คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 454
อาวุธถูกจัดลำดับจากต่ำไปสูงด้วยสีแดง, สีส้ม, สีเหลือง, สีเขียว, สีฟ้า, สีคราม, และสีม่วง ทุกลำดับสามารถแบ่งแยกออกไปได้อีกเป็นห้าระดับอื่น ๆในแต่ละสี เมื่อแดร์ริลได้ครอบครองดาบกลืนโลหิตเป็นครั้งแรก มันอยู่ที่ระดับต่ำสุดของลำดับสีแดง ตอนนี้ดาบของเขาเปื้อนเลือดสด ๆ ไหลซึมและดื้อด้านมีอารมณ์ดุร้าย
ในทันใด มันก็บรรลุถึงระดับสี่ของอันดับสีเขียว ซึ่งทำให้ฝูงชนโดยรอบต่างตกตะลึง
“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมไอ้เด็กนี่มันแข็งแกร่งขนาดนี้?”
“ภายใต้การโจมตีของสาวกระดับสูงหลายคน เขาก็ยังสามารถกำราบไปได้หลายคน? เขาเป็นอสูรกายเหรอ?”
“ไม่กี่วันก่อนที่การประชุมพิฆาตราชสีห์ เขายังเป็นแค่ปรมาจารย์อาวุโสขั้นที่สองอยู่เลย เขากลายมาเป็นปรมาจารย์อาวุโสขั้นที่สี่ได้ยังไงในตอนนี้?” ฝูงชนต่างพึมพัม
แม่ชีแห่งโชคชะตากรอกลูกตามองแดร์ริลอย่างเย็นชา กำหมัดของเธอแน่น “ไอ้สารเลวอย่างแดร์ริลสามารถบรรลุได้สองขั้นภายในสองวัน! เขาจะต้องได้รับมอบอะไรสักอย่างจากนิกายตำหนักอมตะ หลังจากปล่อยตัวไซออน เฟเธอร์สโตนไป ถ้าหากจับเป็นไอ้เวรนี่ไม่ได้ ก็ควรสังหารเขาซะ! สำนักง้อไบ๊จะมอบรางวัลให้อย่างงามกับใครก็ตามที่จัดการกับไอ้เลวนี่”
เมื่อได้ยินแบบนั้น สาวกหกสำนักหลักก็เริ่มรู้สึกมีไฟและแน่วแน่มากขึ้น ทันใดนั้น มีคนโจมตีแดร์ริลจากด้านหลังด้วยการฟันหัวของเขากับมีด
ฉัวะ!
ทันใดนั้น เลือดสดก็ไหลออกมาจากหัวของเขา
“แดร์ริล!” อีวอนตะโกนออกมาเสียงดังขณะที่เธอรู้สึกว่าหัวใจร่วงหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม
“ฮ่าฮ่า! ฮ่าฮ่าฮ่า!” แดร์ริลระเบิดหัวเราะออกมาในทันที
เขาหัวเราะเยาะสำนักที่อ้างตนเองว่ามีเกียรติและถูกหลักการ เขาหัวเราะเยาะพวกเขาเพราะสันดานเย่อหยิ่งของพวกเขา แสร้งทำเป็นดีเหนือกว่าอีกสองลัทธินิกาย
‘ฉันอยากจะพาอีวอนไปด้วย แต่พวกแกก็โจมตีฉันในนามของความเที่ยงธรรมและความยุติธรรม ฉันมีสิทธิ์กำจัดไซออน เฟเธอร์สโตน ในวิธีใดก็ได้ที่ฉันเห็นสมควร แล้วถ้าฉันจะปล่อยเขาไป มันไปเกี่ยวอะไรกับพวกแก?’ เขาคิด
“แดร์ริล ทำไมแกไม่ยอมแพ้ไปซะ!” ฟลอเรียนลุกขึ้นยืนจากพื้น มังกรนพเก้าทะยานฟ้าได้ทำให้เขาบาดเจ็บก่อนหน้านี้ และปากของเขายังคงเลือดไหลอยู่ อย่างไรก็ตาม เขาได้บ่มเพาะวิชาจากคัมภีร์อาถรรพ์เทวะ ดังนั้นบาดแผลนี้ไม่สามารถจะทำอะไรเขาได้
“แดร์ริล ชายชาตรีควรจะชดใช้กรรมของเขา!” ฟลอเรียน ด่าตะเพิดเย็นชาขณะเขาก้าวเข้าไปใกล้แดร์ริลมากขึ้น “แกฆ่าคุณปู่ของแก และทำร้ายน้องสะใภ้ แกสมควรตาย! วันนี้เป็นวันสุดท้ายของแก และฉันจะฆ่าแกด้วยสองมือเปล่าของฉัน!”
