บทที่ 191

บทที่ 191 ท่านประธานที่แกว่งเท้าหาเสี้ยนล่ะ!
เสียงครางอันไพเราะของอิคารอสได้ดังก้องสะท้อนในห้องอาบน้ำครั้งแล้วครั้งเล่า
ในห้องเล็กๆนี้ทั้งสองคนได้สู้รบกันอย่างบ้าคลั่ง โดยเหลือเศษซากสงครามแห่งรัก
ของทั้งคู่อยู่ทุกที่ทั่วห้อง…….
ชั่วขณะหนึ่ง ในที่สุดอิคารอสก็ได้ลิ้มรสชาติการถึงสวรรค์ครั้งแรก ภายใต้การ
โจมตีอย่างหนักหน่วงของวู่หยาน เธอก็ร้องออกมาด้วยความสุข…….
แม้ว่าอิคารอสจะถึงไปแล้วแต่เขายัง โดยไม่สนใจความเห็นของเธอ วู่หยานพลิก
ตัวอิคารอสให้คว่ำลงกับพื้นโดยให้หันสะโพกมาทางเขา!
“มาสเตอร์…..” อิคารอสนอนแผ่กับพื้นแล้วหันกลับมามองวู่หยานด้วยสายตา
เบลอๆ เธอสงสัยว่ามาสเตอร์จะทำอะไรต่ออีก…….
วู่หยานคุกเข่าอยู่ด้านหลังอิคารอส สูดลมหายใจเข้าฟอดใหญ่ก่อนจะเสียบเข้าไป
ในตัวเธออีกครั้ง นี่ทำให้อิคารอสรู้สึกราวกับโดนไฟฟ้าช็อคเธอร้องออกมาเสียงดัง
……
เสียงเนื้อกระทบกันดังออกมาถี่รัวก้องไปทั่วห้องบวกกับเสียงครางที่นุ่มนวลนี้ ทำ
ให้หัวใจวู่หยานเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข
วู่หยานเอามือกอดเอวอิคารอสแล้วดึงเธอเข้าหาอกเข้าที่เธอหันหลังให้เขาอยู่ จาก
นั้นวู่หยานก็เริ่มบรรเลงเพลงรักต่อ…….
ถอนมือออกจากเอวก่อนเลื้อยขึ้นไปด้านบนจับหน้าอกคู่แตงโมของเธอแล้วเริ่ม
บีบเล่น ทำให้ตอนนี้อิคารอสต้องรับการโจมตีทั้งสองด้านทั้งจากหน้าอกและจาก
ส่วนล่าง นี่ทำให้วิญญาณของอิคารอสแทบหลุดออกจากร่าง เธอรู้สึกยังกับตัวเอง
กำลังบินอยู่พักหนึ่งเธอถึงกลับมา……
วู่หยานขบกัดหูเธอ อิคารอสพยายามขยับหัวหนีจากเขา แต่ว่าทุกส่วนของ
ร่างกายเธอมันอ่อนไหวเกินไป วู่หยานตื่นเต้นไปกับการแกล้งเธอโดยการเอามือ
ไปวางทุกส่วนของเธอที่เขาสามารถวางได้ ขณะที่อิคารอสก็ครางไป
“ม-มาสเตอร์….” อิคารอสหอบหายใจแรงด้วยตัวที่สั่นเทา เธอมองวู่หยานที่กำลัง
ยุ่งอยู่กับการเล่นร่างกายเธอ อิคารอสก็พูดเสียงเบาๆว่า “ฉัน…..มีความสุข……
จริงๆ…..”
ไม่นานนัก เธอก็รู้สึกได้ว่าความรู้สึกเมื้อกี้กำลังจะมาอีกแล้ว อิคารอสเกร็งตัวแน่น
แล้วเงยหน้าขึ้นก่อนจะครางออกมายาว…….
