184 สรวงสวรรค์ในสวนแห่งอีเดนล่ะ! แม่มาตามแล้ว!
ขณะที่กำลังเดินไปตามถนนโดยถือถุงอยู่อันนึง จู่ๆวู่หยานก็หนาวสันหลังวาบ ทำ
เขาตัวสั่นเทิ่ม จากนั้นรีบหันซ้ายหันขวามองหาต้นตอของความรู้สึกอันตรายนี้
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ?” เนื่องจากเธอกำลังกุมมือกับเขาอยู่ เธอจึงสามารถสัมผัสได้
ว่าวู่หยานกำลังตัวสั่น โชคุโฮหันไปมองเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็นขณะที่มือ
อีกข้างก็กำลังถือไอศครีมไปด้วย
วู่หยานยกมือเกาหัว จากนั้นเคาะหน้าผากตัวเองแล้วถอนหายใจ “ไม่มีอะไร
หรอก ฉันคงคิดไปเองมากกว่า…..”
ได้ยินแบบนี้ โชคุโฮก็มองค้อนใส่วู่หยาน “น่าสงสัยมาก นี่หรือว่านายกำลังกังวล
กับพวกผู้ติดตามของฉัน?”
หน้าวู่หยานเปลี่ยนสี แล้วยิ้มอย่างขมขื่น “นั่นสิ ใครจะไปรู้ล่ะว่าพวกเธอจะหาที่
อยู่ของพวกเราเจอได้เร็วแบบนี้ ถ้าเมื่อกี้ฉันตอบสนองช้าไปอีกสักนิดละก็…..”
วู่หยานนึกไปถึงฉากเมื่อกี้ ที่ ‘กลุ่มของควีน’ ได้เข้ามาใกล้พวกเขาพร้อมอาวุธ
ครบมือมีแม้กระทั่งกรรไกร นี่ทำให้เขาถึงกับขนหัวลุกเลย
“จะว่าไปก็ใช่ พวกเธอใช้วิธีไหนถึงตามหาพวกเราเจอกันนะ?” โชคุโฮ ขมวดคิ้ว
น้อยๆ สิ่งที่เธอถนัดคือวางกลอุบายและควบคุมความคิดคนอื่น เธอเผลอคิด
อยากจะใช้พลังตัวเองเพื่อให้ได้คำตอบที่ต้องการมันซะเดี๋ยวนี้เลย
วู่หยานยักไหล่แล้วหัวเราะ “ใครจะไปรู้ล่ะบางทีอาจจะไม่ใช่แค่ลูกน้องเธอ แต่
เป็นทั้งโทคิวะก็ได้ที่รู้ว่าฉันมาออกเดทกับเธอ….”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ ในใจเขาก็เกิดลางสังหรณ์อัปมงคลขึ้นมา แต่มันก็หายไปอย่าง
รวดเร็วเช่นกัน เขาไม่ทันได้คบคิดอะไรมันก็ไปซะแล้ว……
ตบหน้าอกตัวเองเบาๆด้วยความสงสัยว่าความรู้สึกไม่ดีพวกนี้มันมาจากไหน แต่วู่
หยานก็ตัดสินใจปล่อยมันไปก่อน เมื่อเขาหันไปเห็นโชคุโฮที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาคิด
เหมือนกัน เขาก็อดไม่ได้ที่จะยื่นมือเข้าไปแตะหน้าผากเธอ แต่โชคุโฮเขาใจว่าเขา
จะดีดหน้าผากเธออีก ผลคือเธอเกือบจะเปิดปากร้องออกมา
“ไม่ต้องไปคิดอะไรให้มากความ ยังไงซะพวกเธอก็ไม่ได้มีอันตรายร้ายแรงอะไร
เพราะงั้นมันไม่มีประโยชน์หรอกที่เสีบเวลาคิดน่ะ….”
