ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 269 ศัตรูของเธอ
คุณท่านตกใจ：“หลานพูดอะไรมั่วซั่ว？ใครทำร้ายน้องชาย？หลานหมายถึงพวกคุณปู่เล็กหรือ？”
ชินจังพยักหน้าทันที：“ใช่！”
ความสามารถในการแสดงออกน้ำเสียงของเขาตอนนี้ดีขึ้นมาก ไม่ใช่แค่สามารถพูดประโยคที่เชื่อมกันได้ ตรรกะของการคิดก็แสดงออกมาได้อย่างชัดเจน
ก็แค่ พอแสดงออกมาแล้ว กลับได้ยินว่าแต่ละคนในห้องด้านข้างเรือนเหนือทั้งสองฝั่งนี้หวาดกลัว
“ชินชิน ปู่รู้ว่าหลานไม่ชอบพวกคุณปู่เล็ก แต่หลานอย่าก่อกวน น้องชายแค่ตากลมเย็น”
คุณไม่เชื่อคำนี้แน่นอน พอเงียบลงแล้ว เขาก็เริ่มจัดการหลานชายคนโตนี้
แต่ว่า ชินจังไม่ฟังเลย！
“ไม่ใช่ ตอนเด็กๆ ผมไปก็ป่วยครับ！”จู่ๆ เขาก็พูดเสียงดังมาก และคมชัด อาการแสดงออกมาอย่างตื่นเต้น
แย่แล้ว เด็กคนนี้
พ่อบ้านเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดี จึงรีบใช้ภาษามือกับชายชราซึ่งอยู่ด้านข้างที่จะหาข้อแก้ตัวกับเด็กคนนี้ต่อ
จากนั้น ในที่สุดคุณท่านก็หยุดลง
“เอาล่ะ ปู่ฟังหลาน ต่อไปไม่ให้น้องไปบ้านคุณปู่เล็กแล้ว ได้แล้วใช่ไหม ตอนนี้ดึกมากแล้ว หลานตามพ่อบ้านไปนอนอย่างเชื่อฟังนะ ดีไหม？”
“หึ！”
ชินจังเหลือบมองปู่อย่างเย็นชา จึงยอมแพ้ แล้วถูกพาออกไป
เกี่ยวกับเรื่องที่ชินจังพูดนี้ คนในคฤหาสน์ไม่มีทางเชื่อจริงๆ เพราะว่าตอนเขายังเด็กไปบ้านคุณปู่เล็กก็ป่วย คุณท่านหาหมอดูมาแล้ว เป็นชะตาของ ชินจังที่ชงกับทางนั้น
งั้นตอนนี้คุณชายคิวไปก็ป่วย
ควรหาคนนั้นมาดูดวงให้เขาไหม？ว่าชงกับทางนั้นด้วยหรือไม่？
ในหัวของคุณท่านมีความคิดนี้แวบเข้ามา จากนั้นก็ไม่มีอย่างอื่นแล้ว……
——
วันถัดมาที่เส้นหมี่ตื่นมา ด้านข้างก็ไม่มีใครแล้ว
ในเตียงที่แบนลงไป ถ้าไม่ใช่เพราะความยุ่งเหยิง และความอบอุ่นที่ยังพอหลงเหลืออยู่ เธอแทบจะสงสัยว่า เมื่อคืนเธอฝันไปหรือไม่？
“คุณเส้นหมี่ คุณตื่นแล้วหรือคะ？คุณผู้ชายให้ฉันต้มรังนกสีแดงมาให้คุณ ถ้าคุณตื่นแล้ว ฉันจะเอามาเสิร์ฟให้คุณ
เธอกำลังนอนอยู่ในที่นอนมองไปยังเพดานอันหรูหราที่อยู่บนหัวอย่างเหม่อลอย ทันใดนั้น พี่ภาที่อยู่ด้านนอกกำลังเคาะประตู
รังนกสีแดง？
เส้นหมี่ก็ดีใจที่ได้รับความโปรดปรานอีกครั้ง
“อือ ตื่นแล้ว ไม่ต้องขึ้นมาเสิร์ฟ เดี๋ยวฉันล้างหน้าล้างตัวแล้วลงไป”
เส้นหมี่รียลงมาจากเตียง สวมชุดนอนวิ่งไปอาบน้ำในห้องน้ำ
ที่จริงเมื่อคืนตอนที่ตื่นมา เห็นคนใช้คนนี้ เธอก็รู้สึกอายเล็กน้อย ที่นี่ ความสัมพันธ์ของเธอกับข้าวของบ้านน่าอึดอัดอยู่เสมอ บอกว่าเป็นแม่ของลูก แต่ทั้งสองกลับแย่แม้แต่เพื่อนธรรมดาก็สู้ไม่ได้
