มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 328
“คุณคลอฟอร์ดนั้น หล่อเหลามากจริง ๆ แต่อย่างไรก็ตาม หนูไม่ควรจะพูดไร้สาระเช่นนี้เมื่อพบกับคุณคลอฟอร์ดในภายหลังนะ โดโรธี ควบคุมความหุนหันพลันแล่นของหนูด้วย คุณหนูคลอฟอร์ดอาจจะชอบและตามใจหนู แต่ถ้าเกิดว่าหนูไปทำให้เขาโกรธขี้นมาโดยไม่ตั้งใจล่ะ? ปู่ก็อาจจะไม่สามารถช่วยหนูได้นะถ้างั้น! หนูก็รู้ว่าหนูมีอารมณ์โกรธมากแค่ไหน”
“ได้ค่ะ ปู่รู้ไหม หนูได้ถามไปทั่ว และรู้มาว่าแม้ว่าคุณคลอฟอร์ดนั้นจะค่อนข้างเป็นคนสงวนท่าที แต่เขาก็เป็นคนชั่วร้ายอยู่ภายใน! เขาดูเหมือนจะมีภรรยาอยู่หลายคนนะ!” หญิงสาวแลบลิ้นออกมาก่อนจะยิ้มกว้าง
“ยัยเด็กแก่นแก้วนี่! ฉันจะตบแกถ้าแกพูดแบบนั้นอีก! แกไปได้ยินเรื่องนั้นมาจากไหน?”
“เป็นเรื่องจริงนะ! คนหนุ่มสาวเกือบจะทั้งหมดที่อยู่ในนอร์ทเบย์ก็พูดถึงเรื่องนี้กัน หนูยังได้ยินมาเหมือนกันว่าเขาเป็นผู้ชายสำส่อนที่ทำให้ผู้หญิงหลายคนที่นี่ท้อง มันถูกกล่าวไว้ว่าใครก็ตามที่ทำให้เขาขุ่นเคืองใจจะลงเอยด้วยการตั้งท้องดังนั้นหนูจึงค่อนข้างกลัวเขาน่ะ!” โดโรธีกล่าวขณะที่เธอตบหน้าท้องของเธอเบา ๆ
“ปู่เห็นได้เลยว่าเด็กที่โง่เขลาเหล่านั้นต้องจบเห่แน่! พวกเขากระพือข่าวลือที่ไม่มีมูลความจริงเกี่ยวกับคุณคลอฟอร์ดเช่นนี้ได้อย่างไร? โง่บรมจริง ๆ! โดโรธี คุณหนูคลอฟอร์ด ได้บอกปู่ว่าคุณคลอฟอร์ดนั้นเป็นคนที่ใจดีมาก เด็ก ๆ เหล่านั้นก็แค่เป็นผู้ที่กระจายข่าวลือที่โดนหลอกง่าย ทั้งหมดนั้น มันไร้สาระ หนูควรจะหยุดพูดคุยกับพวกเขาซะ!”
“คุณหนูคลอฟอร์ดเป็นพี่สาวของเขา เธอจะยกย่องเขาไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ตาม!”
“นั่นพอได้แล้วยัยเด็กหยาบคายนี่! หุปปากของแกไปซะ!” คุณเคนดัลล์กล่าวอย่างโกรธเคืองสุด ๆ
จากนั้นเองเมื่อพวกเขาสังเกตเห็นว่าเจอรัลด์กำลังยืนอยู่ข้างหลังของพวกเขา ใบหน้าของเขาแดงก่ำขึ้นมา เขาออกจากรถลีมูซีนมาอย่างเงียบ ๆ และเดินวนรอบรถในขณะที่พวกเขากำลังพูดคุย
เขาไม่สามารถแนะนำตัวเองได้อย่างแน่นอนเมื่อได้ยินเรื่องทั้งหมดที่เธอพูดมา
‘ข่าวลือเหล่านี้งอกมาจากไหนและเมื่อไหร่กันว่ะเนี่ย?’