เมื่อพูดถึงกลางประโยคเสียงวู่หยานก็ค่อยเบาลงเรื่อยๆจนสุดท้ายกลายเป็นเบา
หวิว เพราะเขาดันไปนึกถึงจำนวนอาวุธของพวกเธอที่มากพอที่จะทับเขาจนตาย
ได้เลยยังมียัยสาวถือกรรไกรอีกนี่จะเอามาตัดไข่เขา? คิดถึงตรงนี้มุมปากวู่หยา
นก็กลายเป็นบิดเบี้ยว
“ไม่ดิ เอาใหม่ๆ พวกเธอแม่งโครตอันตรายเลย!”
ได้ยินคำสารภาพของวู่หยาน โชคุโฮก็หัวเราะออกมาอย่างอดไม่อยู่ บางทีเธอคง
ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าจำนวนครั้งที่เธอหัวเราะในวันนี้ มันมากกว่าจำนวนครั้งที่เธอ
หัวเราะมาทั้งชีวิตซะอีก
แน่นอนว่าไม่นับรอยยิ้มจอมปลอมที่เธอใช้กับคนอื่น……
ในเมื่อเขาพูดแบบนี้ โชคุโฮจึงเลิกคิดต่อแล้วหันมาเลียไอศครีมในมือ จากนั้นเธอ
ยื่นมันไปที่ปากวู่หยานกระตุ้นให้เขากิน ไม่ใช่ว่านี่เป็นครั้งแรกทั้งสองทำแบบนี้มา
หลายรอบแล้ว
มองดูท่าทางสนิทสนมของทั้งคู่ ถ้าเอาไปบอกคนอื่นว่าวันนี้เป็นวันแรกที่ทั้งสองได้
รู้จักกัน ร้อยทั้งร้อยย่อมพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าไม่เชื่อ……
แม้แต่ เจ้าตัวก็ไม่เข้าใจว่ามันพัฒนามาถึงขั้นนี้ได้ยังไง……
ทั้งสองเดินไปตามถนน แต่จู่ๆวู่หยานก็หยุดเดินสายตาเขาจดจ้องไปที่ตึกๆหนึ่ง
จากนั้นเงยหน้าไปมองป้ายโฆษณาด้านบนตึกโดยไม่พูดอะไร
“คราวนี้เกิดอะไรขึ้นอีกล่ะ?”วู่หยานหยุดเดินทำให้โชคุโฮที่กำลังจับมือเขาอยู่ต้อง
หยุดเดินไปด้วย เมื่อเธอมองตามสายตาเขาไป เธอก็สตัน
“นี่นายคงจะไม่คิดที่จะไปที่นั่นหรอกนะใช่ไหม?…..” โชคุโฮถอนหายใจแล้วถาม
ด้วยด้วยรอยยิ้ม แน่นอนว่าเป็นรอยยิ้มที่ดูฝืนมาก
วู่หยานพนักหน้ารับโดนไม่ผ่านกระบวนการคิดแม้แต่วินาทีเดียว เวลานี้ราวกับ
สายตาเขามันเปล่งแสงเองได้ มองดูรอยยิ้มที่ดูไม่น่าไว้ว่างใจของเขา ทำเธอตัวสั่น
ด้วยความกลัว “ดูไม่เลวเลยนะนั่นนะ ลองเข้าไปเล่นกันเถอะ…..”
โชคุโฮมองวู่หยานด้วยความพูดไม่ออก แล้วหันไปมองป้าย ‘สระว่ายน้ำในร่ม’
ด้วยสีหน้าจริงจัง จากนั้นหันมามองวู่หยานด้วยสายตาเรียบนิ่งที่เต็มไปด้วยความ
ดูถูก
“ต่อให้ไม่ใช่พลัง ฉันก็คิดว่าตัวเองสามารถเดาได้ว่าในหัวนายกำลังคิดอะไรอยู่
…….” โชคุโฮพูด
วู่หยานถูจมูกแล้วยิ้มแฉ่ง “แหม มันมีอะไรไม่ดีกันล่ะ? ครั้งสุดท้ายที่ฉันได้ว่าย
น้ำมันนานจนฉันจำไม่ได้แล้วนะ…..”