วู่หยานเลียลิ้มฝีปาก มองดูอิคารอสที่นอนบนทับบนตัวตนเอง มาถึงขนาดนี้เขาก็
ไม่สามารถหยุดตัวเองได้อีกแล้ว ถ้าหยุดตอนนี้ล่ะก็เขาคงฆ่าตัวเองแน่
มองดูอิคารอสที่แทบจะไม่มีแรงเหลือ วู่หยานก็ยืนขึ้นแล้วบังให้เธอหันไปจับ
กำแพงห้องน้ำโดยหันสะโพก(ก้น)มาทางเขา ก่อนที่เขาจะแทงเข้าไปลึกกว่าเดิม
อิคารอสที่น่าสงสารที่ซึ่งยังไม่ฟื้นตัวจากเมื่อกี้ก็เจอระลอกความสุขใหม่อีกแล้ว ริม
ฝีปากเล็กๆของเธออ้าออกแล้วปิดลง ลมหายใจที่เธอพ่นออกมามันผสมไปด้วย
กลิ่นของเธอได้รดไปที่กำแพง แล้วตามมาด้วยเสียงหอบที่หอมหวานและนุ่มนวล
…..
ตอนนี้วู่หยานได้แนบร่างติดไปแผ่นหลังของอิคารอส ขณะที่มือซุกซนไปทั่วตัว
เขาก็ไม่ลืมที่จะขยับส่วนล่างด้วย เก็บเกี่ยวความสุขจนแทบทะลักหัวใจ…….
เวลาผ่านไปอีกพักใหญ่ๆ เสียงครางยาวก็ดังขึ้นอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้มันได้ดังและยาว
กว่าสองครั้งก่อนหน้านี้ โดยที่ทั้งสองไม่รู้ เสียงครางดังลั่นนี้ก็ได้ทะลุกำแพง
ห้องน้ำออกไปด้านนอก……
ได้ยินเสียงของอิคารอส วู่หยานก็รู้ว่าเธอถึงสวรรค์อีกครั้งแล้ว…….
แองเจิ้ลรอยด์ไม่มีความฝัน นั้นเป็นเพราะพวกเธอไม่จำเป็นต้องนอนหลับ ดังนั้น
เวลากลางคืนจึงสามารถพูดได้ว่าเป็นช่วงเวลาที่พวกเธอต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว
แองเจิ้ลรอยด์ไม่จำเป็นต้องนอน แน่นอนว่ารวมไปถึงอิคารอสด้วย ไม่งั้นเธอคงไม่
มาโผล่ที่ห้องวู่หยานทุกเช้าหรอก เธอได้คอยปกป้องเขาตลอดทั้งคืน……
บางทีคงมีแค่แอสเทรียที่แปลกกว่าคนอื่น เวลากลางคืนเธอได้ถึงนอนหลับได้
เพราะถึงแม้ว่าพวกเธอไม่จำเป็นต้องนอน แต่ถ้าแค่ความต้องการจะนอนล่ะก็มี
……..
ทว่าในเวลานี้ อิคารอสหลังจากถึงจุดสุดยอดแล้ว เปลือกตาเธอก็สั่นเบาๆ จากนั้น
ก็หลับไปเลย!
มองดูท่านอนน่ารักของอิคารอส วู่หยานงุนงง ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี นี่ยัง
อยู่ในห้องน้ำอยู่เลยนะ นอนงี้เลยเหรอ?
อิคารอสที่หลับใหลไป นั้นไม่ได้หมายความว่าค่ำคืนนี้สิ้นสุดแล้ว……
“เกิดอะไรขึ้น! อิคารอส!”
จู่ๆประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออกอย่างแรง จากนั้นท่านประธานในชุดนอนก็ได้พุ่งเข้า
มาในห้องน้ำทันที
“ได้ยินเสียงร้องเมื่อกี้ อิคารอส เธอเป็นอะไรมะ…….”
