ตอนที่ 128 : การทดสอบหลังการดื่ม ผลที่ออก
หลี่เหอเดินจากไปพร้อมกับสาปแช่งอยู่ในใจ
ทันใดนั้นก็มีเสียงดังมาจากท้องฟ้าและฝนก็เทลงมา!
“ซูม ซูม!”
“พระเจ้า ทําไมฝนถึงตกได้เร็วขนาดนี้กัน?”
ในชั่วพริบตา ตัวของเจียงเฉินก็เปียกไปทั่วทั้งตัว
เข้าไปในรถแล้วก็สตาร์ทรถทันทีและเริ่มเหยียบคันเร่งแต่รถกลับไม่ขยับ!
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเครื่องยนต์ขัดข้องหรือเพราะอะไร!
แต่ที่แน่ๆตอนนี้รถไม่สามารถขับออกไปได้แล้ว!
เจียงเฉินตะลึง : ทําไมถึงเป็นแบบนี้ได้กัน?
…..
ในเวลานี้เอง
หลินซีหลานก็กลับมาถึงบ้านของเธอ หลินซีหลานนั้นอาศัยอยู่ที่นี้เพียงคนเดียว
แม้ว่ามันจะเล็กแต่ก็ดูสะอาดและอบอุ่น
เธอมองไปที่ช่องแชทของเจียงเฉิน
ผลปรากกฏคือเขายังไม่ตอบกลับมา
เธอเลยลองกดไปดูที่แชทกลุ่ม [กลุ่มตํารวจหญิงประจําเมืองมังกร] แล้วเธอก็เริ่มรายงานผลของวันนี้
หลินซีหลาน : [การเดตวันนี้จบแล้ว! วันนี้ไปเที่ยวที่มหาลัยเก่าของเจ้าหน้าที่เพียงมา! โรแมนติกมากๆ]
ตํารวจหญิง 1 : ว้าว-น่าอิจฉาจังเลย! พี่ซีหลาน!
ตํารวจหญิง 2 : เธอคงไม่ได้พาเจ้าหน้าที่เจียงเข้าบ้านใช่ไหม?
หลินซีหลาน : [มีบางอย่างที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น แต่เท่านี้ฉันก็พอใจแล้ว]
ตํารวจหญิง 3 : น่าเสียดายจัง ตอนนี้ฝนก็ตกหนักด้วยและมันคงจะตกไปทั้งคืนแน่ๆ! ถ้าเจ้าหน้าที่เจียงเข้าไปกับเธอ มันคงจะเป็นเวลาที่ดีในการพัฒนาความสัมพันธ์ของเธอเลยนะ!
“อะไรนะ?”
เห็นข้อความนี้แล้วดวงตาของหลินซีหลานก็เบิกกว้าง
ในวันที่ฝนตกแบบนี้เจียงเฉินเขาคงจะไม่เป็นอะไรใช่ไหม….
เธอกังวลมาก เธอรีบโทรหาเจียงเฉินทันที เธอก็พบว่าเจียงเฉินยังไม่ได้ออกไป!
หลินซีหลานหยิบร่มขึ้นมาแล้วรีบออกไปรับเจียงเฉินทันที
ฝนตกหนักขนาดนี้ต่อให้ถือร่มออกไปก็ใช่ว่าจะช่วยได้
ร่างกายของหลินวีหลานเปียกโชกไปทั้งตัว กระโปรงยาวของเธอเกาะติดไปกับผิวหนังของเธออย่างแนบแน่น และรูปร่างของเธอก็เผยให้เห็นอย่างไม่ต้องสงสัย
เจียงเฉินที่เห็นเธอก็ไม่คิดอะไรมากเขารับไปหาเธอและกลับเข้าบ้านของเธอทันที
3 นาทีต่อมา ที่บ้านของหลินซีหลาน
ทั้งคู่ต่างเปียกโชกไปทั้งตัว!
“ฮัดชิ้ว”
หลินซีหลานจามออกมา
เจียงเฉินเข้าไปดูเธอ “ซีหลาน ไปอาบน้ําอุ่นก่อนเดี๋ยวจะเป็นหวัดเอา”
หลินซีหลานลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “แล้วนายล่ะ นายก็เปียกเหมือนกันนะ!”
