เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เลย ในชาติที่แล้วเขาไม่ได้เข้าร่วมกับกองทัพ เขาไม่เข้าใจเมืองชั้นในภายในของค่ายซางจิง ทั้งระบบต่างๆ และกฏข้อห้าม แม้แต่กระบวนการทั้งหมดของกองทัพ เขาไม่รู้อะไรเลย และนี่เป็นครั้งแรกที่เขาก้าวเท้าเข้ามาในสถานที่นี้
ทว่าด้วยเพราะมันเป็นสถานที่ที่เข้มงวดที่สุดแล้วภายในค่ายเพราะฉะนั้นมันจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะเข้าไปชั้นในได้ ทางค่ายมีกฏบังคับที่เข้มงวดเป็นเรื่องปกติเพื่อรักษาความมั่นคงของการดำเนินงาน
“ฮ้า! ไอ้หนู แกโชคดีชะมัด!” ทหารยามมองมาที่ชูฮันด้วยความอิจฉา จากนั้นก็ชี้หน้าชูฮัน “มาฉันเอง ฉันจะพานายไปเอง”
ชูฮันรีบเดินตามไปทันที “ขอบคุณ”
“ไม่ต้องขอบคุณอะไร ฉันก็แค่ขี้เกียจ” ทหารยามนายนั้นยิ้มและจ้องมาที่ชูฮัน “ช่วงนี้มีคนมาเข้าร่วมกองทัพเยอะมาก ฉันต้องไปดูคนพวกนั้นบ้างซะหน่อย”
ขณะพูดคุยกันอยู่ นายทหารยามคนนี้ก็พาชูฮันมาถึงทางเข้าของเมืองชั้นใน ไม่ห่างจากทางเข้าที่ชูฮันเจอ มันมีห้องๆหนึ่งที่ด้านนอกนั้นเต็มไปด้วยผู้คนมากมายที่มาเพื่อลงชื่อเข้าร่วมกับกองทัพ
“วิวัฒนาการตั้งแถวทางซ้าย! คนธรรมดาตั้งแถวทางขวา! พรสวรรค์เดินตรงเข้ามาฉันตรงนี้เลย!” นายทหารที่ดุท่าทางดุดันนายหนึ่งตะโกนขึ้นเสียงดังโดยใช้ลำโพง เขายืนพูดซ้ำๆอยู่อย่างนั้นด้านนอกห้อง มันยังมีทหารบางคนอยู่บริเวณด้านหลัง ไม่มีใครอยู่ตรงแถวของพรสวรรค์ หากมีแถวยาวของคนเข้าคิวรออยู่ทั้งสองฝั่ง
สถานการณ์นี้เป็นเรื่องปกติทั่วไป เพราะสุดท้ายแล้วพรสวรรค์นั้นหาตัวเจอได้ยากมาก
“คนเยอะมาก!” ทหารที่พาชูฮันมาถอนหายใจ จากนั้นเขาก็หันมาพูดกับชูฮัน “แกเป็นคนธรรมดาหรือวิวัฒนาการ? ไปเข้าคิวก่อน แถวมันยาวมากจนไม่รู้ว่าต้องใช้เวลาเท่าไหร่”
ชูฮันไม่ได้พูดอะไรก่อนจะเดินไปเข้าแถวของวิวัฒนาการ หลังจากผ่านไปพักใหญ่ตั้งแต่เขามาถึงซางจิง เขาเสียเวลาส่วนใหญ่ไปกับการเข้าแถว
“ใครรู้บ้างนั่นคือใคร?” ผู้คนเริ่มพูดซุบซิบกัน
“นั่นคือพันตรี เขาชื่อ หลินเทียนซี ได้ยินว่าเขาเป็นแค่วิวัฒนาการระยะ 2 แต่มีพละกำลงมหาศาล”
“ใช่ ฉันยังไม่ได้บอกชื่อฉันกับแกเลย” ไม่ต้องรอให้ชูฮันพูด จู่ทหารยามที่พาชูฮันมาก็พูดขึ้นเอง “ชื่อของฉันคือ จูเล่อเลอ อย่ามองเหมือนชื่อฉันเป็นผู้หญิง ฉันเป็นชายแท้”
