“แม่คะ หนูยังไม่วางใจเท่าไหร่……”มือขวาของยวี๋น่าลูบท้องที่นูนขึ้นมาเล็กน้อยพร้อมบอกกับแม่ยวี๋ เธอรู้สึกใจคอไม่ดีตั้งแต่เช้าแล้ว ไม่ใช่กลัวการตรวจสูติกรรม แต่รู้สึกว่าเหมือนจะมีเรื่องอะไรเกิดเรื่องขึ้น
ตอนนี้เธอกินอิ่มนอนหลับที่บ้านตระกูลหลิน คนที่นี่ก็ดีกับเธอกว่าเมื่อก่อนแล้ว แม้แม่หลินจะทำหน้าไม่ค่อยชอบหน้าเธออยู่บ้าง แต่ทั้งสองคนก็ได้จัดการกำหนดวันแต่งงานให้แล้ว และยิ่งไปกว่านั้นหลินหนายังคงมั่นคงกับยวี๋น่าไม่เปลี่ยน ท่านก็ทำได้เพียงยอมรับการเป็นลูกสะใภ้ในอนาคต
แม่ยวี๋เห็นท่าทางของลูกสาวตัวเองที่เป็นอย่างนี้ เธอก็นึกว่าเพราะการไปตรวจครั้งแรก เลยรีบเข้าไปพยุงเธอ แล้วยิ้มพูด:”ไม่เป็นไรนะ ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่ตรวจธรรมดา เดี๋ยวเราก็กลับแล้ว”
ยวี๋น่าพยักหน้าเบาๆ แล้วพยายามทำใจที่รู้สึกไม่ดีให้สงบลง
และไม่ไกลจากที่พวกเขายืนอยู่มีผู้หญิงสวมหมวกแก๊ปแอบอยู่ และมองมาทางพวกเธอ แต่สองแม่ลูกไม่สังเกตเห็น
แววตาของผู้หญิงคนนั้นจ้องยวี๋น่านิ่งด้วยตาเต็มเป็นด้วยความริษยาและไม่ยอม เพราะแก หลินหนานของฉันถึงได้ชะลอการถ่ายละคร และได้เกิดอุบัติเหตุ!
ยัยแพศยา!!
ยวี๋น่าเดินเข้ามาและเข้ามาใกล้แผนที่ผู้หญิงวางไว้ ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ………
และตอนนี้เอง!
“เป็นแก!”ผู้หญิงคนนั้นเงยหน้าขึ้นมาด่ายวี๋น่า เปิดหมวกแก๊ปออกมาก็เป็นหญิงสาววัยรุ่นละอ่อน มองดูน่าจะอายุประมาณยี่สิบปี ดวงตากลมจ้องมองมา ไม่รู้ว่ายวี๋น่าไปมีความแค้นอะไรกับเธอ
“นี่ป้า ป้าก็ไม่ดูตัวเองเลยนะว่าอายุเท่าไหร่แล้ว ยังจะมากินหญ้าอ่อนอีก คิดว่าจะเที่ยวไปอ่อยใครก็ได้หรอ แรดนะจังเลยนะป้า!”