“อ่า สวัสดีน้องชาย ขอโทษด้วยนะ หลายสาวของฉันคนนี้ไม่รู้อะไรมากนักเกี่ยวกับคุณคลอฟอร์ด ไม่ต้องกังวล เธอไม่ได้มีเจตนาจริง ๆ ที่จะกล่าวประณามคุณคลอฟอร์ด นายอาจจะเป็นคนขับรถของคุณคลอฟอร์ดใช่ไหม?” คุณเคนดัลล์ถามขณะที่เขายิ้ม
พ่อบ้านรู้ว่าเขาเป็นลูกน้องของคุณคลอฟอร์ด และเนื่องจากว่าคุณคลอฟอร์ดเป็นทายาทของตระกูลคลอฟอร์ด สถานะของเขานั้นจึงสูงกว่าของเจสสิก้าอย่างแน่นอน
แม้ว่าเขาจะเป็นเพียงแค่คนขับรถของคุณคลอฟอร์ด สถานะของเขานั้นไม่ได้ต่ำต้อยแน่
ด้วยความที่โดโรธีพูดเสียงดังแค่ไหน จึงไม่ต้องสงสัยเลยว่าคนขับรถได้ยินทุก ๆ ทำพูดนั้นแน่
น่าเศร้า ที่มีคนมากมายเกินไปในตระกูลที่นินทาเขา
บางคนก็อ้างว่าเขาเป็นคนที่อ่อนน้อมถ่อตนและสงวนท่าที แต่คนอื่น ๆ ก็เล่าว่าเขาเป็นคนสำส่อนแทน ขณะที่คนส่วนใหญ่ที่นั่นยกย่องเขา แต่ก็มีคนมากมายที่อาจหาญพอที่จะเยาะเย้ยเขา
มันหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่เขาจะถูกนินทาถึงโดยไม่จบไม่สิ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะเขาเป็นทายาทในอนาคตของตระกูลคลอฟอร์ดที่มีอิทธิพล
“…ห๋า? โอ้ ไม่…ไม่ครับ ผมเป็น” เจอรัลด์จบประโยคของเขาก่อน ด้วยรอยยิ้มเหนียมอายบนใบหน้าของเขา
เจอรัลด์ได้ยินทุกอย่างที่โดโรธีได้พูดจริง และเขาไม่สามารถบังคับให้ตัวเองเผยตัวตนที่แท้จริงของเขาได้จริง ๆ
‘ผู้คนอ้างว่าฉันทำผู้หญิงที่ทำให้ฉันขุ่นเคืองใจตั้งท้องงั้นเหรอ? ราวกับว่าฉันสามารถทำแบบนั้นได้งั้นแหละ! ถ้าเป็นเช่นนั้นละก็ งั้นผู้หญิงทุกคนในมหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่ก็คงจะท้องไปเรียบร้อยแล้วเพราะพวกเธอทุกคนเยาะเย้ยฉันอยู่เรื่อยไป!”
สิ่งต่าง ๆ คงจะกลายเป็นน่าอึดอัดแน่ถ้าเขาบอกพวกเขาไปว่าจริง ๆ แล้วเขาเป็นใครในตอนนี้
ขณะที่เขาคิดกับตัวเอง หญิงสาวก็ตะโดนออกมา “นั่นเยี่ยมไปเลย! เนื่องจากว่านายเป็นคนขับรถ นายต้องคุ้นเคยกับสถานที่นี้แน่ พาฉันไปยังสถานที่ที่บริการอาหารพิเศษในเมย์เบอร์รี่หน่อยสิ เนื่องจากว่านายก็อยู่ที่นี่มาระยะหนึ่งแล้ว นายน่าจะรู้อย่างแน่นอนว่าอาหารที่ดีที่สุดคือที่ไหน ใช่ไหม?” โดโรธีถามอย่างตื่นเต้น
“แน่นอน!”
ในความเป็นจริง จริง ๆ แล้วเจอรัลด์ก็ยังไม่เคยเพลิดเพลินกับอาหารมื้อพิเศษใด ๆ ในเมย์เบอร์รี่เลย แน่นอนว่าเขาไม่สามารถจ่ายมื้ออาหารใด ๆ ที่นี่ได้ในอดีต
โดโรธีหัวเราะออกมาด้วยความปิติยินดี “งั้นตกลงตามนี้! ตอนนี้ก็พาฉันไปสักทีสิ!” เธอตะโกน
“พอได้แล้ว โดโรธี หยุดทำตัวบุ่มบ่ามขนาดนี้ได้แล้ว ถ้าคนขับรถพาแกไปกินอาหาร แล้วใครจะขับรถล่ะ?” คุณเคนดัลล์กล่าว ด้วยรอยยิ้มที่สิ้นหวังบนใบหน้าของเขา
“ฮึ่ม! เดรกและไทสันก็อยู่กับปู่แล้วไง! หนูรอคอยวันนี้นานแล้วนะ โปรดปล่อยให้คนขับรถไปกับหนูเถอะ วันนี้ฉันจะเลี้ยงเอง!”
