ตอนที่ 273 สืบสวน
หยางโปมองไปที่ชุยอี้ฝาน ” ตายเหรอ ? “
ชุยอี้ฝานพยักหน้า ” มีผู้คนจำนวนมากที่ออกมาจากหมู่บ้านชื่อสุ่ย ต่อมาก็ออกจากที่นี่ไป มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ผมเองก็ไม่ค่อยเข้าใจ ผมอยู่ที่นี่มาปีกว่าแล้วก็ได้ยินมันมาโดยตลอด ดูเหมือนว่าเมืองเค่อเล่อทั้งเมืองจะมีความลับเกี่ยวกับหมู่บ้านชื่อสุ่ย ซึ่งมันลึกลับมาก “
พูดจบ ชุยอี้ฝานหันไปมองหยางโป ” พวกคุณไปทำอะไรที่หมู่บ้านชื่อสุ่ย ? “
หยางโปส่ายหน้าพูดลอยๆ ” ไม่ได้มีอะไร ก็แค่ไปหาครอบครัวของเพื่อนเพื่อแจ้งข่าวร้าย(ข่าวการตาย) แล้วก็ให้ซูหนีอวยพรให้พวกเรา “
เรื่องแผนที่สมบัติไม่ได้บอกออกไป ถึงแม้ว่าลูกพี่ลูกน้องราคาถูกคนนี้จะดูน่าเชื่อถือมากในตอนนี้ แต่หยางโปไม่สามารถไว้วางใจได้อย่างเต็มที่
” คนเหล่านั้น พวกเขาไปทำอะไรที่หมู่บ้านชื่อสุ่ยเหรอ ? ” หลูตงซิงถาม
ชุยอี้ฝานส่ายหน้า ” ผมก็ไม่แน่ใจ พวกเขาทั้งหมดมาที่หมู่บ้าน ชื่อสุ่ยด้วยเหตุผลหลายอย่าง หลังจากที่ได้พักที่นั่นทั้งคืน สำหรับต่อมาทุกอย่างก็เกิดเรื่องขึ้นหลังจากที่พวกเขาออกจากหมู่บ้านไป “
” แล้วคุณรู้ได้ยังไงว่าคนเหล่านั้นได้ตายไปแล้ว ? ” หลูตงซิงถามต่อ
ทุกคนกังวลและไม่มีใครคิดว่าแผนที่สมบัติจะทำให้เกิดหายนะแบบนี้ มันทำให้ทุกๆคนตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก
” เพราะว่ามีญาติๆมาตามหาพวกเขาที่นี่ ” ชุยอี้ฝานกล่าว
หยางโปอึดอัดใจ ” เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อไหร่ ? “
ชุยอี้ฝานส่ายหน้า ” ผมก็ไม่รู้รายละเอียดมากนัก แต่ปู่ยามกู่ลี่ น่าจะรู้เรื่องนี้ดี ผมจะเรียกเขามา ถ้าหากพวกคุณมีเรื่องอะไรอย่าปิดบังเด็ดขาด เรื่องใหญ่ขนาดนี้ จะไม่ยอมให้เรื่องเกิดขึ้นที่นี่อย่างเด็ดขาด ! “
ชุยอี้ฝานเดินออกไป ทั้งสี่คนมองหน้ากันด้วยท่าทีที่ตื่นตระหนก
” นี้อาจจะไม่ใช่เรื่องจริงหรอก ? ” ลัวย่าวหัวยังคงไม่เชื่อ
” เขาคงไม่ได้โกหกพวกเราหรอก ” ตาอ้วนหลิวกล่าว
” สาเหตุของปัญหานี้มันอยู่ที่ไหนกันแน่ ? ” หยางโปสับสนมาก เขาคิดหน้าคิดหลัง ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเกิดเรื่องนี้ขึ้น
” เขาจะเป็นนักต้มตุ๋นรึเปล่า ? ” ลัวย่าวหัวกล่าวทันที
” นักต้มตุ๋นเหรอ ? ” หยางโปมองด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย ตอนนี้ทุกคนเริ่มกังวล คิดว่ามันเป็นแค่โชคร้าย
แต่เมื่อคิดถึง ซูหนี ทั้งสามคนที่ประสบอุบัติเหตุในกรุงปักกิ่ง นี่ทำให้ทุกคนตระหนักได้ว่าเรื่องนี้ไม่ง่ายเลย !