วูม!
แสงสีดำวิบวับวาวปรากฏขึ้นข้างหลังฟลอเรียน และงูเหลือมสีดำขนาดยักษ์ก็ปรากฏขึ้นข้าง ๆ เขาในทันที งูเหลือมปล่อยอากาศแห่งพลังงานด้านมืดออกมารอบตัวมัน เห็นได้ชัดว่ามันก่อตัวมาจากกำลังภายในที่เข้มข้น แต่มันก็แปลกประหลาดอย่างน่าอัศจรรย์!
งูเหลือมยักษ์มีความยาวอย่างน้อยยี่สิบเมตร และทุกเกล็ดบนตัวของมันเห็นเด่นอย่างชัดเจน เขี้ยวของมันแหลมคมมาก แค่ชำเลืองมองมันก็ทำให้ขนหัวลุกได้
เมื่องูเหลือมตัวนี้ปรากฏขึ้น อุณหภูมิดูเหมือนจะกลายเป็นเย็นลง และทุกคนก็สัมผัสได้ถึงความหนาวเหน็บ ขณะที่ดวงตาเบิกกว้างราวกับไข่ห่าน
“คัมภีร์อาถรรพ์เทวะ!?” บรรดาบุคคลระดับสูงสูดลมหายใจเย็นยะเยือกเข้าไป
‘นี่มันคือคัมภีร์อาถรรพ์เทวะ? มันเป็นไปได้ยังไง! คัมภีร์นี้ได้หายสาบสูญไปหลายปีแล้ว! เป็นไปได้ยังไงที่ฟลอเรียนจะได้มันมา?!’ พวกเขาสงสัย
คัมภีร์อาถรรพ์เทวะเป็นหนึ่งในวิชาบีมเพาะที่ดีที่สุดในโลก ตลอดหลายปีที่ผ่านมา บุคคลระดับสูงของยุทธจักรจำนวนมากต่อสู้กันอย่างหนักหนาเพื่อคัมภีร์เล่มนี้ มีการสู้รบและสงครามหลายครั้งเพื่อเอาชนะแก่งแย่งคัมภีร์เล่มนี้ มีไม่กี่ระดับในคัมภีร์นี้ ซึ่งเริ่มต้นด้วยการใช้กำลังภายในเพื่อสร้างภาพลวงตาของนก ด้วยการบ่มเพาะในระดับที่สูงขึ้น จะสามารถเปลี่ยนกำลังภายในเป็นพายุและสายฟ้าได้ หลังจากนั้นก็จะทำให้สามารถสร้างภาพลวงตาของอสูรกายได้ คัมภีร์เล่มนี้มีพลังมหาศาลอย่างแท้จริง
“อยู่ห่าง ๆ! ถอยห่างจากฟลอเรียนและไปล้อมแดร์ริล!” มาสเตอร์รี้ดสำนักเส้าหลินตกใจ พลังและความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการบ่มเพาะวิชาคัมภีร์อาถรรพ์เทวะ แม้ว่าจะเป็นเพียงผลพวงของการโจมตี มันก็ไม่ใช่สิ่งที่เหล่าสาวกจะต้านทานได้
แซคคารีรองหัวหน้าสำนักเทียนชานจ้องไปที่ฟลอเรียน แซคคารีรู้สึกตื่นเต้นอย่างมากหลังจากเห็นว่า ฟลอเรียนกำลังบ่มเพาะวิชาคัมภีร์อาถรรพ์เทวะ
“งูเหลือมดำยักษ์! งูเหลือม! ฟลอเรียน ดาร์บี้ นั้นมีอนาคตที่สดใส อนาคตที่สดใสมาก!” แซคคารีร้องออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นสะเทือน