ส่วนเมื่อคืน เธอกลับนอนหลับในห้องนอนนี้
เส้นหมี่อาบน้ำอย่างลวกๆ ในห้องอาบน้ำ
ยังดีที่ ตอนออกมา พี่ภาลงไปแล้ว ดังนั้นเธอขึ้นไปชั้นสองทันที ไปเปลี่ยนชุดในห้องนอนของตัวเองแล้วจึงลงไป
แน่นอนว่า ตอนที่ถอดชุดนอนนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะหน้าแดงระเรื่อและใจเต้นแรง
ชุดนอนนี้เมื่อคืนใครช่วยเธอเปลี่ยน？
ลงมากินอาหารเช้าเสร็จ เส้นหมี่ก็ถามถึงเด็กๆ พอรู้ว่าไปคฤหาสน์หลังเก่า ก็อดไม่ได้ที่จะเป็นห่วง：“ไปหมดเลยหรือคะ？รินจังก็ไปด้วย？”
“ใช่ คุณเส้นหมี่ไม่ต้องห่วง ตอนเช้าก่อนคุณผู้ชายไปบริษัทโทรหาคุณท่านแล้ว คุณท่านบอกแล้ว เด็กทั้งสามคนสบายดีมาก”
“หรือคะ”
เส้นหมี่ได้ยิน จึงโล่งอก
ลูกชายสองคนเธอไม่ห่วง แต่กลัวลูกสาวน่ะสิ ตอนนี้พวกเขายังไม่รู้ตัวตนของเธอ กลัวจะทำให้เธอน้อยใจได้
ยังดีที่ ไม่เป็นไร
เส้นหมี่หยิบโทรศัพท์แล้วขึ้นไปชั้นบน
ใกล้สิ้นปี อากาศจึงดีเป็นพิเศษ ท้องฟ้าสดใส พระอาทิตย์ส่องสว่าง ในสวนลอยฟ้าชั้นสองที่เต็มไปด้วยดอกไฮเดรนเยียสีฟ้าและสกุลเขากวางอ่อน พอลมพัด ร่มเงาสีเขียวและกลิ่นหอมของดอกไม้ ก็สวยราวกับวาดออกมา
เส้นหมี่หาที่นั่งสักที่นั่งลงไป คิดสักพัก ในที่สุด เธอก็เปิดโทรศัพท์ หาเบอร์ที่ไม่ได้โทรไปนานแล้ว
“ฮัลโหล？”
“……ตู๊ดตู๊ดตู๊ด！”
น่าแปลกมาก พอสายนี้รับแล้ว ได้ยินเสียงของเธอ ทางนั้นยังไม่ทันพูดอะไร ก็วางสายเลย
เส้นหมี่：“……”
วินาทีนั้น หลังจากที่ความหวังอันน้อยนิดข้างในใจถูกทำลายลง ในอกของเธอมีความโกรธพลุ่งพล่านออกมา ถือโทรศัพท์โทรไปอีกครั้ง
ยังดีที่ ครั้งนี้ พอเธอโทรไป คนทางนั้น ก็รับเสียที
“เส้นหมี่ เธอนี่น่ารำคาญชะมัด？ใครให้เธอโทรหาฉัน？”
เสียงผู้หญิงที่ดูหมดความอดทน ทุกคำที่พูด เต็มไปด้วยความเกลียดชังต่อเส้นหมี่！
เส้นหมี่ได้ยิน ก็ยิ่งโมโห“ฉันน่ารำคาญ？แต่งฝัน ตอนนี้เธอกล้ามาบอกว่าฉันน่ารำคาญ？ตอนนั้นเธอทำอะไรกับฉัน？ตอนนี้เธอไม่รู้สึกกลัวสักนิดเลยหรือ？”
“ตลก！”แต่งฝันไม่กลัวจริงๆ เธอยิ่งจองหองมากขึ้น！
“ทำไมฉันต้องกลัว？ฉันทำอะไร？”
“เธอขโมยต้นฉบับของฉัน จากนั้นให้แป้งร่ำ ใช่ไหม？《เข็มใจ》หนังสือเล่มนี้ มีแค่เธอรู้ว่าตอนนั้นฉันเขียนมาได้อย่างไร ต้นฉบับเดิมของฉันก็คัดลอกให้แค่เธอ แต่งฝัน เรื่องนี้เธอทำใช่ไหม?”
เส้นหมี่นั่งอยู่ในสวน แทบจะถือโทรศัพท์แล้วตะโกนประโยคนี้ออกมา
เธอโกรธมาก ในดวงตาแอปริคอทเต็มไปด้วยความเฉียบคม และมีแต่ความแดงก่ำที่ไม่เคยมีมาก่อน เหมือนว่าถ้าผู้หญิงในสายปรากฏตัวต่อหน้าเธอในตอนนี้ เธอจะลงมือจัดการเธอทันที อย่างไม่ต้องสงสัย！