เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 310 ลิเลียนไปที่เทรมอนต์ ทาวเวอร์
แจ็คสันถอนหายใจอย่างโล่งอก “ไม่เป็นไร ไหน ๆ ผมก็เอามาให้แล้วก็กิน ๆ มันไปเถอะ คราวหน้าถ้าผมตื่นเช้าและมีเวลาเหลือผมจะทำอาหารมาให้อีก ผมแค่อยากช่วยให้คุณสะดวกขึ้นเพราะฉะนั้นคุณไม่ต้องลำบากใจหรอก”
ทิฟฟานี่ถอนหายใจอย่างโล่งอกเช่นกันก่อนที่เธอจะหยิบปิ่นโตแล้วเดินจากไป
เทรมอนต์ ทาวเวอร์
ลิเลียนใช้ใบปลิวพัดลมใส่ตนเองพร้อมกับเงยหน้ามองตึกที่ใหญ่โต หลังจากนั้นไม่นานเธอก็เดินเข้าไปที่แผนกต้อนรับ “คุณคะ รบกวนเรียกผู้บริหารให้ฉันหน่อยได้ไหม? บอกเขาว่าฉันเป็นแม่ของ ทิฟฟานี่ เลน และฉันมีเรื่องจะบอกเขา คือ ภรรยาของผู้บริหารของคุณอยู่ที่บ้านฉัน”
พนักงานต้อนรับยิบโทรศัพธ์ขึ้นมาเมื่อได้ยินเช่นนั้น “รอสักครู่นะคะ”
การโทรถูกเชื่อมต่อสำเร็จ พนักกงานต้อนรับพูดอย่างระมัดระวังว่า “คุณเทรมอนต์ มีคนอยากพบคุณ เธอบอกว่าเธอเป็นแม่ของ ทิฟฟานี่ เลน”
“ส่งเธอขึ้นมา” มาร์คตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ไม่แยแส
เมื่อสิ้นสุดการโทร พนักงานต้อนรับเดินไปส่งลิเลียนที่ประตูลิฟต์ด้วยตนเอง “ขึ้นไปที่ชั้น 46 นะคะ อย่าลืมเปลี่ยนเป็นรองเท้าเป็นรองเท้าแตะเมื่อคุณออกจากลิฟต์และกรุณาเดินอย่างเบา ๆ ”
ลิเลียนจำทุกอย่างด้วยความเชื่อฟังก่อนที่จะยิ้ม “ขอบใจมากจ่ะ”
ลิฟต์ขึ้นไปจนชั้นสูงสุด พอใกล้ถึงชั้นของมาร์ค ลิเลียนก็จัดการจัดแจงเสื้อผ้าหน้าผมของตนเองผ่านการสะท้อนของพนังลิฟต์ ต่อให้เธอจะอายุมากกว่ามาร์คเธอก็ยังคงให้ความสำคัญกับรูปลักษณ์ภายนอกของเธอเมื่อต้องเจอกับผู้ชายแบบเขา
พอเธอก้าวออกจากลิฟต์ เลขาของมาร์ค ลิลลี่ ก็วางรองเท้าแตะแบบที่ใช้แล้วทิ้งเลยไว้ด้านหน้าเธอ “คุณเลน กรุณาเดินให้เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ คุณเทรมอนต์ไม่ชอบเสียงดัง”
ลิเลียนพยักหน้าและเดินไปทางห้องทำงานมาร์ค ประตูห้องถูกเปิดไว้ มาร์คยืนอยู่หน้าหน้าต่างกระจกใสของเขาพร้อมกับจิบกาแฟและมองออกไปที่วิวด้านนอกเหมือนกับว่าเขากำลังรอเธออยู่
“มาร์ค นี่เป็นครั้งแรกที่เราได้เจอกันใช่ไหม? ต้องเห็นกับตาถึงจะเชื่อนะเนี่ย แอริช่างตาถึงจริง ๆ” ลิเลียนเคยชินกับการได้รับคำเยินยอ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมชาติที่เธอจะรู้คำคมคายอยู่บ้าง
“คุณเลน ได้โปรดข้ามไปที่ประเด็นเลยครับ” มาร์คไม่สนใจที่จะฟังคำเยินยอของเธอ
“คือ… แอริอาศัยอยู่กับเรา ถูกไหม? ฉันมีบ้างอย่างจะบอกคุณ แต่ทิฟฟ์กับแอริไม่ยอมให้ฉันบอก แต่อย่างไรก็ตาม ฉันคิดว่าคุณควรจะรู้ ที่อยู่อาศัยของเราตอนนี้แย่มาก ไม่เหมาะกับแอริเลย เธอใช้ชีวิตที่ดีตอนอยู่ที่คฤหาสน์ เทรมอนต์ เธอคงจะไม่ชินกับการต้องอยู่แบบคนรากหญ้า…” ลิเลียนคร่ำครวญอย่างต่อเนื่องเรื่อย ๆ โดยไม่ยอมพูดถึงจุดประเด็นหลักสักที
“เข้าประเด็นเถอะ” มาร์คเย็นชาและห่างเหินมาก เขาไม่อยากรับรู้อะไรเกี่ยวกับแอเรียนเลย เขาแค่ตกลงที่จะพบลิเลียนเพื่อไม่ให้เสียมารยาทเท่านั้น อีกอย่างแอเรียนยังคงเป็นภรรยาเขาอยู่และก็อาศัยอยู่ที่บ้านของลิเลียนด้วย