“โปรดตกลงเถอะนะคะ ถ้าปู่ไม่เห็นด้วย หนูจะเล่าให้คุณคลอฟอร์ดฟังทุก ๆ ข่าวลือที่หนูเคยได้ยินมาเกี่ยวกับเขาเมื่อพวกเราพบกัน จากนั้นหนูก็จะบอกให้เขาทำให้หนูท้องด้วย! ฮึ่ม!” โดโนธีตะโกนออกมา
คุณเคนดัลล์ถอนหายใจ หลานสาวคนนี้ของเขานั้นบังคับไม่ได้จริง ๆ เขาส่ายหัว และยิ้มขณะที่กล่าวขึ้นว่า “ฉันยอมแล้ว น้องชาย เอางี้ไหม พวกเราน่าจะสามารถหาเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้น ได้จากที่เราอยู่กันในตอนนี้ พวกเราจะไปด้วยตัวเอง ในระหว่างนั้น นายช่วยไปเป็นเพื่อนหลานสาวของฉัน และพาเธอไปยังสถานที่ที่สนุก ๆ สักที่ได้ไหม? ฉันจะอธิบายสถานการณ์กับคุณคลอฟอร์ดด้วยตัวเองในภายหลัง”
“ผมทำอย่างงั้นก็ได้” เจอรัลด์กล่าขณะที่เขาเกาด้านหลังหัวของเขา
เขาถอนหายใจอยู่ภายใน ตอนแรก เขาต้องการจะพบกับผู้คนจากตระกูลของเขาอย่างเหมาะสม
แต่น่าเสียดาย นั่นจะไม่เกิดขึ้น เมื่อได้เห็นว่าชื่อเสียง และภาพลักษณ์ของเขานั้นย่ำแย่แค่ไหนไปแล้วสำหรับพวกเขา
‘คุณพูดว่าคุณจะมาพบผม แต่ผมกำลังจะพาโดโรธีออกไปล่ามื้ออาหารกัน แล้วคุณจะไปพบกับใครกันแน่ล่ะ?’
‘นี่เริ่มจะยุ่งยากมากเกินไปแล้ว ตอนนี้ฉันอาจจะแค่เปิดเผยตัวตนของฉันก็ได้เช่นกัน’
“คุณเคนดัลล์จริง ๆ แล้ว ผมคือ”
“เป็นเขา!”
ขณะนั้นเอง พวกเขาก็ได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งด้านนอกสนามบิน ฟังดูเหมือนกับน้ำเสียงของคน ๆ หนึ่งที่ในที่สุดก็พบใครบางคนที่พวกเขาได้มองหามานานแล้วหลังจากประสบการณ์ที่แสนสาหัสมายาวนาน
“เลียร่า นั่นคือใคร?”
“ฮึ่ม! คุณไรย์ เขาเป็นคนที่ทำร้ายฉัน! เขาเป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันต้องเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาล! คุณพูดว่าคุณจะแก้แค้นให้ฉันหลังจากคุณกลับมาที่บ้านเกิดของเรา เขาอยู่นี่ไงตอนนี้!” เลียร่าตะโกนอย่างตื่นเต้น สายตาของเธอแทบจะถลนออกและแดงก่ำ
ด้านหลังของเธอ เป็นกลุ่มบอดี้การ์ดในชุดสูท มีรถเบนซ์สุดหรูสีดำหลากหลายคันจอดอยู่ตรงประตูทางออกเช่นเดียวกัน
คนที่ยืนด้านข้างของเธอเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่สวมแว่นตาดำ ผู้ชายที่ได้ดึงดูดความสนใจของหญิงสาวจำนวนมากมายอย่างไม่สิ้นสุด เขาไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากวิลเลียม
“ให้ตาย เธอแน่ใจนะว่าเป็นผู้ชายคนนั้นเลียร่า?”
จากนั้นวิลเลียมก็เขวี้ยงแว่นกันแดดของเขาออกไปด้านข้าง ถลึงตามองเจอรัลด์อย่างเย็นชา