แดนนิรมิตเทพ บทที่ 448
เจิ้งหยวนฮ่าวพูดเตือนด้วยเสียงนุ่มนวล “เข่อเยว่ ช่างมันเถอะ ฟ้าจะมืดแล้ว ถ้ายังไม่ลงเขาก็จะไม่ทันแล้วนะ พรุ่งนี้จะต้องไปงานเลี้ยงวันเกิดของยานเอ๋อร์ที่เจียงหนานอีก ในเมื่อคุณเชื่อว่าเฉินโม่โกหก วันหลังก็ยังมีโอกาสจับผิดเขาอีกตั้งหลายครั้ง ไม่ต้องรีบจับผิดวันนี้หรอก”
อานเข่อเยว่ก็ต้องเห็นแก่หน้าเจิ้งหยวนฮ่าวหน่อย อย่างไรเสียอานเข่อเยว่ก็เป็นผู้หญิงที่มีความคิดตามจารีตประเพณี ในเมื่อเธอตัดสินใจว่าจะคบกับเจิ้งหยวนฮ่าวแล้ว ก็ต้องฟังคำของว่าที่สามีในอนาคตหน่อย
“ก็ได้ ครั้งนี้จะปล่อยหมอนั่นไปก่อน สักวันฉันจะต้องเปิดโปงโฉมหน้าที่แท้จริงของหมอนั่นให้ได้ ให้ยานเอ๋อร์ได้เห็นว่าหมอนั่นไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง!”
มู่หรงยานเอ๋อร์ก็มองเพื่อนสนิทตนเองคนนี้ สายตาก็เผยความกังวลใจออกมา ถึงแม้อานเข่อเยว่จะบอกว่าที่เปิดโปงเฉินโม่ก็เพื่อเธอ แต่เธอมองออกนานแล้ว ว่าคนที่อยากจะเปิดโปงโฉมหน้าของเฉินโม่ ก็คือตัวอานเข่อเยว่เอง
มู่หรงยานเอ๋อร์ก็สงสัยในใจ “ทำไมเข่อเยว่ถึงได้เกิดความเข้าใจผิดกับเฉินโม่ได้ขนาดนี้? เฉินโม่ก็เหมือนจะไม่ได้ไปทำอะไรผิดต่อเข่อเยว่นะ!ครั้งหน้าเจอเฉินโม่ จะต้องถามให้แน่ชัดเสียแล้ว”
มู่หรงยานเอ๋อร์ภายนอกดูเย่อหยิ่ง จริงๆ แล้วในใจมีความคิดไร้เดียงสา ไม่รู้ว่าคนบางคนต่อให้คุณไม่ได้ไปหาเรื่องด้วย แต่แค่แย่งไปแย่งซีนของพวกเขา พวกเขาก็จะเกิดความอิจฉาในใจ ถึงขั้นเกลียดได้เลย คนแบบนี้ไม่ยอมให้คนอื่นดีกว่าตนเอง
นิสัยเดิมของอานเข่อเยว่ถึงแม้จะไม่ใช่แบบนั้น แต่พอเฉินโม่กระตุ้นบ่อยๆ ก็เลยกลายเป็นคนแบบนั้นไม่รู้ตัว
เฉินโม่ในก่อนหน้านี้ ทุกอย่างล้วนคิดถึงแต่อานเข่อเยว่ เหมือนกับหมาเดินตามต้อยๆ ทำดีกับอานเข่อเยว่มากๆ
แต่พอได้เกิดใหม่ เฉินโม่ก็ไม่สนใจอานเข่อเยว่เลย ทำให้อานเข่อเยว่ที่มีอีโก้สูงไม่สามารถยอมรับได้ เลยเกลียดเฉินโม่ ที่แม้แต่เธอเองก็ยังไม่รู้ตัว
พวกเขารอไปเฉินโม่ก็ไม่ออกมา เลยค่อยๆ จากไป และตอนนี้เฉินโม่ก็ได้นั่งขัดสมาธิอยู่บนลานปะรำพิธีแล้ว เข้าสู่สภาพที่ฝึกวิชา ไม่รู้เลยว่าพวกนั้นรอเขาอยู่ด้านนอกเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง
