ท่านผอ.เทียนหยาจื่อ ยืนอยู่อากาศเวิ้งว้าง ก้มหน้ามองทุกสิ่งบริเวณรอบๆ
“เป็นสถานที่ที่ดี พลังงานที่แข็งแกร่ง เดิมทีที่นี่คงเป็นจวนของเซียนบำเพ็ญชี่สินะ”
ท่านผอ.หัวเราะเบาๆ เหาะลงมาข้างล่าง
เขาเหาะลงมาข้างลู่ฝาน ท่ามกลางสายตาตกตะลึง
ลู่ฝานมองท่านผอ.ที่อยู่ข้างๆ อย่างตกตะลึง
ท่านผอ.ยิ้มแล้วพูดว่า “ลู่ฝาน ตอนนี้นายกล้าขึ้นเรื่อยๆ ตั้งแต่นายมาถึงสถาบันสอนวิชาบู๊ เหมือนว่ามีเรื่องเยอะขึ้นเรื่อยๆ”
ลู่ฝานพูดอย่างเหนื่อยใจว่า “ท่านผอ. ผมไม่ได้ชอบก่อเรื่อง แต่มีบางเรื่องที่ไม่ทำก็ไม่ได้”
ท่านผอ.พูดว่า “อืม ฉันรู้เรื่องแล้ว อี้ชิงกับเต้ากวง คนเป็นครูทำไมถึงไม่ได้เรื่องแบบนี้ เรื่องใหญ่ขนาดนี้ เขากลับปล่อยให้นักเรียนแบบพวกนายจัดการ”
ลู่ฝานพูดว่า “ท่านผอ. ท่านจะบอกว่าคณะกระบี่กับคณะบังเหิน จะลงมือกับพวกเราเหรอครับ”
ท่านผอ.พยักหน้าเบาๆ แล้วพูดว่า “พวกนายทำแบบนี้ถือว่าล้ำเส้น พวกเขาจะจัดการพวกนาย ก็มีเหตุผล ถ้าแอบลอบโจมตี ก็คงไม่มีอะไร เทียนฉี่จะช่วยพวกนายจับตาดู อย่างน้อยก็ปกป้องชีวิตพวกนายได้ แต่ถ้าอยู่บนลานประลอง ไม่พูดถึงเรื่องความเป็นตาย พวกเขาใช้วิธีไม่ดีนิดหน่อย เพื่อฆ่าพวกนาย อาจารย์พวกนายก็ไม่อยู่ด้วย จะเอายังไงดี”
สีหน้าของลู่ฝานกับฉู่เทียนเปลี่ยนไปเล็กน้อย
ท่านผอ.ยิ้มแล้วพูดว่า “แน่นอนว่าฉันหวังว่าจะไม่มีใครทำแบบนี้ ในสถาบันสอนวิชาบู๊ เพราะที่สถาบันสอนวิชาบู๊ไม่มีคนตายตอนประลองมาหลายปีแล้ว แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน อาจารย์ของพวกนายไม่ใส่ใจ แต่ฉันต้องจับตาดู แค่ฉันโผล่ออกมา ทุกคนจะไม่ทำเกินไป นายดูสีหน้าของพวกเขาก็รู้แล้ว”
ลู่ฝานรีบมองดู เป็นเช่นนั้นจริงๆ อาจารย์เสวียนเจินคณะกระบี่ อาจารย์เมิ่งอวิ๋นคณะบังเหิน ต่างมีสีหน้าเปลี่ยนไป
นักเรียนคนอื่นมองลู่ฝานกับท่านผอ.คุยกันอย่างสบายๆ ด้วยสีหน้าตกใจ
จริงๆแล้ว ท่านผอ. ผู้สูงสุดของสถาบันสอนวิชาบู๊ การมีอยู่ในตำนาน ท่านผอ.ที่นักเรียนและครูนับไม่ถ้วนเลื่อมใส กลับยืนคุยกับลู่ฝานอย่างสนิทสนม
พวกเขารู้สึกมึนงง โมโห และอิจฉาริษยา
ถึงลู่ฝานเป็นศิษย์ที่ยอดเยี่ยม แต่ทำไมท่านผอ.ถึงให้ความสำคัญกับเขาเป็นพิเศษ
สายตาของลั่วหยู่และเสวียนเฟิงเย็นชาเป็นอย่างมาก
นักเรียนยอดเยี่ยมของคณะเหมือนกัน แต่พวกเขาไม่เคยคุยกับท่านผอ.อย่างสนิทสนมแบบนี้เลย
จู่ๆ มีคนจำนวนไม่น้อยถกเถียงกันเสียงเบา
“ท่านผอ.ได้รับลู่ฝานเป็นศิษย์ใช่ไหม”
“เป็นไปได้นะ ไม่งั้นทำไมผลการฝึกตนของลู่ฝานคงไม่เร็วขนาดนี้”
“พระเจ้า งั้นแสดงว่าลู่ฝานจะเป็นศิษย์พี่ใหญ่ของทั้งสถาบันสอนวิชาบู๊แล้วสิ”
……
ท่านผอ.สะบัดมือนิ่งๆ เขานั่งลงบนเก้าอี้ขนาดใหญ่ ที่ปรากฏอยู่ด้านหลังเขา
ท่านผอ.พูดช้าๆ ว่า “ลู่ฝาน ในเมื่อฉันมาแล้ว งั้นการประลองครั้งนี้พวกนายต้องสู้ให้ดีหน่อย อย่าทำให้ฉันผิดหวัง”
ท่านผอ.ชี้ไปที่อกลู่ฝาน ลู่ฝานรู้สึกว่าปราณชี่อกงามอย่างต่อเนื่องในตัว รวดเร็วขึ้นไม่น้อย
ท่านผอ.แววตาเป็นประกาย เผยรอยยิ้มบางๆ
จากนั้นเสียงท่านผอ.ดังขึ้นข้างหูลู่ฝาน
“การทำความเข้าใจของนายไม่เลวจริงๆ ลู่ฝานฉันชอบนายขึ้นเรื่อยๆ แล้ว”
ลู่ฝานอมยิ้มไม่พูดอะไร ยืนอยู่ที่เดิมเงียบๆ
คนที่เข้ามาเยอะขึ้นเรื่อยๆ ไม่นาน อาจารย์เซินถูคณะกำแหง อาจารย์อู๋โฉวคณะสงบใจ อาจารย์ฮั่วซานคณะฟ้าร้อง อาจารย์ชีหลินคณะศิงขร ก็พากันมาถึงที่นี่