เสี่ยวหลัวไม่ได้ตีลูกในทันที แต่เขากลับให้แคดดี้ วางลูกกอล์ฟในคอร์ตตีลูก ทั้งห้าลูก เรียงต่อกันแทน
“ประธานเสี่ยว คุณกำลังทำอะไรหนะ?”
ฝาง ฉงเหล่ รู้สึกสับสนมากกับสิ่งที่เสี่ยวหลัวทำ แต่ใบหน้าของเขามันราวกับว่าเขากำลังดูตัวตลกตัวหนึ่งที่กำลังให้ความบันเทิงแก่ผู้ชม ไม่ว่าเสี่ยวหลัวจะทำอะไร มันก็จะไม่เปลี่ยนผลที่ว่าเขาจะต้องพ่ายแพ้แก่ จาง หงต้า อย่างแน่นอน ดังนั้นพฤติกรรมของเสี่ยวหลัว มันจึงเกินความจำเป็นและราวกับว่ามันเป็นเรื่องตลกในสายตาของเขา
เสี่ยวหลัว ขี้เกียจเกินกว่าที่จะตอบคำถามของ ฝาง ฉงเหล่ เขาหยิบไม้คิวจากแคดดี้และจากนั้นก็เดินไปยังตำแหน่งเสิร์ฟที่ใกล้ที่สุด
จาง หงต้า เขาได้ขอให้ผู้ช่วย ของเขาเปลี่ยนกาน้ำชาใหม่เพื่อชงชา ในขณะนี้เขากำลังถือถ้วยน้ำชาและกำลังดื่มมันอย่างช้าๆ ด้วยความพึงพอใจ เสี่ยวหลัว ไม่มีวันที่จะตามคะแนนของเขาทันได้อย่างแน่นอน ดังนั้นตอนนี้เขาจึงรู้สึกว่าเขากำลังจะได้รับรางวัล เป็นบริษัท หลัวฝาง มันนานมากแล้วที่เขาไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นเช่นนี้
“ติ้ง ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ ที่ได้รับทักษะการเล่นกอล์ฟ โดยใช้แต้ม 500 แต้ม!”
เสียงการแจ้งเตือนดังขึ้นในใจของเสี่ยวหลัว
สายลมพัดผ่านเส้นผมปลิวไสว เสี่ยวหลัวจับไม้กอล์ฟแน่น และรับรู้ถึงธรรมชาติที่อยู่โดยรอบ สายตาของเขาจ้องมองไปยังหลุมที่อยู่ไกลๆ ที่มีพืนธงกำลังโบกสะบัดไปมาตามสายลมอยู่ จากนั้นเขาก็หลับตาลงเพื่อรับรู้ถึงสายลมพร้อมกับยกไม้กอล์ฟขึ้นสูง ก่อนจะสวิงไม้กอล์ฟลงไปในทันที
การเคลื่อนไหวของเสี่ยวหลัว นั้นสง่างามเป็นอย่างมาก!
“ปิง”
ภายใต้การสวิง อันสง่างามของเสี่ยวหลัว ลูกกอล์ฟสีขาวพุ่งขึ้นไปในอากาศวาดและวาดเส้นโค้งในอากาศอย่างสวยงาม และตกลงไปในหลุมอย่างแม่นยำ ภายใต้สายตาของสาธารณชน
สง่างาม เรียบง่าย และไม่คาดคิด!
ทันใดนั้นแคดดี้ที่มองดูอยู่ก็ตัวแข็งทื่อขึ้นมาในทันที เจ้าหน้าที่เตรียมจะไปวัดระยะทาง ก็ตัวแข็งทื่อเช่นกัน
ลั่วฉี ขยี้ตาของเธอซ้ำๆ และตะโกนร้องออกมาพร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ: “มันลงหลุม! หัวหน้าใหญ่ ตีลงหลุม! ด้วยการตีเพียงครั้งเดียว!”
