธอหันหัวมามองเทียนซือกับโคล่า และพูดขึ้นด้วยความประหลาดใจว่า
“ฉันไม่คาดคิดว่ามันจะไม่ตายมันยอมเชื่อฟังนายโดยตรงโดยไม่ต้องใช้ความพยายามใดๆ!นายทำมันได้ยังไง”
เมื่อเห็นฉีเหว่ย มองตัวเองด้วยความประหลาดใจใบหน้าของ หลินเฉิง แสดงออกอย่างแปลกๆและหันไปมองเทียนซือ
“ถ้าผมบอกว่ามันมาหาผมเองคุณจะเชื่อไหม?”
“เป็นไปไม่ได้!”
เมื่อได้ยินคำตอบของหลินเฉิง ฉีเหว่ย ขมวดคิ้วและปฏิเสธความคิดนี้ทันที
“แพนด้าตัวนี้ถูกปลุกความสามารถโดยหวังจิว มันมีรูปแบบพิเศษ และเพื่อหลีกเลี่ยงที่จะเปิดเผยตัวตนของมันเขาได้ซ่อนมันไว้รวมกับกองสัตว์กลายพันธุ์ตัวอื่นเพื่อปกปิดไม่ให้คนอื่นรับรู้!ถ้าไม่ใช่สายลับของเราอยู่ในกลุ่มของเขาแม้พวกเราก็จะไม่รู้เรื่องนี้!เพื่อที่จะได้รับมันเราพยายามล่อลวงมันทุกชนิดแต่ก็ไม่สามารถหลอกลวงมันออกมาจากกรงได้! สัตว์ตัวนี้มีสติปัญญาสูงมาก นายจะบอกว่ามันเห็นกระทั่งนายเป็นคนฆ่าเจ้านายของมัน มันยังติดตามนายด้วยตัวเองอย่างนั้นหรอ ตลกเกินไปแล้ว?”
“เฮ้อ..ผมก็ไม่รู้เหตุผลจริงๆมันเป็นแบบที่คุณพูดนั่นแหละ!”
หลินเฉิง พยักหน้าและค่อยๆลุกขึ้นเดินไปด้านข้างของ เทียนซือแล้วอุ้มมันก่อนจะเดินกลับมาที่ ฉีเหว่ย จากนั้นนั่งลงข้างๆ และพูดกับหมีแพนด้าที่มีใบหน้าโง่ๆ
“เจ้าตัวน้อยพูดความจริงออกมา นายต้องการแฝงตัวมาอยู่ข้างฉันเพื่อที่จะล้างแค้นให้กับเจ้านายของนายใช่ไหม?”
“โอ้วโอ้ว”