ฮินางิคุคำพูดได้ชะงักในลำคอ เธอยืนอึ้งมองไปที่วู่หยานกับอิคารอสที่อยู่ในสภาพ
เปลือยเปล่าทั้งคู่ โดยฝ่ายชายกำลังคร่อมฝ่ายหญิงที่เปลือดตาปิดสนิท บวกกับ
กลิ่นแปลกๆที่ลอยฟุ้งเต็มห้อง เธอช็อคอย่างสมบูรณ์!
วู่หยานกับฮินางิคุจ้องหน้ากันอย่างโง่งม ฝ่ายหนึ่งไม่คิดว่าจะมีคนพรวดพราดเข้า
มา กับอีกฝ่ายที่ไม่คิดว่าจะมาเจอสภาพแบบนี้ในห้องน้ำ!
มองดูสภาพของทั้งสอง บวกกับเสียงร้องของอิคารอสเมื่อกี้ สมองอันชาญฉลาด
ของท่านประธานก็เข้าใจเรื่องราวทั้งหมดได้ในทันที!
เสียงร้องของอิคารอสเมื่อกี้ มันไม่ใช่เสียงแบบเดียวกับที่เธอร้องตอนมีอะไรกับวู่
หยาน?
มองดูสีหน้าว่างเปล่าของท่านประธาน ในที่สุดวู่หยานก็ตอบสนอง มองร่างกาย
เธอ ทันใดนั้นรอยยิ้มชั่วร้ายก็ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าเขา
“…นาย…นี่นาย….” ฮินางิคุชี้นิ้วที่สั่นระริกไปที่วู่หยาน สมองเธอลัดวงจรกับภาพ
ที่เห็น ไม่นานนักหน้าหัวของฮินางิคุก็เริ่มมีควันลอยออกมา
“โย่ว ฮินางิคุ!!”วู่หยานทำราวกับไม่มีอะไรเกิดส่งเสียงทักทายเธอออกไปล่ะ!
ฮินางิคุไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่เห็นและเสียงที่ได้ยินเมื่อกี้ว่า ผู้ชายตรงหน้ามันจะหน้า
ด้านหน้าทนได้ถึงขนาดนี้ ทั้งๆที่ตัวยังติดกับอยู่กับผู้หญิงคนอื่น แล้วยังมีหน้ามา
ทักทายแฟนตัวเอง นี่มันจะหน้าด้านไร้ยางอายเกินไปไหม?
แน่นอนว่า ฮินางิคุไม่รู้ว่าไอ้ที่ไร้ยางอายจริงๆน่ะ มันหลังจากนี้…..
“….ฮินางิคุจ้า….” วู่หยานลุกขึ้นด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม แล้วหันไปเผชิญหน้ากับเธอ
ทั้งที่ตัวล่อนจ้อนอย่างมั่นใจ ทำให้ฮินางิคุกรี๊ดออกมา ทว่านี่ก็ไม่ได้หยุดเขาไม่ให้
เข้าใกล้เธอได้
เห็นวู่หยานเดินใกล้เข้ามาหาตนเอง ฮินางิคุรู้สึกสังหรณ์ไม่ดี เธอลืมไปว่าตอนนี้
เธอมีข้อได้เปรียบสามารถเอาความเขาได้ เธอลืมแม้กระทั่งคำพูดที่จะเตรียมจะ
พูดเมื่อกี้ สุดท้ายจึงเปลี่ยนมาเป็น
“น-นาย! นายจะทำอะไร! ยังไม่รีบใส่เสื้อผ้าอีก!” ฮินางิคุกระทืบเท้าด้วยสีหน้า
แดงก่ำ ก่อนจะหันหน้าหนีแล้วตะโกนออกมาด้วยความเขินอาย ทว่าวู่หยานเมิน
สนิท!
