ตอนที่ 353 ความคิดของ.. หญิงชราฉู่
หลังจากที่หลินพ่านพูดออกไปทุกคนก็กําลังรอว่าหญิงชราฉู่จะตอบกลับไปอย่างไรหญิงชราฉู่ตอบกลับไปว่า:“ที่คุณหลินกล่าวมานั้นก็มีเหตุผลมากเพราะว่าเด็กคนนี้เองก็ ต้องการกลับมาที่บ้านด้วยตัวเองหญิงชราอย่างฉันคงไม่มีเหตุผลใดๆที่จะไปคัดค้านหยูเฟย
เดี๋ยวหลานก็ให้คนช่วยเข้าไปทําความสะอาดห้องให้เธอ”
ฉู่หยูเฟยดีใจอย่างมาก:“ได้ค่ะคุณยาย”
ทุกคนในตระกูลฉู่เงียบลงในทันทีและการแสดงออกของทุกคนก็ดูออกจะสับสนเล็กน้อยในที่สุดหญิงชราก็ยอมรับให้ชูเสี่ยวเซียว กลับบ้านแล้ว!
เอกลักษณ์ของชูเสี่ยวเซียวนั้นพิเศษเกินไปเธอไม่เคยได้รับการยอมรับจากตระกูลฉี่โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากหญิงชราฉู่และคุณนายฉู่ที่ออกจะคัดค้านอย่างมากแต่ตอนนี้หญิงชราอู่กลับยอมรับเธออย่างง่ายดาย…
ใบหน้าของคุณนายฉู่มีสีหน้าออกไปทางหนักใจเล็กน้อยและเธอก็ต้องการคัดค้านแต่หญิงชราก็ได้อ้าปากไปแล้วและเธอเองก็ไม่อาจสู้กับหญิงชราได้
“ฉันขอโทษฉันรู้สึกไม่ดีนิดหน่อยฉันต้องขอตัวก่อนคุณหลินฉันต้องขอโทษด้วยนะค่ะ”คุณนายฉู่ยืนขึ้นและเดินออกไป
จากมุมมองของคุณนายฉู่ยิ่งเรื่องนี้แล้วยิ่งเป็นเรื่องยากจริง ๆ สําหรับเธอที่จะยอมรับเรื่องของสามีเธอยิ่งกับลูกสาวของคนชั้นต่ําที่ไร้ยางอายที่กําลังจะได้กลับเข้ามาในครอบครัวฉู่
เมื่อเห็นเช่นนี้ชูเสี่ยวเซียวก็กัดริมฝีปากของเธอเธอเห็นได้ชัดว่า คุณนายฉู่ก็ไม่ได้ชอบเธอนักและเธอก็กลัวว่ามันจะเป็นการยากที่จะเห็นใบหน้าที่ดีของเธอในอนาคตชู
หญิงชราฉู่พูดกับชูเสี่ยวเซียวว่า:“เด็กน้อยยังไงเธอก็ได้กลับมาแล้วและที่นี่ก็จะเป็นบ้านของเธอถ้าเธอต้องการอะไรเพิ่มเติมก็บอกหยูเฟยเอา”
ชูเสี่ยวเซียวพูดอย่างรวดเร็วว่า : “เข้าใจแล้วค่ะขอบคุณคุณยาย”
ฉู่หยูเฟยรีบเข้ามาอย่างมีความสุขและจับมือชูเสี่ยวเซียวแล้วพูดว่า:“เสี่ยวเซียวเราไปกันเถอะ.. ฉันจะพาเธอไปดูห้องของเธอกัน
ชูเสี่ยวเซียวมองกลับไปหาหลินฟาน
หลินฟานยิ้มแล้วพูดว่า “ไปเถอะแล้วมันก็ใกล้เวลาที่ผมจะต้องกลับแล้วโทรหาผมถ้ามีอะไรเกิดขึ้น”
ชูเสี่ยวเซียวส่งเสียงอืม.. ไปหนึ่งครั้งโชคดีที่เธอยังมีฉู่หยูเฟย ที่ปฏิบัติต่อเธออย่างจริงใจไม่เช่นนั้นเธอก็คงไม่ยินยอมให้หลินฟาน กลับออกไป…