เจียงเฉินยิ้มออกมา “ผมคงเข้าไปอาบพร้อมกันไม่ได้หรอกมั้ง”
ใบหน้าของหลินซีหลานแดงขึ้นมา “งั้นนายไปอาบก่อนเดี๋ยวฉันอาบทีหลังเอง”
เจียงเฉิน “โอเค!”
ยังไงซะเจียงเฉินก็เป็นผู้ชาย ดังนั้นการจะวิ่งตรงเข้าไปในห้องน้ําเลยก็คงจะไม่เหมาะเท่าไหร่
เพราะมันมีชุดชั้นในของหลินซีหลานกําลังตากอยู่หลายตัว
อา— อย่าไปมอง อย่าไปมอง
หลังจากอาบน้ําเสร็จ เขาก็ตระหนักอะไรบางอย่างได้!
ที่นี่ไม่มีผ้าเช็ดตัว!
เจียงเฉินตะโกนออกไป “ซีหลาน ในห้องน้ําไม่มีผ้าเช็ดตัว! เอามาให้ผมซักผืนหน่อยได้ไหม?”
“รอแปปหนึ่ง”
หลินซีหลานตอบกลับทันที เธอหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วค่อยๆ เข้าไปเปิดกระจกกันฟ้าของห้องน้ํา
เธอส่งผ้าเช็ดตัวออกไปและหน้าของเธอก็ต้องร้อนผ่าวทันทีเมื่อไอน้ําจางหายไป!
หลินซีหลาน : กรี๊ด- ทําไมฉันต้องเหลือบไปเห็นมันด้วย! แล้วทําไมมันถึงได้ดูกําลังโกรธเกรี้ยวอย่างนั้น?
ไม่นานเจียงเฉินกันผ้าเช็ดตัวออกมา! หลินซีหลานเข้าไปหลังจากนั้นเธอก็ออกมาพร้อมกับชุดนอนบางๆ ของเธอ
เจียงเฉินที่กําลังดื่มน้ําอุ่นก็ต้องพ่นน้ําออกไปทันที
นี่…รูปร่างของหลินซีหลานจะสุดยอดเกินไปแล้ว!
ขาคู่เรียวยาวของเธอเอวเล็กๆที่พอดีมือสะโพกกลมกลึง แม้แต่หน้าอกแสนอวบอิม
และเมื่อมาอยู่ในชุดนอนบางๆแล้วมันยิ่งดูสวยเข้าไปกันใหญ่
เจียงเฉินตกตะลึง ใบหน้าของหลินวีหลานปกคลุมไปด้วยหมอกสีแดงๆสองก้อน
ปกติแล้วเธอจะสวมชุดแบบนี้อยู่ที่บ้านแค่คนเดียวแต่วันนี้….มีเจียงเฉินอยู่ด้วยอีกคน
เธอนั่งบนโซฟาบนห้องนั่งเล่นเธอไม่รู้จะทําอะไรต่อไปดี
เธอรีบเบิดโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วขอความช่วยเหลือจากเพื่อนสาวของเธอทันที
หลินซีหลาน : [หยิงจื่อ ฉันควรทํายังไงดี เจียงเฉินอยู่ที่บ้านฉันแล้ว…ฉันควรทํายังไงดี?]
ซูหยิงเป็นพี่น้องที่ดีของเธอคนหนึ่ง เธอนั้นก็เป็นดอกไม้งามของกรมตํารวจด้วยเพียงแต่คนละเขตกันเท่านั้น
ซูหยิงตกตะลึง : [อะไรนะ! เจ้าหน้าที่เจียงอยู่บ้านของเธอ? ไม่ใช่ว่าเธอบอกว่าเขากลับไปแล้วหรอ?]
หลินซีหลาน : [พอดีมีอุบัติเหตุนิดหน่อย ยังไงก็เถอะตอนนี้เจียงเฉินเขาก็อยู่ในบ้านฉันแล้ว]
ซูหยิงเริ่มเคลื่อนไหวทันที : งั้นซีหลานฟังฉันนะ เธอไปหาอะไรมาดื่มกับเจ้าหน้าที่เจียงซะแล้วเธอก็ลองแกล้งเมาดู เพื่อทดสอบความอดทนของเขา ถ้าเขาอดทนได้แสดงว่าเขา รักเธอ!