ยวี๋น่ากับแม่ยวี๋ที่ตกใจที่อยู่ดีๆ ก็มีหญิงสาวเข้ามาด่าทอ ยวี๋น่าอึ้งตะลึง เมื่อกี้เธอตกใจจนเก้าถอยหลังด้วยสีหน้างงงวย นิ่งอยู่นานถึงได้เอ่ยถามอย่างระวัง:”เธอเป็นใคร พวกเราเคยเจอกันหรอ”
แม่ยวี๋น่านิ่งคิ้วขมวด มองหญิงสาวพร้อมต่อว่า:”ไอ้หยา ยังเด็กยังเล็กทำไมถึงปากคอเราะร้ายอย่างนี้ ยัยหนูรู้จักให้เกียรติกันบ้างนะ ลูกสาวของฉันไปทำอะไรให้เธอ เธอถึงได้มาด่าเขาอย่างนี้”
เด็กสาวถุยน้ำลายออกมา”ถุย หน้าด้านหน้าไม่อาย ป้าก็ไม่ดูตัวเองเป็นใครถึงได้กล้ามาอ่อยหลินหนานของเรา ไม่รู้ว่าแกใช้วิธีไหนถึงได้ทำให้เขาหลง ถ้าไม่ใช่เพราะแก หลินหนานก็คงไม่เกิดอุบัติเหตุ และไม่ต้องชะลอการถ่ายละคร แกรู้มั้ยว่าคะแนนนิยมของเขาลดลงไปมาก แกรู้มั้ย”
เธอที่เหมือนจะยิ่งโกรธมาก แล้วยื่นมือออกมาผลักยวี๋น่า “รีบไปตายซะยัยผู้หญิงแพศยา!”
ยวี๋น่าหน้าถอดสี เธอคิดไม่ออกเลยว่าทำไมหญิงสาวคนนี้ถึงได้ปากร้ายต่อว่าเธออย่างนี้ และยิ่งไปกว่านั้นยังเอ่ยถึงหลินหนานด้วย ดูท่าน่าจะเป็นแฟนคลับของเขา ยวี๋น่าที่ถูกหญิงสาวผลักจนร่นถอยหลังไปไม่กี่ก้าว ไม่ทันระวังสะดุดขาจนล้มลงพื้นกระแทกกับท้อง
รู้สึกเจ็บบริเวณท้องขึ้นมาทันที ยวี๋น่าแม้จะล้มไปกองกับพื้น แต่สิ่งแรกที่คิดได้คือปกป้องท้อง แต่อาการเจ็บก็มากขึ้น หน้าของเธอซีดเผือด เหงื่อไหลชุ่มออกมาตามใบหน้า รู้สึกเจ็บปวดมาก
“ลูก…….ลูกของฉัน………”
แม่ยวี๋ที่เมื่อกี้ตกใจอึ้งอยู่ชั่วครู่ก็รีบเข้าไปพยุงยวี๋น่า แต่เธอก็เหลือบเห็นเลือดสีแดงไหลออกมาจากขาของยวี๋น่า แม่ยวี๋ตกใจหน้าซีด แล้วรีบเรียกหมอที่เดินมาอยู่แถวนั้น
“คุณหมอ คุณหมอ รีบช่วยลูกสาวของฉันด้วย ช่วยลูกสาวของฉันด้วย เธอยังท้องอยู่เลยนะ!”
คุณหมอที่เห็นเหตุการณ์เป็นอย่างนี้ ก็รู้สึกตื่นตระหนกและร้อนใจ มีหมอคนหนึ่งกับพวกพยาบาลรีบเข็นรถเข็นออกมา แล้วรีบพายวี๋น่าเข็นไปทางห้องคลอด
หญิงสาวคนนั้นก็ตกใจ เธอคิดไม่ถึงว่ายวี๋น่าจะเกิดเรื่องขึ้น ใบหน้าซีดเผือดด้วยความตื่นตระหนก พอตั้งสติได้ก็คิดจะหนี แต่ก็ถูกแม่ยวี๋จับแขนไม่ปล่อย แม่ยวี๋กัดฟันกรอดพูด:”เธอมันเด็กไม่ได้รับการสั่งสอน! ลูกสาวของฉันท้องได้ห้าเดือนกว่าแล้ว ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกับเขา ฉันจะไปแจ้งความเอาความผิดกับเธอ โทษฐานเจตนาฆ่าคน!”
