กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 429
ชาร์ลีมีสีหน้าสงบขณะเผชิญหน้ากับคำสารภาพที่กะทันหันของลอเรน เขาตอบเพียงว่า “เราเพิ่งเจอเรื่องขี้โกงไม่กี่เรื่อง และนั่นคือเหตุผลที่ผมตัดสินใจสอนบทเรียนให้พวกเขา อย่าไปคิดมากสิ”
ลอเรนตอบอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าจะเป็นยังไง ฉันก็อยากจะขอบคุณจริง ๆ นะ!”
หลังจากนั้นลอเรนก็นั่งลงข้าง ๆ ชาร์ลีและยื่นมือออกไปอย่างรวดเร็วขณะที่เธอกอดเขาไว้ในอ้อมแขน
ทั้งคู่สวมเสื้อผ้าน้อยชิ้นมาก และชาร์ลีสัมผัสได้ทันทีว่าผิวเนียนนุ่มของลอเรนกำลังถูกับเขา
ร่างกายของชาร์ลีกระชับขึ้นทันที และรีบพูดว่า “ลอเรนอย่าทำแบบนี้ ผมไม่อยากให้แคลร์เห็นเราทำตัวแบบนี้กัน”
ลอเรนหัวเราะเบา ๆ ก่อนที่เธอจะถามว่า “นั่นหมายความว่าฉันสามารถกอดคุณ และทำอะไรก็ได้ที่ฉันต้องการ ถ้าแคลร์มองไม่เห็นเรางั้นเหรอคะ?”
“นั่นไม่ใช่สิ่งที่ผมหมายถึง…” ชาร์ลีตอบอย่างช่วยไม่ได้
ลอเรนกอดเขาแน่นขึ้นเล็กน้อยก่อนที่เธอจะพูดเสียงแข็งว่า “ฉันอยากกอดคุณ และมันจะดีที่สุดถ้าแคลร์เห็นเราทำตัวแบบนี้ตอนนี้ หลังจากนั้นคุณทั้งคู่สามารถฟ้องหย่าได้เพื่อที่คุณจะได้อยู่กับฉันแทนในที่สุด!”
ในเวลานี้ชาร์ลีมีการแสดงออกที่เปลี่ยนไปบนใบหน้าของเขา ขณะที่เขาพูดว่า “คุณพูดอะไรแบบนั้นได้ยังไง? คุณเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของแคลร์นะ!”
ลอเรนตอบอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ว่าคุณกับแคลร์ไม่ได้แต่งงานกันเพราะความรัก! แคลร์แต่งงานกับคุณเพียงเพราะปู่ของเธอยืนกรานที่จะทำสิ่งต่าง ๆ ในแบบของเขา นั่นเป็นเหตุผลเดียวที่เธอตกลงแต่งงานกับคุณ ฉันรู้ด้วยว่าคุณทั้งคู่ไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่เป็นชิ้นเป็นอัน และยังไม่ได้แต่งงานจนสมบูรณ์ แล้วแบบนี้คุณจะเรียกตัวเองว่าสามีภรรยาได้อย่างไรกันล่ะคะ?”
ในขณะที่เธอพูดถึงเรื่องนี้ ลอเรนก็มีอารมณ์มาก “เนื่องจากคุณทั้งคู่ไม่มีความรู้สึกต่อกัน และเนื่องจากการแต่งงานของคุณเป็นเพียงแค่การแสดง ทำไมคุณทั้งคู่ไม่ปล่อยให้กัน และกันไป และปล่อยให้ตัวเองเป็นอิสระ? คว้าโอกาสในการหย่าร้างเพื่อที่คุณจะได้พบรักแท้ของคุณแทน! ไม่ดีกว่าสำหรับคนอื่น ๆ เหรอ? คุณทั้งคู่จะไม่เสียเวลาซึ่งกัน และกัน!”
ชาร์ลีโบกมือก่อนจะพูดว่า “คุณไม่เข้าใจความรู้สึกของผมที่มีต่อแคลร์เลย”
ลอเรนถามว่า “แล้วคุณเข้าใจความรู้สึกของฉันที่มีต่อคุณไหม?”
