ทว่าสิ่งที่น่าสะพรึงกลัวที่สุดของทักษะหมัดดวงตะวันศักดิ์สิทธิ์นั้นไม่ใช่พลังหมัดของมัน แต่เป็นพลังอำนาจของเปลวไฟแห่งสวรรค์
เมื่อพลังหมัดระเบิดออกมา เปลวไฟเหล่านี้ก็ได้ลุกลามออกไปทุกทิศทาง ปกคลุมพื้นที่ในระยะสิบกิโลเมตรอย่างกะทันหัน ทำให้ทั่วทั้งพื้นที่เปลี่ยนกลายเป็นทะเลเพลิง
“บัดซบ นี่มันคือเปลวไฟอะไรกัน ทำไมถึงไม่สามารถขจัดมันออกไปได้?”
“เปลวไฟมังกร เจ้ามนุษย์นี่สามารถควบคุมเปลวไฟมังกรอย่างนั้นหรือ?”
“ช่วยด้วย ช่วยข้าเร็ว!”
ดราโกเนี่ยนระดับราชันจำนวนมากตะโกนออกมา เปลวไฟแห่งสวรรค์ที่น่าสะพรึงกลัวเหล่านี้ได้ปกคลุมพวกเขา ทันใดนั้นเปลวไฟก็เริ่มลุกโชนออกมา หากไม่ได้แผดเผาพวกเขาจนหมดจดจะไม่มีวันดับมอดไป
ในตอนนี้พวกเขาต่างก็รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าพวกมนุษย์ที่ได้เผชิญกับการโจมตีของเปลวไฟมังกรนั้นรู้สึกอย่างไร ทั่วทั้งร่างกายถูกเปลวไฟแผดเผา เซลล์แต่ละเซลล์ลุกไหม้ แม้แต่จิตวิญญาณก็ถูกแผดเผาไปด้วยเปลวไฟ เป็นการทรมานที่แสนยาวนานและเจ็บปวด
ไม่ว่าพวกเขาจะดิ้นรนแค่ไหน พวกเขาทั้งหมดก็จะถูกแผดเผาด้วยเปลวไฟเหล่านี้
หลังจากไม่กี่ลมหายใจ ดราโกเนี่ยนระดับราชัน30-40คนก็ถูกเปลวไฟเผาไหม้จนกลายเป็นเถ้าถ่าน หลงเหลือเพียงแค่กลุ่มของฝุ่นที่หลงเหลืออยู่ที่พื้น สายลมได้พัดผ่านมา จากนั้นก็หายไปจากโลกนี้ตลอดกาล
ทว่าต่อให้ดราโกเนี่ยนระดับราชันเหล่านี้จะตายไป เปลวไฟก็ยังไม่หยุดแผดเผา ยังคงทำให้พื้นที่แห่งนี้กลายเป็นทะเลเพลิง ก้อนหินถูกแผดเผาจนกลายเป็นลาวาและไหลออกไปรอบๆ อุณหภูมิพุ่งสูงขึ้นอย่างมาก
“แม่เจ้า นี่เซี่ยสามารถควบคุมเปลวไฟมังกรได้เช่นกันหรือ?”
“ไม่ นี่มันแตกต่างออกไปจากเปลวไฟมังกรเล็กน้อย ทว่ามีความน่าสะพรึงกลัวที่คล้ายคลึงกัน สามารถที่จะแผดเผาได้ทุกสิ่งทุกอย่าง”
“ช่างมีสภาพที่น่าสิ้นหวังจริงๆ เมื่อใดที่ดราโกเนี่ยนเหล่านี้ถูกปกคลุมด้วยเปลวไฟนี้ จะต้องถูกแผดเผาจนตาย ต่อให้จะต้องการหลบหนีก็ไม่สามารถที่จะหลบหนีไปได้”
“นี่คือการที่หนามยอกเอาหนามบ่ง วันนี้ดราโกเนี่ยนเหล่านี้ก็มีชะตากรรมเช่นเดียวกัน”
บาหลีหู่และคนอื่นๆต่างก็ตื่นเต้นกันอย่างถึงที่สุด การที่เผชิญหน้ากับเปลวไฟมังกร เซี่ยปิงไม่ใช่เพียงแค่ไม่ตาย ทว่ายังสามารถที่จะใช้เปลวไฟที่น่าสะพรึงกลัวออกมาและสังหารดราโกเนี่ยนระดับราชันเหล่านี้ไปเป็นจำนวนมาก ทำให้เกิดความได้เปรียบในสงคราม สถานการณ์พลิกกลับตาลปัตร
หากสงครามในวันนี้แพร่งพรายออกไปล่ะก็ มันจะต้องทำให้สวรรค์สั่นคลอนอย่างแน่นอน จะต้องเป็นตำนานที่ทุกๆคนจดจำไปตลอดกาล
พวกเขาสามารถที่จะจินตนาการได้ หากเรื่องของวันนี้แพร่งพรายออกไป มันจะต้องเกิดความโกลาหลวุ่นวายขึ้นอย่างแน่นอน
“มนุษย์ ข้าจะต้องสังหารเจ้าให้ได้!”
