บัฟมหาศาลซึ่งเป็นรางวัลผู้ค้นพบมิติเป็นคนแรกทำให้เอียนลุกโชนขึ้นยิ่งอีก
“ซีเรีย เธอเพียงแค่แยกไปรวบรวมไอเทมที่เป็นระดับ Heroic และสูงกว่า ในขณะที่ตามฉันมา เข้าใจใช่ไหม?”
“ค่ะ ท่านลอร์ด”
“พอลลีน! จากนี้ไป นายตั้งใจรวบรวมอสูรเวทย์มนตร์ เนื่องจากดูเหมือนว่านายยังพอที่จะสร้างความเสียหายได้”
“ตามคำบัญชาครับ”
เอียนมอบหมายตำแหน่งที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดให้กับผู้ติดตามและสัตว์เลี้ยงทุกคนในขณะที่พวกเขากำจัดอสูรเวทย์มนตร์ที่อยู่ในอันดับต่ำ
ไคซาร์ซึ่งเป็นคนสร้างความเสียหายหลักในปาร์ตี้ของเอียน ถามเอียนด้วยอาการราวกับว่าเขาเบื่อ
“เจ้าหนูลอร์ด ทำไมเราไม่ย้ายไปแผนที่อื่นกันล่ะ? ที่นี่มันน่าเบื่อ”
โชคดีที่ไคซาร์รักในการล่าเท่ากับไล
เพราะอย่างนั้น เขาไม่เคยมีเวลาที่เขาแสดงความไม่พอใจต่อการล่าที่ไม่มีที่สิ้นสุดของเอียน
อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าเขาไม่พอใจที่จะต้องต่อสู้กับคู่ต่อสู้ที่อ่อนแอเกินกว่ามาตรฐานของเขาในขณะที่เขาบ่นกับเอียน
“ดูสิไคซาร์ เราต่อสู้กับอสูรเวทย์มนตร์สองตัวที่เป็นระดับกลางก่อนหน้านี้ด้วยใช่ไหม?”
ไคซาร์พยักหน้าขณะที่เขาตอบกลับ
“ใช่สิ นั่นเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นและสนุกมากเลย อสูรเวทย์มนตร์ระดับต่ำนั้นอ่อนแอเกินไปแล้ว”
เมื่อไคซาร์พูด เอียนเริ่มอธิบายอย่างสงบ
“แน่นอน ฉันก็รู้ว่ามันสนุกมากขึ้นในการต่อสู้กับอสูรเวทย์มนตร์ระดับกลาง เนื่องจากช่วงเลเวลของพวกมันอยู่ในช่วง 200 ปลายๆ มันน่าตื่นเต้นทุกครั้งที่ฉันสามารถหลบการโจมตีแต่ละครั้งได้”
ไคซาร์ยังคงจ้องมองเอียนด้วยสีหน้าไม่พอใจและคำพูดของเอียนยังคงดำเนินต่อไป
“ฉันคำนวณแล้วและดูเหมือนว่าอุปสงค์และอุปทานของค่าประสบการณ์ที่เราได้รับต่อนาทีจากการล่าอสูรเวทย์มนตร์ต่ำคือ 1.3 มากกว่าเท่า แน่นอนถ้าเราย้ายไปยังแผนที่ถัดไปและคุ้นเคยกับการล่าอสูรเวทย์มนตร์ระดับกลางเล็กน้อย เราคงจะได้เร็วขึ้น…”
“อะแฮ่ม…”
เมื่อเอียนพูดอธิบายทีละเรื่อง ไคซาร์พยักหน้าอย่างช้าๆ
“ถ้าเจ้าคำนวณมาเช่นนั้น ข้าก็ไม่มีอะไรจะโต้แย้ง”
เมื่อเร็วๆนี้ ความโลภของไคซาร์ในการเพิ่มเลเวลได้เพิ่มขึ้นจนถึงจุดที่ไม่ต่ำกว่าความโลภของเอียนและมีเหตุผลสำหรับสิ่งนั้น
“เจ้าผู้ติดตาม นายใกล้จะเพิ่มเลเวลอีกครั้งในไม่ช้า นายต้องเพิ่มเลเวลให้เร็วที่สุดและไปถึง 280 ให้ได้”
ไคซาร์พยักหน้าขณะที่เขาลูบด้ามของดาบใหญ่ที่อยู่บนหลังของเขา
“ถูกต้อง ข้าต้องเพิ่มเลเวลของข้าให้เร็วๆ”
เหตุผลนั้นไม่ใช่สิ่งอื่นใดนอกจากขีดจำกัดเลเวลของไอเทม
ดาบใหญ่ระดับ Legendary นั้นมีขีดจำกัดเลเวล 280 ที่เอียนซื้อมาหลังจากพบโดยบังเอิญในโรงประมูลนั้นเป็นไปตามความชอบของไคซาร์โดยสมบูรณ์
เพราะอย่างนั้นไคซาร์จึงไม่มีทางเลือกนอกจากตามเอียนซึ่งเพิ่มเลเวลอย่างมีประสิทธิภาพมา
“ฉันรู้สึกว่าถ้านายแกว่งดาบใหญ่ไปรอบๆ นายคงจะเฟี้ยวน่าดู”
เมื่อเอียนพูด ไคซาร์เอียงคอ
“อะไรคือเฟี้ยวอ่ะ เจ้าหนูลอร์ด?”
