กลุ่มคนที่ทำร้าย ซุน เจียนอัน ในตอนนี้เปลี่ยนไปเป็นล้อม เสี่ยวหลัว ด้วยสีหน้าที่ไร้ความปรานี เพียงแค่ผู้จัดการเกิง สั่งมาหนึ่งคำ พวกเขาก็พร้อมที่จะเข้าไปรุมสกรัมเสี่ยวหลัวในทันที
ซุนยู้ เช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาของเธอ เธอจ้องมองไปที่เสี่ยวหลัวด้วยสายตาที่ไม่เข้าใจ อารมณ์ของเธอตอนนี้มันมีส่วนผสมของความเปรี้ยวความขมขื่นความเผ็ดและความเค็ม มีรสชาติทุกชนิดยกเว้นความหวาน
เธอที่เพิ่งพบกับเสี่ยวหลัวในวันนี้และยังไม่ได้คุ้นเคยอะไรกับเขามากนัก แต่เขากลับมาพบเหตุการณ์เช่นนี้มันทำให้เธอรู้สึกอับอายมาก เธอไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง หนี้การพนันสองล้านที่ลุงของเธอติดนั้นมันมากเกินไป และเธอก็ไม่มีเงินที่จะใช้หนี้ อย่างไรก็ตามเธอก็ไม่สามารถที่จะนิ่งเฉยและเฝ้ามองดูลุงของเธอถูกทุบตีจนตายได้ และเธอก็ไม่อยากลากเสี่ยวหลัวให้เข้าไปในความยุ่งเหยิงนี้ด้วย!
ใบหน้าของ ซุน เจียนอัน นั้นบอบช้ำและบวม มันมีรอยเลือดเปื้อนอยู่ที่มุมปากของเขา เมื่อเขาเห็นชายแปลกหน้าคนหนึ่งยืนขึ้นเพื่อเขา เขาก็พูดว่า“ไอหนุ่ม ฉันขอขอบคุณที่คุณช่วย แต่นี่มันเป็นปัญหาของฉัน เธออย่าเข้ามายุ่งเกี่ยวเลยจะดีกว่า”
ในฐานะที่เขามาที่คาสิโนบ่อยครั้ง เขาจึงรู้วิธีการของคนเหล่านี้เป็นอย่างดี พวกมันเป็นสัตว์ประหลาดที่กินคนและไม่เหลือเอาไว้แม้แต่กระดูก เขาไม่ต้องการให้เสี่ยวหลัวตกอยู่ในอันตราย เพราะเขา
ผู้จัดการเกิงพูดพร้อมกับหัวเราะเยาะ“แกได้ยินแล้วใช่ไหม ไอแก่นี่ไม่ต้องการความช่วยเหลือจากแก แกอย่าทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องยากเลย ดังนั้นตอนนี้แกลบวิดีโอแล้วออกไปให้พ้นจากที่นี่ซะ!”
คนเหล่านี้เป็นพวกอันธพาลที่มีอิทธิพล การขู่ว่าจะเรียกตำรวจนั้นมันไม่ได้ทำให้พวกเขากลัวเลยแม้แต่น้อย
เสี่ยวหลัวได้เข้าใจอะไรบางอย่างไม่ว่าเขาจะพูดอะไรพวกนี้ก็คงจะไม่ทำตาม ดังนั้นเขาจึงต้องเปลี่ยนวิธีการแล้วถามว่า“เขาเป็นหนี้คุณเท่าไหร่?”
“สองล้าน!” ผู้จัดการเกิงตอบโดยชูสองนิ้วค้างไว้ ดวงตาของเขาหดแคบลงและแสยะยิ้ม”ทำไม? แกต้องการที่จะจ่ายเงินให้เขางั้นเหรอ?”
