เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 324 เขาเคยมีแมว
แอเรียนไม่ได้ปิดประตูห้องนอนตอนที่เธอหลับ ที่เธอทำแบบนี้ก็เพราะว่าแอร์ในห้องจะได้ช่วยทำให้อากาศในห้องนั่งเล่นเย็นไปด้วย ถ้าไม่อย่างนั้นมาร์คจะนอนไม่หลับ
ความเหนื่อยจากสองวันที่ผ่านมานั้นทำให้แอเรียนหลับสนิทได้ตลอดคืนจนถึงเช้าของวันถัดมา ถ้าเธอไม่ตื่นเพราะต้องเข้าห้องน้ำ เธอคงไม่ลุกจากเตียงแน่ ๆ เธอเดินเข้าห้องน้ำอย่างหมดแรง และเธอก็ต้องตกใจที่มาร์คกำลังใช้ห้องน้ำอยู่ แถมไม่ได้ปิดประตูอีกเสียด้วย ถึงแม้เขาจะยืนหันหลังให้แต่แอเรียนก็ได้ยินเสียงชัดเจนอยู่ดี
เธอปิดตาตามสัญชาตญานแล้วรีบหันหลัง “รบกวนคุณช่วยปิดประตูเวลาเข้าห้องน้ำด้วยได้ไหม?”
“ไม่ได้สิ อากาศร้อนจะตาย” มาร์คดูไม่ได้ตกใจอะไร แถมอารมณ์ไม่ค่อยดีจากการนอนน้อยด้วย
ความร้อนในห้องน้ำจะฆ่าเขาในเวลาที่ฉี่อย่างนั้นเหรอไง? แอเรียนพูดไม่ออกในขณะเดียวกันเธอก็ภาวนาให้เขาทำธุระตัวเองเร็วขึ้น เมื่อมีเด็กทารกอยู่ในครรภ์เธอไม่สามารถอั้นฉี่ไว้ได้นานนัก… ก่อนที่เธอจะตั้งครรภ์ เธอไม่เคยรู้สึกถึงความเร่งด่วนขนาดนี้มาก่อน
เมื่อมาร์คทำธุระเสร็จ เธอก็รีบผลักเขาออกไปอย่างไม่สบอารมณ์โดยไม่คิดว่าเขาจะเปิดประตูเข้ามาแล้วถามว่า “สำหรับอาหารเช้ามีอะไรให้กินบ้าง?” ทันทีที่เธอนั่งลงบนชักโครก
แอเรียนมองเขาด้วยความตกใจโดยไม่สามารถปลดปล่อยความทุขก์ได้ไม่ว่ามันจะรู้สึกเร่งรีบแค่ไหนก็ตาม
การพูดคุยเรื่องอาหารเช้าในบรรยากาศนี้เหมาะสมแล้วหรือ? เขายังคงเป็น มาร์ค เทรมอนต์ ซึ่งเป็นคนพิเศษมาตลอดหรือไม่?
ราวกับว่าเขารู้ตัว มาร์คจึงปิดประตูอีกครั้ง
ด้วยความโล่งอกแอเรียนลุกขึ้นไปล็อกประตูห้องน้ำก่อนที่เธอจะมาทำธุระต่อ ก่อนหน้านี้เธอยังคงง่วงนอน แต่ตอนนี้เธอตื่นเต็มตาแล้ว พอเธอออกมาจากห้องน้ำเธอก็ถามเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “ข้าวปั้นกินอะไรบ้างไหม? กินน้ำบ้างหรือเปล่า?”
“กิน แต่ยังไม่กินอะไรเลย” มาร์คตอบอย่างลวก ๆ
ไม่รู้ว่าจะตอบกลับอย่างไร แอเรียนจึงดูเวลา เฮเลนน่าจะให้คนมาส่งอาหารแล้ว เธอเปิดประตูและเห็นว่าเป็นอย่างที่คิดเอาไว้ วันนี้มีอาหารสดด้วย อาหารเช้าจะมาส่งทุกวัน อาหารสดจะมาส่งวันเว้นวัน
เธอหยิบอาหารเช้าไปให้มาร์ค “อ่ะ ถามหาอาหารเช้าไม่ใช่เหรอ? นี้ไง”
มาร์คไม่พูดอะไรเกี่ยวกับร้านอาหารที่เป็นคนทำอาหารเช้านี้และเปิดกล่องอาหารทันที “ฉันนึกว่าคุณไม่อยากได้อะไรจากเฮเลนสะอีก”
แอเรียนยิ้ม “ฉันไม่ต้องการ ฉันปฏิเสธเงินของเธอแล้วก็ทรัพย์สินด้วยแต่เธอก็ยัดเยียดมันให้กับฉันอยู่ดี ฉันรอโอกาสที่จะเอามันไปคืนเธออยู่ แต่อาหารสดและอาหารเช้าที่เธอส่งมาน่ะเหรอ? ฉันไม่ชอบทิ้งอาหารไง จะให้ฉันทำอย่างไรถ้าไม่รับประทานมัน?”