แต่ หลินฟานไม่ได้ตั้งใจจะมาที่ตระกูลอู่อยู่แล้วและที่มาในวันนี้ เขาก็มาที่นี่เพื่อจะมาส่งเธอโดยเฉพาะอย่างไรก็ตามต่อจากนี้ไป ..เธอก็ต้องก้าวต่อไปด้วยตัวของเธอเองให้ได้
ชู เสี่ยวเซียว พยักหน้า และเดินตามฉู่หยูเฟยออกไป
เมื่อมาถึงจุดนี้แล้วหลินฟานในที่สุดเขาก็ประสบความสําเร็จในการส่งชูเสี่ยวเซียวกลับไปหาครอบครัวฉู่ได้แล้วๆ
ในมุมมองของหลินฟานชูเสี่ยวเซียวเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆที่น่าสงสารและประสบการณ์ในชีวิตของเธอก็คือโศกนาฏกรรมเหอ เหม่ยฟางแม่ของเธอก็ไม่ใช่คนดีอะไร
แต่ผู้คนก็ไม่สามารถเลือกพ่อแม่ของตนเองได้และความผิดของ เหอเหม่ยฟางก็ไม่ควรตก
ไปอยู่ที่ลูกของเธอที่เป็นผู้บริสุทธิ์อย่างชูเสี่ยวเซียว
ชู
ดังนั้น หลินฟาน จึงยินดีที่จะช่วยชูเสี่ยวเซียวกลับสู่ครอบครัวฉู่ แถมเธอยังคงเรียนอยู่และไม่มีความสามารถที่จะอยู่รอดได้อย่างอิสระดังนั้นการกลับไปยังครอบครัวฉู่จะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดของเธอ
หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจเรียบร้อยแล้วหลินฟานไม่จําเป็นต้องอยู่ในตระกูลฉู่อีกต่อไป
หลังจากนั้น หลินฟาน และหญิงชราฉู่ได้กล่าวคําอําลากันเล็กน้อยและเขาก็กําลังจะจากไปฉู่ฮ่าวเทียนออกมาส่งหลินฟานเป็นการส่วนตัว
“คุณหลินไม่ทราบว่าคุณหลินมีเวลาเมื่อไหร่.. ผมจะได้พาคุณมาเยี่ยมชมที่โรงงานของเรา”ฉู่ฮ่าวเทียนหัวเราะเล็กน้อยเขานึกถึงโครงการ 100 พันล้านที่หลินฟานเคยกล่าวถึงนี่ก็เป็นเหตุผลว่าทําไมเขาถึงได้ตกลงอย่างเด็ดขาดที่จะรับเสี่ยวเซียวให้กลับมาบ้านได้เดิมทีนั้น ..เขาก็เป็นเช่นเดียวกับหญิงชราฉู่และคุณนายฉู่ เขาเองก็ปฏิเสธที่จะยอมรับชูเสี่ยวเซียว
หลินฟานยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า:“ไม่ต้องกังวลไปครับโครงการนี้ยังไม่ได้เขียนร่างขึ้นมาคุณฉู่เพียงรอข่าวจากผมเท่านั้น”
โครงการ 100 พันล้านที่เขากล่าวออกมานั้นหมายถึงโครงการวิจัย และพัฒนาจรวดและยิ่งได้ทําความเข้าใจกับหยุนฉู่กรุ๊ปแล้วและการที่จะได้ร่วมมือกับหยุนฉู่กรุ๊ปในอนาคตมันก็จะกลายเป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อตัวของเขาเอง..