เช่นนั้น บักค์ซึ่งอยู่ข้างเขาตัดบททันทีและตอบกลับ
เมื่อบักค์อธิบาย ไคซาร์แสดงท่าทางพึงพอใจ
“โอ้! ช่างเป็นคำที่สวยงามอะไรขนาดนี้! เฟี้ยว… มันไม่มีคำไหนที่เหมาะกับข้าได้เช่นนี้แล้ว”
เอียนซึ่งมองกลับไปมากับทั้งสองคน จ้องไปที่บักค์ด้วยสีหน้างุนงง
“บักค์ นานได้ยินคำนี้มาจากไหนอ่ะ? มาจากฮารินงั้นหรอ?”
บักค์ส่ายหน้าขณะที่ตอบกลับ
เอียนส่ายหน้าขณะที่เขาตอบกลับ
“เฮ้อ ครั้งนี้นายเรียนรู้อะไรที่ไม่มีประโยชน์เลย นายล่าไปเลยบักค์”
บักค์แสดงสีหน้าเศร้า
“…”
เอียนซึ่งหมดคำพูด ถอนหายใจขณะที่หยิบหอกของเขาขึ้นมา
“เริ่มกันเลย เราจะกำจัดมอนสเตอร์ 1 ตัวต่อ 1 นาที ถ้าเราไม่สามารถกำจัดพวกมัน 60 ตัวภายใน 1 ชั่วโมง วันนี้ไม่ต้องกินอาหารกลางวัน”
เมื่อเอียนประกาศอย่างโหดร้าย บักค์และคาร์เซอุสทั้งสองแสดงท่าทางเหมือนจะตาย
อย่างไรก็ตาม ไม่มีทางที่ข้ออ้างของพวกเขาจะส่งผ่านไปถึงเอียนได้
เช่นนั้น ปาร์ตี้ของเอียนล่าโดยไม่หยุดพักราวกับว่าพวกเขากำลังกำจัดอสูรเวทย์มนตร์ทั้งหมดที่อยู่ในระดับต่ำในเขตชานเมืองของอาณาจักรปีศาจเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์
* * *
Whoong-!
ณ เขตชานเมืองของอาณาจักรปีศาจ
As a dark red energy that was a characteristic of the Devildom ripped apart, a portal burning red slowly began to open up.
เมื่อพลังงานสีแดงเข้มที่เป็นลักษณะเฉพาะของอาณาจักรปีศาจแตกออกเป็นชิ้นๆ การเผาไหม้สีแดงก็เริ่มเปิดออกอย่างช้าๆ
Whoong-.
ในเวลาเดียวกันที่ประตูมิติเปิดขึ้น มีลมโหมกระหน่ำอย่างรุนแรง
และจากข้างในประตูมิติ ผู้หญิงคนหนึ่งเดินออกมาอย่างช้าๆ
“อืมม นี่คือที่ที่เรียกว่าอาณาจักรปีศาจงั้นหรอ?”
หนึ่งสัปดาห์หลังจากการอัพเดทขนาดใหญ่สิ้นสุดลง ผู้เล่นคนที่สองได้เข้าสู่อาณาจักรปีศาจ
“บรรยากาศแบบนี้เป็นสไตล์ของฉันเลยนะเนี่ย”
ผู้หญิงคนนั้นซึ่งมองไปรอบๆอย่างช้าๆ ยิ้มดัวยท่าทางพึงพอใจ
เธอสวมเสื้อคลุมสีแดงที่มีความยาวและหลวม
เธอไม่ใช่ใครอื่นนอกจากรีเมียร์ซึ่งเป็นที่โด่งดังในชื่อนักเวทย์เปลวเพลิง
ไม่ได้เป็นนักเวทย์มนตร์เปลวเพลิงอีกต่อไป แต่เป็นราชาแห่งเปลวเพลิงในตอนนี้ เธอเป็นนักเวทย์มนตร์ธาตุไฟที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในเซิร์ฟเวอร์ไคลันเกาหลี
“ฉันควรรวบรวมข้อมูลก่อนใช่ไหม?”
