ตอนที่ 343 คุณหนูท่านนี้ เสื้อผ้าสองชิ้นของคุณทั้งหมดมูลค่า 29,999 หยวน
ชู เสี่ยวเซียว เคยมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเสี่ยวหลี่ เสี่ยวหลี่ เป็นรุ่นพี่คนหนึ่งของเธอในโรงเรียนมัธยมต่อมาเธอเข้าเรียนต่อในมหาวิทยาลัยแต่เสี่ยวหลี่ออกมาทํางานหลังจากจบการศึกษา จากโรงเรียนมัธยมและเธอก็ไม่ได้ติดต่อกันตั้งแต่มา
แต่ไม่ได้คาดหวังว่าจะได้มาพบเจอกับเธอที่นี่ และเสี่ยวหลี่ ก็กลายเป็นพนักงานในห้างสรรพสินค้าแห่งนี้
เสี่ยวหลี่ รู้สถานการณ์ในครอบครัวของชูเสี่ยวเซียวดีและถามชู เสี่ยวเซียวโดยตรงว่า
ทําไมเธอถึงมาที่นี่เพื่อซื้อเสื้อผ้า
เสี่ยวหลี่ ยังคงจําได้ว่า ชูเสี่ยวเซียว กับเธอเคยไปที่แผงขายของข้างถนนเพื่อเลือกซื้อเสื้อผ้าด้วยกันนั้นก็เพราะพวกเธอสามารถซื้อเสื้อผ้าได้ในราคาไม่กี่สิบหยวนเท่านั้น
แต่เสื้อผ้าในห้างนี้มักจะมีราคาหลักร้อยขึ้นไปทั้งนั้น
เมื่อชูเสี่ยวเซียวได้ยินคําพูดนี้เธอก็ไม่รู้ว่าจะตอบเสี่ยวหลี่อย่างไร ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถบอกอีกฝ่ายได้ว่าเธอเพิ่งได้รับเงินมา 400,000หยวน
หลินฟานกล่าวออกมาว่า “พวกเราอาจจะมาผิดที่แล้ว”
เสี่ยวหลี่ กล่าวว่า “นี่ฉันจะบอกเธอว่าเฮ้.. เสี่ยวเซียวนี่ใคร? นี่ใช่แฟนเธอไหม?” “ไม่.. ไม่ใช่!”
ชูเสี่ยวเซียวหน้าแดงและรีบกล่าวปฏิเสธเธอเขินอายอย่างมาก แต่นั้นเธอกลับคิดว่าหลินฟานเป็นแฟนของเธอแต่มัน.. ไม่ใช่
เสี่ยวหลี่ยิ้มแล้วพูดว่า“อย่างบอกนะว่านี่เธอกําลังออกเดทแล้วมันเป็นอย่างไรบ้างจริงสิเธอเข้าเรียนมหาวิทยาลัยแล้วเธอก็เริ่มออกเดทได้ แต่มันก็แค่…”
เธอมองไปที่หลินฟานและเธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกดูถูกขึ้นมาใจเล็กน้อยหลินฟานก็ดูหล่อนะแต่เพียงมองในแวบแรกเขาก็ดูยากจนแม้ว่าเขาจะหล่อแต่มันก็กินไม่ได้หากจะหาผู้ชายที่ดูจะ มีเงินสักหน่อยก็คงจะดีกว่านี้
เธอรู้ว่าหลินฟานเป็นแฟนของชูเสี่ยวเซียวแต่เธอก็ดูถูกชายยากจนอย่างหลินฟาน
หลินฟานไม่สนใจจะอธิบายเธอเขาเพียงยิ้มแล้วพูดว่า“เสี่ยวเซียว ทําไมเราไม่ไปดูร้านอื่นบ้างเสื้อผ้าที่นี่ถูกเกินไปผมเกรงว่าคุณจะไม่ มีหน้าพอที่จะใส่ออกไปในวันพรุ่งนี้”
“อะไรนะ?”
เสี่ยวหลี่ ตกตะลึง
หลินฟานบอกก่อนหน้านี้ว่าเขาอาจมาผิดที่ไม่ใช่เพราะเขาคิดว่ามันแพงแต่เพราะเขาคิดว่าเสื้อผ้าของที่นี่ถูก?
ชูเสี่ยวเซียวเคยยากจนมาก่อน และไม่ค่อยรู้เรื่องเสื้อผ้ามากนัก เมื่อได้ยินคําพูดของหลินฟานเธอก็พูดว่า: “แล้วเราจะไปซื้อเสื้อผ้าที่ไหน?”
