ตอนที่ 292 พี่อี่เจ๋อจะไปแล้ว!
สีหน้าอ่อนโยนของเหอจยาอวี๋เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มแหยๆ “ก็… มันเป็นแค่เรื่องซุบซิบน่ะแล้วฉันก็ไม่ควรบอกเธอด้วย อย่าจริงจังไปล่ะ”
อันซย่าซย่าพยักหน้าอย่างไม่สบายใจ พยายามย่อยข้อมูลที่เพิ่งได้ยินมา
เธอเคยชอบหรงเช่อ
ตอนอยู่มัธยมต้น หญิงสาวเคยกินเยอะมากๆ เพราะเงื่อนไขบางประการและเพิ่มน้ำหนักขึ้นมาเล็กน้อย เธอไม่ได้อ้วนแต่ใบหน้าของเธออวบและตัวเธอดูกลมกว่าผู้หญิงรุ่นราวเดียวกันเสียอีก
ช่วงนั้นที่ความผอมเป็นมาตรฐานของความสวย อันซย่าซย่าถูกหัวเราะเยาะอยู่บ่อยครั้ง พอเป็นเด็กสาวที่อ่อนไหวและอ่านนิยายเศร้าอยู่ตลอด หญิงสาวใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการนั่งเท้าคางแล้วเหม่อมองไปบนท้องฟ้า ตั้งใจจะดูเหมือนนางฟ้าผู้แสนเศร้า (อันซย่าซย่า: ให้ตายสิ ปล่อยเรื่องน่าอายของฉันไว้ตรงนี้แหละ! ) หลังจากนั้นรายการที่หรงเช่อไปออกก็โด่งดังและทุกคนในห้องของเธอก็ติดตามกัน อันซย่าซย่าก็เป็นหนึ่งในนั้น ในรายการ หรงเช่อมักร้องเพลงรักอบอุ่นที่แทบจะเหมือนการบำบัดเสมอ ด้วยใบหน้าหล่อๆ และท่าทางเซอร์ๆ ของเขา สาวน้อยอันซย่าซย่าก็ปลาบปลื้มเขาในเวลาไม่ช้า
ช่วงค่ำคืนเงียบๆ ที่นับไม่ถ้วน การร้องเพลงของหรงเช่อเป็นสิ่งเดียวที่มอบความหวัง พลัง และความอบอุ่นแก่เธอ นั่นคือเหตุผลที่หญิงสาวชอบหรงเช่อมาตลอดและกลายมาเป็นแอนตี้แฟนของสตาร์รี่ไนต์เพราะเขาคนเดียว
แล้วพอตอนนี้มีคนมาบอกเรื่องข่าวซุบซิบแล้ว อันซย่าซย่าไม่รู้ว่าควรทำตัวยังไง
เหอจยาอวี๋ยังคงว่าต่อด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและนุ่มนวล “ปีนั้นหรงเช่อได้รับรางวัลมากมายแล้วก็ได้เข้าร่วมเทศกาลดนตรี ซึ่งเป็นงานที่ดังมากๆ ในวงการดนตรี… เพลงรักเพลง ‘ช่วงเวลาอบอุ่น’ ของเขาชนะรางวัลลูกโลกดนตรีในปีนั้นด้วย…”
อันซย่าซย่ารู้เรื่องนี้ด้วยเช่นกัน “ช่วงเวลาอบอุ่น” เป็นหนึ่งในเพลงโปรดตลอดกาลของเธอ มันทั้งงดงาม คลาสสิก และเธอสามารถเล่นเพลงนี้ซ้ำไปซ้ำมาได้ทั้งวันเลย!
“อี่เจ๋อเป็นคนแต่งเพลงนั้น…” เหอจยาอวี๋ถอนหายใจ “เพลงนั้นควรจะเป็นเพลงหลักของสตาร์รี่ไนต์ แต่หรงเช่อกลับได้ยินเข้าและขอให้เราขายให้เขา แน่นอนว่าอี่เจ๋อปฏิเสธ เมื่อก่อนเขาไม่ใช่คนอารมณ์ร้อนแล้วเขาก็สัญญากับหรงเช่อว่าจะแต่งอีกเพลงหนึ่งให้ ซึ่งหรงเช่อก็ตอบตกลง… แต่พอเรากลับไปอัดอัลบั้มของเราที่สตูดิโอ…”
“แล้วต่อจากนั้น?” อันซย่าซย่ารู้สึกว่าเธอกำลังจะได้ฟังข่าวซุบซิบสุดพิเศษ
“เพลงนั้นไม่เคยอยู่ในอัลบั้มของพวกเรา! กลายเป็นว่าหรงเช่อเป็นคนปล่อยเพลง ‘ช่วงเวลาอบอุ่น’ ออกมาแทน!” ขนาดเหอจยาอวี๋ที่ดูสงบนิ่งยังโกรธอย่างเห็นได้ชัด “เขายังอ้างว่าตัวเองเป็นคนแต่งเพลงนั้นขึ้นมาอีกด้วย!”
