ตอนที่ 110 : บัตรสุนัขระดับทอง?
เขานั้นตกหลุมรักหลันหน่วนหยานทันทีที่เขาได้เห็นรูปของเธอ เขาพยายามแอด wechat ของเธอแต่ก็โดนเธอกดปฏิเสธทันที เขาถึงขั้นพยายามสร้างบัญชีใหม่สองสามบัญวีแต่สุดท้ายก็โดนปฏิเสธไปทั้งหมด!
คิดว่าตัวเองสูงส่งขนาดนั้นยังไงกัน?
สุดท้ายเป็นยังไงล่ะ? โดนผู้ชายที่แกล้งแสดงเป็นคนรวยรุ่นที่สองหลอก?
คนรวยรุ่นที่สองที่มีทรัพย์สินนับหมื่นล้านกลับไม่เอา ดันไปเลือกคนรวยปลอมๆซะได้?
โง่จริงๆ!
น้องสาวหน่วนหยาน ฉันคนนี้จะให้เธอได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของมันเอง
ในเวลานี้เองบนสนามฝึกกอล์ฟธรรมดาๆ
แม่ว่าหลันหน่วนหยานนั้นจะตีลูกไม่โดนแต่ท่วงท่าของเธอนั้นนับว่าดูสวยและงดงามมาก
เจียงเฉินเองก็อดไม่ได้ที่จะจ้องมองเจียงเฉินเข้าไปยืนข้างๆเธอก่อนจะพูดออกมาเบาๆ “ที่รัก มาเดี๋ยวผมสอนตีเอง”
พูดจบเจียงเฉินก็เข้าไปยืนที่ด้านหลังของหลันหน่วนหยานก่อนจะจับมือเล็กๆของเธอแล้วอื่นชมความสวยงามของเธออย่างเงียบๆ
หลันหน่วนหยานรู้สึกถึงใบหูของเธอและเจียงเฉินที่แนบสัมผัสกันความอบอุ่นก็คล้ายกับกระแสน้ำมันแพร่ออกไปทั่วร่างกายของเธอก่อนจะเริ่มปรากฏก้อนเมฆสีแดงๆขึ้นมาบนแก้มของเธอ
เธอเริ่มหันศรีษะของเธอเล็กน้อยเจียงเฉินเองก็ขยับใบหน้าของเขาให้เข้าใกล้ใบหน้าของเธอหลันหน่วนหยานหลับตาของเธอช้าๆอย่างน่ารัก
เจียงเฉินก็ค่อยๆเข้าไปจูบริมฝีปากของเธอทั้งสองจูบกันอย่างหลงไหล
ทั้งสองจูบกันอย่างเร่าร้อนโดยที่ไม่สามารถสัมผัสได้ถึงคนที่กําลังใกล้เข้ามา!
อะแฮ่มๆๆๆ!
ลู่เว่ยที่มาข้างๆก็ไอออกมา!
ไอ้เด็กเวร แกกล้าจูบเธอในที่แบบนี้ ไร้ยางอายจริงๆ!
ทั้งจูบทั้งกอดถ้าอยู่ในห้องไม่พากันขึ้นเตียงไปแล้วรึยังไง!
ความคิดของลู่เว่ยระเบิดออกมา!
เทพธิดาที่เขาไม่แม้แต่จะแอด wechat ได้กลับพัฒนาความสัมพันธ์กับคนอื่นมาถึงจุดนี้ได้
เขาอิจฉาอีกฝ่ายจนตาของเขาแดงก่ำจากความหึงหวง!
แต่เขาก็ทําได้เพียงดูเจียงเฉินและหลันหน่วนหยานที่ทําตัวสนิทสนมกัน ดังนั้นเขาจึงทําได้พียงเล่นละครตามน้ำไปก่อน คนหนึ่งกล้าสอน คนหนึ่งก็กล้าที่จะฟัง!
นี่มันอะไรกันวะเนี่ย!
ยายข้างบ้านฉันยังเล่นได้ดีกว่าพวกแกเลย!
สู่เว่ยโมโห “ฉันต้องการให้ไอ้เด็กนั่นออกไปจากคฤหาสน์ Reignwood เดี๋ยวนี้! ฉันไม่อยากจะเห็นหน้ามันอีก!”