หลินฟาน กล่าวว่า “อืม.. อย่างน้อยคุณต้องหาแบรนด์ที่มีชื่อเสียงระดับโลก เช่น Guci, Chanel เป็นต้น”
“เอาล่ะ ฉันขอโทษด้วยพี่เสียวหลี่เราต้องขอตัวก่อนนะ”ชูเสี่ยวเซียวพูดกับเสี่ยวหลี่หลังจากพูดจบทั้งสองก็กําลังจะจากไป
เสี่ยวหลี่ กําลังงงงวย เธอรีบคว้าแขนชูเสี่ยวเซียวและกล่าวว่า “เดี๋ยวก่อน ฉันได้ยินถูกต้องใช่ไหมพวกเธอกําลังจะไปซื้อ Guci, Chanel?”
ชู
{ เสี่ยวเซียว กล่าวว่า : “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันแค่ฉันฟังเขา”
เสี่ยวหลี่กล่าวว่า:“มันเรื่องตลกอะไรกัน!เสี่ยวเซียวถ้าเธอไม่เข้าใจก็ลืมมันไปเถอะแต่เธอควรรู้ว่าเสื้อผ้าของ Guci หรือ Chanel นั้นมีราคาแพงแค่ไหนฉันทํางานที่นี่และรายได้ต่อเดือนของฉันก็เกือบ 10,000 หยวนแม้แต่ฉันก็ยังไม่กล้าที่จะซื้อฉันยังไม่รู้ว่าในตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอแล้วเธอมีเงินเท่าไหร่เธอจะจ่ายมันได้ไหม?”
หลินฟาน กล่าวว่า “ดูเหมือนว่ามันจะไม่ใช่ธุระอะไรของคุณใช่ไหม?”
เสี่ยวหลี่ อารมณ์เสียในทันทีแล้วพูดว่า:“คุณกําาลังแสร้งท่าอะไร? คุณเองก็ดูเหมือนคนจนแล้วคุณกลับพูดว่าจะซื้อ Guci Chanel อย่ามาแสร้งทําต่อหน้าฉัน!ฉันจะบอกคุณให้เสี่ยวเซียวสามารถหาแฟนที่ไว้ใจได้เมื่อเอามาเทียบกับคุณแล้วแล้วก็นะ.. ถ้าคุณไม่มีความสามารถคุณก็ไม่จําเป็นต้องพูดเรื่องไร้สาระพวกนี้คุณเองก็รู้ว่าการมาแกล้งทําเป็นคุยโวนั้นมันจะไปมีประโยชน์อะไร!”
ชู เสี่ยวเซียว หน้าแดง และกล่าวว่า “พี่เสียวหลี่ อย่าพูดอย่างนั้น เขาไม่ใช่แฟนของฉันจริงๆ”เสี่ยวหลี่ กล่าวว่า “ไม่ใช่แฟนของเธอ ถ้าอย่างนั้นเธอก็ควรอยู่ห่างๆจากผู้ชายแบบนี้พวกผู้ชายประเภทนี้มักพูดอะไรเกินจริงแล้วสุดท้ายมันก็ไม่มีอะไรเลยมานี่ฉันมีเสื้อผ้าลดราคาของที่นี่อยู่แม้ว่าสไตล์ของมันจะค่อนข้างเก่าไปหน่อย มันก็ออกมาสองสามปีแล้วราคาก็เลยถูกลงแต่คุณภาพมันก็ดีกว่าพวกราคาหลายร้อยอยู่นะตอนนี้เธอมีเงินเท่าไหร่เสี่ยวเซียวจะได้มาดูกันว่าเธอสามารถซื้อมันได้ไหม?”
สําหรับชูเสี่ยวเซียวในอดีตเสื้อผ้าราคาหลายร้อยหยวนนั้นก็มีราคาแพงไปจริงๆสําหรับเธอและเธอก็ไม่สามารถแม้แต่จะจ่ายมันได้..