ใบหน้าของหลินซีหลานแดง : หือ? ทําไมต้องทําแบบนี้ด้วย?]
ซูหยิงตอบด้วยความมั่นใจ : [เธอน่ะไม่มีประสบการณ์เลย ดังนั้นเธอยิ่งต้องทดสอบเขาไม่งั้นเธอจะรู้ได้ยังไงว่าเจียงเฉินเขาชอบเธอจริงรึเปล่า ถ้าเขาเพียงโลภความสว ยงามของเธอล่ะ?]
หลินซีหลานตกตะลึงแต่ก็เห็นด้วน [โอเค งั้นฉันขอไปลองก่อน]
….
หลินซีหลานมองไปที่เจียงเฉินด้วยสายตาว่าเปล่าก่อนจะกระซิบออกมา “เรา…มาดื่มไวน์กันหน่อยไหม?”
เจียงเฉินก็ไม่คิดมาก “โอ้ ดื่มหรอ? ก็ดีจะได้อบอุ่นร่างกายหน่อย”
ไม่นานขวดไวน์แดงก็ถูกเปิดออก
ทั้งสองชนแก้วกัน ก่อนจะเริ่มดื่มและพูดคุยกันในบรรยากาศที่เงียบสงบ
เจียงเฉินเองก็คาดไม่ถึงเลยว่าวันนี้พายุฝนจะถล่มมาหนักแบบนี้
ใบหน้าของหลินซีหลานร้อนผ่าวเมื่อเธอยกไวน์ขึ้นมาจิบ ใบหน้าของเธอแดง…ในตอนนี้เธอลืมไปแล้วว่าเธอนั้นต้องแกล้งเมาแทนที่จําแกล้งเมาในตอนนี้เธอกลับรวมรวมความกล้าและพูดออกมาอย่างเบาๆ “เจียง เฉิน-ฉัน…ฉันชอบนาย”
เจียงเฉินยิ้ม “ซีหลานเธอเมาแล้วนะ”
“ฉันยังไม่เมา!”
หลินซีหลานที่ไม่รู้ว่าเธอไปเอาความกล้ามาจากไหนเธอขึ้นไปนั่งบนตักของเจียงเฉินทันที “นายชอบฉันไหม?”
“ชอบสิ เธอทั้งน่ารักแล้วก็สวย”
เจียงเฉินโอบเอวเธอเบาๆ
หลินซีหลานเอนตัวของเธอเข้าใกล้เจียงเฉินก่อนจะเริ่มจูบเขาแม้ว่าเธอจะไม่ได้เชี่ยวชาญเลยก็ตาม
เจียงเฉินเองก็กอดเธอแน่นขึ้นแต่ก็ยังนุ่มนวลมือของเขาก็เริ่มอยู่ไม่สุข
“อืม…”
ร่างกายที่แสนบอบบางของหลินซีหลานสั่นแล้วก็ค่อยๆอ่อนยวบ แขนคู่เนียนราวกับหยกก็กอดคอของเจียงเฉินไว้แน่นทั้งคู่จูบกันโดยที่ไม่สนใจรอบข้างอีกต่อไป
หลังจากผ่านไปซักพักดวงตาของหลินซีหลานก็เบิกกว้างคิ้วของเธอขมวดและใบหน้าของเธอค่อยเผยให้เห็นถึงความเจ็บปวด
“เจียงเฉิน ”
ใบหน้าของเธอแดงเธอกอดคอของเจียงเฉินไว้แน่นแล้วค่อยๆไปซบที่ไหล่ของเขา
ทั้งสองรวมกันเป็นหนึ่ง….
…..
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทั้งคู่ยังไม่รู้คือหลี่เหอก็มาที่บ้านของหลินซี หลานด้วย
เขาไปดื่มไวน์มาและเพื่อรวบรวมความกล้ามาสารภาพรักกับเธอ!
หึ อยากจะได้ตัวของซีหลานงั้นหรอแม้ว่าแกจะเป็นแค่คนส่งพัสดุเนี่ยนะ?
ต่อหน้าฉันหลี่เหอคนนี้มันจะเป็นไปได้ยังไง?
วันนี้ฉันจะสารภาพรักกับซีหลานและเธอจะต้องตอบตกลงแน่นอน!