“ครับๆ”
ผู้จัดการรับคําสั่ง เขาเข้ามาหาเจียงเฉินและหลันหน่วนหยานทันที “ผมขออภัยด้วยครับ แต่ตอนนี้ผมต้องขอสนามนี้คืนแล้ว”
“หือ? ขอคืน?”
เจียงเฉินและหลันหน่วนหยานที่กําลังเล่นกันอย่างจริงจังก็ต้องพบกับแขกที่ไม่คิดว่าจะมาที่นี่
เจียงเฉินสงสัย “ไม่ใช่ว่าผมจ่ายค่าสนามไปแล้วหรอ?”
“ไม่มีทาง ตามกฏของคฤหาสน์ Reignwood สมาชิกที่มีระดับสูงกว่าหากจะเข้าเล่นที่แฟร์เวย์ของคนที่มีระดับต่ำกว่าคนที่มีระดับต่ำกว่าจะต้องออกไป”
ผู้จัดการชี้ไปที่ลู่เว่ย ที่กําลังยืนอยู่ด้านข้างอย่างโมโหก่อนจะพูดออกมาด้วยความเคารพ “นี่คือคุณลู่เขาเป็นสมาชิกระดับสีทองของเรา ผมต้องขออภัยเขาต้องการแฟร์เวย์นี้ดังนั้นคุณจะต้องเปลี่ยนแฟร์เวย์แล้ว”
ใครก็ตามถ้ามีสายตาที่เฉียบแหลมหน่อยก็จะเห็นได้เลยว่าลู่เว่ยแค่ต้องการเล็งเป้าไปที่เจียงเฉินเพื่อสร้างความอับอายก็เท่านั้น!
และต่อให้เปลี่ยนแฟร์เวย์ไป ผลลัพธ์ก็คงไม่ต่างจากเดิม!
กล้าใช้สิทธ์แล่นกับบิดางั้นหรอ?
คิดว่าบัตรทองมันดีนักใช่ไหม?
หลันหน่วนหยานรู้สึกผิดหวังและโมโหเล็กน้อยเธอดออกไป “นายเป็นพี่ของลู่ฉู่ซวน ฉันก็ไม่ได้รู้จักอะไรกับนาย ทําไมนายต้องมารบกวนฉันกับแฟนด้วย?”
สู่เว่ยแสดงท่าที่บริสุทธิ์ออกมา “น้องหน่วนหยาน มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด เธอถูกเขาหลอกแล้วเขามันก็แค่คนจนเขาเข้าหาเธอก็เพราะมีจุดประสงค์อื่นนะ เธอไม่เห็นจริงๆหรอและอีกอย่างเห็นนี่ไหมบัตรสมาชิกระดับทอง คนที่ถือมันจะได้รับสิทธิพิเศษจากคฤหาสน์ Reignwood ตามที่ถูกกําหนดไว้ด้วยนะ”
หลันหน่วนหยานไม่อยากจะคุยกับอีกฝ่าย
การเถียงไปมาทําให้เกิดการดึงดูดคนรอบๆได้ทันทีพวกเขาพากันมารวมตัวเพื่อดูดันทันที
“เกิดอะไรขึ้น?”
“ดูเหมือนว่าบัตรสุนัขระดับทองจะสร้างปัญหาให้ลูกค้าทั่วไปๆแบบเรา!”
“บัตรสีทองมันน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอ? นี่มันกลั่นแกล้งกันชัดๆ!”
“ซู่ เงียบไว้เลยคนที่จะได้บัตรนี้ต้องใช้จ่ายเงินกว่า 2 ล้านต่อปี เราอย่าไปยั่วยุเขาเลย!”
ลูกค้าทั้งในและนอกต่างมารุมดูกันบางคนก็เงียบบางคนก็รู้สึกไม่สบายใจแทนเจียงเฉิน!
“พี่ชายอย่าไปกลัวจัดการเขาเลย พวกเราจะสนับสนุนเอง!”
“ฉันจะอัดคริปไว้ การกระทําของเขามันผิดกฎหมาย เราจะได้เอาไปแจ้งความ!”
“ใช่ๆ ไม่ต้องไปกลัว”
“…”
เจียงเฉินยิ้มออกมาอย่างเย็นชาเขาหันไปหาผู้จัดการคนนั้นก่อนจะพูดออกมา “บัตรสมาชิกสีทองจะมาแย่งที่ของลูกค้าทั่วไปได้ด้วยงั้นหรอ?”
