มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 325
เมื่อเจอรัลด์ ฮาร์เปอร์ และคนอื่นสองสามคนมาถึงที่ร้านอาหาร นาโอมิก็อยู่ที่นั่นพร้อมกับลูกพี่ลูกน้องของเธอแล้ว ไซลีน่า
แคสแซนดร้า ฟาซิลิตี้ และอีวอนนก็อยู่ที่นั่นเหมือนกัน คนที่นั่งอยู่ข้างไซลีน่า คือชายหนุ่มในช่วงอายุยี่สิบกลาง ๆ เขาสวมชุดสูทและรองเท้าของเขาก็ทำมาจากหนัง
ไซลีน่าดูอ่อนโยนอย่างเช่นเคย เธอคือหนึ่งในบุคคลที่โดดเด่นมากที่สุดในสังคม และเธอก็มีเส้นสายทางสังคมไปทั่วทุกที่
เจอรัลด์ ฮาร์เปอร์ และคนอื่น ๆ ที่รู้จักกับไซลีน่าส่วนใหญ่ก็เนื่องจากว่าความสัมพันธ์ทางสังคมของเธอกับพวกเขา สิ่งนี้ อย่างไรก็ตาม ได้มอบความเข้าใจให้พวกเขาว่าจริง ๆ แล้วไซลีน่านั้นค่อนข้างเป็นคนที่หยิ่งผยอง เธอช่วยเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไม่กี่คนหางานพาร์ทไทม์ทำก็เพราะพวกเขาเป็นเพื่อนของนาโอมิ มิอย่างงั้น เธอก็คงจะไม่แม้แต่จะกระพริบตามาที่พวกเขาด้วยซ้ำ
“มาสิ เชิญนั่ง พวกเธอทุกคน” ไซลีน่ากล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
เจอรัลด์ทำตามคำของเธอ
“เมื่อคืนที่แล้ว ช่างเป็นเหตุการณ์เกี่ยวโยงที่น่าสะพรึงกลัวอะไรอย่างงี้ พวกเราจะดื่มฉลองกันอีกแป๊ปนึง แต่ก่อนนั้น ฉันอยากจะแนะนำใครบางคนให้กับพวกเธอทุกคน ผู้ชายคนนี้คือ ไบรอัน เมอร์เรล และเขาเป็นเพื่อนของฉันมานานตั้งแต่ย้อนกลับไปสมัยมัธยมปลายแล้ว เขาเป็นหัวหน้าทีมของทีมสืบสวนอาชญากรรมในเมย์เบอร์รี่ และเขาก็ยังเป็นคนที่ฉันโทรหาเพื่อขอความช่วยเหลือเมื่อวานนี้ด้วย!”
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะไบรอัน ขอบคุณมากสำหรับการช่วยเหลือพวกเรา!” อีวอนนะกล่าว หลังจากได้รู้ว่าไบรอันเป็นใคร อีวอนน์อดไม่ได้ที่จะชื่นชมเขา
“ไม่เป็นไรครับ ผมแค่ทำงานของผม เอาตามตรง มันควรจะเป็นผมที่จะขอบคุณพวกคุณทุกคน หลังจากการจับผู้ต้องสงสัยเมื่อวานนี้ พวกเรายังสามารถเปิดโปงคดีอาญาใหญ่กว่าที่พวกเขาเกี่ยวข้องอีกด้วย ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ พวกเราก็อาจจะไม่มีโอกาสที่จะกำจัดบุคคลที่มีอำนาจอย่างเจคได้” ไบรอันยิ้มหลังจากกล่าวจบประโยค
“ดูสิว่าเขาพูดจาดีขนาดไหน นาโอมิ มาดื่มให้กับคนที่ได้ช่วยเหลือพวกเราไว้กันเถอะ!”
เมื่อเห็นว่าลูกพี่ลูกน้องของเธอไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอย่างเหมาะสม ไซลีน่าจึงลงมือเองเพื่อเตือนลูกพี่ลูกน้องของเธอทันที
“โอ้ ใช่ นอกจากการขอบคุณไบรอันแล้ว ฉันก็อยากจะขอบคุณเจอรัลด์เช่นกัน ถ้าไม่ใช่เพราะเขาละก็ พวกเราก็อาจจะไม่ได้รับการช่วยเหลือทันเวลานะ!” นาโอมิกล่าว
ท้ายที่สุดแล้ว ถ้าเขาไม่ได้บอกใครเกี่ยวกับการโทรนั้น ใครจะไปรู้ว่าพวกเธอจะกลายเป็นอะไรไปกันแล้ว
“เธอกำลังทำอะไรนาโอมิ? ฉันบอกให้เธอขอบคุณสารวัตรเมอร์เรล ไม่ใช่เจอรัลด์” ไซลีน่าไม่สบอารมณ์เล็กน้อย
“ไซลีน่าพูดถูก ชายที่ยากจนคนนั้นทำอะไรล่ะ? เขาพูดว่าเขาจะแจ้งตำรวจแต่เขาต้องตกตะลึงมากเกินไปจนจะทำอะไรได้ ถ้าไซลีน่าไม่ได้ส่งข้อความหาเขาหรือโทรเรียนสารวัตรเมอร์เรล พวกเราทุกคนก็อาจจะตายไปแล้วตอนนี้!” อีวอนน์กล่าว