สวี่ กว่างซ่ง ที่ยืนอยู่ข้างๆเธอ ก็กระพริบตาขึ้นลงหลายครั้ง ตอนนี้เขาไม่สามารถแยกแยะสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าได้เลย
จาง หงต้า และ ฝาง ฉงเหล่ ที่ก่อนหน้านี้มีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า ก็แปรเปลี่ยนไปเป็นแข็งค้างในทันที คำพูดที่ดังขึ้นในใจของพวกเขาในตอนนี้ก็คือ:นี่มันกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย?
อย่างไรก็ตามนี่มันเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้น …
เสี่ยวหลัว เขาไม่ได้หยุดแต่อย่างใด เขาเดินไปยังตำแหน่งถัดไป จากนั้นเขาก็เหวี่ยงไม้กอล์ฟ และตีลูกกอล์ฟสีขาวในทันที และจากนั้นเขาก็ย้ายไปยังตำแหน่งเสิร์ฟถัดไปและตีมันในทันที โดยไม่แม้แต่จะมองไปที่ลูกกอล์ฟที่ถูกตีก่อนหน้า เขามีความมั่นใจมาก จนเขาไม่จำเป็นที่จะต้องมองย้อนกลับไปดูเลย
หนึ่งการตี ต่อ หนึ่งหลุม!
เสี่ยวหลัว เขายังคงเคลื่อนย้าย และตีต่อไป ลงหลุม ลงหลุม ลงหลุม ซ้ำแล้วซ้ำอีก ที่เขาทำมันดูง่ายซะจน ดูเหมือนกับว่าเขาไม่จำเป็นที่จะต้องมองไปที่ลูกกอล์ฟเลยด้วยซ้ำ
ลั่วฉี ยังคงตะโกนออกมาอย่างฮึกเหิม ตอนนี้เธอรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้น: ” ลูกที่สองเข้าไปในหลุม ลูกที่สามก็เข้าไปในหลุม และลูกที่สี่ก็เข้าไปในหลุม โอ้พระเจ้า! หัวหน้าใหญ่เจ๋งสุดยอดไปเลย!”
ทุกคนที่อยู่ในสนาม ตื่นตกใจ และดวงตาของพวกเขาก็เบิกกว้าง
เมื่อเปรียบเทียบกับพวกเขาแล้ว การแสดงออกของ จาง หงต้า และ ฝาง ฉงเหล่ นั้นน่าเกลียดกว่าพวกเขามาก เหมือนกับว่าตอนนี้พวกเขาพึ่งจะกินขึ้ลงไปอย่างไรอย่างนั้น ทุกครั้งที่เสี่ยวหลัว ตีลงหลุม มันทำให้หัวใจของพวกเขาจะสั่นสะท้านอย่างรุนแรง เมื่อ เสี่ยวหลัว ตีลงหลุมจนหมดทุกครั้ง จาง หงต้า ที่ถือถ้วยชาอยู่ถึงกับทำถ้วยชาหลุดออกจากมือตกลงไปที่พื้นเพราะความตกใจ “เพล็ง!” ถ้วยชาแตกกระจายไปทั่วพื้นในทันที
ตีห้าลูก ลงทุกลูก!
มันเป็นไปได้ไหม?
ตามสามัญสำนึกนี่มันเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!
แต่สิ่งที่เป็นไปไม่ได้นี้ มันกำลังเกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาของพวกเขาทุกคนแล้วในวันนี้ ดวงตาของพวกเขามันกำลังเล่นกลกับพวกเขาอยู่หรือไง? เสี่ยวหลัว เขาเล่นกอล์ฟเป็นตั้งแต่อยู่ในท้องแม่หรือไง? มันเป็นไปได้ยังไง ที่เขาสามารถตีลูกกอล์ฟขนาดเล็กที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางเพียง 40 มิลลิเมตร ให้ลงไปในหลุมได้ ในระยะทางเกือบสามร้อยเมตร แม้แต่มือโปรอันดับหนึ่ง ก็ไม่สามารถที่จะทำเช่นนี้ได้
“ทั้งห้าลูก… ลงหลุมหมดเลยงั้นเหรอ” สวี่ กว่างซ่ง เขารู้สึกราวกับว่าเรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องจริง
“ใช่ พวกมันลงหลุมทั้งห้าลูกเลย หัวหน้าใหญ่เจ๋งมากๆ ฮ่าฮ่า … ” ลั่วฉี เธอรู้สึกตื่นเต้นราวกับว่าเธอเองต่างหากที่เป็นคนตีลงหลุม ในความคิดของเธอเสี่ยวหลัวเขาเป็นคนที่สุดยอดมากๆคนหนึ่ง
เสี่ยวหลัว นำไม้กอล์ฟ ไปใส่ในถุงสะพายหลังของแคดดี้ จากนั้นเขาก็หันกลับมา แล้วเดินไปที่ จาง หงต้า กับ ฝาง ฉงเหล่ ด้วยรอยยิ้ม
ตอนนี้ทุกสายตากำลังจ้องมองมาที่เขา!
