ตอนที่ 148 ชั้นที่ 100
เมื่อศิษย์ทุกคนออกจากที่เกิดเหตุโดยเหลือแต่เพียงผู้อาวุโสของนิกายหลงเหลืออยู่ หลงอี้จุนหันไปมองผู้อาวุโสนิกายระดับต่ําและตะโกนว่า
“นี่รวมถึงผู้อาวุโสของนิกายด้วย! หรือเจ้ากําลังพยายามบอกข้าว่าเจ้าไม่ใช่ศิษย์ของที่นี่?!”
ผู้อาวุโสของนิกายที่นั่นเริ่มเหงื่อตกทันที และรีบวิ่งหนีอย่างรวดเร็วด้วยความสงสัยในตัวเองอย่างเงียบ ๆ ว่าทําไมพวกเขาถึงไม่สามารถอยู่ที่นั่นได้เช่นกัน
“อะไรกันเนี่ยพวกเราเป็นผู้อาวุโสของนิกายใช่มั้ย ทําไมพวกเราถึงอยู่ที่นั่นไม่ได้ล่ะ?” หนึ่งในนั้นถามหลังจากที่พวกเขาทั้งหมดอยู่ห่างจากหอคอยแล้ว
” ทําไมเจ้าถึงถามเรา พวกเราดูเหมือนเจ้าสํานักสําหรับเจ้าหรือไง?” อีกคนหนึ่งกล่าวว่า
“ฮ่าฮ่า…ข้าอยากรู้ว่าใครอยู่ในหอคอยนั้น”
“แล้วสมุดบันทึกละแน่นอนว่าเราสามารถตรวจสอบได้ว่าใครที่ลงชื่อเข้าหอใช่ไหม”
“ถูกต้องแล้ว! มีหนังสือบันทึก! ใครเป็นผู้รับผิดชอบสัปดาห์นี้”
“นั่นจะเป็นพี่เปาใช่ไหม แต่ข้าไม่เห็นเขาที่นี่”
ในขณะเดียวกันเหล่าศิษย์ก็บ่นกัน
“ทําไมพวกเราถึงถูกไล่ออกไปมีอะไรผิดปกติกับคนที่อยู่ในหอคอยหรือ?”
“ใครจะรู้ บางทีเจ้าควรถามผู้นํานิกายในภายหลัง”
“เจ้าคิดว่าข้ามีความปรารถนาที่จะตายรึไงกัน?!”
“ในที่สุดเราก็จะพบว่าไม่มีทางที่คนเก่งๆจะถูกซ่อนไว้ได้นาน”
ย้อนกลับไปที่หอคอย หลงอี้จุนและผู้อาวุโสของนิกายระดับสูงคนอื่นๆที่นั่นต่างจ้องมองไปที่ชายวัยกลางคนที่กําลังชุ่มเหงื่ออยู่ในขณะนี้
“ให้ข้าดูสมุดบันทึก” หลงอี้จุนยื่นมือไปหาผู้อาวุโสของนิกายที่จัดการบันทึก
“นี่เป็นสมุดจดบันทึกครับผู้นํานิกาย…” ผู้อาวุโสเปายื่นหนังสือให้หลง จุนด้วยมือที่สั่นเทาและเขาจําได้ว่าเขาดูหมินศิษย์ชั้นนอกที่ลงนามหลังจากหมินดีได้อย่างไร
“บ้าเอ้ย! ให้ตายสิ! ถ้าพวกเขารู้ว่าตอนนี้ ข้าทําให้คนที่อยู่ในหอคอยขุ่นเคือง พวกเขาจะกินข้าทั้งเป็น!” ผู้อาวุโสเปาร้องไห้อยู่ข้างใน รู้สึกเหมือนจะหมดสติไปจากความกลัวได้ทุกขณะ
ไม่กี่อึดใจต่อมาหลงอี้จุนก็พึมพํา
“ข้ารู้แล้ว…ศิษย์หยวนอยู่ข้างในหอคอยตอนนี้”
” ท่านต้องดูหนังสือด้วยซ้ําหรอ ข้าค่อนข้างแน่ใจว่าพวกเรารู้อยู่แล้ว…” ผู้อาวุโสชา นพูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอแล้วเธอก็หันไปมองที่หอคอยและพูดต่อไป
“เจ้าคิดว่าเขาจะบรรลุ 100 ชั้นไหม? ”
“เรารู้อยู่แล้วว่าเขามีความสามารถมากกว่าผู้ก่อตั้งนั่นจึงเป็นไปได้มาก” ผู้อาวุโสชวนกล่าว
“เจ้าคือผู้อาวุโสเปาใช่ไหม?” ผู้อาวุโสไปหลิงเดินเข้ามาหาเขาและถาม
“ถูกต้องแล้ว!” ผู้อาวุโสเปารีบพยักหน้า
จากนั้นไปหลิงก็วางมือใหญ่ของเขาลงบนไหล่ของผู้อาวุโสเปาอย่างแน่นหนา ก่อนจะ พูดด้วยน้ําเสียงที่จริงจังและทุ่ม
“ข้าอยากให้เจ้าฟังข้าอย่างตั้งใจ ศิษย์ที่เข้ามาในหอคอยนี้ ศิษย์หยวน เจ้าจะไม่เปิดเผย ข้อมูลเกี่ยวกับเขาไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น! อันที่จริงเจ้าต้องลืมสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่ในวันนี้ เจ้าเข้าใจข้าไหม?”