ให้ตายสิ! ต้องเป็นคนแบบไหนกันถึงจะทำแบบนั้นได้!
อันซย่าซย่ารู้สึกโมโห
“ตอนนั้นเขาเป็นดาวเด่นของบริษัทแล้ววงดนตรีของเราก็สร้างชื่อเสียงต่างจากเขา พี่เคอบอกพวกเราว่าพวกเราเป็นเด็กใหม่อยู่เลยพูดอะไรไม่ได้มาก ในทางกลับกัน หรงเช่อกลับได้รับความสนใจทั้งหมด ดังนั้นเรื่องทั้งหมดก็เป็นมาแบบนี้แหละ…”
“นั่นมันทุเรศมากๆ เลย! เขาเอาเปรียบพวกนาย!” และเขาก็ขโมยเพลงของเซิ่งอี่เจ๋อไปเป็นของตัวเองด้วย! อันซย่าซย่ากำหมัดอย่างคับแค้นใจ
“เธอก็รู้ว่าอี่เจ๋อเป็นคนยังไง เขาไม่ไปหาเรื่องหรงเช่อเพราะเรื่องนี้หรอก แต่ผู้ชายคนนั้นมายั่วโมโหเขาหลังงานเทศกาลดนตรี… ฉันไม่รู้ว่าเขาพูดว่ายังไงบ้างแต่อี่เจ๋ออารมณ์เสียมากแล้วก็มีปากเสียงกัน มีคนถ่ายตั้งใจถ่ายเหตุการณ์เอาไว้แล้วโพสต์ลงโลกออนไลน์ หลังจากเรื่องทั้งหมดทั้งคู่ก็เริ่มไม่เป็นตาต่อตา…”
มันไม่เคยเป็นข่าวลือมาก่อนเลย มันเป็นความจริงทั้งนั้น
“ซย่าซย่า…” ฉือหยวนเฟิงรีบวิ่งเข้ามาโดยไม่บอกไม่กล่าว ใบหน้าของเขานั้นตื่นตระหนก “พี่อี่เจ๋อจะไปแล้ว!”
ตอนที่ 293 ระหว่างความรักกับความเกลียดชัง (1)
มือของอันซย่าซย่าลื่นทำให้นมหกดังจ๋อม
หญิงสาวรีบออกจากห้องทันทีโดยไม่แม้แต่จะเช็ดมือก่อน
ข้างนอกห้องของเธอ เซิ่งอี่เจ๋อสะพายกระเป๋าพาดไหล่และกำลังคุยกับป่าป๊าอันเบาๆ
อันซย่าซย่าวิ่งไปหาชายหนุ่ม “เซิ่งอี่เจ๋อ นายจะไปไหนน่ะ”
เขาจะไปหรือ เขาจะทิ้งเธอแล้วใช่ไหม
อันซย่าซย่ากำหน้าอกตัวเองเอาไว้
ก่อนหน้านี้เธอคิดมาเสมอว่าตัวเองถูกบังคับให้เป็นแฟนของเซิ่งอี่เจ๋อ คิดว่าเขาไม่ได้สำคัญกับเธอขนาดนั้น
แต่ข่าวที่เขาจะย้ายออกไปแล้วทำให้เธอสับสน
ในที่สุดเธอก็ตระหนักได้ว่าเซิ่งอี่เจ๋อได้เข้ามาอยู่ในใจเธอมากขนาดไหน
เซิ่งอี่เจ๋อหันมาตามเสียงของเธอ ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้เมื่อเห็นนมที่เลอะมือของหญิงสาว “เธออายุเท่าไรแล้วเนี่ย ยังซุ่มซ่ามไม่หายเลยนะ…”
ชายหนุ่มทนไม่ได้ที่จะทิ้งเธอไปแบบนี้นี่ แล้วเขาทำได้ยังไงกัน
เขาหยิบทิชชูออกมา ดึงตัวอันซย่าซย่าให้เข้าใกล้เขาก่อนจะเช็ดมือของเธอจนสะอาด
อันซย่าซย่าไม่สนใจอย่างอื่นเลย เธอเอ่ยถามอีกครั้ง “นายจะไปที่ไหนกัน”
ดวงตาของหญิงสาวรื้นน้ำราวกับน้ำตาจะไหลรินในอีกไม่กี่วินาที
“ซย่าซย่า ป๊าได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นกับอี่เจ๋อแล้ว… บ้านเราไม่เหมาะกับเขาแล้วล่ะลูก อีกอย่างหลูเคอเจอบ้านใหม่สำหรับเขาแล้ว เขาจะไม่อยู่กับเราแล้วล่ะ” ป่าป๊าอันอธิบายอย่างอ่อนโยน ถอนหายใจหลังจากที่เงียบไปนานก่อนจะตบไหล่เซิ่งอี่เจ๋อ “ป๊ารู้ว่าลูกเป็นคนดีนะ อย่าไปยอมแพ้ล่ะ สู้มัน ทุกๆ อย่างมีทางออกเสมอ”
