ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 340
โรซาลีไม่ได้ยอมรับหรือปฏิเสธ แต่เธอกลับไปที่ ๆ นั่งของเธออย่างคลุมเครือ
สีหน้าของผู้อาวุโสซิมเมอร์ซีดลงอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเขามองไปที่เหตุการณ์ตรงหน้า
ในตอนแรกเขาคิดว่าตระกูลซิมเมอร์สามารถใช้โอกาสที่ดีในวันนี้เพื่อเปิดตัวอย่างยิ่งใหญ่ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกลับกลายเป็นหายนะของตระกูลซิมเมอร์
แซ็คจะเป็นซีอีโอของตระกูลซิมเมอร์ในอนาคต แต่ตอนนี้เขากลายเป็นตัวตลกและเป็นศัตรูของผู้คนในนิอัมมี่ไปเรียบร้อยแล้ว
หากตระกูลซิมเมอร์ตกอยู่ภายใต้การดูแลของเขา ในอนาคตจะมีใครมาร่วมมือกับตระกูลซิมเมอร์?
เป็นไปไม่ได้ที่ตระกูลซิมเมอร์จะพึ่งพาโครงการศูนย์กลางการค้าไปตลอดชีวิต และในอนาคต ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ อาจจะถอนทุน
ตระกูลซิมเมอร์ไม่กล้าพูดแย้งอะไรแน่นอน แม้ว่า ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์จะตัดสินใจถอนทุน
ผู้อาวุโสซิมเมอร์ได้แต่ถอนหายใจอย่างโล่งอกขณะมองไปที่โต๊ะอาหารของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ จากระยะไกล โต๊ะอาหารก็ยังว่างอยู่
โชคดีที่ซีอีโอคนใหม่ไม่อยู่ที่นี่!
ในเวลาเดียวกันสายตาของผู้อาวุโสซิมเมอร์สบเข้ากับฮาร์วีย์จากระยะไกล
พูดตรง ๆ จริง ๆ แล้วเรื่องนี้เกิดขึ้นในวันนี้มันเป็นเพราะฮาร์วีย์ ไอ้สวะขยะไร้ค่าไร้ประโยชน์นี้ควรรับผิดชอบและแก้ไขสถานการณ์นี้!
แน่นอนเขาต้องเสียสละเพื่อตระกูลซิมเมอร์ นั่นเพราะเขายังต้องการเป็นลูกเขยของพวกเขา
ท่าทีการแสดงออกของผู้อาวุโสซิมเมอร์เปลี่ยนไป เขายังคิดหาทางออกไม่ได้
งานเลี้ยงสิ้นสุดลงและหลังจากนั้นพนักงานสองสามคนก็มาเก็บจานอาหารทั้งหมดออกไปและแทนที่ด้วยชุดน้ำชา
เจ้าหน้าที่เหล่านั้นท่าทีดูแปลก ๆ เมื่อพวกเขาเห็นแซ็ค
สถานการณ์ตอนนี้ ชุดน้ำชาที่ถูกวางแทนที่บนโต๊ะอาหารของตระกูลซิมเมอร์ยังไม่เรียบร้อยและตอนนี้น้ำกำลังจะเย็นชืดแล้วก็ตาม ผู้อาวุโสซิมเมอร์โกรธมาก แต่เขาก็ทำได้แค่ทน
นี่คือถิ่นตระกูลไนส์เวลล์ เขาจะกล้าทำอะไรลงไปได้ยังไง?
***
ในเวลาเดียวกันฮาร์วีย์ซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะหลักไม่สนใจตระกูลซิมเมอร์เลย เขาสนใจแค่แมนดี้เท่านั้น
ฮาร์วีย์ยังคงนิ่งเงียบเพราะเห็นว่าแมนดี้ไม่ยอมลุกไปไหนและไม่พูดแม้แต่สักคำเดียว
ถ้าเมื่อกี้แมนดี้ยืนขึ้นและพูดแก้ต่างดี ๆ ให้แซ็ค ตอนนี้เรื่องอาจจะจบลงไปแล้ว
น่าเสียดายที่แซ็คพุ่งเป้ามาที่แมนดี้มาโดยตลอด ให้แมนดี้ช่วยเขางั้นเหรอ? มันจะเป็นไปได้ยังไง?