แต่หลินฟานก็ย่อมไม่สามารถมอบโครงการนี้ให้ตระกูลฉู่ได้โดยง่ายซึ่งมันก็ขึ้นอยู่กับทัศนคติของตระกูลฉี่ที่มีต่อชูเสี่ยวเซียว เองด้วย
ในอนาคตตระกูลฉี่จะใจดีต่อชูเสี่ยวเซียวหรือไม่นั้นต้องมารอดูกันอีกทีว่าเขาสามารถให้ชิ้นเนื้อกับครอบครัวฉู่กินได้หรือไม่หากไม่เป็นเช่นนั้นแล้วอย่าว่าแต่เนื้อเลยนับประสาอะไรกับน้ำซุปเขาก็จะไม่ให้
“คุณฉู่ในตอนนี้เสี่ยวเซียวก็ได้กลับมาบ้านแล้วเด็กคนนี้ได้ผ่านความยากลําบากมามากในอดีตและจากนี้ไปผมก็หวังว่าคุณ.. และครอบครัวฉู่จะดูแลเธออย่างดี”หลินฟานกล่าว
ฉู่ฮ่าวเทียนยิ้มแล้วกล่าวว่า“นี่เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วคุณหลิน สามารถวางใจได้เสี่ยวเซียวเองก็เป็นลูกสาวของผมและผมก็จะดูแลเธอเป็นอย่างดี”
“เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วครับ”หลินฟานยิ้มแล้วเขาก็ขับรถออกไป
เมื่อชูเสี่ยวเซียวกลับมาหาครอบครัวฉู่คนที่ไม่มีความสุขที่สุดก็คือคุณนายฉู่… คุณนายฉู่รับความจริงในเรื่องนี้ไม่ได้และวันถัดมาเธอก็จะรีบวิ่งไปหาหญิงชราฉู่เพียงลําพัง“คุณแม่ฉันกังวลอย่างมากจนทําให้ฉันนอนไม่หลับมาทั้งคืนทําไมคุณแม่ยังดูสดชื่นได้ขนาดนี้ทั้งๆที่มีเรื่องเกิดขึ้นเมื่อวานและคุณแม่ยังสัญญาว่าจะให้นั่งชูเสี่ยวเซียวกลับมาได้อีก?”คุณนายฉู่ถามออกไป
หญิงชราฉู่พูดออกมาอย่างเย็นชาว่า:“เธอคิดอย่างนั้นงั้นเหรอ!เธอควรจะรู้ว่าฉันไม่ต้องการให้นังนั้นกลับมามากกว่าที่เธอคิดเสียอีก ก็เพราะว่านี่มันเป็นเรื่องที่อัปยศที่สุดของครอบครัวฉู่ของฉัน!แต่ฉันก็หาอะไรไม่ได
คุณนายฉู่กล่าวว่า“คุณแม่หรือคุณแม่กังวลเกี่ยวกับหลินฟาน? เขามีหลักฐานที่จะเอาผิดหลินเอ๋อร์แต่พอมาคิดถึงเรื่องนี้แล้วฉันอยากจะให้หลินเอ๋อร์ไปเข้าคุกสักสองสามวันดีกว่าจะปล่อยให้ไอ้ลูกของนังสารเลวนั้นกลับมา!”
หญิงชราฉู่กล่าวว่า“มันเป็นความจริงที่พวกเราถูกหลินฟานคํานวณไว้แล้วเกี่ยวกับหลินเอ๋อร์แต่จริงๆแล้วเรื่องนั่น.. มันก็ไม่ใช่เหตุผลหลักๆ”
คุณนายฉู่ กล่าวว่า “หรือเพราะว่ามันเป็นเรื่อง.. ความร่วมมือ?งั้นเหรอค่ะแต่มันก็ไม่ใช่เป็นเรื่องใหญ่อะไรถ้าเราไม่ร่วมมือกับเขาก็ไม่ใช่ว่าจะมีปัญหาอะไรครอบครัวฉู่ของเราก็ไม่ใช่ว่าจะอยู่ไม่ได้ ท้ายที่สุดแล้วหยุนฉู่ของเราก็อาจจะไปถึงกลุ่ม 100 พันล้านได้เช่นกันกับอีแค่เงิน 100 พันล้านทําไมเราต้องไปสนใจด้วย!”