เช้าวันที่สอง เฉินโม่สั่งให้เฉินซงจื่ออยู่ดูแลคฤหาสน์ที่ทะเลสาบกลับคืนรัง ตนเองก็ไปสถานีรถไฟความเร็วสูง เตรียมจะไปเจียงหนาน เพื่อร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของมู่หรงยานเอ๋อร์
วันเกิดอายุ18ปีเต็มนั้น ในหัวเซี่ยถูกเรียกว่าเป็นพิธีการเข้าสู่เป็นผู้ใหญ่เต็มตัว ดังนั้นงานวันเกิดครบ18ปีจะยิ่งใหญ่มาก งานเลี้ยงวันเกิดของมู่หรงยานเอ๋อร์ครั้งนี้ จึงถูกจัดขึ้นที่วิลล่าชิงหลงของตระกูลมู่หรง
ถึงแม้เมืองอู่โจวจะอยู่ข้างๆ เจียงนาน แต่ก็ยังห่างจากวิลล่าชิงหลงของตระกูลมู่หรงพอสมควร รถไฟความเร็วสูงอย่างเร็วก็ครึ่งชั่วโมงถึง
เฉินโม่ขึ้นรถไฟมาแล้ว ซื้อตั๋วได้ริมหน้าต่างพอดี แล้วก็นั่งหลับตาทำสมาธิอยู่ที่เบาะตนเอง
หลังจากนั้น15นาที รถไฟก็ได้วิ่งเข้าสู่เขตของเจียงหนาน แล้วหยุดจอดหนึ่งสถานี
ตอนนี้ ก็มีวัยรุ่นหนุ่มสาวคู่หนึ่งเดินขึ้นมา ผู้ชายสวมชุดสูทสีดำดูหล่อเหลามาก ดูเป็นผู้ใหญ่ ผู้หญิงก็สวยมาก ด้านบนใส่เสื้อคอปกสีขาว ผูกหูกระต่ายที่ปกเสื้อ ด้านล่างสวมกระโปรงเจ้าหญิงสีดำกับถุงน้องสีดำ ขาเรียวยาวทั้งสองของเผยออกมาด้านนอก
พอสาวคนนี้ขึ้นรถมา สายตาของผู้ชายไม่น้อยก็ร้อนผ่าว
สองคนถือตั๋ว แล้วเดินมาทางตำแหน่งของเฉินโม่ พอเห็นเฉินโม่ที่กำลังหลับตาพักสายตาอยู่ริมหน้าต่าง สาวคนนั้นก็ขมวดคิ้ว
“นี่ สลับที่กับฉันหน่อย!” ผู้หญิงพูดอย่างเย่อหยิ่ง น้ำเสียงไพเราะ แต่ว่าดูเย่อหยิ่ง
เฉินโม่ค่อยๆ ลืมตาขึ้น มองดูผู้หญิงคนนั้น แล้วก็ไม่ได้สนใจเธอ แต่หลับตาลงไปเหมือนเดิม
ผู้หญิงคนนั้นก็เหมือนจะโมโห เอานิ้วมือจิ้มไปที่หัวไหล่ของเฉินโม่ แล้วตะโกนพูดว่า “นี่นาย พูดกับนายอยู่นะ ไม่ได้ยินหรือไง?”
ผู้โดยสารที่อายุมากหน่อย ก็ไม่ค่อยชอบกับการกระทำของผู้หญิงคนนี้ แอบส่ายหัวกันเบาๆ ต่างพากันอยากรู้ว่าเด็กผู้หญิงคนนี้ไม่รู้ว่าเป็นลูกสาวบ้านไหนที่ถูกตามใจจนเสียคน
แต่ว่าพวกหนุ่มวัยรุ่นทั้งหลาย ก็มีสีหน้าสนใจเรื่องสนุก ส่วนใหญ่กลับรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้น่าสนใจดี
ช่วยไม่ได้ นี่เป็นสิทธิพิเศษของความสวย