“ถ้าพวกมันกล้ามาก็ยิ่งดีฉันจะทำให้พวกมันมาแล้วไม่ได้กลับหู้ไห่ต้องเป็นของพวกเรา”
โอ๊ย？
ได้ยินประโยคนี้ของเฉินป้าเซียนเฉ่าซือไห่ก็ทำหน้าดีอกดีใจยกใหญ่
ทว่าเมื่อฟังถึงประโยคสุดท้ายเขาก็ต้องตกใจ
อะไรที่เรียกว่าหู่ไห่เป็นของพวกเรา？
หรือเฉินป้าเซียนอยากเป็นส่วนหนึ่งของอำนาจในหู้ไห่？
ถ้าแก๊งฟ้าดินแทรกมือหู้ไห่งั้นเบื้องบนของเขาก็จะมีไท่ซางหวงเพิ่มขึ้นสิน่ะ？
ถึงเวลานั้นเกรงว่าเขาจะกลายเป็นหุ่นเชิดตัวหนึ่ง！
เห็นสีหน้าแปรปรวนของเฉ่าซือไห่เฉินป้าเซียนก็กล่าวเสียงเย็นเยียบด้วยใบหน้าสุขุม“ทำไมนายมีปัญหาเหรอ？”
ถ้อยคำของเฉินป้าเซียนแฝงไปด้วยกลิ่นอายสังหาร
เขารีบเอ่ยว่า“ซือไห่ไม่กล้าครับผมฟังบอสทุกอย่างอยู่แล้วครับ！”
“ฮ่าๆๆ！”
เห็นเฉ่าซือไห่ยอมจำนนเฉินป้าเซียนก็อดหัวเราะเสียงดังลั่นไม่ได้
เมื่อรวบรวมพลังนักบู๊ในภาคใต้สำเร็จพวกเขาก็จะไปปราบศัตรูที่หู้ไห้แล้วทั่วทั้งภาคใต้ยังเหลือใครเป็นคู่ต่อสู้เขา？
ทั่วทั้งต้าเซี่ยยังมีใครเทียบเทียมเขาได้อีก！
เวลาเดียวกัน
ที่สนามบินนาๆชาติจินหลิง
“ที่นี่คือจินหลิงเหรอ？สมกับที่เคยเป็นเมืองหลวงของหกราชวงศ์จริงๆ”
เมื่อลงจากเครื่องบินเย่เมิ่งเหยียนก็สัมผัสถึงกลิ่นอายประวัติศาสตร์อันเข้มข้นทันที
นักประติมากรรมขึ้นชื่อเมืองหลวงยุคโบราณผลงานชิ้นเอกจากปัญญาชินในอดีตทุกอย่างตั้งฉายอยู่ณที่แห่งนี้！
หยางเฟิงยิ้มเอ่ย“ไปพวกเราไปโรงแรมกัน！”
จากนั้นหยางเฟิงกับเย่เมิ่งเหยียนก็นั่งแท็กซี่ไปโรงแรม
โรงแรมจินหลิง
หยางเฟิงกับเย่เมิ่งเหยียนมาถึงโรงแรมระดับห้าดาวเย่เมิ่งเหยียนก็ล้มตัวนอนทันที
เพราะนั่งเครื่องบินแล้วรู้สึเหน็ดเหนื่อยดังนั้นเย่เมิ่งเหยียนจึงพักผ่อนแต่เช้า
ด้านนอกห้องรับแขก
หยางเฟิงนั่งบนโซฟาโดยมีเสือขาวยืนด้วยความนอบน้อม
หยางเฟิงมองเสือขาวแล้วถามว่า“นายตรวจสอบอำนาจในจินหลิงหรือยัง？”
เสือขาวรายงาน“ท่านแม่ทัพครับจากที่ผมตรวจสอบมาอำนาจใหญ่สุดของจินหลิงคือแก๊งฟ้าดินครับซึ่งแก๊งฟ้าดินเป็นองค์กรที่เก่าแก่มากครับมีประวัติความเป็นมากว่าห้าร้อยปีแล้วครับและห้าร้อยปีก่อนแก๊งฟ้าดินเคยวุ่นวายภายในทำหน้าแยกตัวเป็นกลุ่มเล็กกลุ่มน้อยครับ……”
หยางเฟิงได้ยินพลันขมวดคิ้วมุ่น
หลายร้อยปีก่อนแก๊งฟ้าดินเคยวุ่นวาย？
บู๊ต้าเซี่ยเคยรุ่งโรจน์มาก่อน
ทว่าหนึ่งร้อยปีก่อนกลับถดถอย
ซึ่งยังไม่ทราบสาเหตุทว่าด้วยความเร็วระดับเกิดเสียงฟ้าแลบแล้วปิดหูไม่ทันทั่วทั้งวงการบู๊ก็เงียบงันทันที
ซึ่งเขาคิดว่าหนึ่งร้อยปีก่อนวงการบู๊ต้าเซี่ยเคยเกิดเรื่องสำคัญบางอย่างแน่นอน
“หนึ่งร้อยปีก่อนแก๊งฟ้าดินแยกตัวกันแล้วมาเป็นแก๊งเขียวในหู้ไห่สำนักหงและยังมีหกตระกูลใหญ่ในจินหลิงอีกด้วยครับหกตระกูลใหญ่ในจินหลิงควบอำนาจร่วมกับแก๊งฟ้าดินครับซึ่งได้แก่ตระกูลจ้าว เฉียน ซุน หลี่ โจว อู๋……”
กริ๊งๆๆ！
ตอนที่เสือขาวเตรียมสาธยายต่อด้านนอกก็เกิดเสียงประตูกริ่งขึ้น
เสียงมีสัมมาคารวะดังขึ้น“คุณหยางครับผมคือเฉินตงเข้าไปได้ไหมครับ？”
นัยน์ตาหยางเฟิงเกิดความวูบไหว
เฉินตงก็มาด้วยเหรอ？
เขากล่าวเสียงเรียบๆ“เข้ามา！”
จากนั้นเฉินตงก็ผลักประตูเดินเข้ามาด้วยความระมัดระวัง“หัวหน้าสำนักหงเฉินตงคารวะคุณหยางครับ！”
หยางเฟิงถามด้วยใบหน้าเงียบสงบ“เฉินตงนายไม่อยู่ที่หู้ไห่แล้วมาที่จินหลิงทำไม？”
เฉินตงยิ้มฝืดๆ“แก๊งฟ้าดินส่งการ์ดเชิญไปให้ผมครับผมเลยจำเป็นต้องมาครับ！”
“อ่อ?”หยางเฟิงถามด้วยความแปลกใจ“เพราะอะไร？”
เฉินตงอธิบาย“ร้อยปีก่อนสำนักหงของพวกเราเป็นหนึ่งเดียวกับแก๊งฟ้าดินครับแต่ได้แยกตัวภายหลังถึงแม้จะผ่านไปนับร้อยปีแต่พวกเราก็ยังมีความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนกับแก๊งฟ้าดินครับดังนั้นเมื่อได้รับการ์ดเชิญจากอีกฝ่ายผมเลยต้องมาครับ！”
ได้ยินดังนี้หยางเฟิงก็เข้าใจทันควัน
สิ่งที่เสือขาวเล่าเป็นความจริงทุกประการ