บัญชามังกรเดือด บทที่ 388 ใครต่อต้าน
คืนนี้สำหรับตระกูลจ้าวถูกกำหนดให้เป็นคืนที่ทำให้นอนไม่หลับ
ผู้ที่อยู่ภายนอกไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีการเปลี่ยนแปลงที่น่าเศร้าเกิดขึ้น พวกเขายังคงหมกมุ่นอยู่กับความสุขของงานแต่งงานในวันพรุ่งนี้
พวกที่ใกล้ชิดรู้ว่ามีบางอย่างไม่ดีเกิดขึ้น แต่เนื่องจากข่าวถูกปิดกั้นไว้โดยวงใน พวกเขาจึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
ทำได้เพียงรออย่างใจจดใจจ่อ
จนมีคนมาเคาะประตูบอกให้ไปประชุมที่ห้องบรรพบุรษ
ปรากฎว่าคนที่มาแจ้งคือองค์รักษ์ เลี่ยวเจี๋ยองค์รักษ์สอง พวกเขารู้ดีว่าเดิมพันสูง แต่ก็ยังไม่กล้าฟันธง
เป็นครั้งแรก ที่ต้องรีบไปที่ห้องโถงบรรพบุรุษด้วยความตื่นตระหนก
หลังจากรออยู่ครู่หนึ่งจ้าวเทียนเล่อและลูกชายของเขาก็ยังไม่ปรากฏให้เห็น แม้แต่ จ้าวเทียนจี และลูกชายของเขาก็ไม่ปรากฏตัว พวกเขาเริ่มอยู่ไม่สุขขึ้น
จนกระทั่งเมื่อเห็นจ้าวเฟิงร่วมกับกลุ่มองค์รักษ์ เดินเข้ามาด้วยท่าทางไม่แยแส
ในที่สุดอารมณ์ของพวกเขาก็ระเบิดออก
“จ้าวเฟิงเกิดอะไรขึ้น เจ้าบ้านอยู่ที่ไหน นายท่านสามอยู่ที่ไหน”
“งานแต่งงานพรุ่งนี้ เป็นงานแห่งความสุขที่หาได้ยากสำหรับตระกูลจ้าว คงจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงหรอกใช่ไหม?”
“จ้าวเฟิงคุณมาที่นี่ทำไม รีบไปเชิญเจ้าบ้านมา!”
เมื่อเผชิญกับความกระสับกระส่ายของสมาชิกตระกูลเหล่านี้ สายตาที่ดูถูกของจ้าวเฟิงก็ปรากฏขึ้น
ก่อนหน้านั้น แม้ว่า จ้าวเฟิงจะเป็นลูกของเจ้าบ้านตระกูลจ้าวแต่ถือหมวกของ “ลูกนอกสมรส” สมาชิกตระกูลเหล่านี้จึงไม่เคยมองเขา
ในสายตาของจ้าวเฟิงสมาชิกตระกูลเหล่านี้มักจะอยู่ห่างไกลจากลูกแกะที่ต้องถูกฆ่า
และเขา ก็เป็นหมาป่าที่มีเขี้ยวคมนั่น
เขาสูดลมหายใจ เดินตรงไปที่ที่นั่งหลัก
เลี่ยวเจี๋ยดึงเก้าอี้ที่เป็นสัญลักษณ์ของอำนาจออกมาทันที มีเพียงเจ้าบ้านเท่านั้นที่มีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะนั่ง
จากนั้นภายใต้การจ้องมองที่เหลือเชื่อของทุกคน จ้าวเฟิงกลับนั่งลงอย่างสงบ
วินาทีถัดมา พวกสมาชิกตระกูลก็อารมณ์ระเบิดขึ้น
“จ้าวเฟิง แกบ้าไปแล้วหรอ ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!”
“ไอ้สารเลว เมารึไง กล้าดียังไงมานั่งบนเก้าอี้ตัวนี้!”
“ไอ้เวร!”
“แกอยากจะทำอะไร?”
ฝูงชนพลุ่งพล่าน พวกเขาแทบรอไม่ไหวที่จะดึง จ้าวเฟิงลงมา เหยียบย้ำลงบนเท้าของเขาและถูเข้าไปแรงๆ
จ้าวเฟิงเฝ้าดูอย่างเงียบ ๆ เพลิดเพลินกับความบ้าคลั่งครั้งสุดท้ายของสมาชิกตระกูล
เขาไม่ได้เยาะเย้ยจนกว่าเสียงของสมาชิกตระกูลจะค่อยๆ สงบลง และวางขาของเขาลงบนโต๊ะ
เขาจุดบุหรี่ สูบยาวๆ แล้วพูดว่า “พูดจบแล้วเหรอ?”