หญิงสาวได้ยินอย่างนั้นก็ตกใจร้องไห้ออกมา จนตาแดงก่่ำ จนเหตุการณ์เริ่มจะบานปลาย พนักงานรักษาความปลอดภัยได้รับแจ้งอย่างทันก็รีบเข้ามาทันที แล้วก็มาจับเอาหญิงสาวที่เป็นแฟนคลับไป โรงพยาบาลถึงได้กลับมาเป็นปกติ
แม่ยวี๋ที่ตอนนี้ทั้งโกรธทั้งร้อนใจ แต่ว่าก็รีบวิ่งไปดูอาการของยวี๋น่าที่ห้องคลอด นั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยใจที่กระวนกระวายใจ มองดูหมอที่เดินไปเดินมาอยู่ในโรงพยาบาล ตอนนี้เธอคอแห้งผาก เป็นห่วงเด็กและยิ่งเป็นห่วงยวี๋น่าด้วย
“ฮัลโหล หลินหนาน นายยุ่งมั้ย รีบมาโรงพยาบาลหน่อย น่าน่า…….น่าน่าถูกเด็กสาวคนหนึ่งเข้ามาด่าทอ
หลินหนานที่พึ่งหายได้ไม่นาน คิดไม่ถึงว่าจะได้รับสายอย่างนี้ พอได้ยินว่าเกิดเรื่องกับยวี๋น่า เขาร้อนใจขึ้นมาทันที ไม่สนใจอะไร แล้วก็บอกกล่าวกับผู้กำกับไม่กี่คำก็รีบไปที่โรงพยาบาล จนมาถึงห้องคลอดก็เห็นแม่ยวี๋ เขาก็รีบเดินเข้าไปหา
“คุณป้าครับ ตอนนี้น่าน่าเป็นยังไงบ้าง”
“หลินหนาน หลินหนาน…….”แม่ยวี๋ที่ตอนนี้แม้แต่มือก็ยังสั่นเทา พอเห็นหลินหนานมาก็ลุกขึ้น น้ำตาไหลออกมา มองเข้าไปในห้องผ่าตัดด้วยความไม่สบายใจ
“นายมาแล้ว น่าน่าเข้าไปในห้องผ่าตัดสองชั่วโมงกว่าแล้ว ฉัน ฉันก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาเป็นยังไงบ้าง คุณหมอก็ยังไม่ออกมา นาย นายว่าเด็ก…….”
แม่ยวี๋ที่ยิ่งพูดยิ่งไม่ปะติดปะต่อ หลินหลานที่แม้จะรู้สึกร้อนใจ แต่ก็ต้องปลอบใจผู้ใหญ่ก่อน รอให้อารมณ์แม่ยวี๋กลับมาปกติแล้ว หลินหนานถึงได้เอ่ยขึ้น:”คุณป้าครับ เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ครับ เมื่อเช้าคุณป้าไม่ใช่มาโรงพยาบาลปกติดีไม่ใช่หรอครับ ผมยังถามเธออยู่เลย”
แม่ยวี๋ที่สูดหายใจเข้าเพื่อทำอารมณ์ให้ปกติ แล้วถึงได้เล่าเรื่องทุกอย่างให้หลินหนานฟัง หลินหนานก็คิ้วขมวดขึ้นมาทันที สูดหายใจเข้าลึกๆ รู้สึกกลุ้มใจมาก เขาคิดไม่ถึงว่าแฟนคลับของเขาจะทำอย่างนี้
หลินหนานค่อยๆ กำหมัดแน่น นิ่งเงียบอยู่นานถึงได้เอ่ยขึ้น:”คุณป้าครับ วางใจเถอะ เรื่องนี้ผมจะจัดการเอง ตอนนี้พวกเรารอให้คุณหมอออกมาแล้วถามอาการของน่าน่าเถอะครับ”
แม้ยวี๋พยักหน้า จากนั้นทั้งสองก็นั่งรออยู่ข้างนอก และสิบนาทีต่อมา คุณหมอก็เดินออกมา
แม่ยวี๋รีบเดินเข้าไปหา ถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง :”คุณหมอคะ ลูกสาวของฉันเป็นยังไงบ้าง ไม่เป็นอะไรใช่มั้ยคะ”