ไม่นาน ปู่ยามที่อยู่ข้างนอกประตูก็ถูกชุยอี้ฝานพาเข้ามา ปู่ยามกู่ลี่ดูๆไปแล้วน่าจะอายุ ห้าถึงหกสิบปี มีลักษณะผิวคล้ำมีริ้วรอยลึกฝังอยู่ เมื่อเขาเห็นทั้งสี่คน ก็ตกใจกลัว
” กู่ลี่ ทั้งหมดนี้คือเพื่อนของผม พวกเขามีเรื่องอยากจะถาม คุณต้องตอบตามความจริง หากพวกเขาประสบอุบัติเหตุ เรื่องนี้จะไม่เป็นไปตามที่ผมสั่ง คุณรู้ดีว่าจะทำให้ใครบางคนโกธร ” ชุยอี้ฝานจ้องมองไปที่ปู่ยาม
กู่ลี่ตัวสั่นอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก้มหน้าโดยไม่พูดอะไร
หยางโปมองดู เรื่องที่นักท่องเที่ยวต่างถิ่นไปที่หมู่บ้านชื่อสุ่ย เรื่องนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอครับ ? “
กู่ลี่สะดุ้ง เขาหันมองไปที่ หยางโป และก้มหน้าอีกครั้ง ” มีคนเริ่มเข้ามาทีละคนสองคนเมื่อปีก่อน “
” มีกี่คนที่เคยไปที่หมู่บ้านชื่อสุ่ย ? ” หยางโปถามอีกครั้ง
” ผมไม่รู้ ที่มาถามทางผม นับพวกคุณด้วยก็มีสามกลุ่ม ” กู่ลี่พูด
” เกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา ? ” ลัวย่าวหัวถาม
กู่ลี่ก้มหน้าลง ” ไม่รู้สิ ญาติๆ กลุ่มหนึ่งมาตามหาพวกเขา แต่ผมไม่รู้เลยว่าใครเป็นใคร “
ทั้งสี่คนมองหน้ากัน หลูตงซิงถาม ” พวกเขาได้พูดอะไรบ้างรึเปล่า ? “
กู่ลี่หันไปมองทั้งสี่คนแล้วแอบหันมามองชุยอี้ฝาน ” ผมจำคนที่พูดถึงสมบัติได้ “
” สมบัติเหรอ ? ” หยางโปค่อนข้างประหลาดใจ ไม่นานก็ตื่นตระหนกขึ้น ที่เรียกว่าสมบัติมีลักษณะไม่แน่นอนโดยเฉพาะอย่างยิ่ง น่าจะเป็นแผนที่สมบัติต่างหาก !
” มีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นกับพวกเขารึเปล่า ? ” หลูตงซิงถามต่อ
กู่ลี่ส่ายหน้า ” ผมรู้เพียงแค่เรื่องนี้ ถึงแม้ว่าผมจะเป็นชาวอี้ แต่ว่าผมไม่คุ้นเคยกับหมู่บ้านชื่อสุ่ยนั้นเลย พวกเขามาอยู่ที่นั้นเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน และไม่ได้ติดต่อกับเผ่าอื่นมากนัก ทุกคนบอกว่าเผ่าชื่อสุ่ยลึกลับเกินไป ! “
ทุกคนมองหน้ากันแล้วส่ายหน้า ตาอ้วนหลิวเดินเข้าไป เอาบุหรี่หนึ่งซองใส่ไว้ในมือของกู่ลี่ ” เอาล่ะๆ ขอบคุณมากสำหรับข่าว นี่ก็ดึกมากแล้ว กลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ ! “
กู่ลี่ถือซองบุหรี่ หันไปมองชุยอี้ฝาน เห็นว่าเขาพยักหน้า แล้วจึงเดินออกไป
ชุยอี้ฝานมองไปที่หยางโป ” มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับพวกคุณเหรอ ? ถ้าพวกคุณต้องการความช่วยเหลือโปรดบอกผมมาได้เลย ถ้าคุณมาหาผมที่นี่แล้วเกิดอุบัติเหตุขึ้นมา ผมก็คงจะไม่มีหน้าไม่พบอารอง ! “