หญิงชราฉู่ ถอนหายใจ แล้วพูดว่า : “เธอก็พูดถูกว่าหยุนฉู่ไม่จําเป็นต้องใส่ใจก็ได้แต่สิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือ.. เมื่อสามีของฉันและฉัน ได้ก่อตั้ง หยุนฉู่ ขึ้นมา.. เป้าหมายของเราคือการสร้างกลุ่ม 100 พันล้าน แต่แล้วจนกระทั่ง..วันที่เขาเสียชีวิตไปมันก็ยังไม่สามารถบรรลุเป้าหมายได้แต่เขาก็กลับตายไปแล้วในตอนนั้นทั้งๆที่เขาก็ไม่ได้จากไปอย่างสงบ.. จนฉันได้สัญญากับเขาไปว่าฉันจะทําให้ หยุนฉู่กลายเป็นกลุ่ม 100 พันล้านพูดได้ว่านี่เป็นคําพูดครั้งสุดท้ายที่ฉันได้ให้ไว้กับสามีของฉันในตอนนั้นและมันก็คือความปรารถนาของฉันเองอย่างไรก็ตามมันพูดได้ง่ายมากกว่าท่าจริงๆ การจะทําให้หยุนฉู่กลายเป็นกลุ่ม 100 พันล้านมันก็ได้มาถึงคอขวดแล้วและมันก็ยากมากที่จะพัฒนามันต่อไป!จนกระทั่งเมื่อวานนี้การปรากฏตัวของหลินฟานทําให้ฉันมีความหวังขึ้นมาเขาเป็นคนที่ร่ํารวยที่สุดคนใหม่ในหยุนเฉิงฉันเชื่อว่าเขาสามารถช่วยครอบครัวจู่ ของฉันได้”
คุณนายฉู่ตกตะลึงไปที่เรียบร้อยแล้ว
หญิงชราฉู่ กลับมีความคิดเช่นนี้…
หญิงชราฉู่กล่าวว่า:“ฉันไม่สามารถทนดูชูเสี่ยวเซียวได้.. ไปมากกว่าเธอหรอกนะแต่เธอเป็นแฟนของหลินฟานเราจะไปขุ่นเคืองเธอได้อย่างไรถ้าเราทําให้เธอขุ่นเคืองมันก็เท่ากับเราทําให้ หลินฟานขุ่นเคืองเช่นกันและถ้าเราทําให้หลินฟานขุ่นเคืองขึ้นมาจริงๆ ความหวังที่จะให้หยุนฉู่กรุ๊ปกลายเป็นกลุ่ม100พันล้านก็จะหมดไปฉันจะไม่ปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้เจิ้นเว่ยเธอเข้าใจความพยายามของฉันไหม?”
คุณนายฉู่พยักหน้าแล้วพูดออกมาอย่างขมขื่น“ฉันเข้าใจแล้วแต่ต้องโทษนังสารเลวตัวน้อยคนนี้ที่เกิดมีชีวิตที่ดีขึ้นมาได้และได้พบ หลินฟานจนได้มาเป็นแฟนของเธอ!”
หญิงชราฉู่ กล่าวว่า“เธอเข้าใจแล้วก็ดีคราวหน้าเราก็ต้องอดทนรอ รอให้เราได้บรรลุถึงเป้าหมายและทําให้หยุนฉู่ของเราก้าวไปถึง 100 พันล้านให้ได้แล้วนั้นตระกูลฉู่ของเราก็ไม่จําเป็นต้องไว้หน้า หลินฟานอีกแล้วแล้วเราก็จะเตะชูเสี่ยวเซียวออกไปอีกครั้ง”ชู
คุณนายฉู่ รู้สึกโล่งใจเมื่อได้ยินค่าพูดนั้น และเธอก็เริ่มที่จะตั้งหน้าตั้งตารอวันนั้น
หลังจากนั้นคุณนายฉู่ก็กล่าวลาหญิงชราอู่แล้วก็ออกมาข้างนอก
ทันใดนั้นเธอก็เห็นฉู่หยูเฟยและชูเสี่ยวเซียวอยู่ด้วยกัน
คุณนายฉู่โกรธมากเมื่อเห็นหน้าชูเสี่ยวเซียวแต่เธอก็ไม่สามารถดุด่าออกไปได้ดังนั้นเธอจึงต้องการที่จะหันหลังกลับต้องการที่จะหลีกเลี่ยงมันแต่แล้ว..
ฉู่ หยูเฟย ก็ได้เห็นเธอเข้าและร้องเรียกเธอ“คุณแม่ค่ะ”
คุณนายฉู่ต้องหยุดหันกลับมาแล้วก็ฝืนยิ้มเล็กน้อยออกมา:“อืม.. แล้วนั้นพวกเธอจะไปไหนกัน?”
ฉู่ หยูเฟยกล่าวว่า:“หนูจะไปที่บริษัทและว่าจะไปส่งเสี่ยวเซียวไปมหาลัยด้วยเลย”เมื่อเธอเห็นคุณนายฉู่ชูเสี่ยวเซียวก็รู้สึกประหม่าเล็กน้อยแล้วพูดออกมาอย่างเขินอายเล็กน้อยไปว่า “สวัสดีค่ะคุณป้า”