“ฮินางิคุ มาเล่นกันเถอะ~~~”วู่หยานพูดด้วยเสียงอบอุ่น ทว่ากลับทำให้ฮินางิ
คุช็อค เห็นวู่หยานใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เธอก็ก้าวถอยหลังสองก้าวด้วยความตกใจ
“นะ…นายต้องการอะไร….เอ๊ะ..ไม่จริง..อย่าบอกนะว่า…..”
ในหัวเกิดความคิดนึงแล่นเข้ามา ฮินางิคุก็ตัวสั่น เธอรู้ว่าด้วยระดับความหน้าด้าน
ของวู่หยาน เรื่องแบบนั้นมีหรือจะไม่กล้าทำ โดยไม่รอคำตอบ เธอก็หันหลังคิดหนี
ทันที!
ทว่าน่าเสียดาย เธอช้าเกินไป…….
เอื้อมมือออกไปจับไหล่ แล้วดึงตัวเธอเข้าอกตัวเองอย่างแรง ภายใต้เสียงกรีดร้อง
ของเธอ เขาประกบปากใส่!
“อื้อ!อื้อ!”ปากถูกปิดผนึก ฮินางิคุดิ้นรนด้วยความไม่พอใจ พยายามเป็นอิสระจาก
ตัววู่หยาน ท่านประธานที่มีหน้าบาง ไหนเลยที่จะกล้าทำอะไรแบบนั้นกับวู่หยาน
ทั้งๆที่มีผู้หญิงคนอื่นอยู่ด้วยได้ล่ะ?
ดังนั้น วู่หยานที่รู้นิสัยใจคอฮินางิคุดีจึงไม่ปล่อยให้เวลาสูญเปล่าเริ่มลงมือทันที
เอื้อมมือจับก้นเธอทำให้ฮินางิคุแข็งค้าง
จับอีกครั้ง ครั้งนี้เป็นด้านบน ทำให้ท่านประธานที่ตัวแข็งกลายเป็นอ่อนยวบ เธอ
ทำได้แค่ยกหมัดที่เรียบเนียนชกเข้าไปที่หน้าวู่หยานด้วยแรงที่ยุงโดนยุงยังไม่ตาย
…….
เกิดเสียงร้องออกอีกครั้ง ครั้งนี้เป็นเพราะชุดนอนของเธอถูกถอดออก เวลานี้ทั้งคู่
อยู่ในสภาพเดียวกันแล้ว…..
“ม่ายยยยย!!” ฮินางิคุยังไม่ล้มเลิกที่จะหนี เธอดิ้นตัวไปมา ทว่าการทำแบบนี้กลับ
ทำให้วู่หยานรู้สึกดี…….
ยกตัวท่านประธานขึ้น วู่หยานฉีกยิ้มชั่วร้าย โดยไม่สนใจการดิ้นรนของเธอ เมื่อ
เล็งเป้าได้แล้วเขาก็ดันตัวเธอลงไปทันที!
“อึก!” ด้วยเสียงครางที่ดังขึ้น ฮินางิคุได้ยอมแพ้ที่จะหนีแล้ว เพราะมันไม่มี
ประโยชน์อีกต่อไป……
ด้วยนัยน์ตามีเหลืองอมเขียว ฮินางิคุกัดฟัน ขณะที่เสียงครางหลุดออกมาเป็น
ระยะ เธอก็พูดออกมาเสียงเบาว่า “คนสารเลว….อื้อ…..ไอ้บ้า….ลามกที่สุด….”
วู่หยานตอบสนองคำพูดของเธอ ด้วยการโจมตีที่ดุดัน!
ยกใหม่พร้อมคู่ใหม่ได้เริ่มต้นขึ้นในห้องน้ำอีกครั้ง…….
ณ ห้องของแอสเทรีย บนที่นอนมีสาวน้อยที่กำลังขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มอยู่(คลุมโปง)
ถ้ามีใครลองเงี่ยหูฟังดีๆจะได้ยินเสียงพึมพำว่า
“ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น….ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น….ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น…….”