ชุยอี้ฝานหยิบยกความสัมพันธ์ออกมา หยางโปไม่ได้พูดอะไรมากนัก เขามองและพยักหน้า ” บังเอิญว่าเรามีปัญหาอยู่ เราต้องการถอนเงินสด สองแสนหยวน ในคืนนี้มันสายเกินไปที่จะนัดหมาย ถ้าพรุ่งนี้เช้า ฉันก็กลัวว่าจะถอนเงินจากธนาคารนั้นไม่ได้ “
” เรื่องนี้ให้ผมจัดการก็แล้วกัน ” ชุยอี้ฝานลังเลเล็กน้อยแล้วรับปาก
” ยังไม่เช้าเลย พวกคุณพักผ่อนกันก่อน มีเรื่องอะไรอีกก็บอกผมมาได้เลย ! ” ชุยอี้ฝานกล่าว
หยางโปก็รีบพยักหน้า
จากนั้น กูจา ได้นำผ้าห่มสองสามผืนมาให้ ทั้งสี่คนล้างเท้าแล้วปูผ้าห่มที่พื้น แล้วจึงทอดตัวนอนลงไป
นอนอยู่บนพื้นโดยไม่มีหมอนและมีกลิ่นเหม็นเล็กน้อยบนผ้าห่ม แต่ไม่มีใครไม่ชอบมัน หยางโปจ้องมองบนเพดานด้วยความมึนงงเล็กน้อย
แต่ไหนแต่ไร เขาทำอะไรก็ราบรื่นมาโดยตลอด ทำให้เขาระมัดระวังหลังจากดูแผนที่ขุมทรัพย์แล้ว ความคิดมันถูกใส่เข้าไปอย่างสมบูรณ์และเขาไม่เคยคิดเลยว่าสิ่งนั้นจะมีอยู่นอกเหนือความรู้ความเข้าใจของเขาด้วย !
” จะทำยังไงต่อไปดี ? ” ลัวย่าวหัวเอ่ยปากถาม ” ควรไว้ใจซูหนีรึเปล่า ? “
ตาอ้วนหลิวนอนอยู่ริมๆเขาหันหลังกลับมา ” พวกเรานั่งอยู่นิ่งๆไม่ได้แล้ว เราต้องสืบสวนให้ชัดเจน มิฉะนั้นหลังจากออกเดินทาง จะเกิดอะไรขึ้นอีกครั้ง พวกเราจะมาบอกว่าไม่มีเหตุผลก็ไม่ได้แล้ว ? “
หลูตงซิงลุกขึ้นมา ” ผมจะโทรไปถาม ตัวแทนแหวนทองคำคาร์เทียร์ลิมิเต็ดอิดิชั่นแต่ละอันมีหมายเลขและแม้แต่ข้อมูลของผู้ซื้อก็ยังถูกบันทึกเอาไว้ ฉันรู้จักตัวแทนของคาร์เทียร์ในประเทศจีน ฉันจะให้เขาตรวจสอบผู้ซื้อแหวนทองทุกคนในตอนนี้เลย ! “
” ยังมีฉินโถว ! ” หยางโปกล่าว “คำพูดของฉินโถวนั้นมีเจตนา แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าพวกเราจำเป็นต้องตามหาเขาแล้ว ! “
” เราต้องสืบจากคนในครอบครัวเหล่านั้น ค้นหาสาเหตุที่พวกเขามาที่นี่ ! ” ตาอ้วนหลิวกล่าว ” ลองใช้วิธีการหลายวิธีในเวลาเดียวกันจะสามารถหาเบาะแสได้อย่างแน่นอน ! “
ทุกคนระดมสมองและในไม่ช้าพวกเขาก็ตัดสินใจแผนปฏิบัติการครั้งต่อไป แต่ละคนก็ต่างคนต่างก็เริ่มโทร
หยางโปโทรหา ชุยอี้ฝาน และขอให้เขาช่วยสืบจากญาติๆ ของคนเหล่านั้น !
หลังจาก หลูตงซิงโทรหาตัวแทนของคาร์เทียร์ แล้วโทรหาฉินโถวอีกครั้ง โดยไม่คาดคิดเลยว่าฉินโถวอยู่ในมณฑล เหอจางแล้ว หลังจากรับสาย เขาไม่แปลกใจเลย แต่บอกกับพวกเราว่าพรุ่งนี้เช้าเขาจะรีบมาที่นี่ !
เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว ทุกคนก็นอนหลับกันอย่างสนิท