รีเมียร์ยกมือขวาของเธอซึ่งถือคฑาของเธอขึ้นไปบนอากาศและด้วยเสียงก้องกังวาน ร่างกายของเธอก็ลอยขึ้น
Whoong-.
“ไอ้เจ้าคนที่ชื่อว่าเอียนซึ่งเป็นคนแรกที่เข้ามาอยู่ที่ไหนกัน?”
เธอไม่สามารถลืมข้อความระบบที่โผล่ขึ้นมา 3 นาทีหลังจากเปิดเนื้อหาในวันแรกที่เซิร์ฟเวอร์เปิดได้
‘ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอะไรคือสิ่งที่เขาสามารถเข้าสู่อาณาจักรปีศาจได้อย่างรวดเร็ว แต่…’
ขณะที่ลอยอยู่บนอากาศ ร่างกายของรีเมียร์บินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
“ไม่มีสถานการณ์ไหนที่รีเมียร์คนนี้จะตามหลังใครสักคน”
* * *
ในขณะเดียวกันเอียนซึ่งเสร็จสิ้นการล่าทั้งหมดของเขาเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์กำลังตรวจสอบหน้าต่างข้อมูลของเขาด้วยความยินดี
“ในท้ายที่สุด ฉันก็ไม่สามรถไปถึงเลเวล 180 ได้ แต่สิ่งนี้ก็ยังเป็นผลลัพธ์ที่ดี”
เลเวลของเอียนที่พิมพ์อยู่ในหน้าต่างข้อมูลคือ 179 ภายในหนึ่งสัปดาห์เขาได้เพิ่มเลเวลขึ้น 4 เลเวล
หากผู้เล่นคนอื่นที่อยู่ในการจัดอันดับได้ยินเข้า มันเป็นการเพิ่มเลเวลด้วยความเร็วที่จะทำให้พวกเขาตกใจ
ในขณะที่เขากำลังคิดถึงมันอยู่ เอียนก็เปิดการจัดอันดับโดยรวมและตรวจสอบพวกเขา
“อืมม… ตอนนี้ฉันจะได้ติดอันดับอันดับ 1 อย่างเป็นทางการแล้ว ฉันแค่ต้องเพิ่มเลเวลอีก 1 เลเวล”
เลเวลของผู้เล่นปัจจุบันที่ได้รับการจัดอันดับเป็นอันดับที่ 1 อย่างเป็นทางการคือเลเวล 180
เขาเป็นผู้เล่นวอริเออร์ที่มีชื่อเสียงของกิลด์ดาร์ครูน่า แต่เอียนผู้ตรวจสอบ ID ของผู้เล่นอันดับ 1 แสดงออกอย่างงุนงงเล็กน้อย
“ห้ะ? แต่ในอันดับที่ 1 ของการจัดอันดับอย่างเป็นทางการ รีเมียร์อยู่ที่นั่นเสมอ… รีเมียร์หายไปไหนกัน?”
แม้ว่าเขาจะพลิกดูหน้าสองสามของรายชื่ออันดับเพื่อให้แน่ใจ เขาไม่เห็น ID ของรีเมียร์
หากเป็นเช่นนั้นคำตอบก็คือเธอได้เปลี่ยนการตั้งค่าข้อมูลเป็นแบบส่วนตัว
‘ทำไมเธอถึงเปลี่ยนการตั้งค่าของเธอเป็นส่วนตัวทันทีแบบนี้?’
เอียนพยักไหล่ขณะที่เขาปิดรายชื่อการจัดอันดับที่เขาเปิดขึ้นมา
“บางทีเลเวลของรีเมียร์อาจจะมากกว่าเลเวล 180 สักหนึ่งถึงสองเลเวลใช่ไหม?”