ไม่มีคำตอบจากมาร์คที่กำลังทานอาหารเช้าอยู่โดยไม่ลืมที่จะแบ่งครึ่งนึงให้กับแอเรียน
ก่อนที่แอเรียนจะทันได้หุบยิ้มมาร์คก็ทำเธอเสียอารมณ์อีก “ที่ฉันทำทั้งหมดนี่ไม่ใช่เพราะฉันให้อภัยเธอนะ แต่เพราะมันเป็นหน้าที่ อย่าคิดว่าทุกอย่างกลับมาดีเหมือนเดิมแล้ว ถ้าลูกไม่ใช่ลูกฉัน เธอซวยแน่”
แอเรียนตะลึงเล็กน้อย แต่เพราะว่าเธอชินกับการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของเขาแล้วเธอจึงไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก หลังจากที่ทานอาหารเสร็จแล้วแอเรียนก็ไปทำงานพร้อมทิฟฟานี่และให้มาร์คพาข้าวปั้นไปส่งที่คลินิกสัตว์แพทย์เพื่อให้น้ำเกลือก่อนที่เขาจะไปทำงาน มาร์คเสนอที่จะทำแบบนี้เองโดยไม่ต้องรอให้แอเรียนขอ
เมื่อเวลาใกล้บ่ายและเป็นเวลาที่ข้าวปั้นน่าจะให้น้ำเกลือเสร็จแล้ว แอเรียนจึงตั้งใจว่าจะไปรับข้าวปั้นและแอบเอาเข้ามาที่ทำงานเพื่อที่เธอจะได้คอยดูแลมัน แต่ทันใดนั้นมาร์คก็ส่งวีดีโอความยาว 5 นาทีมาให้เธอดู ข้าวปั้นอยู่ที่ทำงานมาร์ค!
เธอคิดว่าการที่มาร์คพาข้าวปั้นไปหาหมอนั้นจะถึงขีตจำกัดของน้ำใจของเขาแล้ว เธอไม่คิดไม่ฝันว่าเขาจะไปรับข้าวปั้นด้วย… หรือเขารอที่คลินิคเลยหรือ?
แอเรียนจับที่หัวใจของเธอทันที เธอรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอกำลังมีความคิดเป็นของตนเอง เธอรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอกำลังจะเต้นออกมาจากอกเธอ ราวกับว่าเธอได้รู้จัก มาร์ค เทรมอนต์ อีกคน คนที่ให้ความรู้สึกเธอแตกต่างจากในอดีต…
เธอสงบสติอารมณ์ตัวเองสักพักก่อนที่เธอจะตอบกลับ “ขอบคุณ ขอบคุณทุกอย่างที่คุณทำเพื่อข้าวปั้น”
มาร์คไม่ตอบ เหมือนดั่งที่เธอคิดเอาไว้ เธอคิดสักพักและส่งข้อความไปหาเขาอีกรอบ “ข้าวปั้นจะรบกวนคุณตอนทำงานไหม? มันต้องไปให้น้ำเกลือหลายวันเลย แบบนี้จะรบกวนคุณรึเปล่า?”
มาร์คคงยังไม่ตอบ แอเรียนนึกว่าเขาคงจะยุ่งจึงไม่รบกวนเขาอีกต่อไป
ในห้องทำงานของท่านประธานที่ตึกเทรมอนต์ ทาวเวอร์ มาร์คมองข้อความแอเรียนโดยไม่ตอบอะไร แต่เขาก็ไม่ได้ละสายตาเช่นกัน เขาเพิ่งค้นพบว่าการที่จะทำให้แอเรียน ‘คุย’ กับเขานั้นมันง่ายมาก
แอเรียนส่งข้อความหามาร์คตลอดวันประมาณสิบข้อความเพราะกลัวว่าเขาจะไม่รู้วิธีการเลี้ยงดูแมว มาร์คตอบเพียงสั้น ๆ ว่า “อืม” โดยไม่ได้เตือนเธอว่าเขานั้นเลี้ยงแมวตั้งแต่เธอยังไม่เกิดด้วยซ้ำ
เมื่อถึงเวลาเลิกงานแอเรียนให้ทิฟฟานี่พาไปที่ทำงานของมาร์ค แน่นอนว่าเธอมาเพื่อข้าวปั้น
แอเรียนกังวลว่าข้าวปั้นจะมีชีวิตที่ยากลำบากมาตลอดช่วงบ่าย เแต่เมื่อเธอไปถึงที่ทำงานของมาร์คเธอก็เห็นว่าจริง ๆ แล้วข้าวปั้นอยู่สบายแค่ไหน ชามและเตียงของมันเป็นสินค้าที่ซื้อใหม่หมด แถมอาหารของมันก็เป็นอาการนำเข้า และยังมีหอปีนสำหรับแมวที่หรูหราใหม่เอี่ยม เหมือนข้าวปั้นได้บ้านใหม่ที่นี่เลย!
แม้ว่าข้าวปั้นยังดูไร้ชีวิตชีวาและไม่รู้สึกอยากอาหาร แต่อาการมันก็ดีขึ้นมามาก
ทิฟฟานี่แซว “มาร์ค ฉันว่าฉันควรคืนรถให้คุณนะ พอข้าวปั้นป่วยคุณก็ต้องมาดูแลแอริ เพราะฉะนั้นคุณก็อยู่ด้วยกันไปเลย คุณไปรับไปส่งเธอและแมวได้ทุกวัน แบบนี้ไม่สะดวกกว่าหรอ? คุณจะให้รถฉันมาเพื่อ? อีกไม่กี่เดือนเมื่อท้องแอริโตขึ้นเธอก็ต้องลาคลอดและตอนนั้นคุณก็ต้องอยู่ด้วยกันอีก คุณจะไม่ปล่อยให้เธออยู่คนเดียวหรอกถูกไหม? คุณว่าไง?”