เซิ่งอี่เจ๋อยู่ปาก “ผมรู้ครับ”
จากนั้นป่าป๊าอันลงไปคาเฟ่ด้านล่าง เหอจยาอวี๋และฉือหยวนเฟิงมองหน้ากันก่อนจะขึ้นไปชั้นบนด้วยกัน ปล่อยให้คู่รักมีพื้นที่ส่วนตัว
ในห้องไม่มีใครเริ่มปริปากแม้แต่คนเดียว
อันซย่าซย่าขยำปลายเสื้อผ้าของตัวเองเอาไว้พร้อมมีสีหน้าว่างเปล่า นั่นทำให้เซิ่งอี่เจ๋อรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมา
เขาเช็ดมือข้างที่เลอะนมของหญิงสาวช้าๆ ก่อนจะยกขึ้นมาประทับจูบลงไป ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ “คราวหน้าก็อย่าซุ่มซ่ามมากนักล่ะ”
อันซย่าซย่าบิดข้อมือตัวเองแล้วจับมือคนตรงหน้าแน่นโดยอัตโนมัติ
เธอจับมือเขาแน่นมาก เซิ่งอี่เจ๋อเข้าใจได้เลยว่าเธอไม่อยากให้เขาไป
กลายเป็นว่าเด็กสาวที่เขาหลงรักและพร้อมที่จะสละอนาคตตัวเองเพื่อไปช่วยก็จำเป็นต้องพึ่งพาตัวเขาอยู่เช่นกัน
“มันจะไม่เป็นอะไร ฉันจะไปจัดการแล้วก็กลับมาหาเธอโดยเร็วที่สุด ตกลงไหม” น้ำเสียงของเซิ่งอี่เจ๋อไม่เคยอ่อนโยนเท่านี้มาก่อนเลย
อันซย่าซย่ามองเขาตาไม่กะพริบ ทันใดนั้นเธอก็ปล่อยมือเขา ชักมือตัวเองกลับมาพร้อมกำหมัดแน่น
“นายจะไม่เป็นไรเซิ่งอี่เจ๋อ นายต้องไม่เป็นอะไรนะ! ดูแลตัวเองด้วย!”
หญิงสาวเอ่ยจนจบก่อนจะเลียปากตัวเอง เธอรวบรวมความกล้าก่อนจะเขย่งเท้าและประทับจูบลงบนแก้มของเซิ่งอี่เจ๋อ จากนั้นก็วิ่งกลับห้องของตัวเองโดยเร็ว
หญิงสาวปิดประตูห้องด้วยความประหม่า ทิ้งเซิ่งอี่เจ๋อให้ยืนตกตะลึงอยู่ข้างนอกคนเดียว
สักพักเขาก็เริ่มรู้สึกถึงแก้มตัวเองและรอยยิ้มก็ประดับบนใบหน้าของเขา
–
เรื่องของเรื่องคือเรื่องทุกอย่างกลับไม่เป็นไปตามที่ทุกคนคาดหวังเอาไว้
เว่ยยางไม่สามารถให้ข่าวด่วนได้ ตอนนี้พาดหัวข่าวมีแต่ “เซิ่งอี่เจ๋อใช้ความรุนแรงและลอบทำร้ายหรงเช่อ”
แฟนของหรงเช่อออกมาโจมตีเซิ่งอี่เจ๋อในเวยปั๋วกันไม่หยุดหย่อน บางกลุ่มถึงขั้นมาชุมนุมกันหน้าตึกเว่ยยางพร้อมด้วยป้ายประท้วง บางกลุ่มก็ถึงขั้นแนะนำให้ส่งเรื่องไปหาตำรวจเลยด้วยซ้ำ…
อันซย่าซย่านอนไม่หลับทั้งคืน เธอพยายามคิดหาทางช่วยเซิ่งอี่เจ๋อ
แล้วเธอก็นึกออกตอนรุ่งสาง
ในฐานะที่เธอเป็นนักรบแอนตี้แฟน คำดูถูกจากโลกออนไลน์จะทำอะไรเธอได้!
ก็ทำอะไรเธอไม่ได้น่ะสิ!
ไม่ใช่แค่ทำอะไรเธอไม่ได้ แต่เธอยังรู้วิธีตอบโต้สิ่งที่เกิดขึ้นได้อีกด้วย