ฉัน หลี่เหอ รู้จักกันในชื่อของประธานหลี่และพี่หลี่ เป็นประธานที่เต็มไปด้วยอํานาจมากมาย!
“เจียงเฉิน…แกยังอยากได้ซีหลานอยู่ก็คงได้แต่เก็บไปฝันแล้ว แกไม่ดูตัวเองในกระจกเลยรียังไง? เป็นแค่คางอกแต่อยากจะกินเนื้อหงส์! แกกล้ามาแลกหมัดกับฉันงั้นหรอ? รอดูฉันสารภาพรักกับเธอสําเร็จก่อนเถอะ!”
“พรุ่งนี้ฉันจะจูงมือเล็กๆของซีหลานไปโชว์ต่อหน้าแกเอง.. “
“นี่ รองเท้านี่มันของใครกัน?”
หลี่เหอเจอรองเจ้าอยู่หน้าประตูบ้านของหลินซีหลาน…
รอยยิ้มบนหน้าของเขาค่อยๆหายไป!
ใบหน้าของเขาเขียวคล้ําทันที!
ราวกับได้เห็นทุ่งฮูหลุนเป้ยเอ่อ! (ทุ่งหญ้าที่มีขนาดใหญ่เป็นอันดับ 4 ของโลก)
พระเจ้า!
ไม่ใช่ว่านั่นมันรองเท้าของไอ้เจียงเฉินหรอ?
วินาทีก่อนหน้านี้เขายังเต็มไปด้วยความสุขแต่วินาทีต่อมาราวกับโดนสวมหมวกเขียว!
“ซีหลาน! ซีหลาน!”
เขารีบเข้าไปทุบประตูบ้านของเธอทันที!
แต่ยังไงก็ตาม มันก็ไร้ประโยชน์อยู่ดี!
“หือออออ——
หลี่เหอกลับไปดื่มไวน์ คนที่ประสบความสําเร็จในชีวิตมีทรัพย์สินกว่า 100 ล้านแต่ในคืนอันเงียบเหงาเขากลับรู้สึกว่าตัวเองน่าสังเวช
เขาได้พลาดหลินซีหลานไปแล้ว
เขาดื่มท่ามกลางความโศกเศร้าน้ําตาหลั่งไหลออกมาพร้อมกับปากที่เปร่งเสียงร้องเพลงออกมา
“ในคืนที่เงียบเหงา หัวใจของฉันที่ควรอยู่ตรงนั้น…แต่ ฉันกลับไม่สามารถที่จะเรียนรู้และควบคุมลมหายใจของฉันได้ ”
หญิงชราที่อาศัยอยู่ชั้นบนก็รีบลงมาข้างล่าง “ผีสางหมาบ้าตัวไหนกันมาเห่าหอนเรียกร้องขอส่วนบุญกลางดึกกันหะ? น่ารําคาญจนนอนไม่ไหวแล้ว ออกไป!”
หลังจากโดทนทุบตี หลี่เหอก็วิ่งกลับไปนั่งหน้าประตูจนรุ่งสาง
…..
วันต่อมา เจียงเฉินก็เปิดประตูบ้านของหลินซีหลานอย่างสดชื่น
เมื่อเขามองออกไปก็ต้องพบกับชายคนหนึ่ง นั่งทรุดโทรมอยู่หน้าประตูใบ้หน้าของเขาเต็มไปด้วยน้ําตาและคราบสกปรก
เขาก็ต้องตกใจทันที!
“ขอทานหรอ? ไม่มีเงินจะกินแล้วหรอ? น่าสงสารจริงๆ!”
เจียงเฉินเอาเงิน 50 หยวนออกมาจากกระเป๋าของเขา และวางที่หน้าของชายคนนั้นก่อนจะเดินกลับไป
หลี่เหอร้องไห้อยู่ก็เปิดตาขึ้นมาและฉากตรงหน้าที่เขา เห็นก็ทําให้เขาระเบิดทันที
หมายความว่ายังไงกันให้เงินฉัน 50 หยวน?
สงสารฉันงั้นหรอ?
แกได้หลินซีหลานที่ฉันชอบไปแล้วแกก็ให้เงินฉัน 50 หยวนงั้นหรอ?
เขาตกตะลึงเขาลุกขึ้นมาก่อนจะวิ่งออกไป
“เจียงเฉิน หยุดให้ฉันเดี๋ยวนี้!”