ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 315
“เธอคงสงสัยใช่ไหมว่าทำไมฉันถึงมีทักษะแบบนี้” ฮาร์วีย์ยิ้มเยาะ
ธีอาดูตื่นตกใจจนทรุดตัวลงบนโซฟา เธอหายใจเร็วขึ้นขณะที่เธอถามว่า “เป็นไปได้อย่างไร?”
“มันก็ปกติธรรมดา ถ้าฉันไม่มีทักษะเหล่านี้ ฉันที่ถูกไล่ออกมาเมื่อสามปีก่อนคงจะตายไปแล้ว เข้าใจหรือยัง?” ฮาร์วีย์พูดช้า ๆ ชัด ๆ
ดวงตาของธีอาเบิกกว้าง เธอไม่รู้ว่าทำไมฮาร์วีย์ถึงยังมีชีวิตแล้วอยู่รอดมาได้ตั้งแต่เมื่อสามปีก่อน แต่ตอนนี้เธอรู้แล้ว
ตระกูลยอร์กมักจะฆ่าทายาทที่ทอดทิ้งแล้ว แต่ทำไมพวกเขาถึงยอมให้ฮาร์วีย์กลายมาเป็นลูกเขยของตระกูลอื่น มันเป็นอันตรายที่แอบซ่อนอยู่สำหรับพวกเขา
อย่างไรก็ตามทายาทที่ถูกทอดทิ้งนี้คงไม่สามารถรับมือกับการสั่งฆ่าได้ หรือตระกูลยอร์กไม่ได้หมายจะเอาชีวิตฮาร์วีย์จริง ๆ ?
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ตระกูลจะไม่วางกับดักไว้เลยหรือไง?
“ฮาร์วีย์…ฉันยอมรับว่าฉันประเมินแกต่ำไป แต่ถ้าแกจะมีทักษะการต่อสู้จริง ๆ ? ในยุคนี้เราไม่ได้มองที่ทักษะการต่อสู้ที่เก่งกาจอีกต่อไป ไม่ว่าแกจะแข็งแกร่งแค่ไหน หมัดของแกจะเร็วแค่ไหน แกก็คงไม่สามารถเอาชนะความเร็วของปืนได้หรอก จริงไหม?” ธีอาสูดหายใจเข้าลึก ๆ และพยายามสงบสติอารมณ์ “ไม่ว่าแกจะมีทักษะต่อสู้ยังไง ตระกูลยอร์กก็มีวิธีมากมายที่จะฆ่าแกโดยไม่ทิ้งร่องรอย!”
ฮาร์วีย์ยิ้มและพูดว่า “เป็นหนึ่งในกลวิธีของพวกเขาที่จะส่งผู้เฒ่าแก่มาจัดการฉันงั้นเหรอ? ถ้าเป็นแบบนั้รฉันบอกได้เพียงว่ามาตรฐานของตระกูลยอร์กต่ำลง”
ธีอากัดฟันและคำราม “แล้วไง? สุดท้ายแกต้องฆ่าฉัน! แกกล้าฆ่าฉันจริง ๆ เหรอ”
“เธอกำลังพูดถึงอะไร ยายเฒ่า? การฆ่าคนมันผิดกฎหมาย” ฮาร์วีย์ล้วงโทรศัพท์ของเขาออกมา
ในไม่ช้าไทสันก็ลากไวแอตต์เข้ามาในห้องทำงานของท่านประธาน
“ที่รัก ทำไมคุณถึง…” ธีอาเห็นจมูกที่เปลี่ยนสีและใบหน้าบวมของไวแอตต์ หัวใจของเธอปวดร้าวมากจนแทบหายใจไม่ออก เขาเป็นผู้ชายของเธอ พวกเขาตบใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาจนสภาพเป็นแบบนี้ได้อย่างไร?
เมื่อไวแอตต์เห็นธีอาเขาคิดว่าในที่สุดเขาก็รอดตายแล้ว ใบหน้าของเขาเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา เขาพูดว่า “ที่รักของฉัน ที่รัก ในที่สุดคุณก็มาแล้ว เร็วเข้า ให้ใครสักคนจัดการไอ้ลูกเขยนี้จนพิการไปเลย มันกล้าให้คนมาทำร้ายฉัน คุณต้องล้างแค้นให้ฉัน คุณต้องทำให้เขาทรมานจนไม่อยากมีชีวิตอยู่!”