ชู เสี่ยวเซียว กล่าวว่า “ขอบคุณพี่เสี่ยวหลี่แต่มันไม่จําเป็น”
เธอฟังแต่หลินฟานเท่านั้นหากหลินฟานเขาบอกว่าไม่ซื้อเธอก็จะไม่ซื้อมัน
เสียวหลี่ คิดว่ามันคงแพงเกินไปจริงๆ สําหรับเธอ แล้วกล่าวว่า “ร้อยหยวนนั้นก็ถูกมากแล้วแต่เพื่อเห็นแก่เพื่อนเก่าของฉัน ฉันจะให้ราคาที่ถูกกว่านี้แก่เธอได้นะเธอมีเงิน 50 หยวน ติดตัวใช่ ไหม? เอะ.. ไม่มีทางเธอไม่มีแม้แต่ 50 หยวนเลยหรือ? ถ้าอย่างนั้นไม่มีทางอื่นแล้วเธอแค่ไปที่แผงขายของข้างหน้าห้างเพื่อเลือกหาได้เท่านั้น..”
เสี่ยวหลี่ คนนี้ดูไปดูมาก็เหมือนจะจริงใจ แต่ในความเป็นจริง เธอกําลังดูถูกชูเสี่ยวเซียวอยู่จากทัศนคติที่ดูถ่อมตัวของเสี่ยวเซียว
แต่ไม่ว่าชูเสี่ยวเซียวจะเรียบง่ายเพียงใดเธอก็ได้ยินมันในเวลานี้ เห็นได้ชัดว่าเสี่ยวหลี่กําลังดูถูกเธออยู่
ชู เสี่ยวเซียว กล่าวว่า “พรุ่งนี้ฉันต้องไปสถานที่หนึ่ง ฉันต้องแต่งตัวให้ดูดีกว่านี้ พี่เสียวหลี่ งั้น ฉันขอตัวไปก่อนนะ”
ฟาน
หลังจากนั้น ชู เสี่ยวเซียว ก็ไม่ต้องการคุยกับ เสี่ยวหลี่ อีกต่อไป ดังนั้นเธอจึงออกไปกับหลินเสี่ยวหลี่ขมวดคิ้วและอดพึมพําอย่างดูถูกไม่ได้ “เธอแกล้งทําเป็นอะไรต่อหน้าฉันฉันไม่ได้คาดหวังเลยว่า เสี่ยวเซียว จะเรียนรู้วิธีแสร้งทําแบบนี้เธอเคยเป็นคนเรียบง่าย เธอต้องเรียนรู้เรื่อง นี้มาจากแฟนหนุ่มที่ดูจนๆของเธอแน่เธอเปลี่ยนไปจริงๆ แต่ก็นะ.. ไม่มีทางคนจนอย่างเธอสามารถอยู่ด้วยกันกับคนจนได้เท่านั้นไม่เหมือนฉัน…”
เมื่อเปรียบเทียบกับชูเสี่ยวเซียวแล้วเสี่ยวหลี่ก็เต็มไปด้วยความรู้สึกเหนือกว่าในทันที
เธอออกมาทํางานหลังจากเรียนจบมัธยมปลายและได้งานเป็นพนักงานแนะนําสินค้าเธอทํางานที่นี่มาได้ 2 ปีแล้วและได้รับเงินเดือน 10,000 หยวนต่อเดือน
แม้ว่าเธอจะไปเทียบกับคนรวยไม่ได้แต่ต่อหน้าชูเสี่ยวเซียวแล้ว เธอก็มีมากพอชูเสี่ยวเซียวไม่มีแม้แต่เงิน 50 หยวน ในตัวของเธอ!