ตอนนี้เอียนประสบความสำเร็จในการเพิ่มเลเวลมาตรฐานของผู้เล่นระดับสูง แต่การแซงพวกเขาไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างที่คิด
แม้แต่ในไคลันที่มีผู้เล่นนับแสนในเซิร์ฟเวอร์เกาหลีที่เพลิดเพลินกับเกมเพียงอย่างเดียวก็เห็นได้ชัดว่าผู้เล่นที่ดำรงตำแหน่งสูงสุดไว้จะไม่เป็นสิ่งที่ดี
มันเป็นเพียงว่าเลเวลที่สูงขึ้นของคุณขึ้นไปสู่ระดับสูงสุดแล้ว ค่าประสบการณ์ได้รับเพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณและเป็นเพราะเขามีความเป็นไปได้ที่เขาจะลดความแตกต่างเลเวลอย่างรวดเร็วเช่นนี้
ในขณะที่เขาเชื่อว่าเขาจะอยู่ในเลเวลที่สูงกว่าอันดับ 1 อย่างเป็นทางการในการจัดอันดับ เอียนรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย
“นี่ฉันคิดง่ายเกินไปหรอ? ฉันควรพยายามให้มากกว่านี้”
เอียนซึ่งตรวจสอบค่าสถานะล่าสุดที่เขาเพิ่งได้รับอีกครั้งได้ปิดหน้าต่างข้อมูลทั้งหมดของเขา
“การต้านทานเวทย์มนตร์ 7.08% พลังงานปีศาจ 1,549 หน่วยและอัตราการเปิดใช้งานพลังปีศาจ 5.22%…”
เอียนไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไง ไม่เพียงแต่ต้านทานเวทย์มนตร์ แต่ค่าสถานะใดๆที่เกี่ยวข้องกับอาณาจักรปีศาจจะเพิ่มขึ้นทีละน้อยเมื่อใดก็ตามที่เขาล่าอสูรเวทย์มนตร์
“การต้านทานเวทย์มนตร์เป็นค่าสถานะที่ยากที่จะเพิ่มขึ้น ฉันล่าไปมากว่าหนึ่งสัปดาห์ แต่มันเพิ่มขึ้นเพียง 0.08%”
เนื่องจากเป็นค่าสถานะที่จะสะสมยิ่งขึ้นเมื่อเขาฟาร์ม เอียนรู้สึกพึงพอใจเหมือนตอนที่เขารู้สึกว่าได้รับค่าประสบการณ์
“ไคซาร์ เราควรเข้าไปในอาณาจักรปีศาจลึกขึ้นกันไหม?”
เมื่อเอียนพูด ไคซาร์พยักหน้าขณะที่เขาดีใจ
“เยี่ยมไปเลยเจ้าหนูลอร์ด ข้าเบื่อที่จะเห็นหน้าลาโคมจะตายชักแล้ว”
เอียนนำเควสต์ทั้งสองขึ้นมาที่เขากำลังดำเนินการอยู่ในขณะนี้
‘หนึ่งในนั้นเป็นเควสต์ที่ยันโคให้ฉันมาและอีกอันเป็นเควสต์ที่อิเรียลให้ฉันมา…’
สำหรับเควสต์ของยันโค เขาต้องเผชิญหน้ากับอสูรเวทย์มนตร์ที่ปนเปื้อนในเขตชานเมืองและสำหรับเควสต์ของอิเรียล เขาต้องเดินทางไปยังพื้นที่ส่วนกลางและไปยังเมืองแห่งความโกรธเกรี้ยว
ไม่ว่าจะเป็นตำแหน่งหรือระดับความยากก็เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการดำเนินการเควสต์ของยันโค
“เอาล่ะ เราไปที่โซน 120 กันไหม?”