ได้ยินแบบนี้ โชคุโฮก็ยื่นหน้าเขาไปใกล้แล้วจ้องดวงตาวู่หยานด้วยความสงสัยสุดๆ
“นายแน่ใจนะว่าเป้าหมายจริงๆของนายคือการไปว่ายน้ำน่ะ?”
วู่หยานยิ้มมุมปาก แล้วพูดว่า “ตกลงจะไปไม่ไป!”
“ไป!” โชคุโฮแอ่นหน้าอก การเคลื่อนไหวนี่ทำให้หน้าอกเธอเด่นชัดกว่าเดิม
………………….
ขณะที่นั่งอยู่ตรงม้านั่ง วู่หยานก็ได้เปลี่ยนไปใส่กางเกงว่ายน้ำเรียบแล้วแล้ว
ตอนนี้เขากำลังนั่งมองสระว่ายน้ำที่ว่างเปล่าตรงหน้าตนด้วยความพูดไม่ออก
ก่อนหน้านี้ท่านราชินีของเราพูดขึ้นมาว่า ‘ฉันไม่อยากว่ายน้ำกับผู้ชายคนอื่นใน
สระที่สกปรก’ด้วยเหตุผลนี้ ควีนซามะถึงกับบอกให้เขาไปเหมาสระว่ายน้ำ
ทั้งหมด!
ถึงแม้ตอนนี้ตัวเขาจะมีเหรียญทองอยู่มากมาย แต่ไอ้การไปเหมาที่ไว้คนเดียวแล้ว
ไปรบกวนความสนุกของคนอื่นมันไม่ใช่แนวทางของเขา แต่ยังดีที่ที่นี่มันใหญ่ และ
มีสระหลายสระ ดังนั้นวู่หยานจึงเข้าไปเหมาไว้สระหนึ่ง……
ขณะที่วู่หยานกำลังตั้งตารออย่างใจจดใจจ่อ ประตูห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าก็เปิดออก
และในนั้นควีนซามะก็ได้เดินออกมา…..
เมื่อเห็นเธอ วู่หยานก็รู้สึกคุ้มค่ากับเงินที่เสียไปเพื่อเหมาสระทั้งสระนี้แล้ว ถ้าเกิด
ผู้ชายคนอื่นเห็นภาพสวยงามนี้ล่ะก็ เขามั่นใจว่าต้องมีผู้ชายหลายคนที่โดนแฟน
สาวทิ้ง…..
บิกินี่! เป็นบิกินี่ธรรมดาแต่มีลายเสือดาว!
ชุดบิกินี่ เมื่อถูกสวมใส่โดยคนที่มีหุ่นโค้งเว้าทรงนาฬิกา บวกกับหน้าอันพลัง
ทำลายล้างสูงนั่นอีก ทั้งใบหน้าที่งดงาม ผมยาวสีบลอนด์ทอง และสุดท้ายนัยน์ตา
ที่เป็นประกายดวงดาว เพอร์เฟค!ไม่ว่าจะดูยังไงมุมไหนเขาก็จุดตำหนิไม่เจอเลย
เขาแม้กระทั้งมีความคิดว่าบิกินี่นี้ถูกสร้างมาเพื่อตัวเธอคนเดียว
เห็นสายตาชื่นชมของวู่หยาน โชคุโฮก็รู้สึกพึงพอใจ เพราะนอกจากตอนแรกที่ชม
ดวงตาเธอแล้ว หลังจากนั้นเธอก็โดนเขาเมินสนิท ตอนนี้เธอได้รับชื่นชมจากเขา
อีกครั้ง เธอจึงรู้สึกดีใจ
วู่หยานสแกนตัวโชคุโฮด้วยสีหน้าจริงจัง สุดท้ายสายตาเขาก็ไปหยุดอยู่หน้าอกคู่
ใหญ่ของเธอ เธอไม่เพียงแต่ไม่อายแต่กลับแอ่นหน้าอกขึ้น นี่ทำให้วู่หยานจ้องตา
แทบหลุด
เห็นการตอบสนองของเขา โชคุโฮนิ้มแล้วพูดด้วยเสียงนุ่มนวลว่า “อยากจับ
ไหม?”