“ถ้าพูดจบแล้ว ก็ควรเป็นฉันที่จะได้พูดบ้างใช่ไหม?”
ชายชราผมขาวชื่อจ้าวซิว รุ่นเดียวกับจ้าวเทียนเล่อและ จ้าวเทียนจี พูดอย่างโกรธเคือง: “แกมันสารเลว แกอยากทำอะไรกันแน่?”
“ไม่ว่าแกจะพูดอะไร ฉันจะรายงานเรื่องของวันนี้ต่อเจ้าบ้านและให้ลงโทษแกอย่างหนัก!”
“มันดื้อด้านมาก!”
จ้าวเฟิงหัวเราะลัน และเสียงหัวเราะหยุดลงทันที เขาพูดอย่างเย็นชา: “ตอนนี้ฉันมีข่าวจะประกาศสองเรื่อง”
“ประการแรก จ้าวข่ายและจ้าวเทียนจีสองพ่อลูก เพื่อแย่งชิงบัลลังก์ ได้สังหารทายาทอย่างจ้าวซวู่โดยทำให้เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์”
“ตอนนี้ ตามคำสั่งของเจ้าบ้านฉันได้ฆ่า จ้าวเทียนจีและลูกชายของเขาแล้ว”
“แกพูดว่าอะไรนะ” เมื่อได้ยินข่าว เหล่าคนในตระกูลต่างก็หวาดกลัว
“เป็นไปไม่ได้!”
“ เกิดเรื่องนี้ขึ้นได้ยังไง?”
“เจ้าบ้านล่ะอยู่ที่ไหน เราจะไปถามเขาต่อหน้าให้ชัด!”
จ้าวเฟิงสูดหายใจและพูดเบา ๆ ว่า “จะรีบอะไร ฉันยังพูดไม่จบ”
“เจ้าบ้านของพวกคุณจ้าวเทียนเล่อก็คือพ่อผู้ให้กำเนิดของฉัน”
“เขาตายไปแล้วเพราะความเจ็บปวดอย่างกะทันหัน และการเจ็บป่วยที่กะทันหัน มันสายเกินไปที่จะรักษาพยาบาล”
อะไร?
ข่าวนี้น่าตกใจยิ่งกว่าที่จ้าวเทียนจี สองพ่อลูก ถูกสังหารเพราะจะแย่งชิงบัลลังก์
สมาชิกตระกูลทั้งหมดรู้สึกว่าสมองของพวกเขากำลังส่งเสียงพึมพำ ปากของพวกเขาเปิดอยู่ แต่พวกเขาไม่สามารถโต้ตอบอะไรได้อยู่นาน
จ้าวเฟิงกล่าวต่อ: “ข่าวแรกได้รับการประกาศแล้ว”
“ตอนนี้ฉันประกาศข่าวที่สองแล้ว”
“ตระกูลจ้าวไม่สามารถขาดผู้นำได้แม้เพียงวันเดียว”
“ในฐานะลูกชายของเจ้าบ้าน มันเป็นหน้าที่ของฉันที่จะต้องแบกรับความรับผิดชอบอันหนักอึ้งของการฟื้นฟูตระกูลจ้าว”
“ต่อไปฉันจะรับตำแหน่งเจ้าบ้านและพรุ่งนี้ฉันจะแต่งงานกับหลิวชิงเหยาเอง”
“ทั้งสองเรื่องพูดจบแล้ว ”
“ตอนนี้ ใครเห็นชอบ ใครต่อต้าน?”
“ยกมือขึ้นถ้าคุณเห็นชอบ หากคุณต่อต้าน โปรดยืนขึ้น”
เพียงแค่ พูดถึงบางอย่างที่น่าสะพรึงกลัว!
สมาชิกในตระกูลจ้าวที่ปรนเปรอเหล่านี้ ต่างก็ตกตะลึง
“ไอ้เวร!”
“คำพูดเต็มไปด้วยเรื่องไร้สาระ!”
“จ้าวเฟิง แกเป็นลูกนอกสมรส กล้ามาปล่อยข่าวลือที่นี่ ฉันจะไปหาเจ้าบ้านมาลงโทษแกเดี๋ยวนี้!”
จ้าวซิวโกรธ เขาตบโต๊ะและเดินออกไปข้างนอกด้วยความโกรธ
คนอื่นในตระกูลอีกหลายคนก็ลุกขึ้นยืน
เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะสนับสนุน จ้าวเฟิงในฐานะเจ้าบ้านและแต่งงานกับ หลิวชิงเหยา
นี่เป็นเรื่องตลกระดับนานาชาติ!
เมื่อเผชิญกับการต่อต้านของสมาชิกตระกูล จ้าวเฟิงไม่ได้ตื่นตระหนกเลย เขายังคงสูบบุหรี่แบบสบายๆ.