ผู้อาวุโสเปาผงกหัวทันทีพร้อมกับเหงื่อแตกไปทั่ว
อย่างไรก็ตามผู้อาวุโสชานเดินเข้ามาหาพวกเขาและพูดว่า
“ข้าไม่คิดว่าเขาจะเข้าใจ ผู้อาวุโสไป เราต้องทําให้แน่ใจว่าเขาจะลืมมันภายในสัปดาห์หน้า
ผู้อาวุโสเปามองใบหน้าสวยของผู้อาวุโสชานด้วยดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ และหวาดกลัว เธอกําลังจะทําอะไรกับเขา?
“เจ้าไม่จําเป็นต้องกลั่นแกล้งเขา ผู้อาวุโสชาน ข้ามั่นใจว่าเราสามารถไว้วางใจผู้อาวุ โสเปาให้เก็บเรื่องเล็กๆนี้ไว้เป็นความลับได้ อย่างไรก็ตามเขาจะไม่ได้เป็นผู้อาวุโสของนิกายถ้าเขา ทําไม่ได้” ผู้อาวุโสซินหมิงส่ายหัวและพูดกับเธอ พลางข่มขู่ผู้อาวุโสเปาในฐานะผู้อาวุโสของนิกาย
“ข้าจะไม่พูดอะไร! ข้าสาบานเลย วันนี้ข้าไม่เห็นหรือได้ยินอะไรเลย! ที่จริงวันนี้ข้าไม่ได้มาที่นี่ด้วยซ้ํา ศิษย์ผู้นั้นใครข้าไม่รู้ด้วยซ้ําว่า พวกท่านกําลังพูดถึงอะไร!” ผู้อาวุโสเปาอุทานออกมาอย่างรวดเร็วรู้สึกราวกับว่ามีมีดอยู่รอบคอของเขาในขณะนี้ และถ้าพูดผิดเพียงคําเดียวอาจทําให้เขาเสียชีวิตได้
“เห็นไหมผู้อาวุโสเปาเข้าใจ” ผู้อาวุโสซินหมิงหัวเราะออกมาดังๆหลังจากนั้น
“งั้นก็ได้” ผู้อาวุโสชานไม่สนใจผู้อาวุโสเปาอีกต่อไปแล้วหันกลับไปดูหอคอยต่อ
“เจ้าควรจะออกไปตอนนี้ผู้อาวุโสเปา” หลงอี้จนพูดกับเขาที่รีบหนีไปทันทีด้วยเสียงหัวใจเหมือนกระต่ายที่วิ่งหนีจากกลุ่มเสือและสิงโต
“นี่คือศิษย์หยวนที่ข้าได้ยินมามากจากพวกเจ้า ข้าคิดว่าเจ้าพูดเกินจริง แต่ดูเหมือนข้ายังเป็นกบอยู่ในบ่อ…” ทันใดนั้นผู้อาวุโสของนิกายระดับสูงคนก็พูดขึ้นในขณะที่เขาไม่ได้อยู่ที่นั่นเมื่อหยวนแนะนําตัวเอง
“ยินดีต้อนรับสู่การแสดงความสามารถของศิษย์หยวนผู้อาวุโสข่าว รอจนกว่าเขาจะเคลียร์ชั้นที่ 100 นั่นคือเวลาที่การแสดงจริงจะเริ่มขึ้น” ผู้อาวุโสชานหัวเราะอย่างน่ารัก
ในขณะเดียวกันภายในหอคอยหยวนเพิ่งมาถึงชั้น 99
<ขอแสดงความยินดีที่มาถึงชั้น 99 ปรับความยากแล้ว
<“สัตว์วิเศษจะมี การฟื้นฟูที่เหนือกว่า”>
สัตว์วิเศษจะมี ‘ความต้านทานความเสียหายทางกายภาพที่เหนือกว่า”>
<สัตว์วิเศษจะมี “ต้านทานความเสียหายวิญญาณที่เหนือกว่า
<สัตว์วิเศษตอนนี้จะมี “ออร่าข่มขู่ที่ทรงพลัง”>
<สัตว์วิเศษจะมี “การลดความเสียหายที่ทรงพลัง”>
<สัตว์วิเศษจะมีพลังความเร็วและการป้องกันเพิ่มขึ้นอย่างมาก>
<จํานวนสัตว์วิเศษในห้องเพิ่มขึ้นเป็น 99>
“ 99 ตัวหรอคราวนี้?” หยวนยิ้มอย่างขมขึ้นเมื่อจํานวนมอนเตอร์เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าเมื่อเทียบกับชั้นก่อนหน้าและพวกมันทั้งหมดอยู่ที่จุดสูงสุดของระดับนักรบวิญญาณ
หยวนยกดาบเทพสวรรค์และพุ่งเข้าใส่กลุ่มสัตว์วิเศษด้วยสีหน้าสงบและกริชห้วงดวงดาวก็ ตามเขามาจากด้านหลังก่อนที่มันจะพุ่งไปข้างหน้า และเริ่มสังหารสัตว์วิเศษอย่างง่ายดาย
สองสามนาทีต่อมาสัตว์วิเศษทั้ง 99 ตัวถูกหยวนสังหาร
<คุณผ่านชั้นที่ 99 แล้ว! ไปยังชั้นสุดท้ายและเตรียมพร้อมที่จะท้าทายผู้ยิ่งใหญ่!>
คิ้วของหยวนเลิกขึ้นด้วยความประหลาดใจเมื่อเห็นการแจ้งเตือนนี้
“ผู้ยิ่งใหญ่ฉันจะต้องต่อสู้กับมังกรตัวนั้นงั้นหรอ ล้อฉันเล่นใช่ไหม! ฉันควรจะเอาชนะมังกรที่มีขนาดใหญ่กว่าตัวเองขนาดนั้นได้ยังไง แถมมังกรตัวนั้นยังสามารถทําลายดวงดาวได้เพียงแค่ การจ้องมองเท่านั้น!” หยวนร้องเสียงดัง