เสียงนี่ได้ดึงสติเขากลับมาและยังทำเขาตัวสั่นสะท้านไปถึงข้างใน วู่หยานรีบตั้ง
การ์ดป้องกันทันที ยัยนี่ไม่ใช่ผู้หญิงที่จะปล่อยให้คนอื่นเอาเปรียบ เธอต้องกำลัง
วางแผนร้ายอะไรไว้แน่……
ทว่าวู่หยานไม่ได้รู้ตัวเลยว่าวันนี้ตัวเองได้เปรียบจากตัวเธอหลายอย่าง อาทิเช่น
กินไอศครียมชิ้นเดียวกัน….
“เธอต้องกำลังคิดอะไรไม่ดีแน่……” วู่หยานมองโชคุโฮด้วยความตื่นตัว สีหน้า
กลัวๆของเขาทำเธอหลุดขำ
เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เธอได้ยื่นขอเสนอปีศาจอะไรต่ออีก เขาก็ได้รีบพูดตัดหน้าเธอ
“โอเค เลิกพูดได้แล้ว ไปว่ายน้ำกันเถอะ!!”
สิ้นเสียง เขาจับมือโชคุโฮแล้วมุ่งหน้าไปที่สระน้ำ ทำให้แผนที่เธอคิดต้องเป็นหมัน
ไป เธอทำได้แค่ยอมแพ้แล้วปล่อยให้เขาดึงตัวเธอไป…..
ขณะที่วู่หยานกำลังดื่มด่ำไปกับการเล่นน้ำอย่างมีความสุข เขาก็ไม่ได้รู้ตัวเลยว่า
อันตรายกำลังใกล้เข้ามาแล้ว (@แม่มา!)
…………………..
ในเวลานี้ ณ หน้าประตูตึกของสระว่ายน้ำในร่มก็ได้มีแขกสองคนปรากฏตัวขึ้น…..
มั้งคู่สวมชุดนักเรียนโทคิวไดเหมือนกัน หนึ่งคือสาวน้อยผมยาวระต้นคอสีน้ำตาล
กับอีกคนสาวน้อยผมทรงทวินเทลสีชมพู!
แน่นอนว่าเป็น มิโคโตะ กับ คุโรโกะ!
“ไม่ผิดแน่ หยานอยู่ที่นี่!!”
มิโคโตะกำลังหลับตา เมื่อเธอสัมผัสถึงอะไรบางอย่างได้ก็พูดออกมา ก่อนที่จะลืม
ตาขึ้นด้วยแววตาที่เป็นประกายอันตรายสุดๆ ตรงหน้าผากจะมีเส้นกระไฟฟ้า
ปรากฏออกมาให้เห็นอยู่เป็นครั้งคราว ทั้งหมดทั้งมวลนี้ได้พิสูจน์แล้วว่าเธอกำลัง
เดือดอย่างถึงที่สุด!
ส่วนคุโรโกะ ที่ปกติต้องยิ้มระรื่นกับความซวยของคนอื่นก็กำลังทำตัวหลีบอยู่
ด้านหลังมิโคโตะ เมื่อมองดูคุณพี่ของเธอ คุโรโกะก็อดที่จะตัวสั่นหงึกๆไม่ได้
เธอที่ใช้เวลาอยู่กับมิโคโตะมามากทำไมจะไม่รู้ว่า ตอนนี้คุณพี่ของเธอกำลังอยู่ใน
อารมณ์แบบไหน และมันไม่ฉลาดเลยที่จะเอาตัวเข้าไปแส่หาเรื่อง ไม่งั้นล่ะก็เธอ
คง…………
เมื่อนึกถึงผลลัพธ์ คุโรโกะก็หัวเราะแห้งๆ แล้วพูดพึมพำว่า “ฮึก ฮึก…..วันนี้ คุโร
โกะไม่กล้าลองรับแส้แห่งความรักของคุณพี่ค่ะ…..”