ชูฮันแค่อยากจะบอกว่าไม่ต้องอธิบายเพราะเขามองเห็นได้ด้วยตาตัวเอง โชคร้ายที่จูเล่อเลอไม่ให้ชูฮันได้มีโอกาสพูด “ฉันไม่ได้คาดหวังให้นายเป็นวิวัฒนาการ นายชื่ออะไร? โอ้ใช่! ฉันชื่นชมพันตรีหลินเทียนซีมาก ฉันควรเข้าไปคุยกับเขามั้ย? เสียดายที่ตำแหน่งฉันต่ำเกินไป อีกฝ่ายคงจะเมินฉัน——“
จูเล่อเลอพูดและจู่ๆเขาก็พบว่าข้างกายเขาไม่มีใคร และเมื่อหันหน้าไปอีกทางเขาก็เห็นชูฮันเดินไปทางด้านหน้า
“เอ่อ…แกจะไปไหน? ทำไมมันไม่เข้าแถว?” จูเล่อเลอตะโกนถามชูฮัน เขาพยายามจะดึงตัวชูฮันกลับมา
และในตอนนั้นเองชูฮันก็เดินมาหยุดที่หน้าแถวของทุกคนที่ประกอบไปด้วยวิวัฒนาการที่กำลังกรอกข้อมูลส่วนตัวอยู่ และทหารหญิงที่กำลังยืนตะลึงอยู่ต่อหน้าชูฮัน——
พ้ะ!
คริสตัลของซอมบี้ระยะ 3 ถูกวางลงบนโต๊ะ น้ำเสียงของชูฮันเต็มไปด้วยความจริงจัง “ฉันต้องการเข้าไปเดี๋ยวนี้”
เงียบกริบ——–
เสียงของกลุ่มวิวัฒนาการที่ก่อนหน้านี้ดังระงมเงียบสนิททันที และมือของจูเล่อเลอที่กำลังจะเอื้อมมาดึงเสื้อผ้าชูฮันก็ค้างกลางอากาศ ทหารหญิงแสนสวยตรงหน้าชูฮันอ้าปากค้าง
พ้ะ!
ปากกาของวิวัฒนาการคนหนึ่งที่กำลังกรอกข้อมูลอยู่ถัดไปจากชูฮันตกลงกระแทกพื้น เขามองมาที่ชูฮันด้วยสายตาหวาดกลัว
เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นคนบุ่มบ่ามเข้ามา มันดูทั้งมีพลังและสดใหม่!
ความเงียบสงบที่เกิดอย่างกระทันหันของฝั่งวิวัฒนาการทำให้ฝั่งคนธรรมดาเงียบตามไปด้วย บางคนยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมา พวกเขาไม่กล้าจะพูด เหล่าวิวัฒนาการที่ต่างจับจ้องไปที่ชูฮัน ส่งผลให้ฝั่งคนธรรมดาก็มองตามไปที่ชูฮันอย่างเงียบๆเช่นกัน
สถานการณ์ในตอนนี้แปลกมากสำหรับทุกคน
หวังไคที่อยู่ในกระเป๋าชูฮันถอนหายใจ เจ้าจูเล่อเลอนี่น่ารำคาญจนชูฮันยอมฝ่าเข้ามาและยกคริสตัลให้เพื่อตัดปัญหา มันคือความพินาศชัดๆ!
“คุณ? คุณ?” ใบหน้าสวยงามของทหารหญิงขึ้นสีแดง เธอแทบจะร้องไห้ออกมาอยู่ร่อมร่อ
มันเป็นสถานการณ์ที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้เลย โดยเฉพาะในเมืองนี้ คนทั่วไปที่มาลงทะเบียนเพื่อเข้าร่วมกับกองทัพจะเป็นวิวัฒนาการระยะ 1และ 2 เท่านั้น ส่วนวิวัฒนาการที่ระยะสูงกว่านั้นมักจะสร้างปัญหา มันต้องได้รับการอ้างอิงจากเจ้าหน้าที่ระดับสูงก่อน ทว่าคนตรงหน้าเธอกลับหยิบคริสตัลของซอมบี้ระยะ 3 ออกมาง่ายๆ…เธอควรทำอย่างไรดี?