ภาพปัจจุบันของเสี่ยวหลัว เขาราวกับเป็นเหมือนกับภูเขาสูงที่สูงตระหง่าน ที่ติดอยู่ในใจของทุกคน
เสี่ยวหลัวดึงเก้าอี้ออกมาแล้วนั่งตรงข้ามกับ จาง หงต้า และพูดกับเขาด้วยรอยยิ้มว่า“ประธานจาง เรายังต้องแข่งขันกันอยู่อีกหรือเปล่า”
จาง หงต้า และ ฝาง ฉงเหล่ ไม่ได้พูดอะไร แต่บนใบหน้าของพวกเขาดูเหมือนกับกำลังจะพูดว่า“ยังจะแข่งขันอยู่อีกเหรอห่ะ! แกมันตีลงหลุมไปทั้งห้าลูกแล้ว แล้วอะไรคือการที่จะต้องมาแข่งขันกันต่อไปอีก?”
พวกมันถูกบดขยี้อย่างสิ้นเชิงและหมดความหวังในการเอาชนะ!
หลังจาก จ้องมองไปที่ เสี่ยวหลัว เป็นเวลานาน จาง หงต้า ก็ถอนหายใจออกมา และพูดด้วยใบหน้าที่ไร้สีเลือดว่า “ฉันแพ้แล้ว”
“ไอเด็กน้อย แกตั้งใจแสร้งเป็นหมูหลอกกินเสือ เพื่อจงใจขุดหลุม เพื่อให้ฉันคนนี้กระโดดลงไปในหลุมใช่ไหม?”
ฝาง ฉงเหล่ ตอนนี้เขาไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของเขาเอาไว้ได้แล้ว เขาลุกขึ้นยืนแล้วชี้ไปที่เสี่ยวหลัวด้วยความโกรธ นี่เป็นผลลัพธ์ที่เขาไม่เคยคาดคิดเอาไว้เลยแม้แต่น้อย เขาไม่เพียงแต่จะสูญเสียคำสั่งซื้อจาก ฟู้ดคอร์ท กรุ๊ป ที่มีราคาถึง แปด ล้าน แต่เขากลับยังแพ้พนัน และสูญเสียเงินของตัวเองไป ห้าล้าน อีกด้วย มันมากเกินไปแล้วที่เขาจะทนได้!
“คุณตกลงไปในกับดักที่ฉันตั้งเอาไว้เอง นี่มันก็แสดงให้เห็นแล้วว่าคุณมันโง่เหมือนกับหมู!”