“ฉันไม่รู้จักแม้แต่ผู้ชายคนนี้ ดังนั้นทำไมฉันถึงจะต้องจ่ายหนี้ให้เขา แม้ว่าฉันจะต้องการ แต่ฉันก็ไม่มีเงินมากมายอะไรขนาดนั้น”เสี่ยวหลัวพูดให้เหตุผล ก่อนที่จะพูดความคิดของเขา:” อย่างไรก็ตาม ฉันรู้จักหลานสาวของชายคนนี้ และตอนนี้ฉันก็มีส่วนร่วมแล้ว ฉันไม่สามารถเดินจากไปเฉยๆได้”
ผู้จัดการเกิงและลูกน้องทั้งเจ็ดคนของเขามองไปที่เสี่ยวหลัว เหมือนกับว่าเขาเป็นแค่ไอโง่คนหนึ่ง เขาคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงมาพูดอย่างนี้ จากนั้นเขาก็พูดว่า “แกคิดว่าตัวเองเป็นคนสำคัญขนาดนั้นเลยหรือไง ถึงมาพูดกับฉันแบบนี้ แกมันก็แค่ไอเด็กยากจน!”
“พวกเขาติดหนี้ฉัน และฉันก็มีสิทธิ์ทุกอย่างที่จะเรียกร้อง แกคิดว่าแกสามารถทำอะไรกับมันได้งั้นเหรอ” ผู้จัดการเกิงหัวเราะเยือกเย็น
“ฉันขอเวลาครึ่งชั่วโมง ฉันจะมอบชิปมูลค่าสองล้านและชำระหนี้ให้คุณแทนเขาเอง” เสี่ยวหลัว ตอบ
เสี่ยวหลัว เขาอาจใช้ความรุนแรงเพื่อช่วยลุงของซุนยู้ได้ แต่อย่างไรก็ตามคนที่ทำงานคาสิโนเป็นส่วนหนึ่งของแก๊งใต้ดินในท้องถิ่น และพวกมันก็คงจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เขาอาจสามารถหยุดพวกเขาได้หนึ่งครั้ง แต่เขาก็ไม่อาจหยุดพวกมันได้ตลอดเวลา วิธีที่ง่ายที่สุดในการแก้ไขปัญหานี้ ก็คือการล้างหนี้ระหว่างทั้งสองฝ่าย
ผู้จัดการเกิงเป็นคนที่เฉียบแหลม เขาสงบสติอารมณ์ของเขาลงอย่างรวดเร็ว “แกหมายความว่าแกต้องการที่จะมาที่คาสิโนของเราเพื่อเล่นเกม เพื่อที่จะหาชิปมูลค่าสองล้าน งั้นเหรอ?”
“ทำไม ฉันไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าไปหรือไง?” เสี่ยวหลัว ถาม
“ฮิฮิ. แน่นอนว่าแกมี! ตราบใดที่แกไม่ใช่เยาว์ชนมันก็ไม่มีปัญหา อย่างไรก็ตามแกมีเงินที่จะเล่นงั้นเหรอ?” ผู้จัดการยิ้มกว้างขึ้น
ที่คาสิโนระดับสูงเช่นพวกเขา ดีลเลอร์ทุกคนเป็นนักพนันมืออาชีพที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นพิเศษ การชนะสองล้านจากการพนันถือเป็นแนวคิดที่ไร้สาระมาก มันเป็นความคิดที่ไร้สาระจริงๆ
ชายอีกเจ็ดคนก็ยิ้มอย่างสนุกสนาน นี่เป็นเรื่องตลกที่สุด เท่าที่พวกเขาเคยได้ยินมาตั้งแต่พวกเขาเริ่มทำงานที่คาสิโนนี้เลย
เสี่ยวหลัวหยิบการ์ดออกมาจากกระเป๋าของเขาและพูดว่า“ในการ์ดนี้มีอยู่หนึ่งแสน มันเพียงพอที่จะเล่นที่คาสิโนของคุณไหม”
หนึ่งแสน?
ผู้จัดการเกิงตกใจเล็กน้อยก่อนที่จะยิ้มด้วยความยินดี “การเดิมพันขั้นต่ำของเราคือหนึ่งหมื่นดังนั้นหนึ่งแสนจึงมากเกินพอ ได้โปรดตามฉันมา”
เขาทำท่าทางต้อนรับ หากใครบางคนที่มีเงินปรากฏอยู่หน้าประตู พวกเขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะทำให้เขาต้องจากไป
“พี่เสี่ยวหลัว พี่ไม่ต้องไป!”