เด็กจากครอบครัวที่ยากจนเช่นชเสี่ยวเซียวนั้นเมื่อเทียบกับเธอแล้ว เสี่ยวหลี่ ยังเป็นคนที่ชูร่ำรวยกว่าเธอและก็เหนือกว่าเธออย่างเห็นได้ชัด
เสี่ยวหลี่คิดว่าหลินฟาน และชูเสี่ยวเซียวต้องแกล้งทําต่อหน้าเธอและพวกเขาก็ไม่มีเงินที่จะซื้อเสื้อผ้าที่นี่ได้ดังนั้นพวกเขาจึงบอกว่าต้องการไปซื้อของ Guci และChanelเธอรับประกันได้ว่าหลังจากที่พวกเขาออกไปแล้วพวกเขาจะต้องรีบออกไปจากห้างแห่งนี้และไปที่ข้างนอกเพื่อหาซื้อตามแผงขายของริมถนนคิด
เสี่ยวหลี่ หัวเราะเยาะ ตามไล่หลังของทั้งสองคนโดยรู้สึกว่าทุกอย่างจะต้องเป็นไปตามที่เธอ
อย่างไรก็ตาม เธอเห็นว่า หลินฟาน และชู เสี่ยวเซียว ไม่ได้ออกจากห้างไม่เพียงแต่พวกเขาจะยังไม่จากไป แต่จริงๆ แล้วพวกเขาเดินเข้าไปในร้าน Chanel ที่ดูหรูหราอยู่ฝั่งตรงข้ามเมื่อเห็นเช่นนี้ เสี่ยวหลี่ก็แทบจะผงะไปจริงหรือนี้?พวกเขาเข้าไปในร้าน Chanel? อย่ามา แสร้งท่าน่า…
“บ้าไปแล้ว.. พวกนั้นดูจนจะตายต้องแสร้งทําแน่ๆเข้าไปข้างใน แล้วทําเป็นดูๆแต่ก็ไม่ซื้อสุดท้ายแล้วก็ออกมาใช่มันต้องเป็นอย่างนั้น!”เสี่ยวหลี่คิ และรู้สึกว่าตัวเองคิดถูกแล้วจากนั้น
เสี่ยวหลี่ ก็สบายใจขึ้นมา
อย่างไรก็ตาม หลังจากผ่านไปครู่หนึ่งหลินฟานและชูเสี่ยวเซียวก็ยังไม่ออกมาจากร้านChanel!
“ไอ้คนจนสองคนนี้ ฉันเฝ้าดูมานานแล้วนะ มาแสร้งแกล้งทําเป็นรวยต่อหน้าฉันฉันเหนื่อยกับพวกแกมากแล้ว!”เสี่ยวหลี่ยิ้มอย่างเย็นชา
“ก็บอกไปแล้วไงว่า ถ้ารู้ว่าตัวเองนั้นยากจนแล้วยังมาแกล้งทําต่อหน้าฉัน ได้.. ฉันจะเปิดเผยมันเอง!”
เสี่ยวหลี่ มีความคิดที่ไม่ดีขึ้นมา แล้วรีบเดินไปที่ร้าน Chanel ฝั่งตรงข้าม
เมื่อมาถึงหน้าประตูของร้าน Chanel เสี่ยวหลี่กําลังจะเข้าไปเธอพร้อมที่จะพูดเพื่อเปิดเผยว่าทั้งสองเป็นคนยากจนที่น่าสงสาร และทําให้พวกเขาอับอายในที่สาธารณะ
เมื่อเธอเข้ามา เธอเห็นหลินฟานและชูเสี่ยวเซียวยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์กําลังจะคิดเงินพนักงานหญิงของChanel ถือถุงบรรจุห่ออยู่ในมือของเธอยิ้มแล้วพูดว่า“คุณหนูท่านนี้เสื้อผ้าสองชิ้นของคุณทั้งหมดมูลค่า 29,999 หยวนจะจ่ายเป็นบัตรเครดิตหรือเงินสดดีค่ะ?”
ชู เสี่ยวเซียว กล่าวว่า “ฉันขอจ่ายด้วย WeChat ค่ะ”
เมื่อพูดอย่างนั้นชูเสี่ยวเซียวก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาแล้วสแกนเพื่อชําระเงิน
“ติ้ง!”
“ชาระเงินสําเร็จ!”
พนักงานหญิงของ Chanel ยิ้มอย่างสดใส แล้วกล่าวว่า:“คุณคะ นี่เสื้อผ้าของคุณค่ะ”
เธอยื่นถุงเสื้อผ้าให้กับชูเสี่ยวเซียว
“ขอบคุณค่ะ” ชู เสี่ยวเซียว รับถุงเสื้อผ้ามา
เมื่อเห็นฉากนี้ เสี่ยวหลี่ ก็ตกตะลึงแล้ว
– ผู้แปล ขออนุญาตแก้ชื่อ “โรงเรียนดนตรีหยุนเฉิง” เป็น “มหาวิทยาลัยดนตรีหยุนเฉิง” นะครับ
พอดีผมสับสนอยู่นาน ระหว่าง ≠ (Dàxué / ต้าเสวี่ย) / ≠≠ (Dàxué / ต้าเสวี่ย) สองตัวนี้มันบอกได้ว่าเป็น วิทยาลัยได้ด้วยครับเลยทําให้สับสนอยู่นานเลยใช้คําว่า “โรงเรียน” ไปพอดีให้อาเจ็กดูให้ครับเพื่อให้แน่ใจต้องขอโทษผู้อ่านทุกท่านที่ทําให้เข้าใจผิดในเรื่องนี้ตามไปด้วย…..