เหว่ยซื่อเท่อคำรามออกมา ทั่วทั้งร่างกายของเขาพุ่งเข้ามาราวกับสายฟ้า ในมือถือหอกยาวอยู่ ดูเหมือนว่าจะพุ่งเข้ามาอย่างไม่คิดชีวิต ภายในไม่กี่ลมหายใจก็มาถึงตัวเซี่ยปิง
“เจ้าเหว่ยซื่อเท่อนี่ต้องการที่จะฆ่าตัวตายหรือ?”
บาหลีหู่และคนอื่นๆต่างก็ตกตะลึง ก่อนหน้านี้ดราโกเนี่ยนระดับราชันนับสิบที่ร่วมมือกันก็ยังไม่ใช่คู่มือของเซี่ยปิง ต่อให้เหว่ยซื่อเท่อจะแข็งแกร่งกว่าพวกเขา ทว่าเป็นไปได้อย่างไรที่จะเอาชนะเซี่ยปิงได้ พฤติกรรมเช่นนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นการฆ่าตัวตาย
“ตายไปซะ!”
ทันใดนั้นสีหน้าของเหว่ยซื้อเท่อก็แสดงให้เห็นถึงความเจ้าเล่ห์ มือของเขาได้โบกออกไป ไม่รู้ว่าในมือของเขามีลูกปัดตั้งแต่เมื่อไหร่ ดูเหมือนว่าจะเต็มไปด้วยออร่าของห้วงมิติ
ซู่ ซู่ ซู่!!!
ทันใดนั้นภาพเงา20เงาก็ได้ปรากฏขึ้นมาบนอากาศทันที เป็นดราโกเนี่ยนระดับราชันทั้งหมด พวกเขาต่างก็กอดอาวุธไว้พร้อม เหมือนกับว่าได้เตรียมพร้อมมานานแล้ว
“สิ่งประดิษฐ์เวทมนตร์เชิงห้วงมิติ?!”
เซี่ยปิงขมวดคิ้ว เขาไม่คาดคิดว่าบนตัวของดราโกเนี่ยนเหล่านี้จะมีสิ่งประดิษฐ์เวทมนตร์เชิงห้วงมิติอยู่ คาดการณ์ได้ว่าก่อนหน้านี้ดราโกเนี่ยนระดับราชันเหล่านี้ก็ได้หลบซ่อนอยู่ในสิ่งประดิษฐ์เวทมนตร์เชิงห้วงมิตินี้
พวกเขาคงจะกำลังรอให้เหว่ยซื่อเท่อปล่อยออกมา จากนั้นก็ห้อมล้อมเพื่อสังหารเขา เพราะว่าเมื่อใดที่ดราโกเนี่ยนระดับราชัน20คนเข้ามาถึงตัวได้ จากนั้นศัตรูจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย เป็นไปได้อย่างไรที่จะหลบหนีไปได้ นี่คือการโจมตีที่จะต้องสังหารให้ได้
“ไม่นะ!!”