ไบรอันเพียงส่ายหัวของเขา และหัวเราะ
“พูดได้ดี! ถ้าใครจะได้รับการขอบคุณของเรา มันก็ควรจะเป็นไซลีน่า และสารวัตรเมอร์เรล! ฉันจะดื่มชาแทนไวน์ แต่อนุญาตให้ฉันชนแก้วให้กับคุณด้วยนะคะ เนื่องจากฉันล้มเหลวในการปกป้องนาโอมิและคนอื่น ๆ ฉันจะดื่มก่อนแล้วกัน!” แคสแซนดร้ากล่าวขณะที่เธอยิ้ม
อย่างชัดเจน เธอไม่ได้ใส่ใจเกี่ยวกับเจอรัลด์เลย
ในขณะที่เรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้น นาโอมิรู้สึกว่าบางอย่างนั้นผิดปกติ
เธอตระหนักได้ว่าไบรอันไม่ได้ปรากฏตัวเลยตลอดภารกิจการช่วยเหลือของพวกเขาเมื่อวันก่อน อีกเรื่องคือ ลีโอโพลด์ยังเห็นได้ชัดว่าแข็งแกร่งกว่าไบรอันมากในเรื่องของทั้งออร่าและพละกำลัง
มีบางอย่างผิดปกติอย่างแน่นอน
นอกจากนั้นแล้ว นาโอมิก็รู้สึกเอือมระอานิด ๆ เมื่อได้ยินคนที่เหลือหัวเราะเยาะเจอรัลด์ต่อไปยังไง
“นาโอมิ ฉันรู้ว่าเธอมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเจอรัลด์ เอางี้ไหม ฉันจะใช้เส้นสายของฉันเพื่อพยายามทำให้เขาได้งานที่ได้รับผลตอบแทนดี งานที่รวมการประกันชีวิต ประกันสุขภาพ ประกันการว่างงาน ประกันการได้รับบาดเจ็บจากการทำงาน และแม้แต่ประกันการคลอดบุตรอีกด้วย!” ไซลีน่ากล่าว เธอไม่ต้องการจะทำให้ลูกพี่ลูกน้องอับอายขายหน้ามากเกินไป
“นั่นจริงหรือเปล่า ลูกพี่ลูกน้อง? แล้วงานที่มาพร้อมกับการทำประกันทั้งหมดก่อนหน้านี้เช่นเดียวกับกองทุนที่อยู่อาศัยล่ะ?” นาโอมิถาม
“นั่นค่อนข้างยาก! มีเพียงบริษัทที่ดีเยี่ยมเท่านั้นที่จะจัดหากองทุนที่อยู่อาศัยให้กับลูกจ้างของพวกเขาในทุกวันนี้ กับเจอรัลด์แล้ว มันอาจจะยากนิดหน่อยที่จะจัดหาบริษัทเช่นนั้นเพื่อให้รับเขาเข้าทำงาน แต่อย่างไรก็ตาม ฉันจะพยายามสุดความสามารถละกัน!” ไซลีน่ากล่าวก่อนจะไอออกมาเล็กน้อย
มันค่อนข้างเห็นได้ชัดว่าเธอพูดอ้อม ๆ ว่าเจอรัลด์ไม่ได้มีความสามารถขนาดนั้นอย่างชัดเจน
“ไซลีน่าพูดถูก ถ้าเจอรัลด์ได้เข้าไปทำงานที่บริษัทที่ยอดเยี่ยม เขาก็จะอาจเป็นไปได้อย่างมากที่สุดว่าจะเป็นตัวถ่วงความเจริญต่อลูกจ้างคนอื่น ๆ เท่านั้น!” อีวอนน์กล่าวโดยไม่กลั่นกรองคำพูดของเธอเลย
“นั่นเป็นเรื่องจริง! อย่างดีที่สุดที่เขาสามารถทำได้ก็คืองานเอกสารหรือเป็นพนักงานออฟฟิศเมื่อดูจากบุคลิกของเขาแล้ว เขาไม่สามารถทำอย่างอื่นได้เลยจริง ๆ นะและแม้แต่ที่ปรึกษาก็ยังเห็นด้วยเลย” ฟาซิลิตี้กล่าวขณะที่เธอส่ายหัวของเธอ พร้อมกับมีรอยยิ้มที่ขมขื่นบนใบหน้า
เจอรัลด์รู้สึกว่าเลือดของเขากำลังเดือดพล่านเมื่อเขาได้ยินคำดูถูกทั้งหมดนี้
‘แม่งเอ้ย เรื่องนี้เกิดขึ้นทุกครั้ง! มันเกือบจะเหมือนราวกับว่าพวกเธอไม่เหลือหัวข้ออื่น ๆ ให้พูดถ้าพวกเธอไม่ได้เยาะเย้ยเขาสินะ!’
‘แน่นอน ฉันเป็นผู้ชายที่จริงใจก่อนหน้านี้ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าฉันโง่’
‘ฉันจริงใจ เพราะฉันไม่ได้มีเงินหรืออำนาจมากนักเท่านั้น’
เจอรัลด์พลุ่งพล่านด้วยความโกรธในความเงียบ
ขณะนั้นเอง โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นมา
เหลือบมองเพื่อดูว่าใครกำลังโทรมา เขาเห็นว่าเป็นพี่สาวของเขา
จากนั้นเขาก็ลุกขึ้น และเดินออกไปจากพวกเขาก่อนจะรับสาย