ซุนยู้ ดึงปลายแจ็คเก็ตของเสี่ยวหลัว ด้วยใบหน้าที่บอบบางของเธอ เธอก็แสดงออกถึงความกังวลและเป็นทุกข์ออกมา “ผู้ชายเหล่านั้นเป็นดีลเลอร์มืออาชีพ ดังนั้นคุณจึงไม่สามารถที่จะเอาชนะพวกเขาได้ในการพนัน นั่นคือเงินที่คุณเก็บเอาไว้เพื่อตัวคุณเอง ที่คาสิโนเจ้าบ้านจะเป็นผู้ชนะเสมอดังนั้นคุณจะต้องสูญเสียทุกสิ่ง ฉันกับครอบครัวจะหาทางช่วยลุงในการชำระหนี้เอง เราเพิ่งเจอกันในวันนี้และก็เพิ่งที่จะรู้จักกัน พี่เสี่ยวหลัว ดังนั้นคุณไม่จำเป็นที่จะต้องทำแบบนี้”
เธอรู้สึกไม่สบายใจ เมื่อเห็นว่าชายคนนี้ที่เพิ่งรู้จักกับเธอในระยะเวลาอันสั้น ใช้จ่ายมากขนาดนี้เพื่อเธอ
เสี่ยวหลัวยิ้ม ที่เข้าก้าวเข้ามายุ่งมันเป็นเพราะความภาคภูมิใจของลูกผู้ชาย แต่ตอนนี้เขามุ่งมั่นอย่างเต็มที่ที่จะช่วยเหลือซุนยู้ เธอคนนี้จริงใจมาก ตอนนี้เขาจึงอยากที่จะช่วยเหลือเธอจากใจจริง
“ไม่เป็นไร.ฉันจะไม่ทำอะไรถ้าฉันไม่มั่นใจ”
ในขณะที่เขาพูดเสียงของระบบอัจฉริยะก็ดังขึ้นมาในหัวของเขา:“ ติ้ง! ขอแสดงความยินดี! โฮสต์ได้รับความสามารถในการเล่นพนัน จากการใช้แต้ม 500 แต้ม”
“ฮ่าๆ โอ้ยังหนุ่มและมีความกล้าหาญ! ไอหนุ่มแกมีความกล้ามาก กรุณาตามฉันเข้ามาข้างใน!”
ผู้จัดการเกิงหัวเราะ ตอนนี้เขามอง เสี่ยวหลัว เป็นเหมือนลูกค้าคนหนึ่ง ดังนั้นทัศนคติของเขาจึงกลับด้านไป 180 องศา และจากนั้นเขาจึงออกคำสั่งเสียงต่ำ “จับตาดู ซุน เจียนอัน อย่าปล่อยให้เขาหนีไป”
จาก 100,000 เพิ่มไปเป็น 2 ล้าน ซึ่งมันเพิ่มขึ้นกว่า 20 เท่า มันเป็นไปได้หรือไม่ แน่นอนมันเป็นไปไม่ได้ 200% มิฉะนั้นเขาจะประกาศปิดคาสิโนนี้โดยเลยโดยตรง ในความคิดของเขา เขาได้ติดป้ายว่าเสี่ยวหลัวเป็นแค่ไอโง่คนหนึ่งไปแล้ว มีเพียงแค่คนโง่เท่านั้นแหละ ที่ฝันว่าจะสร้างสองล้านจากเงินแสนที่คาสิโน
ดังนั้นด้วยเหตุนี้ เขาจึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องเฝ้าดู ซุน เจียนอัน เอาไว้อย่างใกล้ชิด!