ระยะที่ห่างออกไป เจ้าหน้าที่จำนวนมากของชนเผ่าบาหลีต่างก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างมาก พวกเขาก็เห็นว่ามีดราโกเนี่ยนระดับราชัน20คนที่ปรากฏตัวขึ้นมาอย่างกะทันหัน มีที่ไหนที่จะเซี่ยปิงจะล่วงรู้ได้ถึงกลอุบายของฝ่ายตรงข้าม ตกสู่สถานการณ์วิกฤติในทันที
เหว่ยซื่อเท่อก็กัดฟันอย่างแน่น ม่านตาเผยให้เห็นแสงที่ส่องประกาย เดิมทีกลอุบายนี้มีไว้เพื่อใช้ทำลายผ่านการป้องกันของเมืองร้อยลี้ เขาจะปล่อยดราโกเนี่ยนระดับราชัน20คนเหล่านี้ออกมาเพื่อทำลายล้างค่ายกลของเมืองในช่วงเวลาที่เหมาะเจาะ สังหารเจ้าหน้าที่จำนวนมากของเมืองร้อยลี้อย่างกะทันหัน
ทว่าในตอนนี้ หากไม่สังหารเจ้ามนุษย์ที่มีพรสวรรค์ดั่งปีศาจคนนี้ไปก่อน จุดจบของพวกเขาก็คงจะมาถึงอย่างรวดเร็ว
ต่อให้จะไม่สามารถทำลายเมืองร้อยลี้ได้ ก็จะต้องกำจัดเจ้ามนุษย์คนนี้ให้ได้ เมื่อใดที่ปล่อยให้ฝ่ายตรงข้ามเลื่อนขั้นขึ้นไปในระดับจักรพรรดิได้ จากนั้นบางทีเผ่าพันธุ์ดราโกเนี่ยนของพวกเขาจะต้องเผชิญกับอันตรายในอนาคต
“ตายซะ!”
ดราโกเนี่ยนระดับราชัน20คนมีสีหน้าที่ดุร้ายขึ้นมา ร่างกายของพวกเขาเต็มไปด้วยพลังเวทมนตร์ที่น่าสะพรึงกลัว เห็นได้ชัดว่าได้รวบรวมพลังอำนาจมาเป็นระยะเวลานาน รอที่จะมุ่งเป้าไปกับการโจมตีเพียงครั้งเดียว
หล่ง หล่ง หล่ง~
บนอากาศมีพลังมังกรที่กำลังรวมตัวกันและแปรเปลี่ยนกลายเป็นมังกรยักษ์สีทองอย่างกะทันหัน คำรามออกมาอย่างบ้าคลั่งและพุ่งตัวเข้าใส่เซี่ยปิง ต้องการที่จะฉีกเจ้ามนุษย์คนนี้ให้กลายเป็นชิ้นๆ
พลังอำนาจที่แข็งแกร่งเช่นนี้ เทียบได้กับการโจมตีของยอดฝีมือในระดับหล่อหลอมสมบัติขั้นเริ่มต้น แม้กระทั่งเมืองทั้งเมืองก็สามารถที่จะทำลายได้อย่างกะทันหัน
ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว!!!
เซี่ยปิงไม่ได้ขยับเขยื้อน ทว่าเป็นสไลม์ทองของเขาที่สัมผัสได้ถึงอันตรายในทันที
“สไลม์!” สไลม์ทองส่งเสียงร้องออกมา มันแยกคมดาบจำนวนนับไม่ถ้วนออกมาทันที ภายใต้แสงอาทิตย์ที่ส่องสว่าง คมดาบเหล่านี้มีแสงดาบที่น่าสะพรึงกลัวซึ่งเห็นได้อย่างชัดเจน ก่อตัวกลายเป็นภูเขาแห่งดาบก็ว่าได้
คมดาบได้เจาะทะลวงออกมา ส่งเสียงแหลมดังขึ้น เป็นเหมือนกับการโจมตีของยอดนักดาบปรมาจารย์ เจาะทะลวงสรวงสวรรค์ คมดาบแต่ละเล่มมีความแหลมคมอย่างมาก เหมือนกับจะสามารถตัดผ่านแผ่นดิน
ตึบ!
การโจมตีเพียงครั้งเดียว คมดาบที่ไร้ที่สิ้นสุดนี้ก็ได้เจาะทะลวงผ่านร่างกายของดราโกเนี่ยนระดับราชันเหล่านี้
อะไรกัน?!