ชาร์ลีพยักหน้าก่อนที่เขาจะตอบอย่างจริงจังว่า “ผมเข้าใจว่าคุณรู้สึกอย่างไรกับผม แต่ผมกลัวว่าจะรับความรู้สึกของคุณที่มีต่อผมไม่ได้ ผมขอโทษ”
“ทำไม?!” ลอเรนถามอย่างเสียใจ “ ทำไมคุณถึงยึดมั่นในการแต่งงานที่ไร้ความรัก แทนที่จะใฝ่หารักแท้ของคุณ?”
ในตอนนี้ชาร์ลีตอบว่า “ครั้งที่แล้วผมได้บอกให้คุณรู้อย่างชัดเจนแล้ว เราทั้งคู่ไม่เหมาะสมกันเลย แม้ว่าวันหนึ่งผมจะหย่ากับแคลร์จริง ๆ แต่เราทั้งคู่ก็ไม่มีวันได้อยู่ด้วยกัน ยิ่งไปกว่านั้นผมไม่ได้มีเจตนาที่จะหย่ากับแคลร์เลยแม้แต่น้อย ดังนั้นผมรู้สึกว่ามันไม่มีความหมายเลยที่คุณจะเสียเวลากับผมต่อไป”
ลอเรนตะคอกก่อนที่เธอจะตอบเบา ๆ ว่า “ฉันเต็มใจที่จะเสียเวลากับคุณ! ฉันรักคุณ!”
ชาร์ลีทำได้เพียงตอบกลับอย่างไร้ประโยชน์ “คุณแค่โง่เท่านั้นแหละ แทนที่จะเสียเวลากับคนอย่างผม จะดีกว่าไหมหากคุณจะหาผู้ชายโสดที่ยังไม่ได้แต่งงาน และยังไม่มีแฟนเพื่อที่คุณจะได้เริ่มความสัมพันธ์ที่จริงจังแทน?”
ดวงตากลมโตและเป็นประกายของลอเรนเต็มไปด้วยน้ำตาขณะที่เธอสะอื้น “ชาร์ลี หัวใจของฉันเป็นของคุณอยู่แล้ว ฉันตกหลุมรักคุณตั้งแต่ที่คุณช่วยฉันครั้งแรก หลังจากที่ได้พบ และผ่านความเจ็บปวดมากมายกับคุณ ฉันก็รักคุณอย่างสิ้นหวังไปแล้ว…”
จากนั้นลอเรนก็หน้าแดงขณะที่เธอพูดว่า “เมื่อคืนฉันฝันถึงคุณด้วยซ้ำ…”
“คุณฝันถึงผมเหรอ?” ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณฝันถึงผมว่าอย่างไร?”
ลอเรนตอบว่า “ฉันฝันว่าเราทั้งคู่กลับไปที่คฤหาสน์ของตระกูลโธมัสด้วยกัน และแต่งงานกันที่นั่น แล้ว…”
“แล้วไงต่อ?” ชาร์ลีถามอีกครั้ง
ลอเรนหน้าแดงมากขึ้นในขณะที่เธอตอบว่า “จากนั้นฉันก็ให้เจ้าเด็กตัวอ้วน ๆ กับคุณ …”
ชาร์ลีเม้มริมฝีปากก่อนจะพูด “คุณรู้ไหมว่าความฝันมักจะเป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามกับความจริงเสมอ”
ลอเรนตอบทันทีว่า “ฉันไม่รังเกียจที่จะให้ลูกสาวสวย ๆ แก่คุณด้วยนะ เพราะฉันก็ต้องการเช่นกัน”
ชาร์ลีปวดหัวมากเมื่อเห็นสีหน้าจริงจังบนใบหน้าของลอเรน
สุดท้ายชาร์ลีย้ำอีกครั้งว่า “ลอเรน เราอยู่ด้วยกันไม่ได้จริง ๆ… คุณไม่เข้าใจผมเลย…”
ลอเรนมีสีหน้าเศร้าหมองขณะที่เธอพูดว่า “แม้ว่าฉันจะไม่เข้าใจคุณจริง ๆ แต่ฉันก็สามารถทำความรู้จักคุณให้ดีขึ้นได้อย่างช้า ๆ มันไม่สำคัญสำหรับฉันถ้าคุณเลือกที่จะไม่หย่ากับแคลร์ตราบใดที่ฉันสามารถแอบรักคุณ และอยู่เคียงข้างคุณ แม้ว่าฉันจะต้องแอบรักคุณไปชั่วชีวิต แต่ฉันก็เต็มใจที่จะทำเช่นนั้นมากกว่า…”