ผู้จัดการนั้นก็ได้วางแผนกับลู่เว่ยมาแล้วเขาจึงพูดออกไปทันที “คุณเป็นแค่ลูกค้าทั่วไปตามกฏแล้วลูกค้าที่มีบัตรสมาชิกสีทองจะมีสิทธิ์เลือกสนามไหนก็ได้ และคุณก็ไม่มีทางเลือกอื่นอีก”
เขายิ้มออกมาก่อนจะพูดต่อ “และแน่นอน ถ้าคุณรู้สึกไม่พอใจคุณก็สามารถขอคืนเงินและออกไปได้ทันที “
“โอ้? งั้นฉันออกไปได้ง่ายๆเลยใช่ไหม?”
เจียงเฉินยิ้มออกมาแบบขําๆ
หลันหน่วนหยานที่เป็นทนายเธอรู้สึกว่านี่มันไม่ยุติธรรม เธอจึงพูดออกมา “นาย นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ ฉันสามารถฟ้องรองคุณข้อหาละเมิดสิทธิผู้บริโภคได้นะ!”
“ฟ้องพวกเราหรอ?”
ลู่เว่ยยิ้มออกมาใบหน้าของเขาแสดงออกถึงความเย้ยหยัน “ตลกแล้ว ผมนี่น่ะคนรวยนะ สวนแฟนของเธอจริงๆ แล้วก็แค่คนจน เธอน่ะถูกหลอกแล้ว”
“ผมต่ออายุบัตรสีทองใบนี้ปีละ 2 ล้านเลยนะเข้าใจไหมว่าหมายความว่าอะไร? ต่อให้เธอฟ้องเธอจะฟ้องคฤหาสน์ Reignwood ได้จริงๆหรอ?”
ลู่เว่ยในตอนนี้ดูเย็นชาและเย่อหยิ่ง
สมาชิกระดับทองมีค่ากว่าลูกค้าทั่วๆไปนับพันคน ดังนั้น
การเสียลูกค้าอย่างเจียงเฉินไปมันไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไรเลย!
นอกจากนี้ พอผ่านไปซักสองสามวันเรื่องในวันนี้ก็จะเงียบลงไปเอง ลูกค่าทั่วๆไปก็จะกลับเข้ามามากมายเหมือนก่อน!
ผู้จัดการยิ้มออกมา “ใช่แล้ว คฤหาสน์ Reignwood ต้องเลือกที่จะรักษาลูกค้าระดับสูงอย่างคุณถั่วเว่ยอยู่แล้ว คุณครับถ้าไม่มีเงินหรือบัตรสมาชิกก็รบกวนออกไปด้วยครับ”
ลูกค้าทั่วไปที่เห็นต่างก็รู้สึกโมโหพวกเขาพากันด่าอีกฝ่ายอย่างกระตือรือร้น
“แย่มาก! เจ้าหน้าที่ของคฤหาสน์เอาแต่ปกป้องเขาไม่เห็นหัวลูกค้าทั่วไปอย่างพวกเราเลย!”
“เงินเล็กน้อยๆของพวกเราพวกเขาไม่สนใจด้วยซ้ำ!”
“พี่ชาย! ไปกันเถอะในเมื่อพวกเขาไม่เห็นหัวอยู่ต่อไป มีแต่จะรําคาญอีกฝ่ายเปล่าๆ!”
“…”
เจียงเฉินปฏิเสธด้วยรอยยิ้ม “โชคไม่ดีเลยนะ ที่ฉันดูเหมือนจะมีบัตรสมาชิกอยู่เหมือนกัน”
“ฮ่าฮ่าฮ่า แกมีบตรสมาชิกกับเขาด้วยหรอ?”
ลู่เว่ยหัวเราะออกมา “เอาออกมาสิ ถ้าแกมีจริงๆฉันคนนี้จะกินบัตรทองตรงนี้เลย!”
เจียงเฉินค่อยๆล้วงมือไปในกระเป๋าของเขาก่อนจะดึงบางอย่างออกมา
บัตรสมาชิกระดับแพลตตินั่ม!
ทุกคนตกตะลึง!
ดวงตาของลู่เว่ยเบิกกว้าง นี่มันอะไรกัน?
รอยยิ้มบนใบหน้าของผู้จัดการแข็งค้าง!
ลูกค้ารอบๆพากันโง่งม
“นี่…นี่มันอะไรกัน?”