จ้าวซิวเดินไปที่ประตูและถูก หลู่ซิ่นและผู้คุมขวางกั้นไว้
“ไปให้พ้น!”
“แกเป็นเพียงสุนัขที่ตระกูลจ้าวเลี้ยงดูมา กล้าดียังไงมาขวางทางเจ้านายของแก?” เขาดุอย่างโกรธจัด
หลู่ซิ่นมองไปที่ จ้าวเฟิง
จ้าวเฟิงกล่าวเพียงประโยคเดียว: “ผู้ที่ติดตามฉันจะจำเริญ และผู้ที่ต่อต้านฉันจะพินาศ”
เจตนาฆ่าในดวงตาของ หลู่ซิ่นฉายแววขึ้น เขายกมีดขึ้นและฟาดลง ฟัน จ้าวซิวทรุดลงกับพื้นโดยตรง
ในเวลาเดียวกัน นักฆ่าที่อยู่ถัดจากเขารีบวิ่งไปข้างหน้าอย่างเงียบ ๆ และเฉือดคอของสมาชิกตระกูลสองสามคนที่ยืนขึ้นและเตรียมจะจากไป
เสียงกรีดร้องที่แหลมคม ถูกตัดสั้น
เลือดสาดกระเซ็นลงบนผนัง สมาชิกตระกูลที่เหลือก็เข้าใจ
จ้าวเฟิงได้ควบคุมสถานการณ์เรียบร้อยแล้ว
ผู้เชื่อฟังผู้อื่นย่อมจำเริญ ผู้ขัดขืนจะพินาศ นี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ
พวกเขาทั้งหมดหน้าซีดด้วยความสยดสยอง และนั่งบนเก้าอี้อย่างสั่นเทา
จ้าวเฟิงหัวเราะและพูดอย่างภาคภูมิใจ “ฉันจะถามอีกครั้ง”
“พรุ่งนี้ ฉันจะแต่งงานกับ หลิวชิงเหยาในฐานะผู้สืบทอดเจ้าบ้านและหลังจากแต่งงาน ฉันจะรับช่วงต่ออย่างเป็นทางการในฐานะเจ้าบ้าน”
“ใครจะยอมรับ หรือใครจะต่อต้านไหม?”
คราวนี้พวกที่กลัวตายยกมือขึ้นอย่างตัวสั่น
จ้าวเฟิงหัวเราะลั่น
“ยอดเยี่ยม!”
“พวกคุณยอดเยี่ยมมาก!”
“สมที่เป็นคนของตระกูลจ้าวจริงๆ พวกคุณมีความรู้เกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบันมาก”
“แต่แค่ยอบรับ มันยังมีเหตุผลไม่เพียงพอ”
“ฉันได้ยินมาว่า จ้าวเทียนเผิงกลับมาแล้ว ตอนนี้ฉันต้องการให้พวกคุณไปพบเขาด้วยกันกับฉัน”
“ถึงแม้ว่าจะไม่มีความรู้สึกว่ามีตัวตนอยู่ในครอบครัวกับลุงคนนี้ แต่เขาก็เป็นลุงอยู่ดี”
“ลุงคนเดียวที่เหลืออยู่ของตระกูลจ้าว”
“เมื่อเจอเขา พวกคุณก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรแล้วเหรอ?”
สมาชิกกล่าวด้วยความกลัว: “เราจะเสนอให้ลุงสนับสนุนคุณชายเฟิงในฐานะทายาทคนใหม่และแต่งงานกับหลิวชิงเหยา”
“เราจะขอให้ลุงพูดด้วยตัวเองและเป็นประธานในงานแต่งงาน เช่นเดียวกับพิธีรับมรดกของคุณชายเฟิง”
จ้าวเฟิงยิ้มและพูดว่า “ไม่เลว!”
“ตราบใดที่พวกคุณติดตามฉันเป็นอย่างดี ในอนาคตฉัน จ้าวเฟิงสาบานว่า จะไม่ปฏิบัติต่อพวกคุณในทางไม่ดี”
“ เลี่ยวเจี๋ย!”
“ครับ!”
“คุ้มกัน ไปที่บ้านของลุง!”
“ครับ!”
จ้าวเฟิงหยิ่งผยอง เขารีบไปที่ที่พักของลุง จ้าวเทียนเผิงด้วยการสนับสนุนจากองค์รักษ์ทั้งหก
สมาชิกในตระกูลจ้าวข้างหลังทั้งหมดก้มศีรษะและเดินตามไปด้วยความกลัว
วันนี้พวกเขาเป็นสมาชิกกลุ่มที่ถูกฝ่ายกบฏจับเป็นตัวประกัน
บทที่ 387 คุณน่าจะลืมเธอไปนานแล้ว
บทที่ 389 เกิดอะไรขึ้น