ไวแอตต์ล้มลงกับพื้นและตะเกียกตะกายคลานเข้าหาขาของธีอา มันค่อนข้างน่าขัน และก็ดูน่าสะอิดสะเอียนที่จะมองมัน
ทุกคนรู้ว่าเขามีผู้หญิงคอยเลี้ยงดู แต่พวกเขาไม่คิดว่าเขาจะตกต่ำถึงขนาดนี้
ธีอาลูบหลังไวแอตต์เหมือนกำลังปลอบเด็กที่กำลังเจ็บปวด “ไม่ต้องกังวล ฉันจะล้างแค้นให้คุณแน่นอน ที่รัก ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของฉันเอง ฉันควรจะมากับคุณเมื่อวานนี้เพื่อยึดบริษัทเก่า ๆ นี้ คุณไม่ผิด”
“ฉันคิดว่าเมื่อคืนคุณอยู่กับผู้หญิงคนอื่น ฉันคิดจะสอนบทเรียนให้คุณ มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด!”
หลังจากพูดจบเธอตบหน้าตัวเองสองสามครั้งเพื่อแสดงความรักที่เธอมีต่อไวแอตต์
ภาพตรงหน้าทำให้พวกเขาดูเหมือนคู่รักต้องห้ามที่กลับมาเจอกันหลังจากต้องห่างกัน
น่าเสียดายที่ธีอาแก่จนเหมือนจะเป็นยายของไวแอตต์ ความสัมพันธ์ค่อนข้างน่าสะอิดสะเอียนไม่ว่าใครจะมองยังไงก็ตาม
“ฮาร์วีย์ ที่รักฉันมาแล้ว! แกควรคุกเข่าและขอโทษจะดีกว่า ไม่งั้นฉันจะทำลายตระกูลซิมเมอร์ให้พินาศ!” ไวแอตต์ลุกขึ้นยืนและจ้องไปที่ฮาร์วีย์อย่างไม่พอใจ
การปรากฏตัวของธีอาทำให้ไวแอตต์ทำตัวห้าวหาญอีกครั้ง ตราบใดที่เธออยู่ใกล้ ๆ เขาสามารถทำทุกอย่างที่ต้องการในนิอัมมี่ได้และไม่ต้องกลัวใคร
ไวแอตต์คิดว่าฮาร์วีย์จะไม่กล้าทำอะไรเขาต่อหน้าธีอา
ขยะก็ยังเป็นขยะอยู่วันยังค่ำ เขาจะทำตัวอันธพาลต่อหน้าเธอได้อย่างไร?
“ฮาร์วีย์ ฉันไม่กลัวที่จะบอกแกหรอกนะ ไวแอตต์จะเป็นสามีของฉันในอนาคต แกก็ควรเรียกเขาว่า ‘ลุง’ ตามสถานะของเขา! ถ้าแกกล้าทำร้ายเขา ตระกูลยอร์กจะไม่ปล่อยแกไปแน่!” ธีอายืนขึ้นและปกป้องไวแอตต์
ลุง?
สามีในอนาคต?
ฮาร์วีย์แทบจะหัวเราะออกมา ผู้หญิงคนนี้อายุมากจนสภาพครึ่งร่างของเธอเหมือนอยู่ในโลงศพแล้ว เธอกำลังพูดถึงสามีเก็บอยู่งั้นเหรอ? สมองของหญิงชราคนนี้ผิดเพี้ยนไปหมดแล้วหรือ?
“ฉันคิดว่าจะไม่แตะต้องเขาอีก แต่เธอกลับทำให้ฉันรังเกียจกับคำว่า ‘ลุง’ ดูเหมือนว่าตอนนี้ฉันคงจะต้องจัดการเขาต่อหน้าเธอซะ คิดว่าดีไหม?” ฮาร์วีย์ยิ้มเล็กน้อยและเดินเข้าไปหาไวแอตต์
บอดี้การ์ดของธีอาทั้งหมดถูกฮาร์วีย์จัดการเรียบ สิ่งที่เธอทำได้ตอนนี้คือปกป้องไวแอตต์ด้วยตัวเอง
อย่างไรก็ตามไวแอตต์ยังคงไม่เข้าใจสถานการณ์ เขาคิดเพียงว่าฮาร์วีย์จะคุกเข่าให้ธีอา
ไวแอตต์ก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นใจและเย้ยหยัน “เฮ้ ไอ้ขยะ คุกเข่าลงและอ้อนวอนต่อหน้าลุงของแกซะ ฉันอาจจะปล่อยให้แกยังมีชีวิตอยู่!”