ดราโกเนี่ยนระดับราชันเหล่านี้จ้องมองด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง มุมปากมีเลือดไหลออกมา
การที่พวกเขาอยู่ห่างจากเซียปิงเพียงไม่กี่เมตรนั้น คมดาบเหล่านี้ได้เจาะทะลวงผ่านร่างกายของพวกเขาไปโดยตรง ร่างกลายเป็นรังผึ้ง มีรูเลือดจำนวนมากที่ปรากฏขึ้นมา
เกร็ดที่ภาคภูมิใจของดราโกเนี่ยนไม่สามารถที่จะต้านทานความแหลมคมของดาบเหล่านี้ได้ ร่างกายของพวกเขาเปราะบางเหมือนกับเต้าหู้ ถูกเจาะทะลวงผ่านไปอย่างง่ายดาย เลือดมหาศาลไหลออกมา
ทันใดนั้นพวกเขาก็รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดลวดร้าว จิตใต้สำนึกกำลังตกไปสู่ความมืดมิดอย่างรวดเร็ว
“ม่ายยย!!!!”
เห็นสถานการณ์นี้ เหว่ยซื่อเท่อก็อดใจที่จะกรีดร้องออกมาไม่ได้ เขาคลุ้มคลั่งออกมาพร้อมทั้งจ้องมองอย่างโกรธแค้น ไม่คาดคิดว่ากลอุบายนี้ที่ใช้เพื่อลอบสังหารเซี่ยปิงนั้น
ในตอนนี้แม้แต่จะเข้าใกล้ฝ่ายตรงข้ามก็ไม่สามารถที่จะทำได้ ดราโกเนี่ยนระดับราชัน20คนถูกสังหารไปอย่างกะทันหัน ร่างกายถูกเจาะทะลวงกลายเป็นรูเลือดนับสิบ เป็นเหมือนกับใบมีดนับพันก็ว่าได้
“คมดาบเหล่านี้ปรากฏขึ้นมาจากที่ไหนกัน? เป็นสิ่งประดิษฐ์เวทมนตร์ของเซี่ยอย่างนั้นหรือ?”
บาหลีหู่และคนอื่นๆต่างก็จ้องมองอย่างไม่ละสายตา พวกเขาคิดว่าเซี่ยปิงไม่ใช่แค่มีพลังการต่อสู้ที่เหนือธรรมชาติเท่านั้น ทว่าสิ่งประดิษฐ์เวทมนตร์ก็ยังมีปรากฏออกมาให้เห็นเรื่อยๆ ช่างเป็นเหมือนการติดอาวุธให้กับพยัคฆ์ก็ว่าได้
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าดราโกเนี่ยนระดับราชันเหล่านี้จะดิ้นรนอย่างไร ก็ไม่สามารถที่จะทำอันตรายต่อเซี่ยปิงได้แม้แต่นิดเดียว
“ตายไปซะ”
ไม่ว่าตอนนี้เหว่ยซื่อเท่อจะประหลาดใจแค่ไหน เซี่ยปิงก็ไม่ได้สนใจ ร่างของเขาได้กระพริบหายไป พุ่งออกไปราวกับสายฟ้า เสี้ยววินาทีต่อมาก็มาถึงตัวของเหว่ยซื่อเท่อและได้ตบหลังมือออกไป
“แย่แล้ว!”
เหว่ยซื่อเท่อมีสีหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างมาก เขารู้สึกได้ถึงอันตรายที่ยิ่งใหญ่ พยายามที่จะหลบหนีออกไปอย่างรวดเร็ว
ทว่าก็สายเกินไป เซี่ยปิงตบหลังมือออกไป ตบลงที่ศีรษะของเหว่ยซื่อเท่อ พลังอำนาจนี้ก็เป็นเหมือนกับพลังอำนาจของภูเขาทั้งลูก เหมือนกับเป็นอุกกาบาตที่พุ่งชนลงมาก็ว่าได้
ปัง!
ฝ่ามือที่มีพลังอำนาจอันร้ายกาจนี้ สามารถที่จะบดทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง ศีรษะของเหว่ยซื่อเท่อได้เปลี่ยนกลายเป็นก้อนเนื้อบดและระเบิดออกมาเหมือนกับลูกแตงโมก็ว่าได้
ดราโกเนี่ยนเหว่ยซื่อเท่อเสียชีวิตแล้ว!