“ปล่อยฉัน ฉันจะไปกับเขา” ซุน เจียนอัน ตะโกนพร้อมกับดิ้นรน
ผู้จัดการเกิงโบกมือส่งสัญญาณให้พวกเขาปล่อยตัว ซุน เจียนอัน
หากพวกเขาทั้งสามมาพร้อมกันนั่นเป็นสิ่งที่เขาต้องการอยู่พอดี – ฆ่านกสองตัวด้วยหินก้อนเดียว ในอีกด้านหนึ่งเขาก็สามารถจับตาดู ซุน เจียนอัน ได้ และอีกด้านหนึ่งเขาก็สามารถจับตาดูชายหนุ่มคนนี้ที่จะสูญเสียเงินหนึ่งแสนหยวนได้ เมื่อเขาสูญเสียเงินที่ได้มาอย่างยากลำบากภายในเวลาไม่กี่นาที การแสดงออกบนใบหน้าของเขาก็คงจะยอดเยี่ยมมาก เขาหละชอบดูสีหน้าแบบนี้จริงๆ
… …
การตกแต่งภายในของคาสิโนนั้นได้รับการตกแต่งให้ดูเหมือนกับพระราชวัง และมันก็ไม่ได้พูดเกินจริงไปเลย มันอดที่จะกล่าวไม่ได้ว่ามันงดงามมาก พื้นห้องสะอาดสะอ้านและเงางามมากจนคุณสามารถเห็นเงาสะท้อนของตัวเองได้เลย
เสี่ยวหลัว เขามีเงินหนึ่งล้านหนึ่งแสนหยวน แต่อย่างไรก็ตาม เขาก็รู้ว่าไม่ควรที่จะเก็บไข่ทั้งหมดเอาไว้ในตระกร้าใบเดียว ดังนั้นเงินที่เหลือจึงไม่ได้อยู่ในการ์ดที่เขาหยิบออกมา เมื่อป้อนรหัสหมายเลข เขาก็ถอนออกมาหนึ่งแสนและแลกเปลี่ยนเป็นชิปทั้งหมด
“พี่เสี่ยวหลัว ฉันละอายใจจริงๆ ที่จะเผชิญหน้ากับคุณ ถ้าคุณทำเช่นนี้”
ซุนยู้เต็มไปด้วยความกังวล เธอรู้สึกประทับใจมาก แต่ความรู้สึกไม่สบายใจของเธอนั้นมากกว่า เธอจะลากเสี่ยวหลัวมาใช้หนี้ลุงของเธอแทนได้อย่างไร เสี่ยวหลัวไม่ใช่ครอบครัวของเธอดังนั้นทำไมเขาถึงต้องทำอย่างนี้?
“ไอหนุ่ม มันไม่สายเกินไปนะที่จะหันหลังกลับ หนึ่งแสนหยวน มันเป็นเงินจำนวนมหาศาลสำหรับคนปกติอย่างพวกเรา อย่ารีบร้อนไปเลย นี่คือของหวานที่ฉันสั่งกินเอง และฉันก็ควรที่จะแบกรับภาระนี้เอาไว้เพียงคนเดียว” ซุน เจียนอัน พูดอย่างหดหู่
เสี่ยวหลัวยิ้มและไม่ได้พูดอะไร
จากนั้นเขาก็เดินตรงไปที่โต๊ะการพนันที่ใช้ลูกเต๋าในการเดิมพัน
เมื่อเขาเดินไปถึง เขาก็เห็นลูกเต๋าแสดงหมายเลข 1, 3 และ 5 จากนั้นเจ้ามือจึงปิดฝาลง และจากนั้นพวกเขาก็เดินวนไปรอบๆ ในขณะที่เขย่ากล่อง ตอนนี้หูของเสี่ยวหลัวกำลังจดจ่ออยู่กับความถี่ของเสียงที่กำลังสั่น เพื่อให้ได้ความรู้สึกที่แม่นยำว่าลูกเต๋านั้นกลิ้งอย่างไรเมื่อยู่ข้างใน
หลังจากแลกเปลี่ยนทักษะการพนัน เมื่อเสี่ยวหลัวหลับตาลงและใช้หูเพื่อฟัง กล่องมันก็ดูเหมือนจะโปร่งใส เสี่ยวหลัวสามารถเห็นภาพของการเคลื่อนไหวของลูกเต๋าที่อยู่ภายในกล่องได้อย่างชัดเจน