ในฐานะประธานผู้บริหาร เชน ไนส์เวลล์ ลุกขึ้นและปรบมือพร้อมยิ้มทักทายและพูดว่า “เอาล่ะทุกคน ตอนนี้ฉันทานอาหารและสนุกไปกับการแสดงเมื่อครู่แล้ว เรามาทำกิจกรรมที่เป็นส่วนสำคัญของงานกันดีกว่า”
เสียงโห่ร้องดังขึ้นท่ามกลางฝูงชนทันทีที่เขาพูดจบ
“นายใหญ่ไนส์เวลล์ ทุกอย่างที่คุณสะสมล้วนเป็นสิ่งที่หายาก โชคดีจริง ๆ ที่เราได้ชมในวันนี้!”
“นายใหญ่ไนส์เวลล์ ผมสงสัยว่าวันนี้เป็นแค่งานแสดงวัตถุโบราณ หรือเปิดการประมูลด้วย?”
“ใช่ครับ นายใหญ่ไนส์เวลล์ โปรดให้โอกาสเราได้ร่วมประมูลนั่นเพราะท่านคงมีของสะสมมากมายแล้ว!”
คนกลุ่มหนึ่งกำลังคุยโว ทุกสิ่งที่ถูกประมูลในงานแสดงวัตถุโบราณของเชนนั้นไม่มีค่ามากขนาดนั้น
งานแสดงวัตถุโบราณที่คล้าย ๆ กันในอดีตที่เคยจัดขึ้นได้พิสูจน์แล้วว่าผู้ที่สามารถซื้อของในงานแสดงวัตถุโบราณได้นั้นถือว่าได้รับโชคดีที่สุด
เชนยิ้มและพูดว่า “ไม่ต้องกังวลนะทุกคน งานแสดงวัตถุโบราณในครั้งนี้แตกต่างจากที่ผ่านมา!”
“แตกต่างยังไงเหรอครับท่าน?” มีคนถามขึ้นมา
“คราวนี้เพื่อนวัยหนุ่มที่อยู่ข้าง ๆ ฉันจะมีการแข่งขันเล็ก ๆ กับประธานซาราเต้ ประธานสมาคมผู้ค้าวัตถุโบราณแห่งเมืองนิอัมมี่ ทั้งสองจะประเมินโบราณวัตถุระบุความถูกต้องและมูลค่าของสิ่ง ๆ นั้น แน่นอนฉันก็จะตรวจสอบอีกครั้ง ในระหว่างกระบวนการใครก็ตามที่คิดว่าของโบราณชิ้นนั้นมีค่าและต้องการซื้อก็สามารถเสนอราคาได้เช่นกัน!” เชนพูดและชี้ไปที่ฮาร์วีย์
“เข้าใจแล้วครับท่าน!”
โอ้ว พระเจ้า! น่าทึ่งมากที่ชายหนุ่มคนนี้มีคุณสมบัติพอที่จะแข่งขันกับท่านประธานซาราเต้ได้!”
“ช่างเป็นชายหนุ่มที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ ! ไม่แปลกใจที่นายใหญ่แห่งไนส์เวลล์มีความชื่นชมเขามาก!”
“ให้เขาแข่งขันกับท่านประธานซาราเต้ เห็นได้ชัดว่านายใหญ่ไนส์เวลล์ต้องการตัวชายหนุ่มคนนี้!”
ในขณะนี้ทุกคนก็ต้องประหลาดใจครั้งแล้วครั้งเล่า ในที่สุดพวกเขาก็รู้เกี่ยวกับตัวตนของฮาร์วีย์ นี่คือคนที่มีความสามารถในการประเมินโบราณวัตถุที่แม้แต่นายใหญ่แห่งไนส์เวลล์ยังยกย่อง!
เมื่อเทียบกับความประหลาดใจของคนอื่น ๆ สมาชิกในตระกูลกลับไม่พอใจอย่างมากเมื่อมองไปที่ฮาร์วีย์