ทหารหญิงคนสวยได้แต่ขบคิดอยู่ในหัวการที่ผู้ชายคนนี้มีคริสตัลของซอมบี้ระยะ3 มันเป็นไปได้แค่ 2 กรณีเท่านั้นป่ะ
ถ้าไม่ใช่เพราะมีคนอื่นเอามาให้และคนคนนั้นก็ต้องเป็นคนที่มีความสามารถมากเกินกว่าเธอจะเอื้อมได้ หรือผู้ชายคนนี้อาจจะเป็นคนฆ่าซอมบี้ระยะ 3 ด้วยตัวเองและได้คริสตัลมา นี่ยังพิสูจน์ไม่พออีกเหรอ? อย่างน้อยผู้ชายคนนี้ก็ต้องเป็นวิวัฒนาการระยะ 3 แน่ๆ?
ถ้างั้นเธอยิ่งอึดอัดมากกว่าเดิมอีก!
แง่หนึ่ง มันเป็นคำสั่งของกองทัพที่ไม่สามารถฝ่าฝืนได้ และในอีกแง่หนึ่งก็คือผู้ชายที่ทรงพลังจนเธอไม่สามารถต้านได้
เธอจะทำอย่างไรดี? เธอไม่เคยเผชิญหน้ากับสถานการณ์แบบนี้มาก่อน!
“คุณ?” ทหารหญิงคนสวยมองไปที่ชูฮันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความลำบากใจ และเป็นเวลานานที่เธอไม่รู้จะหาคำพูดอะไรมาพูดดี
“ฉัน…” ชูฮันไม่รู้แน่ชัดว่าทหารหญิงคนนี้คิดอะไรอยู่ แต่ชูฮันก็หันหน้าไปพูดกับเธออีกครั้ง “ฉันบอกว่าฉันอยากเข้าไปเดี๋ยวนี้”
“ไม่ได้” ทหารหญิงพูดโพล่งออกมา เธอก้มหน้าลงพูดกับชูฮัน ทว่าน้ำเสียงเต็มไปด้วยความหนักแน่น “ไปเข้าคิว!”
พ้ะ!
มันมีเสียงกระซิบของผู้คนดังขึ้นอีกครั้ง ตามมาด้วยคริสตัลของซอมบี้ระยะ 3 อีกชิ้นวางลงบนโต๊ะ คริสตัลสีดำสองก้อนสะท้อนประกายโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อกระทบกับแสงอาทิตย์
น้ำเสียงของชูฮันเรียบนิ่งหากเต็มไปด้วยความกดดัน “2 ชิ้นพอรึยัง?”
วิวัฒนาการระยะ 1 ที่ก่อนหน้านี้กรอกข้อมูลทั่วไปอยู่ข้างๆชูฮันแทบจะตาถลนออกมาทันที เขามองไปที่เศรษฐีหน้าใหม่ตรงหน้าด้วยความกลัว จูเล่อเลอและวิวัฒนาการที่อยู่ด้านหลังยิ่งช็อคเข้าไปใหญ่ อ้าปากค้างกันหมด เพื่อที่จะลัดคิวผู้ชายคนนี้ถึงกับหยิบคริสตัลของซอมบี้ระยะ 3 ขึ้นมาแลกถึงสองชิ้น ผู้ชายคนนี้ถ้าไม่ใช่เพราะมีปัญหาทางสมองก็คงมีคริสตัลเยอะเกินไป
หลินเทียนซีที่อยู่ตรงกลางของทางเข้า ก็สังเกตเห็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้นตรงนี้ เขาเดินเข้ามาเรื่อยๆ
“เศรษฐีหน้าใหม่ เรามาเป็นเพื่อนกันเถอะ!” ทันใดนั้นจูเล่อเลอก็กอดขาชูฮัน