เสี่ยวหลัว นำเช็คที่มีจำนวนเงิน ห้า ล้าน ที่อยู่บนโต๊ะเก็บใส่ลงไปในกระเป๋าของเขา เขามาที่นี่เพื่อจัดการกับกลุ่ม ฟู้ดคอร์ แต่ผลลัพธ์นั้นดีกว่าที่คาดไว้ซึ่งมันทำให้เขารู้สึกดีขึ้นมาก
ปากของ ฝาง ฉงเหล่ กระตุกสองสามครั้ง ใบหน้าของเขามืดครึ้ม และเต็มไปด้วยความโกรธแค้น
ก่อนที่ ฝาง ฉงเหล่ จะทันได้พูดอะไรได้ เสี่ยวหลัว เขาก็พูดเย้ยหยันขึ้นมาว่า“เป็นไปได้ไหมว่า ประธานของ บริษัท ยักษ์ใหญ่ อย่างคุณจะไม่สามารถสูญเสียเงินห้าล้านไปได้”
“คุณ … ”
ฝาง ฉงเหล่ รู้สึกโกรธมากจนเขาแทบจะอาเจียนออกมาเป็นเลือด
ในขณะนั้นเอง จาง หงต้า ก็ลุกขึ้นยืนขอโทษและโค้งคำนับให้กับ ฝาง ฉงเหล่ “พี่ฝางฉันเสียใจมากจริงๆ สำหรับเรื่องในวันนี้ ฉันไม่ได้คาดหวังเลยว่ามันจะกลายมาเป็นแบบนี้ ฉัน…ฉันขอโทษจริงๆ สำหรับคำสั่งซื้อในปีนี้”
ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดจากการพ่ายแพ้
เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า เสี่ยวหลัวจะมีความสามารถในการเล่นกอล์ฟเช่นนี้ หากเขาไม่ได้เห็นมันด้วยตาตัวเอง เขาก็คงจะไม่เชื่อเช่นกันว่าจะมีใครที่สามารถตีลูกกอล์ฟให้ลงหลุมห้าครั้งติดต่อกันได้
ฝาง ฉงเหล่ กำกำปั้นของเขาแน่นโดยไม่รู้ตัว เขาไม่เคยรู้สึกถึงความอัปยศแบบนี้มาก่อนเลย เมื่อตอนที่เกมนี้กำลังดำเนินไป เขารู้สึกว่า จาง หงต้า จะต้องได้รับ บริษัท หลัวฝาง ไปอย่างแน่นอน แต่ผลลัพธ์สุดท้ายมันกลับไม่เป็นไปอย่างที่เขาคาดคิด และการเดิมพันทุกอย่างมันก็เกิดขึ้นต่อสายตาของสาธารณชน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถยกเลิกการเดิมพัน และกลับคำกับเสี่ยวหลัวได้
ฝาง ฉงเหล่ กระแทกโต๊ะอย่างโกรธเกรี้ยวและพูดกับเสี่ยหลัวว่า“ฉันจะเอาสิ่งที่ฉันเสียไปคืนกลับมาเป็นสองเท่า! แล้วเราจะได้เห็นดีกัน!”
หลังจากพูดข่มขู่เสร็จ ฝาง ฉงเหล่ก็นำคนของเขาเดินกลับไปด้วยความโกรธ
“ประธานจาง พวกเรามาพูดถึงรายละเอียดของคำสั่งซื้อกันเถอะ!” เสี่ยวหลัว พูดด้วยรอยยิ้ม ขณะที่มองไปที่ จาง หงต้า
จาง หงต้า พยายามแสร้งยิ้มอย่างหนัก เพื่อพยายามซ่อนความขุ่นเคืองของเขา ก่อนหน้านี้เขามันจะดูถูกเสี่ยวหลัวอยู่เสมอ และคิดว่าเขาเป็นเพียงแค่เด็กที่ไม่มีประสบการณ์ในโลกของธุรกิจ และนั่นมันก็เป็นผลทำให้เขาต้องจ่ายเป็นราคาหนักสำหรับสิ่งนี้
“คุณตีลูกกอล์ฟให้ลงหลุมทั้งห้าลูกได้ยังไง”
จาง หงต้า รู้สึกงุนงงเป็นอย่างมากสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ถ้ามันเป็นเรื่องของโชคหละก็ พูดได้เลยว่านั่นมันเป็นเรื่องที่ไร้สาระ ถ้ามันเกิดจากทักษะของเขาจริงๆหละก็ เขาสามารถที่จะจัดการกับ ไทเกอร์ วูดส์ ได้เลย
“เซ็นสัญญาสิ แล้วฉันจะบอกคุณ” เสี่ยวหลัว พูดด้วยรอยยิ้มที่ลึกลับ