“ไปเลย เจ้าหนูลอร์ด”
เอียนเดินอย่างช้าๆ
อย่างไรก็ตามแตกต่างจากรอยเท้าของเขาที่ล้นไปด้วยความมั่นใจมีสิ่งหนึ่งที่เอียนกังวล
‘ฉันกลัวเล็กน้อยที่จะไปเจอยันโค…’
ยันโคเป็นปีศาจระดับสูงที่มีเลเวล 350 รวมถึงหัวหน้าผู้พิทักษ์ประตูแห่งอาณาจักรปีศาจ
เมื่อเขามีเวทมนตร์การต้านทาน 99% ไม่มีอะไรทำให้เขากลัว แต่ตอนนี้ถ้าเขาใช้พลังการต่อสู้ของเขาทั้งหมด มันเป็นคู่ต่อสู้ที่เขาไม่สามารถทำนายผลลัพธ์ได้
‘ต้องขอบคุณความว่องไวต่ำและสไตล์การต่อสู้แบบก้าวร้าวที่แข็งแกร่งของเขา ถ้าฉันจำรูปแบบการโจมตีของเขาได้อย่างถูกต้อง ฉันรู้สึกว่าฉันน่าจะเอาชนะเขาได้ แต่…’
แม้ว่าเอียนจะได้รับการโจมตีจากเขาก็แน่นอนว่าเอียนจะต้องได้สัมผัสกับวิสัยทัศน์ที่มืดมนแน่นอน
‘ในขณะที่พวกเขาบอกว่าเควสต์นี้จะได้รับการเก็บไว้ ฉันเดาว่าความสัมพันธ์ของเขาที่มีต่อฉันก็อาจจะได้รับการเก็บไว้อย่างสมบูรณ์เช่นกัน’
หลังจากเขาเตรียมใจมามากพอ เอียนเริ่มเดิน
เป้าหมายของเขาคือโซนเขตชานเมืองหมายเลข 110 ซึ่งเขาไม่สามารถเข้าไปได้จนถึงตอนนี้เพราะอสูรเวทย์มนตร์ระดับกลาง
* * *
Rustle- Rustle.
โซน 121 ของอาณาจักรปีศาจที่เอียนหายไป
จากภายในพุ่มหญ้าสีเหลืองที่แห้งสนิท เสียงที่ทำให้เกิดเสียงกรอบแกรบดังออกมา
และหลังจากนั้นไม่นาน
สิ่งมีชีวิตเจาะทะลุพุ่มหญ้าและปรากฏตัวขึ้น
กระดองทรงกลมที่มีสีกรมท่าเข้ม หัวใหญ่จนถึงจุดที่สงสัยว่ามันรักษาสมดุลได้อย่างไรและขาทั้งสี่ของมันดูอวบอ้วนจนดูเหมือนว่าไขมันจะแตกออกมาไม่ว่ามันจะเคลื่อนที่ไปมาหรือไม่ก็ตาม
น่าแปลกที่สิ่งมีชีวิตนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากบุ๊กค์
ยิ่งไปกว่านั้น บุ๊กค์ไม่เพียงแต่ส่งเสียงบุ๊กค์เท่านั้น แต่จริงๆแล้วเป็นการพูดคำต่างๆ
บุ๊กค์ขุดผ่านพุ่มหญ้าในลักษณะต้วมเตี้ยมเมื่อเขาเริ่มขุดผ่านพื้นดิน
Pook- Pook- Pook-!
ด้วยขาที่สั้นของมัน มันขุดพื้นอย่างชำนาญจนถึงจุดที่มันยากที่จะเชื่อ
บุ๊กค์ผู้ขุดดินลึกพอที่ร่างกายของเขาจะเข้าไปได้เกือบทั้งหมดดึงหญ้าสีแดงเข้มออกมาจากข้างในและเริ่มเคี้ยวมัน
ในเวลาเดียวกันกับที่ข้อความโผล่ขึ้นมา แสงสีแดงจะถูกดูดเข้าไปในร่างกายของบุ๊กค์
บุ๊กค์ซึ่งกินรากหญ้าทุกอย่างของหญ้าแห่งจิตวิญญาณปีศาจโดยไม่ทิ้งเศษชิ้นส่วนไว้ข้างหลัง เริ่มเดินอีกครั้ง
มีอสูรเวทย์มนตร์หลายตัวที่มีรูปร่างหน้าตาน่าหวาดกลัวอยู่ที่ต่างๆ แต่บุ๊กค์ไม่สนใจพวกมัน
ในทางกลับกัน อสูรเวทย์มนตร์ไม่ได้มองบุ๊กค์ด้วยเหตุผลบางอย่างเช่นกัน
บุ๊กค์เดินไปที่ต่างๆในพื้นที่ในขณะที่เขาเริ่มที่จะกินสมุนไพร
ด้วยการแสดงออกที่มีความสุข บุ๊กค์เพลิดเพลินกับอิสระภาพของมัน อย่างไรก็ตาม มีคนหนึ่งที่มันคิดถึง
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเห็นได้ชัดว่าฮารินจะบอกกับเอียนว่ามันไปหาเธอ บุ๊กค์ที่ฉลาดไม่สามารถไปพบกับฮารินได้
บุ๊กค์หันกระดองของมันเมื่อมันเริ่มคลานไปที่อื่นอีกครั้ง